Red ons, Maria Montanelli door Herman Koch

‘Red ons van een chagrijnig boek!’

‘Red ons Maria Montanelli’ is een roman van Herman Koch. Het boek is uitgegeven door Meulenhoff, de eerste editie is van 1998.
Het boek gaat over een jongen van ongeveer zestien jaar, die opgroeit in een rijkeluisbuurt. Hij walgt van iedereen, de buurtbewoners, de leraren op school en de zwakbegaafde jongen. In een werkweek overlijdt de zwakbegaafde jongen doordat hij van een brug af valt in een rivier en verdrinkt. De hoofdpersoon en zijn drie vrienden Erik, Gerard en Menno worden beschuldigd van moord. Ze worden een paar maanden na het ongeval van school gestuurd. De hoofdpersoon droomt erover dat alleen Maria Montanelli hem nog kan redden van zijn vreselijke omgeving. Ik vond het boek er op het eerste gezicht leuk uit zien, maar na een paar hoofdstukken viel het tegen en had ik geen zin meer om door te lezen.

Om te beginnen is het een saai en langdradig boek. Het verhaal heeft geen duidelijk onderwerp. Er zit nergens een spannend stukje in of een gebeurtenis die er voor zorgt dat je zin hebt om door te lezen. Pas op de laatste tien pagina’s gebeurt het ongeval met de zwakbegaafde jongen. Daarvoor heeft de hoofdpersoon het eigenlijk helemaal nergens over.


Ten tweede is de hoofdpersoon altijd chagrijnig. Hij vindt de mensen uit zijn de buurt de meest afschuwelijke wezens op de wereld, hij zou ze het liefst allemaal willen uitmoorden. Daar fantaseert hij ook over. Dat terwijl hij zelf niet de meest aangename persoon is. Hij is volkomen gevoelloos en kent geen medelijden. Zo hoopt hij dat elke dag zijn moeder overlijdt zodat hij op school lekker veel aandacht krijgt. Daarnaast wil hij de zwakbegaafde jongen een stomp in zijn gezicht geven en de brug af duwen. Aan het einde van het boek valt de zwakbegaafde jongen door een ongeluk daadwerkelijk van de brug af, waarna de hoofdpersoon gefascineerd toekijkt hoe de jongen verdrinkt.

Een pluspunt is dat er wel veel humor in het boek zit. Het is grappig hoe sarcastisch de hoofdpersoon zijn buurtbewoners omschrijft. Het is verder wel goed geschreven want alles valt op het einde op zijn plaats. Je begrijpt dan de titel van het boek en je begrijpt ook de hoofdpersoon beter. Je ziet dan pas in dat de hoofdpersoon wel een beetje gelijk heeft met zijn kritiek op de mensen in zijn omgeving. Aan de andere kant blijft hij zelf de vervelende figuur die hij van het begin af aan al was.

Het boek is dus saai en langdradig, maar gelukkig wel geschreven met veel humor. Ik kan me voorstellen dat andere mensen het boek wel leuk vinden. Ik raad het boek wel af. Ik vind het tamelijk vervelend om een heel boek vanuit de ogen van een chagrijn te lezen!