Zilver of het verlies van de onschuld door Adriaan van Dis
uitgegeven door Wolters Noordhoff
in 1988
tweede druk
Dit boek sprak mij erg aan omdat het me boeide en je kan het ook in een ruk uitlezen. Zilver leek me een interessante jongen en ik wilde weten hoe hij precies in elkaar zit en hoe het verder loopt met zijn leven. Het was ook leuk om te zien hoe de karakters in het boek reageerde op het karaktertje van Zilver, omdat hij nogal aparte dingen doet en vaak ook dingen verkeert opvat. Mijn eerste persoonlijke reactie is dat de gevoelens van Zilver in het begin erg duidelijk en mooi waren omschreven. “Voor het ontwaken komt zijn vader naast hem staan, lachend als altijd. Hij blaast zijn nekhaar droog. Koel en rustig wordt hij wakker. Zo moet God voelen, iets kalms wat rustig maakt.” En Zilver is pas 13 dus dat vond ik best wel bijzonder. Het einde is vond ik iets minder mooi, want de gevoelens van ideeën van Zilver waren veel minder beschreven. Misschien wel omdat de schrijver wil laten merken dat hij Zilver ouder is geworden en minder tijd gebruikt om na te denken over alles wat hij doet. Ik vind het best wel apart hoe een persoon zo’n soort kijk op het leven kan hebben. Zoals Zilver ertegenaan kijkt is heel anders dan je normaal tegenkomt in boeken, hij ziet het leven als een grote droom. Alles wat hij de eerste keer doet moet perfect zijn en schrijft hij op in zijn “eerste keren boekje”. Ik vind het ook een mooi boek vanwege al zijn levendige dromen. Vooral op de punten dat Zilver door de ruimte vliegt en zichzelf kan laten worden wat hij maar wil. Dan raakt hij los van de wereld en vergeet hij alles om zich heen, zodat hij weer helemaal zichzelf kan worden. Samenvatting Zilver is een wees. Hij is dertien jaar en woont met de Juffrouw, zijn gouvernante, in een huis dat zijn ouders hem hebben nagelaten. Hij heeft geen vrienden. Hij voelt zich niet erg op zijn gemak, omdat de juffrouw altijd precies zegt wat goed voor hem is. Hij droomt veel over de lange reizen die hij wil gaan maken (net als zijn vader). Hij droomt dat hij over de wereld vliegt als een zwaan en dat hij landt bij de vrouwen, hij wil ze proeven en ze zoenen. Hij heeft een schrift waar hij al zijn Eerste Keren inschrijft en een fotoboek met blote negerinnen dat van zijn vader is geweest, wat hij gebruikt al hij zich bevredigt. De Juffrouw weet van beide niets. Hij probeert een keer weg te lopen, omdat hij de Juffrouw zat is. Hij wil alleen op wereldreis, maar dit mislukt en de Juffrouw stuurt hem naar een internaat

voor moeilijk opvoedbare kinderen: Oudleede. Daar voelt hij zich in het niet op zijn gemak, maar langzaam begint hij deel uit te maken van de groep waarin hij is
ingedeeld. In die groep zitten twee jongens waar hij bevriend mee raakt. De ene jongen heet Douzy en de andere heet Lásló. Van Douzy leert hij gedichten
te schrijven en van Lázló leert hij touw te klimmen en hoe hij moet overleven in een jongensgroep. Zilver ontwikkelt zich steeds meer, zijn lichaam maar ook zijn geest. Hij twijfelt nog steeds aan zijn geaardheid, is hij nou hetero of homoseksueel? Hij vindt het spannend als hij door een jongen wordt aangeraakt, de rillingen lopen dan over zijn rug. Maar hij droomt nog steeds over meisjes, met hun mooie rode lippen en ronde borsten. Als hij de opleiding op Oudleede heeft afgerond en weer thuis is, organiseert de Juffrouw een verjaardagsfeestje voor hem. Op dat feestje is Linda ook. Ze vraagt Zilver mee uit naar een feest van de roeiclub en Zilver zegt ‘ja’. Als Zilver met Linda naar het feestje gaat, doet hij make-up op om zijn puistjes te bedekken. Iedereen op het feestje lacht hem uit, en jongen met make-up op kan echt niet, vinden de
andere roeiers. Hij voelt zich dan zo alleen op de wereld dat hij zich verstopt op de wc. Linda komt hem achterna en troost hem. Dit is zijn eerste meisjeszoen. De volgende dag gaat Zilver naar een vriend toe om te vragen hoe het verder moet na het zoenen, hoe je met meisjes moet vrijen. Van die vriend leert hij alles over de liefde, over seks. Maar de volgende keer dat hij Linda ziet zegt hij zomaar dat zoenen tegen zijn principes is. Linda vindt het dom dat Zilver er zo over denkt en maakt het uit. Zilver gaat weer naar dezelfde vriend die hem alles over de liefde heeft geleerd om te vragen hoe je er achter kunt komen of je nou hetero- of homoseksueel bent. Hij adviseert Zilver om naar de hoeren te gaan. Zilver gaat naar de hoeren en hij slaapt voor de eerste keer met een vrouw. Hij voelt zich een man en hij landt bij de vrouwen. Analyse Het huis waar Zilver in woont is groot en statig. In het huis zijn veel verschillende kamer. Er is een zomerkamer en een winterkamer. De zomerkamer heeft koele kleuren en is heel kil. De winterkamer daarentegen heeft hele warme kleuren en is heel gezellig. Het verhaal speelt zich ook af op Oudleede, een ‘opvoedschool’ voor jongens waarvan de ouders bijna/nooit thuis zijn. Het verhaal speelt zich af rond de jaren twintig en dertig, in de tijd dat opvoed scholen voor jongens nog heel normaal waren. Van het begin tot het eind van het boek is ongeveer 5 jaar uit het leven van Zilver beschreven. Toen hij dertien was tot en met hij achttien was. Het thema van het verhaal is het moeten maken van keuzes. Zilver moet steeds kiezen tussen dingen, bijvoorbeeld tussen hetero- en homoseksualiteit. Zilver is een jongen van 13 jaar die erg geïnteresseerd is in borsten en billen. Oftewel hij is een jongen die in de pubertijd is. Hij heeft een gebrek aan een manspersoon in zijn leven. Zijn vader is al dood. Dus daar heeft hij niks aan. Hij wil graag zoenen met meisjes en ze betasten. Maar de juffrouw vind deze gedachten absurd. Het karakter van Zilver verandert in het boek niet echt, hij blijft nog steeds verlangen naar lippen, borsten en billen. Hij blijft dus gewoon oversekst. Zilver wil weten hoe het is om te zoenen en te vrijen. Dus de enige manier om er achter te komen die er op lijkt is masturbatie en dat doet Zilver dus veel. Maar zo dat de juffrouw het niet merkt. De Juffrouw: Dit is een koele vrouw die Zilver op probeert te voeden. Ze is heel ouderwets en denkt ook nog zo. Dus toen ze erachter kwam dat Zilver aan masturbatie deed vond ze dat afschuwelijk en smerig. De tuinman: Hij komt niet zo heel veel voor in het verhaal. Hij doet al het werk in de tuin bij het huis waar Zilver woont. Laszlo: Zilver ontmoet Laszlo op Oudleede, Laszlo word Zilvers beste vriend. Laszlo is joods en besneden dat liet hij zilver zien. Laszlo helpt Zilver bij het touwklimmen en

leert Zilver hoe hij moet vechten. Douzy: Dit is een dichter die mooie gedichten maakt. Tenminste dat vind Zilver. Zilver wou dat hij ook zulke gedichten kon maken en daarom gaat hij bij Douzy in de leer. Marieke: Een meisje met bruine krullen, ronde mond en roze lippen. Ze zit in de derde klas. Zilver leert haar beter kennen als haar vader dood gaat, en hij gaat naar toe omdat hij ook weet wat het is om geen vader te hebben. Marieke is een meisje dat slordig praat en alles anders doet dan de anderen. Daarom vind Zilver Marieke ook zo leuk. Informatie over de schrijver Adriaan van Dis werd in 1946 in Bergen geboren. Zijn vader was een ex-militair uit het Koninklijk Nederlands Indisch Leger en zijn moeder was een Indische. Na zijn HBS-opleiding volgt hij in Amsterdam de MO-opleiding Nederlands. Hij haalt zijn MO-A-akte en maakt in 1969 een grote reis \'richting India\'. Na een half jaar keert hij terug en hij blijkt niet verder te zijn gekomen met zijn reis dan Afghanistan. Hij maakt zijn opleiding af en gaat verder met de studie Zuid-Afrikaans. Nadat hij afgestudeerd is, werkt hij van 1978 tot 1982 als chef van de zaterdagbijlage bij het NRC Handelsblad. Tot 1985 is hij \'redacteur features\' bij deze krant. Zijn eerste boek was de novelle Nathan Sid die hij schreef in 1983. Daarvoor krijgt hij in 1984 het Gouden Ezelsoor. Dat is de prijs voor het best verkochte Nederlandse literaire debuut. Voor zijn praatprogramma “Hier is……Adriaan van Dis” (vanaf 1983) krijgt hij in 1986 de Nipkowschijf. Hij is enige jaren bestuurslid van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde en wordt in 1987 redacteur van het literaire tijdschrift De Gids. Ook schrijft hij een aantal toneelstukken. In 1995 ontvangt Van Dis de Publieksprijs voor het Nederlandse boek. De thema\'s die vaak in zijn boeken terugkomen, worden gekenmerkt door een zekere tweeslachtigheid. Aan de ene kant verlangen zijn personages naar harmonie, zuiverheid en volmaakte schoonheid. Aan de andere kant voelen ze zich aangetrokken door de zelfkant van het leven, het groezelige, onvolmaakte.