De bezige Bij, Amsterdam 1978 (1e druk 1975) Ik heb dit boek gekozen, omdat de titel me aansprak. Twee vrouwen leek me interessant, omdat het een boek is over een lesbische relatie, maar geschreven door een man. Het verloop van de relatie is erg boeiend om te lezen. Je merkt dat ze veel problemen tegenkomen wat betreft de acceptatie van hun relatie door de buitenwereld. In de jaren 70 was men natuurlijk nog niet zo tolerant wat betreft als men nu is; heel wat homo’s werden gediscrimineerd. De hoofdpersonen trekken zich niets aan van de kritiek en gaan op in hun liefde. Alleen Sylvia durft het niet tegen haar ouders te zeggen, de nog ouderwetse normen hebben. Een opvallende wending in het verhaal is dat Sylvia opeens verdwenen is met de ex van de verteller, terwijl de relatie net op zijn best leek te gaan. Hierdoor wordt de verteller depressief en krijgt een hoge bloeddruk. Als Sylvia dan weer terug komt blijkt dat ze helemaal niet verliefd was geworden op een ander, maar dat ze speciaal was weggegaan om zwanger te worden. Dit wilde de hoofdpersoon, die zelf gescheiden was, omdat ze geen kinderen kon krijgen. Toen was het waarschijnlijk nog niet mogelijk om aan kunstmatige inseminatie te doen, waardoor dit boek een voor die tijd relevant thema kon hebben. Het boek heeft een verrassend einde. Je krijgt helemaal de gedachte dat de ex alleen even met Sylvia wil spreken over haar motivatie om zijn leven te ruineren. (hij heeft namelijk voor Sylvia een vrouw en kinderen verlaten) Dit vond ik, net als de verteller erg vreemd, want het is toch normaal als hij op dat moment over zou lopen van woede. Door zijn misleidende kalmte krijgt hij de gelegenheid om met Sylvia alleen te spreken. De vertelster is aan het werk, en ze zouden die middag het nog even met zijn drieen afronden. Het boek is nu bijna afgelopen en je denkt dat het een mooi einde heeft. Niets is echter minder waar: Sylvia is vermoord. Ik vond dit heel erg, omdat ik helemaal met de twee vrouwen meeleefde. Ik kon mezelf zelfs betrappen op boosheid tegenover de ex en Harry Mulisch. Waarom moest hij zo’n mooi verhaal nou zo slecht laten aflopen? Al met al vond ik het een erg goed boek om te lezen. Met name dat je telkens door de schrijver op het verkeerde been wordt gezet vind ik er goed aan. Je verwacht, als je het boek leest, wel drie verschillende eindes aan het boek. Maar telkens krijgt het weer een andere wending, waardoor je weer een ander vervolg verwacht, dat ook weer anders loopt. Door dit boek zal ik wel meer boeken van Harry Mulisch gaan lezen. Ik hoop dat deze me net zo goed bevalllen als ‘Twee Vrouwen’.