Op de donkere terugweg door de kloof is Hunter doodsbang. Hij lijdt vreselijke pijn en begint hallucinaties van !Nqate te krijgen. Hunter raakt bijna volledig verlamd en smeekt om rust, maar Dawid weigert. Plotseling horen ze het gebrul van leeuwen, die de geur van het dode lichaam ruiken. Ze moeten snel verdergaan en een vuurring aanleggen om zichzelf te beschermen. Hunter stelt voor het lichaam achter te laten, maar Dawid weigert, omdat alleen hij niet genoeg zou zijn om de honger van de leeuwentroep te stillen. Met elke stap krijgt Hunter minder zuurstof binnen. Uiteindelijk kan hij niet meer verder en leunt hij tegen een rots. Hij beseft dat hij slechts twee kogels over heeft, wat onvoldoende is om een hele troep leeuwen af te weren. Plotseling horen ze ook hyena's, die hen eerder bereiken dan de leeuwen. Ze vragen zich af hoe lang het nog zal duren voordat de hyena's aanvallen. De leeuwen komen aan en willen dezelfde prooi. Ze proberen de vuurkring binnen te dringen, maar Dawid houdt ze op afstand met een fakkel. Elke beweging die Hunter maakt, veroorzaakt een vlammende pijn langs zijn ruggengraat. Een leeuw en leeuwin proberen aan te vallen, maar Hunter schiet ze neer. De hyena's vallen vervolgens de twee dode leeuwen aan, terwijl de andere leeuwen proberen hun partners te redden van de hyena’s. Hunter, die nauwelijks kan zien door het gif, realiseert zich dat hij Dawid moet vragen om te vluchten en hem achter te laten, aangezien hij toch gedoemd is om te sterven. Maar Dawid weigert en legt Hunter op de draagbaar met !Nqate, en vlucht weg.

Als Hunter weer bijkomt is hij omringd door een kring van vuur. Hij kan niet meer bewegen en ziet alleen maar zand en doornstruiken. Hunter lijdt vreselijk en probeert zijn gedachten af te leiden door te luisteren naar Dawids verhaal over de wraak van de Hyena. Hij vraagt zich af waarom !Nqate niet wegrende, en beseft dat !Nqate moest sterven volgens de regels van de jacht. Hij voelt zijn leven wegglijden, maar weigert te sterven en vecht de hele nacht door met al zijn wilskracht. Hij kan niet meer slikken en wacht af, in de hoop dat Dawid ook terug zal komen. Uiteindelijk hoort Hunter iemand zijn naam roepen. Fel licht schijnt in zijn ogen en hij herkent Jeans, die hem wat te drinken geeft. Hij wordt teruggebracht naar het kamp in de jeep.

Terug bij het kamp van de Bushman wordt hem vertelt dat hij niet geholpen kan worden, want het gif van de schorpioen is weggesneden, het komt ook niet door de zon, hij had !Nqate zelf moeten doden, nu kan zijn ziel niet opstijgen naar de hemel; dan komt zijn ziel die van hem halen. Hij wil naar het ziekenhuis, maar ze zeggen dat dat niet kan omdat hij zwartwaterkoorts heeft, een zeldzame complicatie van malaria, en mensen met zwartwaterkoorts mag je niet verplaatsen.

Nu pas begrijpt hij het, dat het niet uitmaakt waaraan hij sterft. Of door wie. Dat het enkel het einde van het leven is. Zijn leven. Alles wat hij heeft geloofd, al wat hij heeft gedaan, al wie hij is geweest. Afgrijselijk. Dit is het laatste wat hij denkt, dan trekt een draaikolk hen de diepte in.

Aan het eind van dit boek landt Dawid in Amerika en ziet hij de vrouw van Hunter, die twee kisten krijgt. Een doodskist en een krat. De jager en zijn trofee.

Karakteristiek

Vertelde tijd en tijdsverloop

Dit boek is niet-chonologisch opgebouwd. Het begint met een bladzijde dat Dawin landt in Amerika en het gaat dat verder met wat zich twee maanden eerder heeft afgespeeld. Helemaal aan het eind gaat het dan weer verder over Dawin die landt in Amerika. Er wordt ook vaak teruggekeken naar herinneringen van Hunter toen hij jong was.

Geleding

Het boek is opgebouwd uit 6 hoofdstukken, die zijn genummerd in Romeinse cijfers (I, II, III, IV, V, VI). De hoofdstukken heten: De Jager, Het Jagen, De Jacht, Het Doden, De Dood en De Doden. Het laatste hoofdstuk is heel kort en zelfs nog minder dan twee bladzijden.

Motieven

Liefde en de rol van opvoeding

Hij denk steeds terug aan zijn vrouw en aan zijn overleden vader en grootvader, waarmee hij veel jaagde, en de jachten die zij samen meemaakten. Het beeld van zijn grootvader, massief en onverzettelijk, zat zo duidelijk op zijn netvlies, dat hij elke jacht aan het dacht; blz. 67: ‘Als vanzelf moet Hunter terugdenken aan de giraffe, die hij als verlovingscadeau aan zijn vrouw heeft geschonken.’; blz. 68: ‘Terwijl hij hun vorderingen gadeslaat, herinnert Hunter zich een verhaal van zijn grootvader over een soortgelijk ritueel bij de Masaï, waar de morans, de jonge krijgers, op leeuwen jagen om hun moed te bewijzen.’; blz. 126: ‘Voor het eerst sinds de jacht begonnen is, denkt hij aan zijn vrouw; hij heeft haar niet van zijn plannen op de hoogte gebracht.’; blz. 142: ‘Hij is zeven, en dit schot is zijn eerste treffer. Hij is zeven, en hij heeft met zijn eigen jachtgeweer, dat hij voor zijn rapport heeft gekregen, zonet zijn eerste houtduif in volle vlucht neergehaald.’.

Leidmotief

Hij verwijst ook steeds naar boeken die J.A. Hunter heeft geschreven en vraagt zich af hoe hij ergens over zou denken; blz. 64: ‘Zo ongeveer moet J.A. Hunter zich gevoeld hebben toen hij voor het eerst de Ngorongorokrater te zien kreeg: het wemelt hier ongetwijfeld van het jachtwild.’; blz. 117: ‘Vaag herinnert hij zich een anekdote uit J.A. Hunters eerste boek, waar een buffel een jongen achternazit die zich weet te redden door in een boom te klimmen.’; blz. 139: ‘Vaag herinnert hij zich een anekdote uit Oerwoudjager, die hem als kind zwaar gechoqueerd had: een stam had J.A. Hunters hulp ingeroepen omdat een leeuw zich als menseneter had ontpopt en de moeder van het stamhoofd had aangevallen.’

De dood

De neushoorns, de elandantilope voor het ritueel, de koedoe bij de renjacht, !Nqate bij de jacht van Hunter, en Hunter zelf, uiteindelijk door zwartwaterkoorts (een zeldzame complicatie van malaria, gaat dood; blz. 48: ‘De geur, die Hunter al als kind heeft leren kennen, laat er geen enkele twijfel over bestaan: hij is te laat. De neushoorn, zijn neushoorn, is morsdood.’; blz. 219: ‘Het is het laatste wat hij denkt, dan trekt een draaikolk hem naar de diepte. Alles wordt koud.’

Corruptie, milieu, white supremacy

Het komt steeds terug dat wildstand in Afrika lijkt niet meer te redden is: stropers, corrupte regeringen en jaren van historische vergissingen zorgen ervoor dat het net als dweilen met de kraan open is. Ook is neergezet hoe ver white supremacy gaat: Hunter en andere personages denken juist te handelen of lijken hun gedrag voor zichzelf goed te praten; blz. 125: ‘Alles is veel te droog; als de bliksem inslaat, brandt het land. Het weer is ziek.’; blz. 99: ‘’En dat is legaal?’, Van Heeren haalt zijn schouders op. ‘Zo legaal als de regering van dit land.’’

Thema

De thema’s van dit boek zijn dieren en criminaliteit. In het boek jagen ze op dieren. Het gaat ook over stropers en corruptie wat allebei crimineel is.

Perspectief en vertelsituatie

Het wordt vanuit een hij/zij-verteller verteld. Je weet alles over Hunter, maar je kan niet in het hoofd kijken van bijvoorbeeld !Nqate of Dawid. Zo wordt nog niet alles weggegeven en bouwt de spanning op.

Personen

Hunter White

Hij is een grote man op Wall Street in het dagelijks leven, maar zijn passie en hard liggen in Afrika. Hunter is een jager en hij houdt van de jacht. Wat hem aantrekt is niet de winst, maar de kick van het risico. Hij jaagde vroeger vaak met zijn vader en grootvader. Zijn naam heeft hij te danken aan zijn grootvader. Vroeger was zijn grootvader namelijk samen aan het jagen in Afrika en om zijn vriend een eer te bewijzen drong hij erop aan dat hij John Hunter White zou heten. Hunter woont in Amerika en zijn werk bestaat uit het zorgvuldig creëren van financiële fata morgana’s waarin hij kopers net lang genoeg laat geloven om maximale winst te maken voor de bel barst, maar als mensen erom vragen zegt hij vaak dat hij in waarden verhandelt. Hij doet ook in ontroerend goed. Hunter koopt stukken ongerepte natuur op verdeeld over de wereld, omdat hij voorspelt had dat natuur het nieuwe goud zou worden en omdat hij die natuur onaangetast wil laten.

De Bushman noemen hem de Witte Jager.

Dawin

Hij is een bushman. Hij is een bijzondere jongen, erg begaafd, een een heel gemotiveerde student. Hij wil graag naar Amerika om daar te gaan studeren, maar dat kon hij alleen als hij een beurs kreeg, door de jacht van Hunter op !Nqate kan hij wel naar Amerika. Daarover verder lees je helemaal op de eerste bladzijde en ook aan het eind van het boek lees je over zijn aankomst in Amerika. Hij is ook een geweldig goede tracker. Dawin heeft net als Hunter leren jagen voordat hij leerde lopen. Dawid leidt Hunter naar !Nqate, zoals Hunter White Dawid naar Amerika zal leiden.

Van Heeren

Een jachtgids en vriend van Hunter. Hij organiseert jachten en leid zijn klanten naar de dieren. Hij laat de bushman op zijn grond wonen en jagen, maar een klant mag een keer in de drie jaar jagen op een bushman. Hunter jaagd met hem, omdat ze dezelfde principes hebben.

Jeans

Jeans is de chauffeur van Van Heeren. Hij komt uit een het dorp vlak bij de lodge waar Hunter verblijft en zijn ouders werken ook voor Van Heeren. Hij wil later graag naar Europa of Amerika.

J.A. Hunter

Beroemde beroepsjager. Hunter White kijkt naar hem op. Hij heeft boeken geschreven, zoals

Nquaté

De jongen, die ook een bushman is, waarop Hunter ging jagen. De hertshoorns staat symbool voor hem.

De Bushman

Volk uit Afrika, ooit het grootste ter wereld. Verjaagt door blanken en in reservaten ondergebracht. Anderen willen van hen af en de politie jaagt op hen. Ze zijn zo goed als uitgeroeid. Hun land werd afgepakt, ze werden ondergebracht in slums, zonder werk en zonder recht op jagen. Mensenrechtenorganisaties hadden herhaaldelijk en uitvoerig gerapporteerd over politiegeweld, bedreiging, mishandeling, zelfs kidnapping en moord, maar alle juridische klachten werden weggeveegd en de aanklagers werden bedreigd of verdwenen. ‘Wie jaagt, riskeert te sterven. Wie niet jaagt, sterft van de honger.’

Ruimte

Het verhaal speelt zich af in Afrika. Dat is erg van toepassing op het boek, omdat ze gaan jagen en de dieren waarop ze jagen komen niet overal voor en er wordt ook veel verteld over het landschap van Afrika.

Verklaring titel en motto

Titel

De titel ‘Trofee’ verwijst naar de dieren die Hunter afschiet en daarna laat opzetten als trofee voor zijn vrouw.

Motto

1.        

‘It was written I should be loyal to the nightmare of my choice.’

~ Joseph Conrad, Heart of Darkness

Hunter koos ervoor !Nqate te gaan jagen wat uiteindelijk ook zijn eigen dood wordt. Hij koos ervoor hem te doden, maar uiteindelijk kon hij het toch niet waardoor hij zelf ook stierf, volgens de Bushman. Hij moest loyaal blijven aan zijn keuze en !Nqate doden, maar dat deed hij niet.

2.        

Dedicated to Afrika, whatever that is.

Dedicated to justice, whatever that is.

Dedicated to fiction, whatever that is.

In het boek komt de droevige toon van het motto niet direct naar voren, maar Gaea Schoeters heeft de spanning zo opgebouwd dat deze drie zinnen nog lang blijven nagalmen na het lezen.

In het boek komt de droevige toon van het motto niet direct naar voren, maar Gaea Schoeters heeft de spanning zo opgebouwd dat deze drie zinnen nog lang blijven nagalmen na het lezen.

Schoeters stelt regelmatig de vraag: wat gebeurt er met een jager als hij de prooi wordt? Het boek geeft uiteindelijk een fascinerend antwoord op deze vraag. Het verhaal draagt een zekere fatalistische ondertoon met zich mee: hoewel er vooruitgang wordt geboekt, lijkt dit niet tot iets te leiden zolang er geen fundamentele verandering plaatsvindt in het maatschappelijke systeem. Het motto "Dedicated to justice, whatever that is" weerklinkt hierbij, met al zijn betekenis.

Gegevens over de Schrijver

Gaea Schoeters is een veelzijdige auteur, scenarioschrijver, librettist en journalist. Ze heeft diverse boeken geschreven, waaronder haar debuut Meisjes, moslims en motoren, waarin ze haar motorreis door Iran en het Arabisch Schiereiland beschrijft. Ze heeft ook romans zoals Diggers en De kunst van het vallen geschreven. Haar boek, Het Einde, is een bundeling van interviews over de dood. Ze heeft samengewerkt met componiste Annelies van Parys aan opera's en muziektheatervoorstellingen. Daarnaast is ze verantwoordelijk voor de Dead Ladies Show, waarin vergeten vrouwen uit diverse disciplines worden belicht. Schoeters' werk combineert vormexperimenten met maatschappelijk engagement. Ze is ook actief als freelance-journalist, columnist en essayist.

Overige bijzonderheden

Schoeters heeft Hunther White of de jacht in het algemeen in feite, goed gekaderd in heel de problematiek. Door dit grotere plaatje te schetsen, begin je zeker na te denken en weet je dat het niet zwart-wit is, je krijgt een groter beeld van zowel de jacht als van Afrika en zijn bevolking en onze houding daarover. Trofee is toch wel een 'ander' verhaal, het doet je nadenken over 'de jacht' en je eventue gevormde mening daaromtrent. Schoeters heeft het zeer beeldend en levendig geschreven en sleurt je mee in deze wereld. De plot heeft ze dan ook nog eens op een schitterende wijze opgebouwd zodat de spanning steeds verder stijgt.

Oordeel/Mening

Ik vind het een beetje een apart boek, omdat Hunter aan het eind op een mens gaat jagen. Maar het was wel heel spannend om te lezen en ook onverwachts dat Hunter dan aan het eind ook doodgaat, want dat gebeurt vaak niet bij de hoofdpersoon. Ik vind Hunter heel naïef met hoe hij zijn daden goed probeert te praten, maar aan het eind snapt hij het wel. Zelf ben ik ook een paar keer in Afrika geweest, dus ik kan me ook goed het landschap, de mensen en de dieren inbeelden. Voor mij geeft dat extra waarde bij het lezen van dit boek.

Bronnen

• https://letterenhuis.be/nl/pagina/gaea-schoeters-biografie
• Literatuurboek Dautzenberg