Schijndood door Simone van der Vlugt

Titel: Schijndood
Auteur: Simone van der Vlught
Uitgever: Lemniscaat Jaar: 2002 Uitleg: Ik heb al veel boeken van deze schrijfster gelezen (o.a. De Guillotine, bloedgeld en de Amulet.) Deze boeken vond ik zo mooi dat ik ze het liefst nog een keer zou willen lezen. Toen ik met mijn moeder een boekenwinkel binnenstapte keek ik of er voor mij nog leuke boeken voor mijn leeftijd waren. Twee boeken spraken me heel erg aan, en daar zat dit boek ook bij. Ik had het op mijn verlanglijstje gezet voor Sinterklaas. Toen ik het boek gekregen had ben ik het meteen gaan lezen, ik kon bijna niet meer stoppen zo mooi was het. Ik verplaatste me helemaal in het boek alsof ik erbij was. Daarom heb ik dit boek ook gekozen omdat het mij geraakt heeft. Mijn persoonlijke reactie: Toen ik het boek pakte vond ik de titel alleen al interessant. Naarmate ik het gelezen had vond ik het nog interessanter. Het was interessant en onbegrijpelijk dat dingen zoals in dit boek staan vermeld zouden kunnen gebeuren. Dat een jongen gereïncarneerd is. (Dat hij vroeger al een tijdje heeft geleefd.) En dat die jongen dan merkt dat hij vroeger een droevig leven heeft gehad, omdat hij ernstig ziek was. En dat hij alles moest opgeven omdat hij melaats was. Dat hij afscheid moest nemen van zijn ouders en dat zijn dromen nooit meer uitkwamen vond ik nog het zieligst. Het mooiste aan dit verhaal is dat er eigenlijk twee verhalen zijn. Het verhaal van Kris Blanken en het verhaal van Olivier Moeriaans. Kris is een jongen die economie studeert en steeds last heeft van nachtmerries. Kris besluit samen met een vriendin dat hij naar een reïncarnatietherapeute gaat. Daar komt hij er achter dat hij vroeger een ander leven heeft gehad maar dan in de huid van Olivier Moeriaans. Kris beleefd het hele leven van Olivier onder narcose en gaat uiteindelijk opzoek in Oliviers geboorteplaats of hij wel echt geleefd heeft. Het is erg ontroerend als Kris ontdekt dat Olivier echt bestaan heeft.
Inhoud Kris Blanken is een jongen die economie studeert, maar het liefst tekent en schildert hij. Kris heeft al zijn hele leven last van nachtmerries over een jongen die mismaakt is en uiteindelijk dood gaat. Precies dezelfde droom heeft hij ook in zijn bed in het studentenhuis in Amsterdam. Dan wordt hij bezweet wakker. Hij gaat naar benden om wat koffie te drinken. Daar staat een huisgenote van hem genaamd Dominique. Hij kent haar alleen van gezicht maar meer niet. Ze vraagt wat er mis is met Kris omdat hij er zo belabberd eruit ziet. Kris vertelt haar van de droom. Als Kris klaar is met vertellen vraagt Dominique wat het betekent. Als Kris dat niet weet zegt ze dat hij misschien naar een reïncarnatietherapeute moet. Maar daar moet Kris niks van weten, want hij gelooft niet in reïncarnatie. Als Kris zich niet meer kan concentreren om school en alleen nog maar wilt schilderen. Vraagt hij zich af waarom hij altijd hetzelfde huis schildert. Hij kent het huis helemaal niet, nooit gezien ook. Steeds meer vragen komen boven, en uiteindelijk vraagt Kris het telefoonnummer van Dominique’s tante om een afspraak te maken. Als Kris bij de praktijk is loopt hij twijfelend naar binnen. Hij moet even wachten in de wachtkamer. Maar snel komt er een man naar buiten en mag Kris binnen komen. Kris ziet een vriendelijke vrouw, Heleen heet ze. Heleen vraagt eerst of hij wat drinken wilt. En geeft dat door aan haar secretaresse. Ze pakt hij notitieblok en vertelt dat ze van Dominique heeft gehoord dat hij al zijn hele leven nachtmerries heeft, ze vraagt waar die nachtmerries over gaan. Kris vertelt dat het over een jongen gaat die mismaakt is en zich opgesloten voelt. Als Heleen aantekeningen maakt legt Kris een tekening met het onbekende huis voor haar. Hij zegt dat hij dit huis altijd tekent maar dat hij het nog nooit gezien heeft. Na allemaal vragen van Kris stelt Heleen voor om de antwoorden van de vragen te zoeken onder narcose. Als Kris op de bank ligt onder narcose is beland hij in een ander jaar dan een ander persoon: Het jaar 1655 als Olivier Moeriaans. Olivier is de zoon van een apotheker, die in opleiding is bij een schilder. Als er bij Olivier rare kringen op zijn huid verschijnen, moet Olivier naar de dokter. Na veel onderzoeken constateren ze dat Olivier Melaats heeft. Hij wordt verbannen uit de stad en word opgevangen in een tehuis. Olivier komt in aanraking met mensen bij wie de ziekte al verder gevorderd is. Hij ziet mensen waarvan de benen en armen eraf zijn. Lichamen zijn mismaakt. Olivier blijft zo lang mogelijk op zijn kamer. Hij krijgt heimwee naar zijn ouders, naar Alkmaar zijn geboortestad. Op een dag besluit hij dat hij terug gaat. Hij doet zijn melaats mantel om en neemt zijn klepper mee (dat is een soort muziekinstrument waarmee hij moet zwaaien, zodat mensen hem niet aanraken). Bij een boerderij vraagt hij wat kleren en komt ongemerkt de stad binnen. Olivier ziet allemaal bekende mensen. Ook ziet hij zijn vriendinnetje die hij nooit meer terug heeft gezien. Ook staat er op de markt een kwakzalver die medicijnen verkoopt. Medicijnen die eigenlijk helemaal niet werken. Uiteindelijk komt Olivier bij zijn ouderlijk huis terecht. Dan wordt Olivier betrapt door zijn vader. Na een gesprek met zijn vader voelt Olivier zich meer gedreigd. En vlucht de stad uit. Terug naar het tehuis. Als Olivier op een dag in het weiland staat te schilderen komt er een woonwagen langs, met voor op de bok de kwakzalver van de markt. De man stopt voor Olivier. En opeens gaat de gedachte door hem heen dat hij nu kan weglopen. Als de man merkt dat Olivier kan schilderen. De man biedt hem een baan aan. Olivier mag de wagen schilderen inruil voor onderdak en eten. En zo reist Olivier mee met de kwakzalver. Na een paar kilometer stopt de wagen voor een vrouw. Olivier ziet dat het de vrouw was van de markt. Haar kind was eerst blind en toen zij het drankje had gekocht kwam ze blij op de markt terug om te melden dat haar kind weer kon zien. Nu zag Olivier dat ze twee kinderen had. En snapte meteen dat ze toneel had gespeeld. Samen met de kwakzalver (Jeroom) en de vrouw (Isa) reisde Olivier door het land. De pest was overal uitgebroken, mensen vluchtte alle kanten op en de uitslag op Oliviers lichaam werd steeds erger. Jeroom zei dat het maar een onschuldige huisaandoening was, maar Olivier dacht wel anders. Olivier hunkerde steeds meer naar zijn ouderlijk huis, omdat er in Alkmaar ook de pest was uitgebroken. Op een dag besloot Olivier te vertrekken. Hij zei dat hij melaats was en dat hij terug zou gaan naar Alkmaar. Isa wou hem nog tegenhouden maar dat hielp niet. Tijdens het reizen was hij verliefd geworden op Isa en hij kon het haar niet aandoen om haar ziek te maken. Vast besloten liep Olivier door het weiland, op weg naar Alkmaar. Tijdens de reis vroeg Olivier naar vluchtende mensen of er al veel doden waren gevallen in de stad Alkmaar, maar niemand zei wat terug. Toen Olivier de stad binnen liep, hing er een kotsende geur in de stad. Overal zag hij dichtgetimmerde huizen, met strohalmpjes op de deur. Dat betekende dat er in dat huis de pest was geconstateerd. Olivier zag maar een paar mensen die het overleefd hadden. Hij liep langs het huis van zijn vriendinnetje die hij laatst nog op de markt zag lopen, daar zag hij ook een strohalmpje aan de deur hangen. Een voorbijganger zei dat deze mensen als één van de eerste waren. Toen Olivier verder liep schrok hij toen hij aan de apothekersdeur een strohalmpje zag hangen. Langzaam liep hij naar het huis en deed de deur open. Hij hoopte of ze nog misschien zijn gevlucht. Maar hij zag al snel dat alles er nog was qua kleding. Huilend ging hij op de grond zitten. Overal lagen flesjes en pillen. Opeen hoorde hij een kreunend geluid vanuit zijn ouders bedstee komen. Toen hij de deuren opende zag hij zijn vader onder de paarse bulten zitten. Hij gaf hem wat te drinken en vroeg waar zijn moeder, broer en zusje waren. Zijn vader antwoordde dat die al dood waren. Olivier zorgde voor zijn vader zolang het maar kon. Hij ruimde de kamer op, maakte eten en verschoonde zijn vader. Na drie dagen vond Olivier het eigenaardig stil in huis. En opeens merkte hij dat zijn vader niet meer kreunde. Hij deed de deuren open en zag zijn vader dood in bed liggen. Hij waarschuwde de mensen die de lichamen ophaalde. En zijn vader werd bijgezet bij zijn moeder, broer en zus in de Alkmaarse kerk. Olivier had geen zin meer in het leven hij ging in het bed liggen waar zijn vader ook had gelegen dronk uit de beker waar zijn vader ook uit had gedronken. Na een paar dagen voelde Olivier een bult zitten. Hij kwam in het pesthuis terecht. Overal deed het pijn, hij zag zijn vader en moeder die hem riepen. Opeens voelde hij de pijn niet meer. Olieverf Moeriaans was overleden. Kris werd teruggeroepen door Heleen. Hij voelde zich slap en moe. Thuis besloot hij om naar Alkmaar te gaan. Hij pakte nog de eerste trein die naar Alkmaar reisde. Hij wist dat hij een ander leven heeft gehad. Hij was een paar weken geleden ook naar Arnhem gegaan samen met Dominique. Om te kijken of Olivier echt bestaan had. Ze hadden zijn naam gevonden in een doopboek in de bibliotheek. Kris liep door de bekende straatjes. En opeens zag hij een bekend huis voor zich. En herkende het meteen. Het was Oliviers ouderlijk huis. Toen Kris bij de kerk aankwam. Ging hij op zoek naar het graf van de familie Moeriaans. Na veel zoeken kon hij het niet vinden. Toen hij teleurgesteld naar beneden keek werd hij ijskoud. Hij stond het op graf van de familie Moeriaans. Alle namen stonden erop, behalve die van Olivier. Vol blijdschap keek Kris naar boven en zag een prachtig schilderij hangen van een onbekende schilder. Kris wist echter wel wie het schilderij had geschilderd. Hij had het zelf geschilderd tijdens zijn verblijf in het melaats tehuis. Beschrijving van mijn leeservaring Toen ik de titel al las sprak het boek mij aan, daarna had ik de achterkant gelezen en toen wist ik dat ik dit boek dolgraag wou lezen. Ik heb nog nooit echt een boek gelezen waarin een jongen een ziekte had gekregen en wordt gescheiden van iedereen die hij lief had. Vaak lees je wel boeken waarin een ziekte heerst, voornamelijk de pest. Maar reuze knap is dat hij ondanks zijn ziekte toch een plezier heeft meegemaakt tijdens zijn rondreis met Jeroom en Isa. Olivier had min of meer een nieuw leven met andere mensen. Dat met Kris is heel anders. Hij krijgt binnen een paar uur zijn vorige leven (Oliviers leven) voor de kiezen geschoven. Het sprak mij vooral aan dat Kris alle antwoorden niet in zijn huidige leven vond maar in dat van Olivier. Ik zelf geloof niet in reïncarnatie, heb er ook nooit echt over nagedacht. Maar als dit een echt gebeurd zou zijn dan zou ik misschien wel van mening zijn veranderd. Ik denk dat Simone ook wilt laten zien dat er misschien toch gereïncarneerd wordt. Dat het misschien toch wel bestaat. Hij lijkt zo onmogelijk, maar zeker weet je het nooit. Het leuke van dit boek vind ik ook dat het je nooit verveelt. Er gebeurt altijd wel wat. Als het ene voorbij is begint het andere. De gebeurtenissen waren vaak wel voorspelbaar. Dat Olivier aan het eind terug zou gaan naar Alkmaar. En je had het gewoon door dat Isa bij Jeroom hoorde tijdens de voorstelling van het blinde kind en het gezonde kind op de markt. Je wist dat er een toneelstuk werd opgevoerd. Er zaten ook onvoorspelbare gebeurtenissen in. De meest onvoorspelbare vond ik hoe Olivier doodging. Ik dacht in het begin dat hij door zijn melaatsheid om het leven zou komen. Maar uiteindelijk kwam dat door een hele andere ziekte. Dat Olivier zijn vader zou vinden in de bedstee. En dat Kris in de Alkmaarse kerk een schilderij zag hangen die Olivier had getekend. Dat waren de meest onvoorspelbare gebeurtenissen. Maar dat Olivier zijn leven niet doorbracht een ongezellig tehuis, maar de wijde wereld in te trekken om nog het beste van zijn leven te maken gaf nog de meeste indruk op mij. Iedereen die Olivier lief had, had hem laten stikken nadat hij melaats werd, deze mensen zijn dus absoluut geen held. Jeroom had Olivier wel opgevangen, maar hij lichte de mensen nog steeds op met zijn zogenaamde medicijnen waarbij Isa hem hielp. Als ik echt een held uit moest kiezen had ik de verpleegster gekozen in het pesthuis. Zij zorgde voor de mensen die pest hadden, ook al liep zij een grote kans op om zelf ook besmet te raken. Op deze persoon zou ik later wel op willen lijken als ik zelf verpleegster ben in een ziekenhuis. Een boek is pas goed als je er zelf in gaat leven. De hoofdpersonen gingen voor mijn leven, alsof ik door het verhaal heen liep (met hoofdpersonen bedoel ik: Olivier, Kris, Jeroom en Isa). Personen zoals Dominique, Heleen, familie en vrienden van Olivier bleven gewoon personen op papier, meer niet. Het rare is dat je van de ene hoofdpersoon meer komt te weten dan van de andere. Van Kris kom je alleen te weten dat hij nachtmerries heeft, goed kan teken en Economie studeert in Amsterdam. Van Olivier kom je alles te weten wat er in zijn leven is gebeurt. Maar ik vind dat Olivier ook meer in de spotlights staat dan Kris. Van Isa weet je dat ze weduwe is met twee kinderen, twee meisjes. Haar man is gestorven aan de pest en zelf heeft ze het ook gehad. Van Jeroom weet je allen dat hij een mislukte dokter. Ik begrijp heel goed dat Olivier niet aan alle ellende wilt denken maar er gewoon het beste er wilt van maken, door op reis te gaan. Om een hele dag in een tehuis te zitten lijkt mij ook niks, ik zou precies hetzelfde gedaan hebben. Dit is echt een boek dat ik je kan aanraden. Het is onwijs boeiend je verveelt je nooit. Altijd gebeurt er wel iets. Maar als je een stuk heb gelezen moet je het wel goed onthouden want er komen niet zoveel terugblikken in voor. Olivier denkt alleen maar aan de toekomst niet naar het verleden. De grootste terugblik is die van Kris, hij kijkt terug op zijn vorige leven. Een leven waar hij eerste niks van wist. Maar op het einde zijn alle vragen beantwoord. Alle antwoorden heeft hij gevonden in Oliviers leven. Samen met dit en de onvoorspelbare gebeurtenis van het schilderij dat hij herkende is het een prachtig einde. Dit boek is voor kinderen van 14 t/m 16. Voor 16 jaar een ouder is het te makkelijk. Het was heel erg gemakkelijk te lezen, er wordt namelijk geen gebruik gemaakt van moeilijke woorden die je moet opzoeken in een woordenboek. En als er moeilijke woorden in staan, heb je een woordenlijst achter in het boek. Dat is ook mooi want dat kan je gewoon doorgaan zonder te stoppen. De taal op zich past niet mooi bij de personages. Vroeger spraken de mensen veel ouderwetser dan tegenwoordig, maar in dit boek is er geen verschil met het taalgebruiken van 1655 en 2002. Bespreekopdracht Kris is een jongen van ongeveer 18 jaar. Hij studeert (Economie) en woont op kamers in Amsterdam. ’s Avonds gaat hij vaak met zijn vriend Jelmer. Hij heeft last van nachtmerries vanaf toen hij al klein was. De nachtmerries gaan over een mismaakte jongen die zich opgesloten voelt. Door zijn huisgenote komt hij in aanraking met een reïncarnatietherapeute. Kris gelooft niet in die onzin maar hij doet er alles aan om van zijn nachtmerries af te komen. Na zijn eerste sessie wilt weten of dit nou echt allemaal waar is. En als hij met zijn huisgenote de naam van de jongen ziet die hij in zijn sessie was is Kris erg verbijsterd. Hij gaat de dagen erna over het onderwerp nadenken of het misschien toch echt bestaat. Hij denkt soms dat hij nog steeds Olivier Moeriaans. Dan komen er allemaal herinneringen in het boven die hij tijdens zijn sessies heeft gemaakt. Kris veranderd over het onderwerp reïncarnatie, hij is er dan zeker in dat het toch bestaat. Olivier is een goede jongen die in opleiding is bij een schilder. Hij heeft een broer en een zus en liefhebbende ouders. Samen met zijn vriendinnetje, Lidewij, beleefde hij ook veel avonturen. Dat alles veranderde toen de doktoren constateerden dat Olivier melaats van. Hij werd opgesloten in een tehuis, en zag zijn ouders en vriendinnetje nooit meer. Olivier veranderde van een vrolijke naar een ongelukkige jongen. Na een paar dagen was hij het zat en vertrok hij ging het beste er maar van maken. En ging op reis met een kwakzalver (Jeroom) en een weduwe (Isa). Hij had de tijd van zijn leven, hij was weer gelukkig en kon weer lachen. Totdat de melaatsheid erger werd. Olivier was verliefd geworden op Isa en kon het niet over zijn hart verkrijgen om haar ziek te maken. Hij nam afscheid van Isa en Jeroom. Hij vertrok terug naar Alkmaar en hoopte daar zijn ouders nog te zien. Toen hij daar aankwam stonk het verschrikkelijk, hij wist dat het meteen foute boel was. Toen hij voor de deur van Lidewij’s huis stond voelde hij zijn emoties naar boven komen. En toen hij het strohalmpje aan zijn deur zag hangen brak zijn hart. Nadat zijn vader was overleden wou Olivier ook niet meer leven. Olivier kreeg ook de pest en na een week bezweek hij. Schrijfopdracht 1 Lief dagboek, 6 april
Vannacht had ik weer die afschuwelijke droom. Als ik een wens in vervulling mocht laten gaan, zou ik wensen dat deze nachtmerrie verdwijnt. Ik ging vanmorgen vroeg uit bed om mij te douchen. Toen ik beneden aankwam om een kop koffie te zetten. Kwam ik Dominique tegen, een huisgenootje die ik amper ken. Ik vertelde over de droom nadat ze me vroeg wat er aan de hand was. Ze zei dat ik help moest gaan zoeken bij een reïncarnatietherapeute. Ik had het aanbod meteen afgeslagen. Reïncarnatie is onzin, dat weet iedereen. Er zijn altijd wel van die hoploze zielen die er wel in geloven. Ik hoop dat ik vannacht wel een goede nachtrust krijg, want op school ging het ook niet al te goed. Ik was bijna in slaap gevallen. Welterusten en spreek je morgen!! Groetjes, Kris
Lief dagboek, 7 april

Ik weet niet wat er met mij is maar ik kom nog steeds niet van die nachtmerries af. Slaappillen helpen ook niet. Ik krijg ook steeds meer vragen. Je weet dat ik veel van schilderen houdt, maar niemand in mijn familie houdt van schilderen. En ik schilder altijd hetzelfde huis dat ik nog nooit gezien heb. Steeds meer vragen komen in mijn op en ik kan nergens de antwoorden vinden. Ik voel me niet meer lekker in mijn vel. Ik heb er lang vandaag over nagedacht…..maar ik heb vandaag besloten om het telefoonnummer van Dominique’s tante te vragen voor de reïncarnatietherapie. Alle beetjes helpen niet waar? Ik heb vandaag een afspraak gemaakt en kan er overmorgen heen. Ik ben erg benieuwd of het wat oplevert. Ik ga nu lekker stappen met vrienden want dat heb ik al tijden niet meer gedaan. Alvast welterusten. Groetjes, Kris
Lief dagboek, 13 april Ik heb al een tijdje niet meer geschreven. Omdat ik er geen tijd meer voor had. Ik ben naar die reïncarnatietherapeute geweest, Heleen heet ze. Ze was heel erg aardig en legde alles perfect uit. Ik voelde me al meteen erg om me gemak. We hebben eerst gepraat over school, de nachtmerrie en het huis dat ik schilderde. Na een tijdje stelde zij voor om onder narcose te gaan. Ik had daar eigenlijk niet zo heel erg zin in. Ik ging op de bank liggen en toen ze ging praten moest ik eigenlijk naar de w.c toe. Een ogenblik later zag ik een gordijn voor me. Ik hoorde Heleen zeggen dat ik het gordijn open moest schuiven. Toen ik het gordijn opende zag ik een jongen van 16 jaar. Zijn vader had een apotheek dat precies leek op het huis van mijn schilderijen. Het was zo raar. Ik kan het eigenlijk nog steeds niet geloven. Ik zal eens een hele lange brief naar je schrijven wat die jongen (Olivier) allemaal beleefd heeft, want het is te veel om op te noemen. Ik heb een nieuwe afspraak gemaakt met Heleen, want nu ben ik wel nieuwsgierig geworden. Hopen dat hierdoor wel mijn nachtmerries verdwijnen. Groetjes, Kris