1.
Hier wordt duidelijk gemaakt dat de schrijver gebruikt heeft gemaakt van een ‘ik perspectief’. Ik had ook wel graag het verhaal gelezen vanuit het perspectief van Homer. Omdat hij alle strategische plannen uitdenkt wat ik best interessant vindt.
fragment:
Nog maar een halfuur geleden zei iemand – Robyn, geloof ik – dat we alles moesten opschrijven, en nog maar negenentwintig minuten geleden ben ik daarvoor uitgekozen. En die hele negenentwintig minuten zitten ze allemaal op een kluitje om me heen naar die lege bladzijde te staren en me met ideeën en adviezen te bestoken. Ophoepelen, jongens! Zo komt het nooit af. Ik heb geen flauw idee waar ik moet beginnen en ik kan me niet concentreren met al die herrie.
2.
Ik vind het moeilijk om te zeggen of het een chronologische volgorde is of een niet chronologische volgorde is, want als het een niet chronologische volgorde is dan is er een grote flashback, en loopt dat over in het verhaal. Ik vind het zelf wel een chronologische volgorde. Want de enige flashback is in het begin van het verhaal, en vanaf daar loopt het verhaal chronologisch.
3.
De tijd speelt zich in de tegenwoordige tijd, er wordt een land veroverd, dat gebeurde vroeger ook maar in het boek komt voor dat ze veel straaljagers en moderne wapens hadden.
Fragment:
“Mmm, dacht ik, ‘dat zal het zijn’ ik doezelde weg in een rusteloze slaap, bestookt door woeste dromen. Het was nog niet bij me opgekomen dat het misschien vreemd was dat er ’s nachts tientallen vliegtuigen zonderlichten snel en laag overvlogen.”
4.
Ik snap de keuze van Ellen en Fi want je bent heel zenuwachtig en nerveus, maar ik vind het toch niet de slimste keuze want ze hadden beter een plek op de grond kunnen zoeken dat ze in een noodgeval direct weg konden rennen. Ik had waarschijnlijk het zelfde gedaan, want ik zou ook heel erg zenuwachtig en nerveus zijn.
fragment:
“Naar adem snakkend bracht ze er een woord uit: ‘Patrouille,’ en samen sprongen we over een hekje in iemands voortuin in. Er stond een enorme oude eucalyptusboom recht voor ons. Ik was zo nerveus dat het kennelijk het enige was wat ik zag. Mijn ogen en mijn gedachten richtten zich alleen maar op die boom, er bestond op dat moment niets anders meer.”
5.
Ik kan nergens meer een moment vinden dat er iets voor mij wordt verzwegen, omdat je altijd ‘bij’ de hoofdpersoon bent, en dat er niet iets onverwachts is wat er gebeurt. Dus ik kan bij deze vraag geen fragment vinden.
6.
Het fragment wat mij het meest geraakt heeft is het slot van het verhaal, wanneer Kevin zich opoffert om Carrie weg te brengen.
Fragment:
“Kevin stond op. ‘nee’, zei hij. ‘Nee. Het kan me geen donder schelen wat rationeel of logisch is het beste is. Carrie is mijn maatje en ik ga haar niet zomaar ergens dumpen en wegrennen.’
Dit heeft veel indruk op mij gemaakt. Omdat ik het zelfde zou doen en omdat ik veel nadenk wat ik zou doen na dit boek te hebben gelezen, vooral nu ik weet hoe het is om veel van iemand te houden.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden