Zwarte advent door Jan Wolkers

Auteur: Jan Wolkers, is geboren in Oegstgeest op 26-10-1925. Na een onvoltooide middelbare schoolopleiding had hij allerlei baantjes. Tijdens de oorlog is hij ondergedoken. Hij heeft een studie beeldhouwkunst gedaan in Amsterdam, van 1949 tot 1953. En ook nog in 1957 in Frankrijk bij Zadkine. Hij kreeg erkenning als beeldhouwer en schilder pas veel later. Zijn eerste overzichtstentoonstelling vond plaats in 1981. Hij woont sinds 1980 op Texel. In 1982 heeft hij de Constantijn Huygensprijs en in 1989 de P.C. Hooftprijs geweigerd. Andere boeken van hem zijn: Kort Amerikaans, Een roos van vlees en de verhalenbundel Serpentina’s petticoat. Titel: Zwarte advent, dat is de periode van 4 weken voor Kerstmis. Het verhaal gaat over de kerst, maar deze kerst is niet zo gezellig. Alle gezellige dingen die bij kerst horen hadden ze niet.
Thema’s: Genre: Kort verhaal. De idee: gecompliceerde verhouding. De verhouding tussen de vader en zijn zoon is een haat-liefde verhouding, dit is de moderne variant op de verloren zoon. Liefde voor het dier (mens is onbetrouwbaar) Humor Karakterbeschrijvingen: ikfiguur: Hij is de zoon van een man met meerdere kinderen. Hij heeft een pauw gedood maar dat zou hij vroeger nooit gedaan hebben. Hij deed dat voor de rest van het gezin want hij voelde zich verantwoordelijk voor het gezin. Ook heeft hij vroeger een jongen een klap op zijn kop gegeven. Die jongen is later aan hersenvliesontsteking overleden. Hij denkt dat het zijn schuld is. Vader: Hij kan zijn emoties niet tonen tegenover zijn zoon. Hij is getrouwd en heeft meerdere kinderen. Tijd: Het verhaal speelt zich af in 1944. Het gezin had geen eten met kerst. In die winter was er een hongerwinter. De kinderen zien er ook mager uit. Het verhaal strekt zich uit over het verleden van de ikfiguur totdat hij weer bij zijn ouders thuis komt. Het verhaal is in de verleden tijd geschreven. Het verhaal is niet-chronologisch geschreven, want van regel 230 tot regel 286 komt er een flashback voor in het verhaal. Die flashback gaat over de schooltijd van de ikfiguur. Ruimte: Het speelt zich af in het bos, in het schuurtje bij zijn ouders thuis en op zolder.
Sociaal milieu: gereformeerde opvoeding. Ruimtebeschrijving: het is mistig in het bos. Dat vertelt de ikfiguur als hij de pauw gaat vangen. Perspectief: Het verhaal heeft een personaal- perspectief. Het wordt door de ogen van de ikfiguur verteld. Opbouw en inhoud: Het verhaal is in kolommen verdeeld. Het heeft een open einde omdat je niet weet wat er na de ‘bijbelles’ van de vader gebeurd. Het gaat over de ikfiguur die na een lange tijd weer bij zijn ouders thuis komt. Zijn broers en zussen zijn veranderd. Dat komt deels omdat ze zo mager zijn. Dat komt door de hongerwinter. Zijn vader noemt hem de verloren zoon. Het gezin is al een zoon kwijtgeraakt en de ikfiguur was weg. Nu hij weer terug komt lijkt het net of is hij de verloren zoon, die eindelijk weer thuis komt. Het is advent. De vader heeft zijn lievelingsboom omgehakt. Dat vindt hij niet leuk. Hij gaat de rest van de boom in stukken hakken, dat is laatste manier zodat hij afscheid kan nemen. Later helpt zijn vader mee, dat is hij niet gewend. Hij vindt dat hij verantwoordelijk is voor het gezin en dat hij maar voor eten moet zorgen. Hij gaat daarom ‘s nachts het bos in om een kalkoen te vangen. Het is mistig in het bos maar vangt toch een dier. In het schuurtje ziet hij dat het een pauw is. Hij maakt het beest dood en plukt de veren uit. Die zet hij in een vaas. De volgende dag wordt het beest klaar gemaakt om op te eten. Hij kijkt naar de pauw terwijl zijn vader uit de bijbel aan het lezen is. De vader ziet dat en ziet zijn zoon met vuur in zijn ogen aan en leest verder in de bijbel. Stijl: beeldspraak: r. 23/24: met lood in z’n armen

r. 37: tralies van z’n gegroefd gelaat
r. 43: rood alsof ze lang in een striemende regen had gelopen
r. 60: welbehagen: kerstsfeer
Stroming: moderne literatuur. Eigen mening: Ik vond het een raar en saai verhaal. Toch was het ook wel een zielig verhaal. Het is hongerwinter en ze hebben met kerst helemaal niets te eten. De ikfiguur moest zelfs ‘s nachts een kalkoen vangen. Dat is toch wel triest. Ook hebben ze het helemaal niet gezellig met kerst. Dan zou ik liever helemaal geen kerst gaan vieren en gewoon als een gewone dag verder gaan met de normale dingen. Dan mis je het ook niet. De vader vind ik ook erg raar, hij kan zijn gevoelens tegenover zijn zoon niet eens uitten. Dat vind ik ook erg dom. Het is toch je eigen zoon!!!! Ik vond het wel raar dat hij een kalkoen had gevangen en daar pauwenveren vanaf plukte, dan heeft hij toch een pauw gevangen??!! Er gebeurt niets spannends in het verhaal, dat zou ik wel leuk vinden. Dat maakt het hele verhaal weer anders. Je zou er sneller doorheen lezen. Het is nu een beetje te saai.