Pizza Maffia 

Khalid Boudou

Uitgever: Moon

Jaar van uitgave: 2007

Aantal pagina’s: 255

Als de eigenaar van pizzeria ‘Novara’ ontdekt dat er geld uit de la verdwijnt weet hij gelijk wie hij moet beschuldigen. Zijn compagnon en broer, Faris. Faris pikt de beschuldiging niet en er ontstaat een gigantische ruzie tussen de twee broers, waar de hele familie bij betrokken raakt. Als de eigenaar van de pizzeria ook nog eens ziek wordt, komt Brahim er opeens alleen voor te staan en krijgt hij de verantwoordelijkheid aangewezen over de pizzeria van zijn vader. Niet dat hij daar nog niet werkte, maar nu opeens moet hij alles runnen. Door dat het zo veel werk is om de pizzeria draaiende te houden gaat Brahim steeds minder naar school en als blijkt dat zijn ruziënde oom een nieuwere en mooiere pizzeria opent krijgt hij het al helemaal zwaar te voortduren. Brahim ziet dat er steeds minder klanten naar ‘Novara’ komen door dat de pizzeria van zijn oom alle klanten wegtrekt. De oorlog tussen de twee pizzeria’s is officieel begonnen en de beiden tenten proberen er zo veel mogelijk aan te doen om de strijd te winnen.

Hoofdpersonen:

Brahim:

Dit is de hoofdpersoon van het verhaal,

Brahim is een jongen van Marokkaanse afkomst, 16 jaar en zit in 4 havo.

Doordat hij zo veel tijd in de pizzeria moet steken, spijbelt hij veel van school.

Brahim verandert de loop van de tijd in het boek in een agressieve, onbeleefde jongen die er alles aan probeert te doen om zijn trots, de pizzeria ‘Novara’ te redden.

Het gaat hier niet alleen om de financiën, maar ook om eer, dat is iets wat wel vaker voor in families met een islamitische achtergrond.

Voorheen was Brahim netjes en erg vriendelijk, maar nadat het uit is met zijn vriendin heeft hij lak aan alles.

Haas:

De zoon van oom Faris, de neef van Brahim.

Eerst een goede vriend, maar nadat hun twee vaders slaande ruzie krijgen worden zij ook aartsvijanden. Deze jongen verandert positief, helemaal aan het eind bekent hij al zijn daden en verteld hij Brahim dat hij altijd jaloers op hem is geweest, omdat hij het gevoel had dat zijn eigen vader meer hield van Brahim dan van hem.

Alice:

De (ex) vriendin van Brahim, in het begin van het boek zijn ze heel gelukkig samen, maar als blijkt dat Brahim steeds minder tijd voor haar over heeft verandert er een hoop. Hij komt zijn afspraken niet meer na en laat haar zitten. Daardoor besluit Alice er een punt achter te zetten. Brahim is er kapot van. Aan het eind van het boek komen ze gelukkig weer bij elkaar.

Tijd:

Je weet meteen dat dit boek zich afspeelt in de moderne tijd, omdat op de voorkant een scooter is afgebeeld.

Dit is belangrijk voor het verhaal, omdat dit verhaal praktisch niet in een andere tijd dan het heden zich kan afspelen. Omdat er vroeger natuurlijk nog geen pizzeria’s en scooters waren. Het boek is in 2007 geschreven, dus ik denk dat de gebeurtenissen zich rond die tijd afspelen.


Plaats/ruimte

Dit boek speelt zich af in Nederland,

Waar in Nederland is niet bekend.

Er wordt wel over een school gesproken, maar die bestaat in het echt niet. ( ik heb het even gegoogled)

Opbouw:

Het verhaal is niet helemaal chronologisch opgebouwd.

De proloog begint al gelijk met het laatste deel van het boek.

Dat vind ik interessant omdat ik niet vaak boeken lees met zo’n structuur.

Verder is het boek wel helemaal chronologisch opgebouwd. De gebeurtenissen gebeuren achter elkaar.

Het leuke van deze vreemde proloog is, dat je dan als je verder leest denkt ‘o, daarom dacht hij dit’.


Vertelstandpunt:

Het verhaal wordt verteld door Brahim, de hoofdpersoon van dit boek.

Je ziet alles door zijn ogen, het is dus een ik-perspectief.

Ik weet wel zeker dat het verschil had gemaakt als het door een andere persoon uit dit boek werd verteld. Brahim is een opstandige puber, en vaak denkt hij niet goed na over de beslissingen die hij neemt. Als het boek verteld werd door zijn neef Haas, dan zou het juist van de andere kant bekeken worden. Dan zou juist de pizzeria van Brahim de vijand zijn, in plaats van andersom.


Thema/ Motieven:

Het thema van dit boek is: criminaliteit.

Brahim en Haas doen er alles aan om elkaar het leven zo zuur mogelijk te maken.

En dat gebeurt niet altijd zoals het zou moeten gaan.

Neem nou de ene keer dat Haas regelt dat er een paar junkies voor de pizzeria van Brahim blijven hangen. Daarmee wilde hij zorgen dat niemand daar nog naar binnen ging en dat de pizzeria een slechte naam zou krijgen.


Titel:

De titel ‘pizza maffia’ zegt veel over dit boek.

Het boek gaat over criminaliteit, dat kan je ook aan de titel aflezen.

De criminaliteit gaat eigenlijk alleen maar over pizza’s en alles er om heen.

Ook komt de eer van de familie om de hoek kijken.

Mening:

Ik vond dit een leuk onderwerp, ik heb het boek al meerdere keren gelezen.

Dat komt ook omdat ik me aangemeld heb voor de verfilming van het boek. De verfilming zou eigenlijk al in 2007 van start gaan, maar er zit anno 2010 nog steeds geen schot in.

Het boek kwam niet zo zeer overeen met mijn gedachtes of mening over dingen, maar dat maakte het juist zo interessant, vaak had ik zo’n idee als Brahim weer iets deed van: ‘wat doe je nou?’. Ik zou het zelf heel anders aangepakt hebben, ik denk ook dat er een minder grote druk op mij zou staan als ik hem was. Dat eergevoel is bij mij gewoon minder groot.

Ik vond dat het thema van het boek duidelijk. Criminaliteit kwam vrijwel het hele boek aan de orde.

De gebeurtenissen overtroffen de gedachtes van Brahim sterk, Brahim paste zich juist aan aan de gebeurtenissen in dit boek. De gebeurtenissen waren een tikkeltje overdreven en ze gebeurden vrij snel achter elkaar.

Bijvoorbeeld de ene keer dat Brahim een chihuahua overreed omdat hij haast had met zijn scooter. Zoiets zou ik niet heel realistisch vinden.

In de meeste gevallen kan je nog net remmen of uitwijken.

De afloop van dit boek vond ik origineel. Het eindigde namelijk met een MSN gesprek tussen hem en zijn vriendin.

Door het MSN gesprek kan je aannemen dat het weer aan is met Brahim en Alice, omdat ze aardig tegen elkaar praten en ze het hebben over een vakantie samen.

Ik ben niet zozeer door het gedrag van Brahim beïnvloed, wel kan ik begrijpen dat mensen beïnvloed worden door zijn gedrag.

Sommige mensen hebben een bepaalde mening over mensen met een Marokkaanse afkomst, en dat wordt in dit boek waarschijnlijk versterkt als je leest wat voor streken Brahim en zijn vrienden allemaal uithalen.

Dit boek is gemakkelijk uit te lezen. Je zou het denk ik in 2 á 3 uurtjes wel uit hebben.

Het is spannend en je wil blijven lezen omdat de gebeurtenissen grappig en origineel zijn.

Er wordt geen moeilijke taal gebruikt en daarom valt het waarschijnlijk ook onder de categorie ‘Jeugdliteratuur’.

Het gedeelte waarin Brahim probeert zijn neef een poets te pakken vind ik spannend, omdat je beseft dat hij echt fout bezig is.

De afloop vond ik interessant, maar aan de andere kant ook wel een beetje jammer.

Ik hou van boeken met een happy end, en dat aspect komt hier niet helemaal tot zijn recht, omdat het vrijwel gelijk stopt nadat Brahim en Haas weer vrede sluiten.

Het taalgebruik is erg om te lachen, er worden veel Marokkaanse woorden gebruikt, zoals ‘wallah’ en ‘achazag’.

Er wordt veel gescholden in het boek, dat vond ik juist erg grappig. Dingen zoals ‘ik maak je kapot’ en ‘denk aan je laatste tanden’ zijn normale uitdrukkingen voor de jongens in dit boek. Het taaltje wat er gesproken wordt spreekt mij niet aan, maar het is wel iets wat kenmerkend is voor dit boek.

Het fragment wat ik onthouden heb is:

Het gedeelte dat Brahim pizza’s ging bezorgen bij een stel dronken lui en dat hij dwingend verzocht werd de pizza’s naar binnen te brengen, anders zou hij geen geld krijgen.

Vervolgens werd hij beet gepakt, er werd bier over hem heen gegooid en zijn scooterhelm werd vol gepist door een paar dronken boeren pummels.

Toen hij thuis kwam zei zijn vader: ‘Je ziet er uit als een apenkont’.

Ik heb nog nooit zo hard gelachen om een boek.

Ik zou het boek zeker nog vaker gaan lezen. De gebeurtenissen en het taalgebruik blijven grappig.