Sproetenliefde

Zakelijk
Titel: Sproetenliefde
Auteur: Maren Stoffels
Uitgeverij: Leopold B.V.
Aantal Bladzijden: 154

De inhoud
Amber is hopeloos verliefd op haar Nederlands leraar: Thijs Bilder. Amber is een vrolijke meid, met een rode bos haar en een hoop sproeten. Maar haar gevoelens voor haar meester zijn erg verwarrend en ze durft het niemand te vertellen. Tot dat ze op een dag op een wc-muur op school schrijft: ‘’Ik ben verliefd op een leraar. Wat nu?’’. En tot haar grote verbazing schrijft er iemand terug. Uiteindelijk durft ze alles op de wc-muur te schrijven, onwetend wie de anoniemeling is.
Een paar dagen na haar eerste bezoek aan de wc-muur, sluit ze een weddenschap met haar meester, en tevens grote liefde, Thijs. Aangezien Amber dyslexie heeft, heeft Thijs met haar afgesproken dat ze het hele jaar maar één boek hoeft te lezen, als ze Robin aan het praten krijgt. Robin heeft ook rood haar en sproeten en hij zwijgt al maanden. Op school en thuis zegt hij geen woord, en niemand weet wat er aan de hand is. Dus Amber zal heel geduldig met hem moeten zijn om hem te kunnen helpen.

Een paar weken na de weddenschap gaat Amber met haar klas en meester Thijs op een wandelvakantie in Engeland. Maar op een donkere avond gebeurt er iets waar Amber alleen maar van had durven dromen. De hele groep zat namelijk in een café die avond. Maar toen de rest al terug naar de tenten wou gaan, wou Thijs, die al erg aangeschoten was, nog even met Amber praten. Het duurde niet lang voordat Amber hem zoent en hij haar terug zoent. Maar dan zegt Thijs plots dat het niet goed is wat ze doen en dat het zijn baan kan kosten. Daarom besluiten ze het er nooit meer over te hebben, tot Amber’s grote spijt.
Door het incident en de botte houding van haar meester, besluit Amber zich maar weer te concentreren op Robin, die ze nu echt aardig begon te vinden, en de anoniemeling op de muur, die veel hulp biedt in haar verwarde leven. Ze probeerde Robin op allerlei manieren te helpen. Ze is zelfs bij hem thuis geweest. En uiteindelijk sprak hij haar met een zachte stem aan. En hij beloofde haar dat hij zijn spreekbeurt zou houden. Alles zag er goed uit voor Amber, en toen ze de wc-deur opendeed zag ze dat Robin de anoniemeling was. Sproetenliefde dus.

Ik
Ik identificeer mezelf het meest met de moeder van Robin, Annemarie. Annemarie is een gezellige huisvrouw die al veel heeft meegemaakt in haar leven, zoals het verlies van haar oudste zoon, maar altijd het beste wilt voor Robin. Ze is een erg verantwoordelijk type die altijd heel vrolijk is en houdt van muziek. Ik herken mezelf hier ook wel in, omdat ik, ten eerste, ook heel erg van muziek houd. En ten tweede, vind ik mezelf ook een redelijk zelfstandig persoon, net als Annemarie. En ik wil ook graag iedereen helpen en het beste voor iedereen. En als laatste overeenkomt, hebben we allebei al veel meegemaakt in ons leven, dat veel invloed heeft gehad op de levens van verschillende mensen.

Mening

Onderwerp:
Doordat Thijs uiteindelijk wél met Amber zoent, geeft dit het verhaal een totaal andere wending. Juist omdat je niet verwacht dat een leraar zoiets raars doet. Maar ook was er iets voorspelbaars in het verhaal. Dat is namelijk dat ik al snel door had dat Robin de anoniemeling was, omdat er op de achterkant van het boek staat dat Robin verliefd op Amber is. Wel jammer dat dat al verklapt wordt.

Personages:
Amber’s gevoelens en gedachten worden veel uitgedrukt in dit boek, daarom zijn Amber’s bedoelingen en haar gedrag goed te begrijpen. Maar Thijs is een ander verhaal. Omdat hij minder in het boek voorkomt is het moeilijk te begrijpen waarom hij dingen doet, zoals Amber zoenen. En Robin is al helemaal een apart geval! Het verlies van zijn broer kwam blijkbaar zo hard bij hem aan, dat hij maanden daarna geen woord heeft gesproken. Aan de ene kant vind ik dit erg overdreven, omdat je juist over je gevoelens moet praten om eroverheen te komen. Maar aan de andere kant is dat misschien gewoon hoe Robin in elkaar zit.

Bouw:
Ik vind dat het verhaal een begrijpelijke opbouw heeft; In het begin van het boek wordt duidelijk uitgelegd wie wie is, en wat er met die persoon aan de hand is. En het boek eindigt met Robin die zegt: ‘Ik houd mijn spreekbeurt over…’ en omdat het grootste deel van het verhaal ging over Robin, die al maanden niet sprak, vind ik dit een goede afsluiting van het boek.