Eigen mening Vooraf
Ik vond het een boek dat lekker vlot door te lezen was met een mooie afwisselende sfeer. De ene keer hatelijk en dan weer liefdevol. Wel was het vrij langdradig. Enigszins verwarrend is het wel dat er om het hoofdstuk over een andere tijd wordt geschreven. Het is wel een overduidelijk geval van fictie omdat de samenhang vaak wel erg toevallig is. Onderwerp
Het onderwerp vond ik nogal leuk omdat het voor het grootste deel gaat over het weer ontmoeten van een oude vakantievriendin die inmiddels aan de andere kant van de wereld woont. Aan de andere kant, schrijven over een oude liefde is ook weer niet bijster origineel. Er zit geen echte herkenning in maar dat ligt aan meerdere dingen: ik ben bijv. nog nooit in Australië geweest en ik kan nooit na dertig en een half jaar weer iemand opzoeken omdat ik nou eenmaal niet zo oud ben! Ik denk niet dat het een echt shockerend effect heeft gehad omdat het nog vrij recent is en er weinig (voor deze tijd) radicale stukken in voorkomen. Mijn mening is in ieder geval niet veranderd en ik ben ook niet aan het denken geslagen. Het is echte ontspanning om dit boek te lezen. Wel is te zien dat de schrijver echt moeite heeft gedaan om het zo waar mogelijk eruit te laten zien. Er wordt soms erg diep ingegaan op de gevoelens van de personen. De gebeurtenissen
Het is meer een samenhang van gebeurtenissen en gedachten, van het een komt het ander in het boek en op beide wordt redelijk diep ingegaan. De gebeurtenissen zijn min of meer continu toeval, als dit aan iemand wordt verteld met het gegeven dat het waar gebeurd is, dan zal diegene je voor gek uitmaken. Dit is eigenlijk ook wel het leuke aan het boek, te toevallig om logisch te zijn. Spannend is het boek wel, je weet namelijk tot op de laatste bladzijde (bij wijze van spreken) niet hoe het af zal lopen, dit is ook waarom het zo boeiend blijft. Een echt happy end is het niet, Moniek vindt de dood en hijzelf wordt opgepakt. Eigenlijk is er meer sprake van een happy begin, omdat hier bijna alles perfect naar elkaar toeloopt. In het verhaal hangt steeds een geladen sfeer tussen Jacques en Moniek, elk moment kan het zo zijn dat er een ruzie tussen hen twee uitbarst, maar ook kan er elk moment een romantische tijd plaatsvinden. Indruk heeft het niet gemaakt maar het is maar net hoe je het verhaal benadert, serieus of gewoon als een vermakelijke tekst. De afloop is erg vreemd, het hele verhaal is eigenlijk voor niets geweest, ze zullen nooit lol hebben van hun avonturen. Het enige positieve van het hele gebeuren is dat Jacques eindelijk weet waarom Moniek hem destijds verliet. De opbouw

De opbouw van het verhaal is logisch en helder maar je moet wel even je best doen om in het verhaal te komen en om de wisselende tijden te begrijpen. Dat de tijden om en om zijn maakt het er wel interessanter op omdat je elk hoofdstukje weer een nieuw idee krijgt over het verhaal. Het einde van het verhaal wordt wel een beetje kort afgedaan, het hele verhaal ellenlange beschrijvingen en ineens, batsboem is het gedaan. Taalgebruik
Het is een makkelijk te begrijpen taalgebruik, dit moet ook wel omdat het verhaal anders niet zo vlot doorleest en dat het vervelend wordt. Dit is niet echt het onderwerp waar het de moeite voor is om elke zin twee keer te lezen. Je wordt zowat van de enen naar de andere beschrijving geslingerd, dit is echter wel de moeite omdat je zo wel een indruk krijgt van de andere cultuur en van de andere landschappen in Australië. De gedachten van de hoofdpersoon Jacques zijn erg belangrijk voor het verhaal omdat het op een gegeven moment een beetje gaat draaien om de haat/liefdeverhouding tussen Jacques en Moniek. Er vinden redelijk wat conversaties plaats tussen Jacques en Moniek waarin de gemoederen vaak hoog oplopen. Het is dus zeker geen monoloog. De personages
Ik vind dat de personages erg herkenbaar zijn door hun manier van doen. Jacques is nog echt het onzekere ventje van toen, die ondanks een succesvolle carrière nog steeds rondloopt met opgekropt liefdesverdriet en Moniek gebruikt Jacques nog steeds in haar voordeel. Moniek is ook echt zo'n overtuigingsgoeroe die alles voor elkaar weet te krijgen. In die dertig jaar lijkt het wel of ze geen spat verandert zijn. Ik herken in Jacques een paar mensen die ik ken, die door hun onzekerheid maar gekke dingen gaan doen en in Moniek herken ik iemand die iemand anders de vuile karweitjes voor zich op laat knappen. Ook zal zij altijd proberen om nooit alleen ten onder te gaan. Ik vind Jacques op zich wel sympathiek alleen moet hij wat meer durf tonen en berusten in het feit dat Moniek hem toen liet zitten. Ik vind dat hij er goed aan gedaan zou hebben om Moniek ook eens een keer te laten zitten zodat zij ook eens ervaart hoe dat voelt. De personages hebben mij beïnvloed door het feit dat ik de persoonlijkheid van Moniek niet uit kan staan. Echt zo'n rijk iemand die nauwelijks ervaren heeft hoe het is als er iets tegenzit. Algemeen Vertraging is geschreven door Tim Krabb‚. Het boek werd voor het eerst uitgegeven in juni 1994 door uitgeverij Bert Bakker te Amsterdam. Je kunt het qua genre indelen bij de romangenre. Samenvatting Op de terugweg van Nieuw-Zeeland naar Amsterdam loopt het vliegtuig van Jaques Bekker vertraging op bij een tussenstop in Sydney. In de paar uur die hij ineens over heeft, besluit hij Moniek Ilegems, een vriendin uit zijn jeugd, op te zoeken. Hij vindt haar, terwijl ze net bezig is koffers in haar auto te laden. Ze herkent hem, en vraagt of hij haar wil helpen. Hij rijdt met haar mee. Ze vertelt hem dat ze gezocht wordt door de politie, omdat was uitgekomen dat zij met haar modeconcern de belasting voor 86 miljoen dollar had opgelicht. Ze moet 'verdwijnen'. Als hij dan zijn vliegtuig naar A'dam mist, besluit hij in een dwaas ogenblik om met haar mee te vluchten. In de volgende dagen trekken ze steeds maar verder door het lege Australische landschap, nemen andere namen. De verdwijning van Madame Twenty is inmiddels voorpaginanieuws. Op zijn 17e is Jaques per brommer met een vriend met vakantie. Op een avond in België zijn ze in een dancing 'de OPPOY's' genaamd. Jaques heeft het gevoel dat de ruimte vervuld is van een belofte. Als hij er, verderop in de vakantie, nog eens terugkomt, ontmoet hij Christa en zij wordt het vierde meisje met wie hij tongzoent. Ze blijven daarna nog een tijd lang schrijven dat ze elkaar terug willen zien, maar daar kwam niets van. Jaques en Moniek hebben tickets en valse paspoorten geregeld voor een vlucht naar Londen. Maar dan lezen ze in de krant dat de man met wie Moniek samen de boel opgelicht heeft, is gearresteerd, en zelfmoord heeft gepleegd in zijn cel. Nu zijn hun valse paspoorten onbruikbaar, want de man had zijn paspoort langs de zelfde wegen verkregen. Bovendien komen ze erachter dat haar 'zaken' partner vlak voor zijn arrestatie de bankrekening met de 86 miljoen heeft geplunderd, en dat ze dus geen geld meer hebben dan de paar honderdduizend dollar die Moniek cash bij zich heeft. 's Middags zitten ze in een café, als er net weer een reportage over hen wordt uitgezonden. Tot hun verrassing herkennen ze Christa, die vertelt hoe dertig jaar geleden Madame Twenty heer vriendje had afgepakt. Ze rijden verder, woestijn in. Daar worden ze beroofd door iemand die hen in het café herkend had. Hun auto wordt onklaar gemaakt. Ze zitten midden in de woestijn en kunnen geen kant op. De zomer daarna ontmoeten Jaques en Christa elkaar weer, maar dat is geen succes. Die avond in de OPPY's ontmoet hij Moniek. Moniek is al twintig en nog diezelfde avond neemt ze hem mee naar bed. Ze beleven samen een dolverliefde week in Oostende, het plaatsje van de OPPY's. Als de wanhoop nabij is, worden ze toch nog opgepikt door een auto. De bestuurder herkent hen, brengt hen terug naar de bewoonde wereld. Ze slapen die nacht bij zijn vriendin, maar de hele zaak loopt compleet uit de hand als Moniek haar in een ruzie doodschiet. Ze vluchten weer, huren een huisje in the middle of nowhere, waar niemand hen vindt. Daar blijven ze maandenlang wonen. Op een dag krijgen ze een brief dat op die plaats een stuwmeer komt en dat het huis ontruimd moet worden. Dan zegt Moniek dat ze wil blijven. Jaques wordt helemaal meegesleurd door Moniek. Hij heeft net besloten dat hij ook maar zal blijven, als hij op de tv. zijn vriendin Sonja ziet. Een knop wordt omgedraaid en hij besluit te vluchten.Hij komt een behoorlijk eind, maar Moniek vindt hem terug, en bedreigd hem. Ze vertelt nu voor het eerst haar versie van de Oostende-geschiedenis. Ze vertelt dat ze het toen alleen maar deed om een vriendin te pesten door haar vriendje te versieren, en dat ze hem dus na de week niet meer kon gebruiken hoewel ze eigenlijk toch verliefd op hem was geworden. Als Jaques weigert met haar mee terug te gaan, schiet ze niet hem, maar zichzelf door het hoofd. Later brengt Jacques wat foto's van hen twee naar Moniek, daar had ze om gevraagd. Ze had ze nodig als bewijs voor Christa. Het weerzien valt een beetje tegen want Moniek doet heel afstandelijk. Jacques zegt: "Wat zie je er anters uit! Je lijkt wel een dame." "Dat ben ik ook." "Nou, als je er zaterdag weer zo uitziet, ga ik je Madame Twenty noemen hoor." Bij het afscheid geeft ze hem een envelop. Hij moet beloven die pas in Oostende open te maken. In de envelop zit een briefje met de tekst "Het was een grap. I'm sorry. Moniek." Plaats en tijd Het verhaal speelt zich af in Oostende, waar Jacques en Moniek dertig jaar terug een vurige en korte relatie hadden en in Australië, waar Jacques besluit om zijn oude liefde weer eens te gaan opzoeken. Vanaf dan gaat het verhaal in sneltreinvaart door evenals de plaatsen waar ze zich bevinden. Om uit de handen van de autoriteiten te blijven rijden ze kriskras door heel het land. Moniek is een vrouw die met fraude erg rijk is geworden en door nu een grote prijs voor moet betalen. Wel kan ze dankzij haar vermogen tijdens hun vlucht alles verzorgen, van auto's tot valse paspoorten. Dit gaat allemaal goed totdat het geld op is en Moniek steeds wanhopiger wordt. Het speelt zich dus een beetje af in een zwartgeld circuit. De opbouw Het verhaal wordt voor de helft in tegenwoordige tijd en de andere helft in verleden tijd. De splitsing wordt steeds gemaakt als de verteller weer terugschakelt naar dertig jaar terug. het boek zit namelijk zo in elkaar dat het eerste hoofdtuk in de huidige tijd is en dat het daaropvolgende hoofdstuk dertig jaar terug in Oostende is. De tijden wisselen hoofdstuk om hoofdstuk. Het verhaal wordt vanuit Jacques verteld.
Personages De twee hoofdpersonen zijn Jacques en Moniek. Jacques is een Nederlandse schrijver die het goed gemaakt heeft in Nederland en op een soort culturele reis is om Nederlandse migranten te ontmoeten. Hij heeft een vriendin die Sonja heeft maar na dertig jaar heeft hij nog steeds een beetje nieuwsgierigheid naar Moniek, inmiddels naar Australië vertrokken, maar vooral naar de vraag waarom ze het destijds uitmaakte. Hij durft niet makkelijk nee te zeggen en is vrij onzeker over zichzelf. Moniek daarentegen weet precies wat ze wil en heeft daardoor ook een enorm groot cosmetica concern op weten te bouwen wat haar een enorm vermogen opgeleverd heeft. Ze heeft een instelling van dat ze nooit de enige zal zijn op een schip dat ten onder gaat, hierdoor lokt ze Jacques ook mee in het avontuur. Hierbij maakt ze goed gebruik van zijn onzekerheid, ze is dus ook een soort uitbuiter. De relatie tussen die twee is dat ze dertig jaar geleden in Oostende een soort jeugdrelatie hebben gehad die berustte op een weddenschap tussen Moniek en een vriendin. Jacques weet dit echter niet en probeert met zijn ( kort geplande ) bezoek eindelijk een antwoord te krijgen op de vraag waarom Moniek hem destijds heeft gebruikt. Echte bijfiguren zijn er niet, het hele verhaal draait om Moniek en Jacques, je kunt beter en eerder spreken van een paar figuranten zoals de man die ze een lift geeft en diens vriendin. Thema en motieven De hoofdgedachte van dit werk is eigenlijk dat je een oude liefde die je gedumpt heeft maar beter niet kunt opzoeken omdat dit altijd teleurstellend is. Je kunt het beter bij een mooie herinnering houden. Conclusie Ik vond het een mooi boek maar er zat een beetje weinig tempo in. Ondanks dit was het lekker snel door te lezen en zat er toch een soort spanning in. Door de afwisseling tussen de huidige tijd en de tijd van hun romance zit het verhaal wel enigszins verwarrend in elkaar. Steeds moet je er dan weer even inkomen omdat het dan alweer een hoofdstuk geleden is dat je er het laatste stukje over hebt gelezen.