Waar is Hamid? door Els de Groen

De Groen, Els: Waar is Hamid?
Els de Groen heeft het boek , waar is Hamid, zo genoemd omdat: Hamid samen met zijn broer vluchteling is. Hij en zijn broer worden gezocht door de vreemdelingenpolitie. Niet alleen de vreemdelingenpolitie zoekt Hamid en zijn broer, maar ook Pauline uit zijn klas, die hem zo graag zou willen helpen. De vreemdelingenpolitie en Pauline doen er alles aan om Hamid te vinden.

Illustrator: -
Uitgeverij: Zwijsen
Jaar van uitgave: 1998
Druk: 2e druk

Inhoud
Het begint allemaal om elf uur woensdag op school onder de les Nederlands. Iedereen zat te suffen toen plotseling de deur openging. De rector kwam binnen en vroeg of meneer Segers (hun Nederlands leraar) even wou komen. Toen meneer Segers terugkwam vertelde hij dat er een nieuwe jongen bij hun in de klas komt.Twee weken later zijn Pauline en Hamid langzamerhand met elkaar bevriend geraakt. Op een dag komt er een man van de vreemdelingenpolitie langs (Hamid kon deze man niet) en vroeg of Hamid even meeging. Hamid pakte zijn tas en liep de gang op naar de man. Toen hij bij de man stond voelde hij zich heel onrustig worden en zei dat hij zijn agenda vergeten was. De man zei dat hij zijn agenda dan maar halen moest, maar plotseling rende Hamid langs de wachtende man het lokaal uit. De man besloot om nog even te wachten om te kijken of Hamid nog terug zal keren.Maar na vijf minuten was Hamid nog steeds niet terug.

Hamid rende voor zijn leven. Hij bleef staan bij een winkelcentrum en keek door een ruit. In werkelijkheid zag hij niks. Hij was trots op zichzelf en blij dat hij de man met zo een goede smoes ontkomen was. De gedachte maakte hem vrolijk, totdat hij besefte dat hij nooit meer naar school zou kunnen gaan. Hij was zo bang dat hij onschuldige mensen voor “de man’’ aanzag. Ook durfde hij niet meer naar huis. Als ze hem op school haalden, zochten ze hem zeker thuis. Maar opeens dacht hij aan zijn broer Poyan, die ook gevaar liep. Hamid moest zijn broer vertellen wat er gebeurd was. Hamid raakte in paniek toen hij geen geld had voor naar huis te bellen. Hij ging hopeloos een frituur binnen om zich op te warmen. Op school stonde de hele klas op zijn kop. Iedereen kwam met allerlei vragen. Pauline besloot om na school direct naar Hamid te gaan. Pauline snapte er niets van, ze bleef zoeken maar kon Hamid nergens vinden. Ze besloot om naar huis te gaan.

Toen ze thuis kwam zaten Hamid, Poyan en haar moeder op de bank. Hamid en Poyan hadden het hele verhaal aan Pauline’s moeder verteld. Moeder had besloten als Pauline dat goed vond dat ze zolang mochten blijven zolang het nodig was. Maar Hamid en Poyan begonnen zich te vervelen. Ze konden niet of nauwelijks naar buiten. Pauline hoopte dat ze zouden blijven, maar na lang overleg besloten ze toch hun sullen te pakken en te vertrekken.

Toen pauline ’s morgens op school kwam werd ze overvallen met vragen:“ klopt het dat ze bij jou woonden?”. “ Zijn ze ergens anders naar toe gegaan?”.

Poyan en Hamid waren naar de kerk verhuisd. Ze hadden het daar wel naar hun zin. Pauline gaf Hamid zelfs les, zodat hij niet te ver zou achterraken. Maar uiteindelijk konden ze niet langer in de kerk blijven.

Toen de leerlingen en leraren het hele verhaal van Pauline hoorde, vonden ze dat er wat moest gebeuren. Ze besloten om te gaan demonstreren. Ze maakten grote spandoeken en leraren en leerlingen gingen op naar de kerk. Er werd gefilmd en geïnterviewd. Na ruim zes weken kwam er van Justitie een bericht. Ze zouden nog eens kijken of er een mogelijkheid was om de jongens toch te laten blijven. Het wachten duurde lang. Maar tenslotte mochten Hamid en Poyan blijven. Zij wel! Anderen wachten nog steeds!