Auteur: Elin Brodin
Titel: Lieve Timo
Oorspronkelijke titel: Kjære Timo
Vertaler: Else Claus
Druk: De eerste
Uitgever: Clavis
Plaats+ jaar: Hasselt, 1995
Het genre van het boek is ziekte en homoseksualiteit. De hoofdpersonen zijn: Timo: Magere jongen met een bleke huid, lichtgroene ogen en blond haar dat wild alle kanten opstaat. Timo is een homoseksuele jongen met AIDS. Daardoor voelt hij hij zich soms goed en soms heel slecht. Dus is zijn humeur heel wisselend. Sofie: Slank meisje met blond haar en bruine ogen. Ze is eerst alleen met aerobics en dure kleren bezig totdat ze Timo leert kennen. Dan gaat ze het leven heel anders zien. Adriaan: Lange jongen met veel kleuren in zijn haar. Hij is de vriend van Timo en hij heeft Timo besmet en daar heeft hij het moeilijker mee dan hij laat zien. Het speelt zich af in een oude flat in een buitenbuurt van Oslo. Ik denk dat het begin de jaren ’90 was want toen werden er nog veel huizen gekraakt en waren er nog niet zoveel goede medicijnen. Het belangrijkste thema in het boek is de ziekte AIDS. Daar gaat het in het grootste deel van het boek om. Ze laten zien hoe je ermee om kunt gaan, hoe het steeds slechter gaat en hoe je tenslotte er aan dood gaat. De titel is eigenlijk het begin van het verhaal. Het boek is eigenlijk een soort brief waarin Sofie schrijft wat ze allemaal mee hebben gemaakt. Op het moment dat ze de brief schrijft is Timo al dood. Het is dus een soort van afscheid. Een samenvatting van het boek: Sofie is gevallen en kan niet meer goed lopen. Timo komt eraan en helpt haar naar het station. Sofie vraagt Timo’s adres. Hij geeft het. Na een paar weken heeft Sofie de moed om hem op te zoeken. Ze belt aan, maar Timo doet zelf niet open. Ze schrikt eigenlijk een beetje van hem. Als ze zegt dat ze voor Timo komt lacht hij vriendelijk en laat haar binnen. Timo verteld wat hij zoal doet. Sindsdien komt Sofie steeds vaker. Ze leert Timo maar ook Adriaan zijn vriend beter kennen. Ze verlangt er steeds naar om met Timo te zoenen. Wanneer Timo aan 1 van zijn schilderijen zit te werken heeft ze opeens de moed op hem te zoenen. Timo duwt haar van zich af. Sofie schrikt een beetje van haar plotselinge actie en de reactie van Timo. Timo zegt ik wil je niet besmetten. Sofie kijkt verbaasd. Timo verteld dat hij AIDS heeft en dat hij verder niemand wil besmetten. Hij vertelt ook dat hij het van Adriaan heeft gekregen. Adriaan voelt zich daar heel rot over. Timo heeft eerst nog geprobeerd Adriaan te overtuigen dat hij het anders had opgelopen. Maar Adriaan wist zeker dat het van hem kwam. De ouders van Sofie willen Timo graag een keer ontmoeten, maar als ze hem zien gaan ze zich heel raar gedragen. Ze vinden hem echt niets voor Sofie. Dan gaat het een tijd heel slecht met Timo. Hij ligt heel veel op de bank. Hij is nog witter dan hij al was. Hij eet zowat niet. Soms eet hij een klein beetje om Adriaan een plezier te doen. Het gaat langzamer hand weer wat beter met hem. In de zomer heeft hij een goede periode en schildert soms wel 2 schilderijen op een dag en af en toe verkoopt hij er 1. Maar tegen de herfstvakantie gaat het langzamerhand wat slechter. Hij krijgt onuitstaanbare buien. En hij krijgt steeds vaker ruzie met Adriaan. Adriaan laat het over hem heen komen. Timo wil ook niet meer naar buiten. Hij eet helemaal niet meer. En hij ziet er niet meer uit. Hij is echt hartstikke dun geworden. Op een avond nemen Sofie en Adriaan hem mee uit eten naar een restaurant. Hij eet zich helemaal vol. Hij ging de achterstand inhalen. Daarna gingen ze naar de Blitz toe. Dat is een rockcafé. Maar als ze de tram uitstappen krijgen ze wat problemen. Doordat Timo niet zo snel meer kan lopen gaat het wat moeilijk om de tram uit te stappen. Een man achter hen begint er over te zeiken en blijft maar door gaan. Op een gegeven moment slaat Adriaan hem in elkaar. Ze gaan snel naar de Blitz. Ze worden daar goed opgevangen en ze zorgen heel goed voor Timo daar. Tweede Kerstdag wil Sofie naar Timo en Adriaan toe om kerst te vieren maar ze zijn niet thuis. Als ze de volgende dag weer heen gaat hangt er een briefje op de deur voor haar. Timo is met een longontsteking opgenomen in het ziekenhuis. Sofie gaat super snel naar het ziekenhuis. Hij heeft hele erge koorts. Het gaat langzamerhand goed met hem. Maar hij wou eerst geen pillen en spuiten maar later gaf hij zich helemaal over aan de dokters. In maart krijgt hij weer een longontsteking. Het gaat steeds slechter met hem. Half april is hij stervende. Eind april overleed Timo. Ik heb dit boek gekozen omdat dit onderwerp mij wel aansprak. Ik had wel verwacht dat het zo’n soort verhaal zou worden. Ik vind alle mensen in het boek wel sympathiek behalve de ouders van Sofie, want ze oordelen op uiterlijk. Ik zou zelf echt niet zoiets willen meemaken. Ik zou het heel moeilijk hebben om het te accepteren denk ik. Ik zou denk ik wel zo hebben gehandeld als de mensen uit het boek. Ze gingen er wel goed mee om. Ze lieten het allemaal maar over hen heen komen en dat is ook het verstandigst. Ik leefde zelf wel mee met het boek. Het is best wel een ingrijpend boek. Elin Brodin is geboren op 4 juni 1963 in Oslo (Noorwegen). Ondertussen is ze moeder van 4 kinderen geworden. Elin schrijft boeken en korte essay’s voor de krant “Klassekampen” in Noorwegen.
Titel: Lieve Timo
Oorspronkelijke titel: Kjære Timo
Vertaler: Else Claus
Druk: De eerste
Uitgever: Clavis
Plaats+ jaar: Hasselt, 1995
Het genre van het boek is ziekte en homoseksualiteit. De hoofdpersonen zijn: Timo: Magere jongen met een bleke huid, lichtgroene ogen en blond haar dat wild alle kanten opstaat. Timo is een homoseksuele jongen met AIDS. Daardoor voelt hij hij zich soms goed en soms heel slecht. Dus is zijn humeur heel wisselend. Sofie: Slank meisje met blond haar en bruine ogen. Ze is eerst alleen met aerobics en dure kleren bezig totdat ze Timo leert kennen. Dan gaat ze het leven heel anders zien. Adriaan: Lange jongen met veel kleuren in zijn haar. Hij is de vriend van Timo en hij heeft Timo besmet en daar heeft hij het moeilijker mee dan hij laat zien. Het speelt zich af in een oude flat in een buitenbuurt van Oslo. Ik denk dat het begin de jaren ’90 was want toen werden er nog veel huizen gekraakt en waren er nog niet zoveel goede medicijnen. Het belangrijkste thema in het boek is de ziekte AIDS. Daar gaat het in het grootste deel van het boek om. Ze laten zien hoe je ermee om kunt gaan, hoe het steeds slechter gaat en hoe je tenslotte er aan dood gaat. De titel is eigenlijk het begin van het verhaal. Het boek is eigenlijk een soort brief waarin Sofie schrijft wat ze allemaal mee hebben gemaakt. Op het moment dat ze de brief schrijft is Timo al dood. Het is dus een soort van afscheid. Een samenvatting van het boek: Sofie is gevallen en kan niet meer goed lopen. Timo komt eraan en helpt haar naar het station. Sofie vraagt Timo’s adres. Hij geeft het. Na een paar weken heeft Sofie de moed om hem op te zoeken. Ze belt aan, maar Timo doet zelf niet open. Ze schrikt eigenlijk een beetje van hem. Als ze zegt dat ze voor Timo komt lacht hij vriendelijk en laat haar binnen. Timo verteld wat hij zoal doet. Sindsdien komt Sofie steeds vaker. Ze leert Timo maar ook Adriaan zijn vriend beter kennen. Ze verlangt er steeds naar om met Timo te zoenen. Wanneer Timo aan 1 van zijn schilderijen zit te werken heeft ze opeens de moed op hem te zoenen. Timo duwt haar van zich af. Sofie schrikt een beetje van haar plotselinge actie en de reactie van Timo. Timo zegt ik wil je niet besmetten. Sofie kijkt verbaasd. Timo verteld dat hij AIDS heeft en dat hij verder niemand wil besmetten. Hij vertelt ook dat hij het van Adriaan heeft gekregen. Adriaan voelt zich daar heel rot over. Timo heeft eerst nog geprobeerd Adriaan te overtuigen dat hij het anders had opgelopen. Maar Adriaan wist zeker dat het van hem kwam. De ouders van Sofie willen Timo graag een keer ontmoeten, maar als ze hem zien gaan ze zich heel raar gedragen. Ze vinden hem echt niets voor Sofie. Dan gaat het een tijd heel slecht met Timo. Hij ligt heel veel op de bank. Hij is nog witter dan hij al was. Hij eet zowat niet. Soms eet hij een klein beetje om Adriaan een plezier te doen. Het gaat langzamer hand weer wat beter met hem. In de zomer heeft hij een goede periode en schildert soms wel 2 schilderijen op een dag en af en toe verkoopt hij er 1. Maar tegen de herfstvakantie gaat het langzamerhand wat slechter. Hij krijgt onuitstaanbare buien. En hij krijgt steeds vaker ruzie met Adriaan. Adriaan laat het over hem heen komen. Timo wil ook niet meer naar buiten. Hij eet helemaal niet meer. En hij ziet er niet meer uit. Hij is echt hartstikke dun geworden. Op een avond nemen Sofie en Adriaan hem mee uit eten naar een restaurant. Hij eet zich helemaal vol. Hij ging de achterstand inhalen. Daarna gingen ze naar de Blitz toe. Dat is een rockcafé. Maar als ze de tram uitstappen krijgen ze wat problemen. Doordat Timo niet zo snel meer kan lopen gaat het wat moeilijk om de tram uit te stappen. Een man achter hen begint er over te zeiken en blijft maar door gaan. Op een gegeven moment slaat Adriaan hem in elkaar. Ze gaan snel naar de Blitz. Ze worden daar goed opgevangen en ze zorgen heel goed voor Timo daar. Tweede Kerstdag wil Sofie naar Timo en Adriaan toe om kerst te vieren maar ze zijn niet thuis. Als ze de volgende dag weer heen gaat hangt er een briefje op de deur voor haar. Timo is met een longontsteking opgenomen in het ziekenhuis. Sofie gaat super snel naar het ziekenhuis. Hij heeft hele erge koorts. Het gaat langzamerhand goed met hem. Maar hij wou eerst geen pillen en spuiten maar later gaf hij zich helemaal over aan de dokters. In maart krijgt hij weer een longontsteking. Het gaat steeds slechter met hem. Half april is hij stervende. Eind april overleed Timo. Ik heb dit boek gekozen omdat dit onderwerp mij wel aansprak. Ik had wel verwacht dat het zo’n soort verhaal zou worden. Ik vind alle mensen in het boek wel sympathiek behalve de ouders van Sofie, want ze oordelen op uiterlijk. Ik zou zelf echt niet zoiets willen meemaken. Ik zou het heel moeilijk hebben om het te accepteren denk ik. Ik zou denk ik wel zo hebben gehandeld als de mensen uit het boek. Ze gingen er wel goed mee om. Ze lieten het allemaal maar over hen heen komen en dat is ook het verstandigst. Ik leefde zelf wel mee met het boek. Het is best wel een ingrijpend boek. Elin Brodin is geboren op 4 juni 1963 in Oslo (Noorwegen). Ondertussen is ze moeder van 4 kinderen geworden. Elin schrijft boeken en korte essay’s voor de krant “Klassekampen” in Noorwegen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden