Rosa rotmeid door Wilma Geldof

Titel Rosa rotmeid Auteur Wilma Geldof
Uitgeverij Holland - Haarlem Jaar van uitgave 2003
Aantal bladzijdes 120 blz. Aantal hoofdstukken 18 hst. Dit boek is onderdeel van de reeks ‘Life’. De samenvatting Nadat Rosa met Lorenzo heeft gezoend is ze helemaal van slag. Dan dacht ze dat ze helemaal niet het dikke, veertienjarige meisje met het slordige peenhaar uit de tweede klas was. Nee, nu was ze opeens mooi en aantrekkelijk. Maar haar klasgenootjes dachten dat helemaal niet en lieten haar met rust. Rosa was dan ook vaak eenzaam. Ook thuis gaat niet alles goed. Ze heeft vaak ruzie met haar broer en zus en vooral met haar moeder. Rosa vond dat ze niet bij het gezin hoorde. Haar ouders, broer en zus waren perfect, maar zij? Zij verstoorde het beeld. Vaak als ze dit weer zat te denken toverde ze de mooie Rosa in haar gedachtes tevoorschijn. Als Rosa na de zoen met Lorenzo niets meer van hem hoort, denkt ze dat hij niets meer met haar te maken wil hebben, dat hij zich vergist heeft en inziet dat Rosa tóch dat dikke, saaie en lelijke kind is. Op een dag hoort ze tijdens de les op school dat er een nieuwe jongen bij hun in de klas komt, genaamd Kai. Rosa begon helemaal te fantaseren over die jongen. Ze wordt verliefd op de naam. Toch blijkt het niet door te gaan dat hij in haar klas komt en Rosa is teleurgesteld. Wanneer Rosa tijdens de les een keer naar de wc moet, steekt ze opeens de nieuwe camera van Nathalie in haar zak als ze langs Nathalies tafeltje loopt. Ze wist niet waarom, het was een soort van reflex. Niemand merkte het. Toen ze op de wc aankwam schaamde ze zich meteen en verstopte de camera in een bakje van de stortbak. Terug in de klas merkte Nathalie na een tijdje dat haar camera weg was. Iedereen begon tevergeefs overal te zoeken. Toen Rosa terug naar huis liep had ze spijt van haar daad. Ze was jaloers geweest op Nathalie. Ze was ook teleurgesteld dat er geen Kai in de klas kwam. ’s Avonds als Rosa nog wakker in bed ligt hoort ze haar ouders negatief over haar praten. Op dat moment bedenkt Rosa dat ze gaat weglopen. Na een tijdje pakt ze geruisloos wat spullen en loopt weg van huis. Wanneer ze ’s nachts in het park op een bankje zit bedacht ze opeens een vriend. Een onzichtbare. Genaamd Kai. In haar hoofd praatte hij tegen haar. Zodra de treinen weer reden nam Rosa met de trein een enkele reis naar de stad. Daar doolde de langs de winkels en kocht wat te eten. ’s Avonds glipte ze stiekem de bioscoop binnen en drong een zaal binnen waar een film bezig was. Zodra de film was afgelopen en iedereen weg was, ging ze op onbeweeglijk op de grond tussen twee rijen stoelen liggen. Toen het helemaal stil was in de bioscoop ging ze na een tijdje slapen. De volgende dag kon ze pas weg nadat de eerste film was begonnen. Wanneer Rosa door de stad loopt komt ze opeens Lorenzo tegen. Hij vertelt dat hij na hun eerste zoen weer verkering kreeg met zijn (ex)vriendin. Hij vertelde haar dat het hem speet dat hij het niet eerder verteld. Daarna als Rosa wat te drinken wil kopen ontdekt ze dat ze haar portemonnee verloren is. Ze zoekt overal maar vindt niets. Opeens vind ze haar gsm is haar rugzak en belt naar huis. Ze zegt niets, maar haar moeder begint tegen haar te praten. Ze wil dat Rosa naar huis komt. Ze ging naar huis. Bij thuiskomst werd ze door iedereen omhelsd, ook door haar moeder. De volgende dag hoefde ze niet naar school en praatte ze met haar moeder. Rosa kreeg een fotoalbum dat van de intussen overleden oma Pien was geweest. Oma Pien was Rosa’s lievelingsoma. Ook vertelde haar moeder waarom ze altijd ze naar tegen Rosa deed. Terug op school bedacht ze dat ze het fototoestel terug moest geven. Toen ze het uit de stortbak van de wc haalde, zag ze dat de camera kleddernat was. Het was kapot. Toen Nathalie zag dat Rosa de camera had begon ze Rosa helemaal in elkaar te slaan. Door hun lerares Engels wordt Nathalie gestopt. Rosa liegt dat ze de camera gevonden had en terug wilde geven. Tijdens een gesprek met hun mentor leggen Nathalie en Rosa het bij. Die avond krijgt Rosa weer Ruzie met haar moeder. Maar in tegenstelling tot vroeger biedt Rosa’s moeder nu wel haar excuses aan en is de ruzie voorbij. Er was de laatste tijd veel veranderd. Met Kai, haar onzichtbare vriend, praatte ze niet meer. Ook heeft Rosa gehoord dat tóch die nieuwe jongen naar hun klas komt. Wanneer hij voor het eerst in de klas komt is Rosa teleurgesteld; Is dit Kai? Totaal anders dan in haar gedachtes. Ondanks dat komt hij wel naast Rosa zitten en raken ze bevriend. Na school gaat Rosa mee naar zijn en huis en leert de rest van de familie kennen. Vooral met zijn zusje Tara en zijn moeder kan Rosa het goed vinden. Tara en Rosa worden vriendinnen. Omdat Rosa zich nog steeds zich zo schuldig voelt over de kapotte camera van Nathalie, verteld ze het toch maar tegen haar mentor. Die eigenlijk al verwacht had dat Rosa de dader was, vanwege haar ongelukkige indruk. Ze spraken af om vaker zo maar eens met elkaar te praten. Ook zou hij, met haar ouders gaan praten. Toen ze naar huis liep kwam ze Lorenzo tegen. Hij vertelde dat het nu wel definitief uit was met zijn vriendin. Hij vroeg haar mee uit en Rosa was dolgelukkig. Maar ze stemde nog niet meteen toe en beloofde hem een keer terug te bellen… Bespreking van verhaalaspecten Fictie en werkelijkheid De gebeurtenissen die Rosa zijn overkomen zouden ook vele andere kinderen kunnen overkomen. Het verhaal is zeer realistisch geschreven en lijkt dan ook op de werkelijkheid. Het verhaal is non-fictie. Daarnaast had ik maar weinig verbeelding nodig om de gebeurtenissen voor me te zien.
Spanning en open plekken In dit verhaal zit niet zo heel veel spanning vind ik, want er zijn ook niet zo heel veel open plekken. Toch zaten er wel genoeg open plekken in, want ik wilde het boek niet aan de kant leggen. Een van de wel spannendste open plekken vond ik toen Rosa van huis was weggelopen. Je bent als lezer toch benieuwd of ze nog terug naar huis gaat en of haar moeder nog steeds kwaad op haar is. In dit verhaal wordt de spanning vooral opgebouwd door uitstel, door het achterhouden van informatie. Er werd niet gebruik gemaakt van een andere verhaallijn, terugblikken, herinneringen of vooruitwijzingen. De schrijfster heeft daarnaast ook geen gebruik gemaakt van het aanbrengen van dwaalsporen. Op sommige stukjes was het verhaal zelfs voorspelbaar vond ik. Personages In dit boek is Rosa de hoofdpersoon. Zij is veertien jaar en zit in de tweede klas. Ze heeft roodkrullend haar en is vrij stevig gebouwd. Een aantal karaktereigenschappen van Rosa zijn dat ze zelfverzekerd is, in het begin is ze best ongelukkig, gesloten en fantasierijk. Ze is best eenzaam, want ze heeft niet echt goede vrienden. Rosa’s grootste probleem is dat ze vaak thuis ruzie heeft. Dit maakt haar best ongelukkig. Ze loopt zelfs op een gegeven moment weg. Maar wanneer ze weer naar huis gaat loopt de relatie tussen haar en haar moeder weer stukken beter. De rede voor de vele ruzies tussen haar en haar moeder ligt vlak na de geboorte van Rosa: haar moeder was opgenomen in een psychiatrisch centrum. Intussen verbleef Rosa bij oma Pien, ook toen moeder weer thuis was. Tot Rosa drie jaar was. Maar Rosa wilde niets met haar moeder te maken hebben. Dit deed haar moeder nog steeds pijn. Opbouw Het verhaal begon met de gedachte aan de zoen van Lorenzo. Ook over de ruzies thuis kom je snel wat te weten en dus zijn de problemen al snel duidelijk. Dit boek heeft dus een in medias res begin. Het verhaal wordt verteld in de volgorde waarin de gebeurtenissen zich ook afspelen. Het is dus in logisch-chronologische volgorde verteld. Één van de spanningsbogen is die van Lorenzo. Je hoopt toch dat het nog goed komt tussen hun. Maar dat kom je pas helemaal aan het einde te weten. Maar vlak nadat deze open plek is beantwoord komt er weer een nieuwe in je op, namelijk of Rosa en hij daadwerkelijk een keer samen uit gaan. Dit kom je als lezer niet te weten, omdat het verhaal is afgelopen. Toch krijg je het vermoeden van wel. Tijd Het verhaal speelt zich af in het heden, dat is te merken aan de omgeving en handelingen van het hoofdpersonage. Rosa maakt bijvoorbeeld gebruik van een mobiele telefoon. In het boek verloopt er niet zo heel veel tijd, maar een paar weken. Ondanks dat verandert het hoofdpersoon best veel. De verteltijd van het boek is 120 bladzijdes, wat eigenlijk niet zo heel veel is vind ik. In het verhaal komen geen sprongen van tijd voor, dus is er sprake van continu vertellen. Thema en motieven In het verhaal keert vaak de gebeurtenis voor dat Rosa en haar moeder ruzie hebben. Meestal wel om een andere rede, maar er gebeurt hetzelfde. Het thema van het verhaal is ‘de slechte band tussen moeder en dochter’, omdat het verhaal veel over de band tussen Rosa en haar moeder gaat. Ze maken vaak ruzie en proberen die allebei op te lossen.
Vertelsituatie In dit boek is gebruik gemaakt van de personale vertelsituatie; het verhaal staat in de zijvorm. Daarnaast leer je als lezer Rosa goed kennen in tegenstelling tot de andere personages in het verhaal. Ruimte Het verhaal speelt zich op verschillende locaties af; op school in een klaslokaal, op het schoolplein, in het park en vooral gewoon bij Rosa thuis in haar eigen kamer. In dit boek heeft de schrijfster niet alles duidelijk beschreven, waardoor je zelf wel een beeld voorstelt, dat misschien niet eens overeenkomt met dat van de schrijfster. Maar dat maakt het juist leuk vind ik, want zo kan je je fantasie goed zijn gang laten gaan. Grondige beschrijving van mijn leeservaring Onderwerp Het onderwerp sprak mij wel aan, omdat ik het interessant vond om te lezen hoe Rosa’s relatie met haar moeder verandert in de loop der verhaal. Ook vond ik het interessant om te lezen hoe haar gedrag veranderd door het gedrag van andere mensen tegenover haar. Volgens mij probeerde de schrijfster een klein beetje duidelijk te maken dat je je helemaal niets van het gedrag van een ander moet aantrekken, want daar wordt je alleen maar ongelukkig van. Hier ben ik het wel mee eens, want door het gedrag van anderen kan iemands zelfbeeld kapot gaan. In het verhaal zijn vooral gevolgen door negatieve reacties verteld, maar ik vind dat de schrijfster meer gevolgen door positieve reacties had mogen vertellen, want dat maakt het verhaal toch iets leuker. Gebeurtenissen In het verhaal zitten voldoende gebeurtenissen om te blijven boeien en die dan ook in een logische volgorde zitten. Ik vind de gebeurtenissen spannend en schokkend, omdat ik gewoon niet begrijp waarom Rosa’s moeder zo vervelend tegen haar doet, terwijl ze wél aardig tegen haar anderen kinderen doet die vaak even vervelend zijn. Het moment waar Rosa is weggelopen is best spannend omdat je toch wilt weten of ze nog terugkeert naar huis en of de relatie tussen Rosa en haar moeder ooit nog goed komt. De leukste gebeurtenis vond ik de allerlaatste, namelijk dat Rosa toch nog iets met Lorenzo krijgt. Of tenminste dat hij haar uitvraagt. Personages Vooral in het begin en middenstuk van het verhaal had ik medelijden met het hoofdpersonage Rosa, omdat ze niet echt vrienden heeft en door haar slechte band met haar familie. Maar aan het einde van het verhaal bewonderde ik haar toch, omdat ze ondanks de vroegere gebeurtenissen zo sterk en trots blijft en het verleden vrij makkelijk van zich afsluit, omdat ze weet dat de band tussen haar en haar moeder nooit helemaal goed zal komen. Alle personages kwamen in mijn gedachtes helemaal tot leven, zelfs de verzonnen vriend Kai toen ze was weggelopen. Een mooie eigenschap van Rosa vond ik dat ze, ondanks dat ze constant de grond in werd getrapt door haar moeder, dat ze toch nog een goed zelfbeeld hield.
Opbouw Ik vind de opbouw van het verhaal goed, alles verloopt duidelijk en het past goed bij het onderwerp. Het verhaal is best spannend omdat je toch wilt weten wat er bijvoorbeeld met Lorenzo gaat gebeuren, of het nog wat gaat worden tussen hun twee. Hierdoor blijft het boek boeiend en is het snel uitgelezen. Er zitten geen terugblikken in het verhaal. Het verhaal is al duidelijk geschreven, waardoor die ook niet echt nodig zijn. Ik vind het verhaal wel mooi geëindigd, hoewel ik toch als lezer nog met een aantal vragen zit. Bijvoorbeeld of Rosa nou wel met Lorenzo uitgaat. Taalgebruik Ik vond het een vrij makkelijk boek om te lezen, omdat er geen moeilijke woorden en lange zinnen zijn gebruikt. Verder vind ik de verhouding tussen de beschrijvingen, gesprekken en weergave van gedachte goed verdeelt. Het taalgebruik vond ik goed, want er worden moderne woorden gebruikt en dat past wel bij het jonge personage en de onderwerpen. De verwerkingsopdracht 1: Bespreek de personen, de rollen die ze spelen en laat zien welke relaties er bestaan en of die veranderen. Hoofdpersonage Rosa is veertien jaar en zit in de tweede klas. Ze heeft roodkrullend haar en is vrij stevig gebouwd. Een aantal karaktereigenschappen van Rosa zijn dat ze zelfverzekerd is, in het begin is ze best ongelukkig, gesloten en fantasierijk. Ze is best eenzaam, want ze heeft niet echt goede vrienden. Rosa’s grootste probleem is dat ze vaak thuis ruzie heeft. Dit maakt haar best ongelukkig. Belangrijke bijpersonages Moeder: Rosa heeft met haar moeder niet zo’n goede relatie. Dit verandert wel in de loop der verhaal. Ze krijgen meer respect voor elkaar en behandelen elkaar dan ook meer als moeder/dochter. Lorenzo: Dit is de oudere broer van haar klasgenootje Sandro. Ze is verliefd op hem. Nadat ze één keer met hem gezoend heeft hoort ze een lange tijd niets meer van hem. Maar in het einde bewijst hij toch zijn liefde voor haar. Nathalie: Dit is een klasgenootje van Rosa, die soms best gemeen tegen Rosa doet. Bram: Dit is de 17 jarige broer van Rosa. Hij doet vaak vervelend en pesterig tegen

Rosa. Amber: Dit is de 16 jarige zus van Rosa. Amber beschermd/helpt Rosa vaak bij een
ruzie tussen Rosa en haar moeder. Kai: In het midden van het verhaal is hij een verzonnen vriend die haar helpt bij het
beslissen van dingen. Verderop komt er een echte Kai bij haar in de klas, waarmee ze bevriend raakt. Via hem maakt ze kennis met Tara, zijn zusje, waar Rosa vriendinnen mee wordt. Kai en Tara hebben beiden wit sluik haar. Meneer Meier: Hij is de mentor van Rosa. Rosa is eigenlijk het lievelingetje van hem. Oma Pien: Bij deze oma heeft Rosa haar eerste drie levensjaren doorgebracht. Ze is
door longkanker gestorven toen Rosa drie was. Ze konden het heel goed met
elkaar vinden en Rosa mist haar dan ook vaak wanneer ze verdrietig is. Rosa
werd vaak door haar oma ‘mijn kleine rode prinsesje’ genoemd.