Schimmenrijk door Rosita Steenbeek

Steenbeek, Rosita-. Schimmenrijk. Amsterdam, Prometheus, 1999. 2e dr.. Samenvatting: Lisa leert Lorenzo kennen op een feest van Lisa’s beste vriendin Heleen. Samen met Heleen woont zijn in de hoofdstad van Italië, Rome. Lorenzo en Lisa leren elkaar steeds beter kennen en er ontstaat zo een hechte relatie. Lisa is beeldhouwster, Lorenzo een archeoloog die zich vooral interesseert in de Etrusken. Lorenzo gaat helemaal op in zijn vak en wilt Lisa allemaal tombes en andere Etruskische vondsten laten zien in zijn geboorteplaats, Sovana, en in het dorpje Tarquinia. Maar dit zou er helaas nooit van komen. Lisa moet, als ze Lorenzo al een tijdje kent, naar Nederland voor een expositie van haar werk. Als dit erop zit zou ze met Lorenzo samen een reis maken door verschillende Etruskische steden en veel tombes bezoeken. Tijdens de opening van de expositie wordt er gebeld met de boodschap dat Lorenzo’s lichaam was gevonden naast een tombe. Het lijkt duidelijk erop dat Lorenzo zelfmoord had gepleegd. Na de dood van Lorenzo gaat het steeds slechter met Lisa. Ze moet steeds aan hem denken en heeft geen inspiratie meer om te werken. Op een gegeven moment neemt Lisa een besluit; ze gaat de reis die ze eigenlijk met Lorenzo zou gaan maken in haar eentje maken. Zo kan ze Lorenzo’s dood misschien beter verwerken en misschien zou ze ook wel wat meer te weten komen over Lorenzo’s dood. Ze geloofde namelijk niet dat Lorenzo zelfmoord had gepleegd. De Lorenzo die zij kende was altijd juist erg gelukkig geweest en het was niets voor hem om zelfmoord te plegen. Het Italiaanse dorpje Tarquinia staat bekend om zijn enorme hoeveelheid Etruskische geschiedenis. Ze zou hier ook heen zijn gegaan met Lorenzo vandaar dat ze hier haar reis begint. In het dorpje Tarquinia leert ze een zogenaamde grafrover kennen; Antero ‘de Tovenaar’. Hij kende Lorenzo ook en nam Lisa mee naar verschillende Etruskische graftombes. Verder leert ze ook Angela kennen: zij woont ook in Tarquinia en gaat vaak mee met Antero op zoek naar nog niet ontdekte graftombes. Nadat ze met Antero en Angela veel Etruskische tombes heeft gezien, gaat Lisa verder met d’r reis, samen met Angela, naar het dorpje Sovana. Dit was de geboorteplaats van Lorenzo (hij ligt hier ook begraven) en het schijnt ook vol te zitten met tombes. In dit dorpje ontmoet Lisa de ouders van Lorenzo. Ze zijn ook erg verdrietig om de dood van Lorenzo, maar ze kunnen er niet veel over vertelen. Lisa krijgt van hen wel het telefoonnummer van een goede vriend van Lorenzo; Dionigi. Hij had Lorenzo vlak voor zijn dood gezien. Lisa spreekt met hem af en ook hij denkt dat Lorenzo geen zelfmoord had gepleegd. Hij denkt dat het misschien wel een om moord kan gaan… Tijdens haar reis heeft Lisa vaak contact met haar beste vriendin, Heleen. Ze zijn erg goed bevriend en Heleen heeft Lisa ook veel geholpen na de dood van Lorenzo. Terwijl Lisa haar reis maakt, gaat het steeds slechter met Heleen. Ze moet naar het ziekenhuis en daar blijkt dat ze longkanker heeft. Heleen heeft een erge vorm van kanker die niet meer te genezen is. Ze heeft dus nog maar een paar maanden te leven. Daarom besluit Lisa om terug te gaan naar Rome om daar de laatste maanden van Heleen’s leven met z’n tweeën door te brengen. Voordat ze naar Heleen gaat, maakt ze nog één keer op een nachtelijk avontuur samen met Antero en Angela. Althans, dat denkt ze. Maar dan blijkt dat Antero haar naar de plek brengt waar Lorenzo’s lichaam was gevonden. Hier vertelt Antero haar dat hij erbij was toen Lorenzo stierf. Ze waren samen op zoek naar een verborgen tombe. Tijdens het graven ging er iets mis waardoor de wand van het gat instortte. Lorenzo stond net in het gat toen dit gebeurde. Hij moest op slag dood zijn geweest. Lorenzo’s dood was dus helemaal geen moord geweest. Geen zelfmoord en niet vermoord, maar gewoon een ongeluk. Lisa was erg geschokt na dit verhaal. Maar het was tegelijk ook een hele opluchting. Nu ze weet wat er met hem gebeurd was, kan ze beter de aankomende dood van Heleen onder ogen komen. De laatste maanden van haar leven heeft Lisa de hele tijd voor haar gezorgd. Zo heeft ze goed afscheid kunnen nemen. Van Heleen, maar ook van Lorenzo. Karakterbeschrijving: Lisa: Lisa is vrij jong als ze Lorenzo verliest. Uit de herinneringen die worden verteld van Lisa en Lorenzo, kan ik opmaken dat ze erg gelukkig waren met z’n tweeën. Omdat ze heel erg op hem gesteld was, kwam zijn dood dus hard aan en ging het dus ook steeds slechter met haar. “Na een jaar wordt het verdriet minder, hebben veel mensen haar gezegd. Ze merkt er niets van.” Blz. 19

Aan deze uitspraak is dus goed te zien dat Lisa zich verdrietig en achtergelaten voelt. Ze voelt zich ook een heel ander persoon geworden: “…ze bekijkt zichzelf bij iedere beweging, iedere handeling lijkt die van een ander”. Blz. 19
Ze heeft dus helemaal niet het idee meer dat ze leeft, doordat Lorenzo dood is, is zij zich ook dood ‘gaan gedragen’. Het is dus wel duidelijk dat de dood van haar vriend een belangrijke invloed op haar karakter heeft. Ze wordt depressiever, verdrietiger en alleen. Doordat ze Lorenzo zo mist gaat ze de reis in haar eentje maken. Ze mist Lorenzo nog steeds, maar ze denkt dat de dingen rondom zijn dood misschien duidelijker worden, zodat ze er beter mee kan omgaan. Dit laat weer zien dat ze erg veel doorzettingsvermogen heeft. Aan de ene kant mist ze Lorenzo heel erg en wil ze niet meer leven, maar aan de andere kant wil ze juist verder met haar leven en zorgen dat ze gelukkig wordt. Ze kiest dus toch voor het leven en dit laat toch weer zien dat ze zich wel door wat minder goede tijden heen kan worstelen. Tijdens de reis verandert Lisa toch steeds meer. Heel erg duidelijk is het niet, maar ze wordt toch anders van karakter. Ze gaat zich meer in andere dingen interesseren en denkt minder aan Lorenzo. Het gaat dus steeds beter naarmate de reis verder gaat, maar als ze te horen krijgt dat Heleen, haar best vriendin, een dodelijke ziekte heeft, gaat het toch weer wat minder. Alle oude gevoelens die ze bij Lorenzo’s dood had, krijgt ze na dit bericht weer terug. Ze moet steeds aan Heleen denken en vergeet hierdoor een beetje haar reis en ook Lorenzo. Tot op het moment dat ze achter Lorenzo’s echt doodsoorzaak komt. Hierdoor lijkt het wel alsof er een last van haar schouders afgaat. Ze kijkt nu heel anders tegen zijn dood aan en ook tegen de dood van Heleen. Ze heeft het er natuurlijk wel moeilijk mee, maar ze kan er beter mee omgaan. De hoofdpersoon heeft dus verschillende karakterveranderingen gemaakt, maar uiteindelijk kwam ze weer bij d’r oude karakter terug. Lorenzo: Lorenzo is geen echt hoofdpersoon (een dode hoofdpersoon is namelijk een beetje lastig) maar uit de beschrijvingen die in het boek staan beschreven, kom je toch veel te weten over hem en krijg je toch het idee dat hij een hoofdpersoon is. Hij heeft in ieder geval een groot aandeel in het verhaal. Lorenzo komt op mij over als een heel spontaan en energiek persoon. Hij ging helemaal op in zijn vak, en wilde er alles over weten. De kennis die hij had over de Etrusken wilde hij ook graag aan iedereen die er niets over wist vertellen. “Hij straalde energie uit. Aan de gezichten van de anderen kon Lisa zien dat zijn verhaal boeide.” Blz. 15
Volgens de herinneringen van Lisa moet Lorenzo een hele lieve en zorgzame vriend zijn geweest. Hij was erg slim, energiek en ook nog knap om te zien. Hierdoor zou je al gauw denken dat hij heel erg arrogant was en met niemand een goede relatie had. Dit is echter niet zo. Omdat hij zo energiek was, wilde hij aan iedereen zijn verhaal kwijt. Hij had dus ook veel vrienden die om hem gaven en andersom.