Quarantaine door G.L. Durlacher

Titel: Quarantaine
Auteur: GL. Durlacher
Eerste druk 1993, uitgeverij Meulenhoff
Ik heb dit boek gekozen omdat het lekker dun was. Ik vond het boek interessant, omdat je leest wat iemand in het echt meegemaakt heeft. Ik vond het ook best wel saai. Er gebeurde nauwelijks wat, het enige wat ik goed vond aan het boek was dat de gevoelens steeds duidelijk beschreven werden. Samenvatting van de inhoud Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog verhuisden de jood Gerhard Durlacher en zijn ouders van Duitsland naar Rotterdam. Gerhard was toen 11 jaar. Rotterdam werd gebombardeerd en ze kwamen in Apeldoorn terecht, waar ze opgepakt werden en naar het concentratiekamp Westerbork werden gestuurd. Daar moesten ze in overvolle houten barakken wachten op het transport naar Duitsland. Gelukkig werkte een Joodse vriend van de familie, Heinz Gabel, bij de transportdienst. Hij wist ze iedere keer weer van de transportlijst te krijgen. Gerhard kreeg verschillende baantjes in het kamp. Hij werd verliefd op Hannelore, maar durfde haar nooit aan te spreken. Ook kreeg hij stiekeme bokslessen van Bennie Bril in de keukenbarak. Op een dag had hij difterie en moest in quarantaine op de ziekenzaal. Er braken andere vreselijke ziekten uit en dat zorgde voor oponthoud in het transport. Gerhard kreeg later ook nog wiskundelessen van een oud-leraar. Een paar weken naar zijn eerste les werd Gerhard met zijn ouders op transport gezet. Toen Gerhard weer terug kwam in Apeldoorn (alleen, zijn ouders waren dood) ging hij naar z’n oom en tante, maar die moesten niks van hem hebben. Hij ging bij de notaris, een oude vriend van de familie, wonen en ging weer naar school. Zo heeft hij geprobeerd weer in te burgeren. Fictie en werkelijkheid Dit verhaal is waarschijnlijk (bijna) helemaal werkelijkheid. Toch had ik af en toe het gevoel dat de schrijver het gewoon maar verzonnen had, bijvoorbeeld toen hij later een boek kocht waarin foto’s stonden van veel mensen die hij kende.
Spanning en open plekken In het verhaal zitten heel veel open plekken. Er zitten onwijs veel vooruitblikken of herinneringen in. Veel vragen riep het niet bij me op, maar er is niet echt duidelijk verteld dat Gerhards ouders dood zijn gegaan en hoe. Dat ze dood waren werd door de vooruitblikken en herinneringen wel duidelijk, maar hoe niet. Veel spanning zat er eigenlijk niet in het boek. Wel heel veel emotie en ellende, maar dat was echt zo in de Tweede Wereldoorlog, dat komt niet door open plekken. Personages Dit boek ging eigenlijk alleen over de schrijver zelf, Gerhard. Er kwamen wel andere personen in voor, maar die waren er alleen maar heel even. Ze speelden geen belangrijke rol in het verhaal. Grondige beschrijving van de leeservaring Onderwerp
Het onderwerp Joden in de Tweede Wereldoorlog spreekt me best wel aan. Het is natuurlijk verschrikkelijk wat er in die tijd gebeurd is en ik zou niet graag opnieuw zo’n tijd meemaken. Toch is dit onderwerp al heel bekend voor mij omdat er ontzettend veel boeken zijn over de Tweede Wereldoorlog. Ik had verwacht dat het onderwerp op een andere manier uitgewerkt zou worden, omdat alle andere boeken over de Tweede Wereldoorlog die ik gelezen heb, zelf verzonnen zijn. Dit verhaal is volledig met iemands eigen ogen beleefd, dat vind ik best wel bijzonder. Gebeurtenissen
Er gebeuren maar weinig dingen in dit verhaal, en wat er gebeurt wordt niet echt op een spectaculaire manier beschreven. Toch bleef dit verhaal me boeien omdat ik er nu echt achter kwam hoe het was in zo’n concentratiekamp. Maar als het boek niet zo dun was geweest en als er dan nog steeds nauwelijks wat in gebeurde, had ik het echt een vreselijk boek gevonden denk ik. Ik vind de gebeurtenissen in het kamp dramatisch. De omstandigheden tussen de mensen, zoals het vechten om een bed en de slechte gezondheid. Maar ook de manier waarop de Duitsers met de Joden omgingen vind ik vreselijk. De gebeurtenissen hebben me wel aan het denken gezet, omdat toen Gerhard en z’n ouders naar Westerbork gestuurd werden, het leek of ze niets doorhadden wat er aan de hand was. Het leek wel of ze helemaal niet wisten wat er met Joden gedaan werden en dat vond ik heel erg. Personages
Ik zou misschien wel op Gerhard willen lijken, omdat hij ondanks de situatie toch ‘vermaak’ zocht in het kamp en omdat hij niet echt aan anderen liet doorschemeren wat hij echt voelde. Ik vond dat Gerhard soms heel raar reageerde op sommige gebeurtenissen, bijvoorbeeld dat hij best wel blij was dat hij ernstig ziek werd. Maar dan vertelde hij later weer waarom en dan kan ik het wel weer begrijpen. Je komt heel veel over Gerhard te weten. Hoe hij zich voelt en wat hij denkt. Bij mij komt hij over als een gewone jongen. Ik was het meestal wel eens met de beslissingen die Gerhard nam, zoals dat hij toch naar de geheime lessen ging en dat hij na de oorlog weer ging studeren. Over de andere personages kom je, behalve de naam, niks te weten. Opbouw

Het verhaal wordt op een nogal vreemde manier verteld. Er zit geen logische volgorde in het verhaal. Je leest telkens fragmentjes van wat er gebeurt en dan moet je dat zelf maar aan elkaar knopen. Toch vond ik het boek niet moeilijk te lezen. Het verhaal is totaal niet spannend, er gebeurt zowat helemaal niks. Ook laat de hoofdpersoon zijn angsten niet echt doorschemeren. Misschien dat de schrijver sommige dingen gewoon te moeilijk vond om na te vertellen. Dat vind ik echt zonde. Het verhaal vond ik boeiend, omdat de slechte situatie in het kamp heel duidelijk naar voren kwam, en dat vond ik best wel erg om te lezen. Ik vind het jammer dat er niet verteld is wat er na het transport naar Duitsland gebeurd is en wat er precies met Gerhard ouders is gebeurd. Daardoor vind ik het verhaal niet echt goed afgerond. Taalgebruik
Ik vond het verhaal niet lastig om te lezen, omdat ik de meeste woorden wel kende. Voor een literatuurboek vind ik dat er juist heel makkelijke taal is gebruikt. Ik vind de taal wel passen bij de hoofdpersoon, want dat was de schrijver zelf. Informatie over de auteur De Nederlandse schrijver Gerhard Leopold Durlacher (1928-1996) werd geboren te Baden-Baden in Duitsland. In 1937 vluchtte de familie Durlacher naar Nederland, maar in 1942 werd het gezin gevangen genomen. Gerhard Durlacher bracht daardoor verschillende jaren door in concentratiekampen. De bevrijding beleefde Gerhard Durlacher in kamp Birkenau. Durlacher was van 1964 tot 1983 docent sociologie aan de Universiteit van Amsterdam. Na zijn pensionering hield Gerhard Durlacher zich vooral bezig met zijn eigen oorlogservaringen. Gerhard Durlacher bezocht Duitse concentratiekampen om zijn eigen jeugdervaringen te kunnen verwerken. Enkele van deze bezoeken werden gefilmd en waren te zien in een televisiedocumentaire. Gerhard Durlacher schrijft boeken over zijn eigen levenservaringen in de Tweede Wereldoorlog. Mensen die zich verdiepen in het antisemitisme in de Tweede Wereldoorlog, begrepen niets van de verhalen van Gerhard Durlacher. Zij hadden een heel ander idee over de gebeurtenissen. Door deze boeken zijn ze anders gaan denken over dit onderwerp. Veel mensen beseffen wel dat dit verhaal de waarheid is, maar ze zijn nogal verontwaardigd. Zoals over het gedeelte over de kille ontvangst van de Joden in Nederland, zijn veel mensen het niet eens.Toch vinden veel mensen dit een heel goed boek. Werken van Gerhard Durlacher zijn: 1985: Strepen aan de hemel (zijn eigen ervaringen aangevuld met historische gegevens) 1987: Drenkeling (kinderjaren in het Derde Rijk) 1991: De zoektocht
1993: Quarantaine
1995: Niet verstaan
1997: Verzameld werk