Paradiso door Kees van Beijnum

Boekopdracht 1

1. auteur: Kees van Beijnum
Titel: Paradiso
Jaar van uitgave: 2008
Plaats van uitgave: Amsterdam

2. Mart Hitz (begin veertig), een wetenschapper die het geluk bestudeert, heeft sinds een jaar een geheime, buitenechtelijke relatie met Karin Maas (35). Hij helpt haar te verhuizen en bij haar vriend weg te gaan. Na een vrijpartij belooft hij definitief voor haar te kiezen en zijn vrouw (Dana) en puberdochter (Adèle) in de steek te laten.

Hij gaat op weg naar zijn huis in een dorp van de gemeente Waterland, vast van plan om zijn vrouw in te lichten over een scheiding, maar stuit op een wegblokkade. Zijn dorp staat onder water vanwege een verzakte dijk, de polder is ontruimd en de bewoners zijn geëvacueerd naar een sporthal en een bowlingcentrum. Mart treft zijn vrouw daar niet aan.


Ploeterend door de bagger weet hij zijn huis te bereiken. Hij vindt het vreemd dat ook de hond, Kyra, nergens te vinden is. Pierre, zijn schoonvader, belt. Mart vertelt hem dat hij in Groningen een lezing heeft gegeven en dat Dana spoorloos is. (Adèle logeert bij een vriendin.) Pierre vindt het merkwaardig dat Dana Mart niet gebeld heeft.

Mart besluit de politie in te lichten en liegt opnieuw over zijn lezing in Groningen.

In een winkel treft hij zijn schuwe schoonzuster Tine. Zij beweert dat ze Dana die ochtend heeft gezien in gezelschap van Johan, Dana's vroegere (overleden!) jeugdvriend. Ze waren volgens haar in de buurt van Disteleiland. Op dit eiland hadden Dana's ouders een huisje en werd Dana door Johan ontmaagd, kort voordat hij bij een zeilongeluk om het leven kwam. Mart was er vaak in zijn studententijd, toen hij nog volop fotografeerde, ontmoette er Dana en raakte op slag verliefd.

Intussen heeft de politie Dana's auto op een parkeerplaats bij het haventje vlakbij Disteleiland aangetroffen.

Mart doorzoekt het huis. In Dana's agenda ziet hij dat ze vaak een afspraak had met een zekere Jan Beek. Hij belt hem, maakt een afspraak en komt erachter dat hij psychiater is en Dana als cliënt bij hem kwam. Vanwege zijn beroepsgeheim mag Beek niets vertrouwelijks zeggen.

Inmiddels is Adèle thuisgekomen en is ook Kyra terug. Mart gaat verder op onderzoek uit en hoort van een buurman dat hij geregeld een vies groene Volkswagenbusje in de buurt van Marts huis heeft gesignaleerd met een jongeman erin, die af en toe klusjes in de buurt opknapt.

Karin zoekt contact met Mart om hem te steunen en ze maken een afspraakje bij het gemaal. Hij vernedert haar door ruw met haar te vrijen op een plaatsje achteraf en neemt abrupt afscheid. Een vriendin van Adèle heeft hen gezien, licht Adèle in en Mart krijgt de wind van voren van zijn dochter. Adèle is zo kwaad dat ze wegloopt en intrekt bij haar oma en opa. Opa Pierre belt Mart en overlaadt hem met verwijten. Hij zoekt zijn schoonvader op, maar die kan geen enkel begrip opbrengen voor zijn escapade.

Mart denkt na over zijn relatie, bekijkt foto's van Dana en Johan en probeert alles op een rijtje te krijgen. Omdat Dana's auto vlakbij Disteleiland is aangetroffen, besluit hij daar naartoe te gaan. Hij worstelt zich door brandnetels en distels, loopt veel schrammen op, wordt achtervolgd door een zwaan, en vindt in het vervallen familiehuisje een sjaal die volgens hem van Dana is.

Bij zijn huis wachten twee agenten op hem, die hem verhoren. Hij voelt zich ongemakkelijk als ze doorvragen over zijn verblijf in Groningen. Dana's signalement wordt verspreid en in kranten wordt een advertentie geplaatst.

Op die advertentie reageert mevrouw Priel, een paranormaal begaafde boerenvrouw. Mart bezoekt haar en krijgt van haar broer te horen dat Dana enkele weken geleden een paar keer is langs geweest, in gezelschap van een jonge man, bestuurder van een Volkswagenbusje, die overal klusjes verricht, vaak bij het bowlingcentrum.


Via hangjongeren bij het bowlingcentrum komt Mart bij het kampeerbusje van de jongeman, dat volgens hen Neal heet. Mart schrikt: Neal lijkt sprekend op Johan. Neal vertelt dat hij wat tuinklusjes voor Dana heeft opgeknapt. Ook moet hij twee grote vazen voor haar ophalen, die op het aan te leggen terras in hun tuin komen, vlak voor Marts te bouwen kantoor. Mart herinnert zich dat daar enkele keren over gebeld is.

Kyra, de hond, wil niets meer van Mart weten en blijft halsstarrig in de tuin liggen, ook al is het noodweer. De buurvrouw komt op bezoek en suggereert dat zijn vrouw iets had met de jongen in het busje. Mart probeert tevergeefs een afspraak met Adèle te maken.

De rechercheurs komen weer op bezoek en delen Mart mee dat ze weten dat hij die nacht niet in Groningen is geweest. Mart maakt schoon schip en vertelt over zijn relatie met Karin.

Opnieuw gaat Mart naar Neal. Als hij Neal zegt dat hij sprekend op Johan lijkt, maakt Neal zich uit de voeten. Mart bezoekt zijn vader, een nuchtere, verstandige man, die hem bemoedigt. Mart verwaarloost zijn werk op het instituut. Aan zijn assistent deelt hij mee dat hij gemaakte afspraken maar moet afzeggen.

Dan belt zijn dochter: Dana is gevonden, ze ligt in het streekziekenhuis op de afdeling traumatologie. Van de dokter hoort Mart dat ze is aangereden door een auto, kneuzingen, schaafwonden, een hersenschudding en een gebroken arm heeft, niet wil of kan praten, en duidelijk 'iets groots' moet verwerken (p. 193). Om beurten waken Mart, zijn schoonouders en Adèle bij Dana's bed. Mart praat met zijn dochter over Neal. Ze vertelt dat ze hem kent, dat hij Thomas heet, en apart maar wel erg aardig is. Adèle trekt weer bij Mart in, en Kyra komt op slag weer het huis binnen. Mart bekent zijn overspel, maar zegt dat hij van Dana houdt en dat het zeker goed komt met hun relatie.

Dana gaat weer praten, al laat ze niets los over haar verdwijning en het ongeluk, en mag naar huis. Mart gaat weer energiek aan het werk. Na enige aarzeling verwijdert hij de map 'Paradiso', waarin hij zijn geheime correspondentie met Karin verbergt, van zijn computer. Hij dringt niet bij Dana aan, wil haar alle tijd gunnen om de gebeurtenissen te verwerken.

Dana nodigt de recherche uit om te vertellen wat er gebeurd is en stelt daarna Mart op de hoogte. Ze was verliefd geworden op Thomas (Neal) omdat hij zo op Johan, haar jeugdvriend, leek. Thomas had haar niet willen laten gaan, toen haar verliefdheid bekoelde, en ze was uit zijn rijdende wagen gesprongen. Ze weigert aangifte tegen hem te doen.

Opnieuw bezoekt Mart zijn vader, die zegt tevreden te zijn met een nieuw maar heel klein huisje dat hem is toegewezen. Op weg naar huis ziet Mart Karin fietsen. Hij rijdt achter haar aan en ziet hoe zij de pont over het IJ neemt en langzaam (uit zijn leven) verdwijnt.

Na enkele dagen apart geslapen te hebben vrijen Mart en Dana weer. Adèle dringt er bij Mart op aan zijn overspel te bekennen.

Dan arriveert Thomas, die volgens afspraak de twee antieke vazen komt brengen en het terras zal betegelen. Mart stuift op en eist dat hij onmiddellijk vertrekt, maar Dana kalmeert hem en zegt dat ze met Thomas zal praten. Daarna deelt ze Mart mee dat Thomas zal vertrekken na de klus in de tuin. Ze vertelt Mart het hele verhaal, onder andere hun bezoeken aan mevrouw Priel en hoe ze tevergeefs op een fatsoenlijke manier een einde aan de relatie met Thomas had willen maken. Dan biecht ook Mart zijn overspel op en zegt dat zijn relatie met Karin voorbij is.

Thomas is intussen begonnen met het betegelen van het terras. Dana haalt Mart over hem te helpen. Hoewel hij zulk zwaar werk niet gewend is, geeft Mart geen krimp en helpt Thomas totdat de klus geklaard is. Ze praten wat en Thomas zegt dat hij de situatie verkeerd heeft ingeschat maar geen crimineel is. Na afloop plaatst Thomas op aanwijzing van Dana de twee vazen op het terras en eten ze met zijn vieren.


Mart haalt zijn dochter op van een feestje. Ze blijkt verdrietig: haar vriendin heeft voor haar neus een vriendje weggekaapt. Hij probeert haar te troosten. Dana is nog wakker. Als hij naast haar komt liggen, begint ze over Karin en zijn plan om te gaan scheiden. Als hij zegt dat hij niet meer weg wil, vraagt ze: 'Waarom niet?' (p. 289) Ze begint te huilen en hij kan haar niet troosten.

De volgende ochtend loopt hij naar zijn nieuwe werkruimte, kijkt naar de twee vazen, een overvliegende zwaan en naar zijn huis. Hij ziet Dana naar hem kijken. Dan steekt hij zijn hand naar haar op en denkt: 'Het is niet ver (...). Slechts een stuk of wat stappen en ik ben er' (p. 293). Terwijl ze naar hem blijft kijken, loopt hij naar het huis.


3. de recensenten zijn erg enthousiast over het boek. Ze beschrijven ook dat het een spannend boek is en het de lezer fascineert van het begin tot het einde. Een recensent schrijft: ‘’hij kan het voor elkaar kunnen krijgen dat je, je tanden in je onderlip bijt.’’ Daaruit blijkt dus wel dat de recensent het een spannend boek vond. Een andere recensent is ook erg enthousiast, dat blijft wel uit deze zin: ‘’Je raakt als lezer heel erg aangedaan door deze roman.’’ Ik heb geen recensie kunnen vinden waar de recensent niet enthousiast was.


4. dit boek is wel geschikt om te verfilmen. Ik denk dat deze film dan ook wel goed bezocht zou worden. Het is een spannende film. Als je de juiste acteurs en actrices heb dan kan je de wanhoop die de hoofdpersoon voelt goed overbrengen en daardoor gaan de kijkers meeleven, en blijft de film hun boeien. De film is natuurlijk ook spannend, en dat spreekt veel mensen vaak ook aan. Alleen de mensen die van komedie houden, zullen niet zo snel naar deze film gaan. Want het is een serieus en zwaar onderwerp. Dus veel komedie kom je niet tegen in dit boek.


5. ik zou geen stukje uit het boeken kunnen noemen dat lastig te verfilmen is. Alles is heel gangbaar, het is waarschijnlijk dat het zich nu afspeelt, dus dat hoeft geen probleem te zijn. Ook het verhaal zou waar gebeurd kunnen zijn. Er zitten geen dingen in die niet waar kunnen zijn of iets met science fiction. Dus ik denk dat het hele boek verfilmd zou kunnen worden.


6. het stukje dat Marts vrouw weer is gevonden, dat kan er natuurlijk niet uit blijven want daar draait heel de film om. Het is ook een interessant stukje omdat zei helemaal niks meer wilt zeggen, dat maakt het spannend, waarom zou zij dat niet willen, heeft het met Mart te maken. Allemaal vragen die het publiek zich dan af zou vragen en daarom niet uit de film weggelaten zou kunnen worden. Ik zou zorgen dat de kijkers zich ook heel ongemakkelijk zouden gaan voelen door deze scene. Dat ze zich voelen hoe mart zich voelt, dat zijn vrouw niks tegen hem zegt. Ook zou ik ze nieuwsgierig maken naar waarom zijn vrouw niet praat, en of dat met hem te maken heeft of niet.


7. Ik zou geen stukje uit het boek kunnen noemen dat niet in de film kan. Alles hoort bij het verhaal, en als je een stukje weglaat, zou het kunnen dat je het verhaal niet meer gaat snappen, en dat zou natuurlijk jammer zijn.


8. a. Mart: Barry Atsma, omdat ik hem een goede acteur vind, die heel goed een serieuze rol kan spelen.
b. Dana: Carice van Houten, zij is één van de beste Nederlandse actrices dus ik vind dat zij zeker een rol in deze film moet hebben. Het is alleen jammer dat ze dan de helft van de film niet te zien is. Maar ook zij kan hele serieuze rollen spelen, en dat is in deze film wel erg belangrijk.
c. Adele: Melody Klaver, zij heeft eigenlijk precies het uiterlijk dat ik voor me zie bij Adele, waarom weet ik niet, want ik heb nooit een afbeelding van haar gezien, maar soms heb je zoiets. Ik heb haar ook in een film zien spelen, waar ze een beetje zo’n zelfde soort meisjes speelt, dus ik denk dat ze deze rol ook goed neer zou kunnen zetten.
d. Karin: Halina Reijn, ik vond haar in de film Zwartboek heel sterk spelen. In dit boek is het uiterlijk van Karin ook beschreven en dat lijkt er op het uiterlijk van Halina. Dus ik ben benieuwd hoe zij deze film zou doen, ook omdat deze rol heel anders in dan in de film Zwartboek.



9. Ik zou wel de rol van de dochter, Adele, willen spelen. Het is een meisje van mijn leeftijd dus daarom zou ik mij goed in mijn rol kunnen inleven. Het lijkt me ook leuk om te spelen want ze is boos op haar vader, en verdrietig omdat haar moeder weg is. Heel veelzijdig dus.


10. Toen ik begon aan dit boek dacht ik: ‘wat een saai boek’. Maar toch blijft het je boeien. Alles is langdradig beschreven, maar toch leg je dit boek niet weg, omdat het spannen wordt gemaakt, en de lezer wordt nieuwsgierig gemaakt naar wat er nou echt is gebeurd met de Dana. En elke keer als het heel saai dreigt te worden komt er weer een nieuwe tip in de zaak, en dan denk je: ‘oh spannend, ik wil toch wel verder lezen’. Daarom is het een goed boek, mensen kunnen hier niet zomaar mee stoppen, het blijft spannend tot het einde. Ook hoe Mart er mee opging is goed beschreven, het is natuurlijk best een zwaar onderwerp, dat zijn vrouw kwijt is en dat hij vreemd is gegaan, maar toch heeft het boek geen depressie sfeer. Dat vind ik wel prettig. Dus ik zou dit boek aanraden bij andere mensen.