Primaire gegevens
Auteur : Els de Groen
Titel : Witte raven Zwarte schapen
Jaar en plaats uitgave : 2002 te Baarn
Naam uitgeverij : De Fontein
Druk : 1e druk
Eerste druk : 2002
Perspectief
Het verhaal wordt grotendeels verteld vanuit een personale verteller. Je leeft met het hoofdpersonage mee, wat identificatie vergemakkelijkt. Af en toe neemt een auctoriale verteller het verhaal heel even over. Daarmee wordt de wereld waarin het hoofdpersonage leeft verduidelijkt en krijg je ook zicht op ontwikkelingen die zich buiten het hoofdpersonage afspelen, maar wel op haar leven van invloed zijn.
Personages
Het hoofdpersonage is Iris, een meisje van 16 jaar. Verder spelen haar schoolvriendin Neger, haar allereerste vriendje Tim en haar pas gescheiden moeder Tine een belangrijke rol in het verhaal. De auteur heeft de karakters vaak wel beschreven, maar het uiterlijk nauwelijks. Sommige personages zijn wat stereotiep in hun gedrag, wat ze dan ‘flat’ maakt.
Plaats en tijd
Het verhaal speelt zich af in een plaats in Noord-Holland in het jaar 2000 tot 2002. Het verhaal bestrijkt een periode van twee volle schooljaren en wordt chronologisch verteld.
Thema; interpretatie
Iris, het hoofdpersonage, verhuist met haar moeder naar een achterstandswijk in hun woonplaats. Haar vader, rechter van beroep, blijft achter in hun huis in een villawijk. De buurt Geestgrond, waar Iris en haar moeder een flatje hebben gehuurd, wordt voornamelijk bevolkt door allochtonen. Iris gaat nu ook in deze wijk naar school en maakt daar kennis met de uiteenlopende eigenaardigheden en problemen van de ‘nieuwkomers’. Ze sluit vriendschap met Negar, die uit Iran gevlucht is, en leert en passant ook nog wat andere culturen kennen. Zoals die van Tim, haar nieuwe liefde, die uit een kunstenaarsmilieu komt. Verder heeft ze het behoorlijk druk met het verwerken van de scheiding van haar ouders, haar veranderde leefomgeving en ook het gemis van haar hond Harald, die niet op de flat mag verblijven.
Stijl
Het verhaal kent veel dialogen, wat lekker vlot leest. Gevoelens en gebeurtenissen worden duidelijk en zonder al te veel franje beschreven. De auteur laat je niet teveel tussen de regels doorlezen, er wordt weinig aan de verbeelding overgelaten. Dat is misschien wat jammer voor een geoefende lezer, maar een prè voor iemand die minder vaak leest. De toon is wat al te volwassen hier en daar. Als Iris bij de dokter komt voor de pil, overdenkt ze bijvoorbeeld het volgende: ‘Iris haalde haar schouders op. Een condoom uit je zak trekken kwam neer op het iniatief nemen óf Tim's iniatief onderbreken. Begreep zo’n dokter dat niet?. Een dergelijke woordkeus lijkt me wat vreemd voor een meisje van zestien.
Eigen mening (beargumenteerd)
Ik heb dit boek gekozen, omdat ik mijn boekenlijstje zo gevarieerd mogelijk wilde maken en ik verwachtte dat dit boek over scheidingsperikelen, verandering van buurt en school zou gaan. Maar wat me daarnaast aantrok was de informatie op de achterflap. Een meisje uit een gegoede buurt dat naar een achterstandswijk moet verhuizen en daar ook naar school zal gaan. Zelf heb ik jaren wegens geldgebrek in achterstandswijken gewoond en het leek me interessant om te lezen hoe zo’n meisje zich daar zou handhaven. Ik ben niet teleurgesteld. De auteur is zeer goed op de hoogte van zowel het leven in zo’n wijk als de problematiek van haar bewoners. Zo herkende ik diverse van mijn ervaringen in het asielzoekerscentrum. Het thema van het boek is dan ook overduidelijk. Naast de scheiding van ouders, het wennen aan een nieuwe buurt en school en de eerste verliefdheid (inclusief voor de eerste keer vrijen), komt het item ‘nieuwkomers’ steeds om de hoek kijken. Dat geeft af en toe een ongemakkelijk gevoel. Alsof dit boek is gesponsord door Vluchtelingenwerk en nog zo wat andere integratiebevorderende organisaties. Pas na lezing zag ik dat dit boek tot stand is gekomen dankzij een projectwerkbeurs van de Stichting Fonds voor de Letteren. Wellicht hebben we het thema van dit boek ‘intergratie in al zijn facetten’ aan het ene woordje project te danken. Het boek ademt wat te veel de sfeer van politieke correctheid, maar is ondanks de toon, die hier en daar wat te volwassen en te voorlichterig is, leuk om te lezen. Dat vond de kinderjury van 2003 ook. Veel informatie voor jongeren die weinig contact hebben met de onderkant van de samenleving, maar ook een gevoelig verhaal over het leven van een meisje van zestien in deze tijd.
Belangrijke passage
Ik vond de passage waar Iris en Tim voor het eerst met elkaar vrijen en ze elkaar ontmaagden wel bijzonder. Aanvankelijk las ik er zelfs over heen. Voor een tiener die dit nog moet meemaken, lijkt het me een scène die gerust zou kunnen stellen, zo eenvoudig en ‘als vanzelf’ het gaat: ‘Ze huiverde bij de aanraking van zijn koude vingers, zocht verlegen zijn oor en zei: ‘Ik slik sinds kort de pil…’
Uitgelaten zoende hij haar. Het ging niet zoals in films, waar mannen en vrouwen als maatwerk uit de schepping samenvloeien. Er was gezoek, en gehannes, en ook een klein beetje pijn. Toen, ineens wat hij binnen. Ze rolden om en om in het zand.’
REACTIES
1 seconde geleden