Titel: Teruggaan kan niet meer.
Schrijver/ster: Greet Beukenkamp
De vader van Robert werkt al heel lang aan een tijdmachine, maar het lukt hem maar niet hem te laten werken. Na een hele lange tijd is hij er van overtuigd dat het is gelukt. Midden in de nacht gaan ze met het hele gezin naar het bos waar ze de kast instellen en iets uit het verleden naar het heden flitsen. In de kast ligt een hond uit de 15de eeuw. Het gezin besluit de hond te houden, omdat het niet lukt hem terug te flitsen. Roberts vader lijkt eerst tevreden te zijn met dit resultaat, maar na een tijdje wil hij de kast opnieuw proberen in de hoop dat ze een mens naar hun tijd kunnen zenden. Het lukt hem opnieuw, maar nu ligt er een 20-jarige jongen in de kast, genaamd Godart. Godart blijkt de hond te kennen; het was de hond van z’n buren. De rest van het verhaal vertelt hoe Godart de “toekomst”leert kennen. Hij leert Nederlands, gaat naar school en wordt verliefd op Elsbeth, de zus van Robert. Hij heeft het best naar z’n zin bij Robert thuis, maar krijgt wel steeds meer heimwee naar huis. Uiteindelijk vraagt hij wanneer hij weer terug mag. Roberts vader blijft die vragen ontwijken, omdat hij weet dat Godart niet meer terug kan. Godart wordt eerst erg boos op Roberts vader en ziet het niet zitten om voor altijd in deze wereld te blijven. Uiteindelijk is het Elsbeth waardoor Godart het Roberts vader “vergeeft”en accepteert hij dat hij hier voor altijd moet blijven. Hij besluit zelfs medicijnen te gaan studeren om dokter te kunnen worden, omdat hij het zo erg vindt dat r zoveel mensen in zijn tijd/dorp dood gingen aan ziektes die ze in deze tijd gewoon kunnen genezen. De vader van Robert betaalt deze opleiding, omdat hij zich schuldig voelt. Mening: Ik vond het een heel mooi/leuk boek. In het boek werd de ene keer een hoofdstuk vanuit het gezichtspunt van Robert en dan vanuit het gezichtspunt van Godart verteld. Dat maakte het boek nog beter. De verschillen door de ogen van Godart gezien waren vooral heel leuk om te lezen.
De vader van Robert werkt al heel lang aan een tijdmachine, maar het lukt hem maar niet hem te laten werken. Na een hele lange tijd is hij er van overtuigd dat het is gelukt. Midden in de nacht gaan ze met het hele gezin naar het bos waar ze de kast instellen en iets uit het verleden naar het heden flitsen. In de kast ligt een hond uit de 15de eeuw. Het gezin besluit de hond te houden, omdat het niet lukt hem terug te flitsen. Roberts vader lijkt eerst tevreden te zijn met dit resultaat, maar na een tijdje wil hij de kast opnieuw proberen in de hoop dat ze een mens naar hun tijd kunnen zenden. Het lukt hem opnieuw, maar nu ligt er een 20-jarige jongen in de kast, genaamd Godart. Godart blijkt de hond te kennen; het was de hond van z’n buren. De rest van het verhaal vertelt hoe Godart de “toekomst”leert kennen. Hij leert Nederlands, gaat naar school en wordt verliefd op Elsbeth, de zus van Robert. Hij heeft het best naar z’n zin bij Robert thuis, maar krijgt wel steeds meer heimwee naar huis. Uiteindelijk vraagt hij wanneer hij weer terug mag. Roberts vader blijft die vragen ontwijken, omdat hij weet dat Godart niet meer terug kan. Godart wordt eerst erg boos op Roberts vader en ziet het niet zitten om voor altijd in deze wereld te blijven. Uiteindelijk is het Elsbeth waardoor Godart het Roberts vader “vergeeft”en accepteert hij dat hij hier voor altijd moet blijven. Hij besluit zelfs medicijnen te gaan studeren om dokter te kunnen worden, omdat hij het zo erg vindt dat r zoveel mensen in zijn tijd/dorp dood gingen aan ziektes die ze in deze tijd gewoon kunnen genezen. De vader van Robert betaalt deze opleiding, omdat hij zich schuldig voelt. Mening: Ik vond het een heel mooi/leuk boek. In het boek werd de ene keer een hoofdstuk vanuit het gezichtspunt van Robert en dan vanuit het gezichtspunt van Godart verteld. Dat maakte het boek nog beter. De verschillen door de ogen van Godart gezien waren vooral heel leuk om te lezen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden