Schrijver: Rascha Peper
Uitgever: Uitgeverij Pandora
Uitgaven: 1991
Samenvatting
Olga had haar zomervakantie doorgebracht in Zuid-Frankrijk. Ze zou met de trein terug gaan naar Amsterdam maar ze kon meerijden met een kennis van de vader van haar vriendin. Een 60-jarige kunsthandelaar genaamd Frank Winter.
Hij woonde in Zeeuws - Vlaanderen, dus ze kon meerijden tot Gent en dan met de
trein verder reizen. Door problemen op de weg en met de auto, kon ze die avond niet meer naar Amsterdam, en bleef dus maar bij Frank slapen, op zijn verzoek.
Daarna ging ze weer naar huis, maar het contact bleven ze houden. Dit was het begin van een moeilijke maar bijzondere relatie tussen de 20-jarige Olga en de
60-jarige Frank.
Ze ging om het weekend naar hem toe. Toen ze aan haar moeder vertelde dat ze een relatie had was die daar niet blij mee. Ze vond Frank veel te oud voor haar.
De relatie tussen Frank en Olga duurde bij elkaar 5 jaar. Hij was haar eerste
echte liefde.
Maar in Amsterdam leert ze via een vriendin Harold Kingley kennen. Hij wordt beschreven als cool, maar verdomd clever en geestig. Hij weet precies wat hij
wil, en houdt niet van tijdverspilling. In één hoofdstuk leert ze hem kennen, krijgt een relatie met hem en vertelt Frank van haar nieuwe liefde.
Frank reageert woedend, maar hij had het al aangevoeld. Voor een tijdje heeft ze twee relaties. Maar Harold accepteert dit niet en wil dat ze voor hem kiest. Als ze uiteindelijk in Amerika gaan wonen is het echt over tussen Olga en Frank.
Olga leest op een dag een Nederlandse krant en ziet tussen de overlijdens - advertenties Frank Winter staan. Ze is geschokt. Hij is overleden aan een hartstilstand. Ze bezoekt zijn graf en daarna de notaris. Frank heeft haar een kostbaar schilderij nagelaten, een vanitas.
Olga wordt depressief en bang voor de dood, ze verdringt haar angsten. Ze bezoekt zelfs een psychiater, Herr Doktor Kroch. Ze woont inmiddels in Wenen.
Ook is ze ernstig ziek geweest, ze is herstellende van kanker. Maar op het laatst gaat ze toch dood.
Verdieping:
Onderwerp:
Het onderwerp in het boek is verloren liefde. Dit onderwerp spreekt me niet echt geweldig aan maar het is wel mooi om zeg maar te lezen. Het boek heeft me eigenlijk geen nieuwe kanten van het onderwerp gezien. Ik ben na het lezen van dit boek niet anders gaan denken over het onderwerp. En ik ben er zeg maar ook niet anders over na gaan denken. Ik had eigenlijk niet verwacht dat het onderwerp zeg maar zo zou worden uitgewerkt want je verwacht niet 1,2,3 dat een boek over een relatie tussen een 20 jarig meisje en een 60 jarige man zou gaan. Ik ben het niet geheel met de mening van het boek eens want ik vind het eigenlijk niet gaan zo’n relatie maar als het echte liefde is zou het wel moeten kunnen vind ik maar ik vind het nog steeds een smerig idee. Ik denk dat alle kanten van het onderwerp wel aan het bod zijn gekomen.
Gebeurtenissen:
De gebeurtenissen zijn er genoeg in het verhaal maar soms zijn ze wat eentonig. Soms is de verhaallijn een beetje moeilijk te volgen maar als je dan weer door leest begrijp je het wel. Ik bind de gebeurtenissen: schokkend want ik vind dat je niet met een oude man seks moet hebben dat kan ik zeg maar niet accepteren van iemand die zo “jong” is. Dit is dan ook mijn persoonlijke reactie. Geen 1 gebeurtenis heeft me aan het denken gezet. De enige gebeurtenis die me aan het denken heeft gezet is dat de hoofdpersoon met een 60 jarige man gaat en dan denk ik dat is toch niet goed? Ook zitten er in het verhaal heel veel flashbacks en terugblikken in, zodat het ook weer moeilijk in het verhaal past omdat je veel terug gaat naar de geschiedenis van Olga.
Personages:
Ik zou echt niet op Olga willen lijken omdat ze een relatie met een oudere man heeft en dat vind ik dus echt niet kunnen. Nou ja ik bewonder wel dat ze helemaal in de ban is van Frank ik zou het in ieder geval niet kunnen maar je verafschuwt het ook weer want het is toch een oudere man. Alle personage lijken op echte mensen. Ik vind niet echt dat de personages voorspelbaar zijn, je kunt ze zeg maar niet echt doorzien maar omdat ze wel als echte mensen overkomen, weet je wel wat er zal gebeuren ongeveer. Van Olga kom je het meeste te weten omdat zei de hoofdpersoon is, het is wel genoeg om haar gedrag te begrijpen dat ze heel veel van Frank houd, maar ik denk dat ze veel van zijn passie hield ook weer. Ik vind dat als ze echt van Frank hield dat ze eigenlijk bij hem moest blijven en niet met Harold moet trouwen, maar ik denk dat ze toch een jongere man wilde en daarom met hem trouwde. Maar ik zou met de man trouwen waar ik uiteindelijk het meeste van zou houden en dat vind ik toch het meest logische.
Bouw:
Het verhaal is wel vrij goed te begrijpen maar het springt soms ook ineens over naar iets totaal anders en dat is dan wel een beetje moeilijk te begrijpen maar als je doorleest snap je het wel weer. Het verhaal noem je eerder boeiend dan spannend want er gebeurde zeg maar niet echt spannende dingen. Maar de bouw van het verhaal past wel goed bij het verhaal en het onderwerp. Er zitten in het verhaal heel veel terugblikken want Olga is oud en ze vertelt zeg maar over haar verleden daarom is het verhaal 1 grote herinnering/terugblik. Ik vind het einde wel een beetje wazig want ze gaat uiteindelijk dood.
Taalgebruik:
Het verhaal is soms heel zwaar om te lezen omdat ik het niet zo een mooi verhaal vind maar je leest jezelf uiteindelijk er wel doorheen. Je ziet wel de verhouding goed tussen de gesprekken beschrijvingen een weergave van gedachten of gevoelens omdat het tussen aanhalingstekens staat of je het gewoon wel snapt. De taal past wel bij de personages en het onderwerp want het is wel gevoelig.
Perspectief:
Het verhaal is beschreven vanuit een personaal vertelperspectief. Het is beschreven vanuit Olga. Ondanks dat de schrijfster het verhaal in de derde persoon vertelt, schrijft ze erg verbonden met Olga. Je beleeft het verhaal vanuit Olga. Je weet wat zij denkt, voelt en meemaakt. Haar personage is volledig uitgediept. Daardoor kom je dichter bij haar te staan. Maar vanwege de situatie kon ik me niet echt inleven in Olga, maar ik begreep wel goed wat zij doormaakte.
Ruimte:
De ene verhaallijn speelt zich af in Amsterdam en in het huis van Frank. De andere verhaallijn speelt zich af in Wenen. Olga studeerde in Amsterdam en had daar een kleine kamer op de Overtoom. Hoe het eruit zag werd verder niet beschreven. Olga ging vaak naar Breskens in Zeeuws - Vlaanderen waar Frank woonde. Frank had een groot huis met veel kamers en een grote tuin vlakbij het strand. Het huis was ouderwets ingericht en er hingen veel schilderijen in het huis.
Olga woont in Wenen met Harold. Bij deze verhaallijn is de ruimte wel beschreven, maar het verhaal speelt zich niet af in een bepaalde ruimte, maar in meerdere plaatsen in Wenen. Wat wel een belangrijke ruimte is waar Olga meerdere malen komt, is de kamer van de psycholoog. Het gaat niet zo zeer om de kamer zelf, maar om de gesprekken die ze met hem heeft en hoe ze over dingen denkt. Je zou kunnen zeggen dat haar gedachten en de gesprekken met de psycholoog de ruimte bepalen. Eigenlijk zijn haar gedachten de belangrijkste ruimte. Het hele boek draait om de gedachten van Olga. Het effect daarvan is dat je precies komt te weten wat zij denkt en hoe ze is.
Belangrijke plaatsen in het boek zijn:
- Montpellier: hier ontmoeten Olga en Frank elkaar
- Wenen: hier woont Olga op het moment dat ze zich alles van vroeger weer
herinnert.
- Breskens: hier woonde Frank.
De ruimte beschrijvingen zijn goed; je kunt je telkens goed voorstellen hoe het er uit ziet en daar word het ook duidelijk van. Door een goede ruimte beschrijving krijg je ook een sfeer, daardoor kun je, je goed inleven in het verhaal. Bijvoorbeeld als Olga en Frank onder de boom oesters zitten te eten; je voelt de romantische sfeer bijna.
Tijd:
Het boek bestaat uit twee verhaallijnen die aan het eind van het boek bij elkaar komen. De ene gaat over het verleden, rondom Frank, de andere over het heden, rondom haar leven in Wenen met Harold. De afzonderlijke verhaallijnen lopen in logisch - chronologische volgorde, maar het boek in totaal niet. De ene verhaallijn kun je zien als flashbacks die door het totale verhaal lopen. De verhaallijnen worden per hoofdstuk om en om verteld. Het verhaal gaat steeds heen en terug, het wisselt tussen heden en verleden. Dus de verteltijd is de hele tijd verwisselend. Voor de lezer was dat in het begin wat verwarrend, maar als je het eenmaal weet waar de verhaallijnen over gaan is het juist wel leuk dat het op die manier gedaan is.
Het verhaal draait eigenlijk om de herinneringen van Olga aan de verhouding met Frank. En de tijd van het herstellen van haar ziekte. De verhouding besloeg een periode van 5 jaar en de tijd van dat ze aan hem terug denkt is niet duidelijk. De periode tussen het vertrek tot haar ziekte is niet beschreven.
Auteursinformatie:
Biografie: Rascha Peper is een schuilnaam van Janneke Strijland, geboren op 1 januari 1949 in Driebergen. Na haar studie Nederlands werkt ze enige tijd als lerares Nederlands. In 1983 verhuist ze vanwege haar partner naar Wenen. Ze voelt zich daar niet echt thuis. In Wenen begint ze met schrijven. Met het verhaal De Waterdame debuteert ze in het Hollandse Maandblad. De Waterdame is tevens het titelverhaal voor haar debuutbundel die in 1990 verschijnt. In wenen schrijft ze de eerste versie van Oesters. Later herschrijft ze de roman. In 1994 ontvangt ze een nominatie voor de AKO Literatuurprijs voor Rico’s Vleugels.
Belangrijkste werk: Rico`s Vleugels.
Bibliografie:
1990 Waterdame
1991 Oesters
1992 Oefeningen in manhaftigheid
1993 Rico’s vleugels
1995 Russisch Blauw
1997 Alle verhalen, een verhalen bundel
1998 Een Spaans hondje
1999 Dooi
Evaluatie:
Ik vind het een mooi en apart boek. Je bekijkt de liefde vanuit een andere hoek. Een oude man met een jong meisje, onmogelijk zou je denken, maar de schrijfster van dit boek weet je te boeien tot het laatste moment. Ze sleurt je mee, haar manieren om ons te laten zien wat nu echte liefde is waarbij leeftijd geen rol speelt.
De schrijfster gebruikt korte zinnen. Voor een deel komt dat omdat er veel dialogen in het verhaal voorkomen.
Rascha Peper gebruikt weinig moeilijke woorden, waardoor het verhaal gemakkelijk te lezen is.
Er staan ook een aantal stukjes in een andere taal in, zoals: “Ich kann mich nicht konzentrieren heute”.
Je moet wel iets van kunst weten om sommige stukken te doorzien, zoals de stukken waar ze het heeft over de vanitas; dat is een schilderij waarop een doodshoofd afgebeeld is, het leert de toeschouwer dat je niet zo ijdel moet zijn om de dood te vergeten.
De schrijfster beschrijft Harold en Frank zo, dat de lezer moeilijk de geschikte partner voor Olga kan kiezen. Persoonlijk vind ik dat Frank het beste bij haar past, hij is oud en verstandig, en zal Olga geen verdriet doen en altijd voor haar klaar blijven staan. Ik kon de situatie ook het beste beleven via de ogen van Frank ondanks dat hij vele jaren ouder is dan ik.
Uiteindelijk is het een mooi boek waar je echt voor een verrassing komt te staan hoeveel je van iemand kan houden waarbij het leeftijdsverschil groot is.
Uitgever: Uitgeverij Pandora
Uitgaven: 1991
Samenvatting
Olga had haar zomervakantie doorgebracht in Zuid-Frankrijk. Ze zou met de trein terug gaan naar Amsterdam maar ze kon meerijden met een kennis van de vader van haar vriendin. Een 60-jarige kunsthandelaar genaamd Frank Winter.
Hij woonde in Zeeuws - Vlaanderen, dus ze kon meerijden tot Gent en dan met de
trein verder reizen. Door problemen op de weg en met de auto, kon ze die avond niet meer naar Amsterdam, en bleef dus maar bij Frank slapen, op zijn verzoek.
Daarna ging ze weer naar huis, maar het contact bleven ze houden. Dit was het begin van een moeilijke maar bijzondere relatie tussen de 20-jarige Olga en de
Ze ging om het weekend naar hem toe. Toen ze aan haar moeder vertelde dat ze een relatie had was die daar niet blij mee. Ze vond Frank veel te oud voor haar.
De relatie tussen Frank en Olga duurde bij elkaar 5 jaar. Hij was haar eerste
echte liefde.
Maar in Amsterdam leert ze via een vriendin Harold Kingley kennen. Hij wordt beschreven als cool, maar verdomd clever en geestig. Hij weet precies wat hij
wil, en houdt niet van tijdverspilling. In één hoofdstuk leert ze hem kennen, krijgt een relatie met hem en vertelt Frank van haar nieuwe liefde.
Frank reageert woedend, maar hij had het al aangevoeld. Voor een tijdje heeft ze twee relaties. Maar Harold accepteert dit niet en wil dat ze voor hem kiest. Als ze uiteindelijk in Amerika gaan wonen is het echt over tussen Olga en Frank.
Olga leest op een dag een Nederlandse krant en ziet tussen de overlijdens - advertenties Frank Winter staan. Ze is geschokt. Hij is overleden aan een hartstilstand. Ze bezoekt zijn graf en daarna de notaris. Frank heeft haar een kostbaar schilderij nagelaten, een vanitas.
Olga wordt depressief en bang voor de dood, ze verdringt haar angsten. Ze bezoekt zelfs een psychiater, Herr Doktor Kroch. Ze woont inmiddels in Wenen.
Ook is ze ernstig ziek geweest, ze is herstellende van kanker. Maar op het laatst gaat ze toch dood.
Onderwerp:
Het onderwerp in het boek is verloren liefde. Dit onderwerp spreekt me niet echt geweldig aan maar het is wel mooi om zeg maar te lezen. Het boek heeft me eigenlijk geen nieuwe kanten van het onderwerp gezien. Ik ben na het lezen van dit boek niet anders gaan denken over het onderwerp. En ik ben er zeg maar ook niet anders over na gaan denken. Ik had eigenlijk niet verwacht dat het onderwerp zeg maar zo zou worden uitgewerkt want je verwacht niet 1,2,3 dat een boek over een relatie tussen een 20 jarig meisje en een 60 jarige man zou gaan. Ik ben het niet geheel met de mening van het boek eens want ik vind het eigenlijk niet gaan zo’n relatie maar als het echte liefde is zou het wel moeten kunnen vind ik maar ik vind het nog steeds een smerig idee. Ik denk dat alle kanten van het onderwerp wel aan het bod zijn gekomen.
Gebeurtenissen:
De gebeurtenissen zijn er genoeg in het verhaal maar soms zijn ze wat eentonig. Soms is de verhaallijn een beetje moeilijk te volgen maar als je dan weer door leest begrijp je het wel. Ik bind de gebeurtenissen: schokkend want ik vind dat je niet met een oude man seks moet hebben dat kan ik zeg maar niet accepteren van iemand die zo “jong” is. Dit is dan ook mijn persoonlijke reactie. Geen 1 gebeurtenis heeft me aan het denken gezet. De enige gebeurtenis die me aan het denken heeft gezet is dat de hoofdpersoon met een 60 jarige man gaat en dan denk ik dat is toch niet goed? Ook zitten er in het verhaal heel veel flashbacks en terugblikken in, zodat het ook weer moeilijk in het verhaal past omdat je veel terug gaat naar de geschiedenis van Olga.
Personages:
Ik zou echt niet op Olga willen lijken omdat ze een relatie met een oudere man heeft en dat vind ik dus echt niet kunnen. Nou ja ik bewonder wel dat ze helemaal in de ban is van Frank ik zou het in ieder geval niet kunnen maar je verafschuwt het ook weer want het is toch een oudere man. Alle personage lijken op echte mensen. Ik vind niet echt dat de personages voorspelbaar zijn, je kunt ze zeg maar niet echt doorzien maar omdat ze wel als echte mensen overkomen, weet je wel wat er zal gebeuren ongeveer. Van Olga kom je het meeste te weten omdat zei de hoofdpersoon is, het is wel genoeg om haar gedrag te begrijpen dat ze heel veel van Frank houd, maar ik denk dat ze veel van zijn passie hield ook weer. Ik vind dat als ze echt van Frank hield dat ze eigenlijk bij hem moest blijven en niet met Harold moet trouwen, maar ik denk dat ze toch een jongere man wilde en daarom met hem trouwde. Maar ik zou met de man trouwen waar ik uiteindelijk het meeste van zou houden en dat vind ik toch het meest logische.
Bouw:
Het verhaal is wel vrij goed te begrijpen maar het springt soms ook ineens over naar iets totaal anders en dat is dan wel een beetje moeilijk te begrijpen maar als je doorleest snap je het wel weer. Het verhaal noem je eerder boeiend dan spannend want er gebeurde zeg maar niet echt spannende dingen. Maar de bouw van het verhaal past wel goed bij het verhaal en het onderwerp. Er zitten in het verhaal heel veel terugblikken want Olga is oud en ze vertelt zeg maar over haar verleden daarom is het verhaal 1 grote herinnering/terugblik. Ik vind het einde wel een beetje wazig want ze gaat uiteindelijk dood.
Taalgebruik:
Het verhaal is soms heel zwaar om te lezen omdat ik het niet zo een mooi verhaal vind maar je leest jezelf uiteindelijk er wel doorheen. Je ziet wel de verhouding goed tussen de gesprekken beschrijvingen een weergave van gedachten of gevoelens omdat het tussen aanhalingstekens staat of je het gewoon wel snapt. De taal past wel bij de personages en het onderwerp want het is wel gevoelig.
Het verhaal is beschreven vanuit een personaal vertelperspectief. Het is beschreven vanuit Olga. Ondanks dat de schrijfster het verhaal in de derde persoon vertelt, schrijft ze erg verbonden met Olga. Je beleeft het verhaal vanuit Olga. Je weet wat zij denkt, voelt en meemaakt. Haar personage is volledig uitgediept. Daardoor kom je dichter bij haar te staan. Maar vanwege de situatie kon ik me niet echt inleven in Olga, maar ik begreep wel goed wat zij doormaakte.
Ruimte:
De ene verhaallijn speelt zich af in Amsterdam en in het huis van Frank. De andere verhaallijn speelt zich af in Wenen. Olga studeerde in Amsterdam en had daar een kleine kamer op de Overtoom. Hoe het eruit zag werd verder niet beschreven. Olga ging vaak naar Breskens in Zeeuws - Vlaanderen waar Frank woonde. Frank had een groot huis met veel kamers en een grote tuin vlakbij het strand. Het huis was ouderwets ingericht en er hingen veel schilderijen in het huis.
Olga woont in Wenen met Harold. Bij deze verhaallijn is de ruimte wel beschreven, maar het verhaal speelt zich niet af in een bepaalde ruimte, maar in meerdere plaatsen in Wenen. Wat wel een belangrijke ruimte is waar Olga meerdere malen komt, is de kamer van de psycholoog. Het gaat niet zo zeer om de kamer zelf, maar om de gesprekken die ze met hem heeft en hoe ze over dingen denkt. Je zou kunnen zeggen dat haar gedachten en de gesprekken met de psycholoog de ruimte bepalen. Eigenlijk zijn haar gedachten de belangrijkste ruimte. Het hele boek draait om de gedachten van Olga. Het effect daarvan is dat je precies komt te weten wat zij denkt en hoe ze is.
Belangrijke plaatsen in het boek zijn:
- Montpellier: hier ontmoeten Olga en Frank elkaar
- Wenen: hier woont Olga op het moment dat ze zich alles van vroeger weer
herinnert.
- Breskens: hier woonde Frank.
De ruimte beschrijvingen zijn goed; je kunt je telkens goed voorstellen hoe het er uit ziet en daar word het ook duidelijk van. Door een goede ruimte beschrijving krijg je ook een sfeer, daardoor kun je, je goed inleven in het verhaal. Bijvoorbeeld als Olga en Frank onder de boom oesters zitten te eten; je voelt de romantische sfeer bijna.
Tijd:
Het boek bestaat uit twee verhaallijnen die aan het eind van het boek bij elkaar komen. De ene gaat over het verleden, rondom Frank, de andere over het heden, rondom haar leven in Wenen met Harold. De afzonderlijke verhaallijnen lopen in logisch - chronologische volgorde, maar het boek in totaal niet. De ene verhaallijn kun je zien als flashbacks die door het totale verhaal lopen. De verhaallijnen worden per hoofdstuk om en om verteld. Het verhaal gaat steeds heen en terug, het wisselt tussen heden en verleden. Dus de verteltijd is de hele tijd verwisselend. Voor de lezer was dat in het begin wat verwarrend, maar als je het eenmaal weet waar de verhaallijnen over gaan is het juist wel leuk dat het op die manier gedaan is.
Auteursinformatie:
Biografie: Rascha Peper is een schuilnaam van Janneke Strijland, geboren op 1 januari 1949 in Driebergen. Na haar studie Nederlands werkt ze enige tijd als lerares Nederlands. In 1983 verhuist ze vanwege haar partner naar Wenen. Ze voelt zich daar niet echt thuis. In Wenen begint ze met schrijven. Met het verhaal De Waterdame debuteert ze in het Hollandse Maandblad. De Waterdame is tevens het titelverhaal voor haar debuutbundel die in 1990 verschijnt. In wenen schrijft ze de eerste versie van Oesters. Later herschrijft ze de roman. In 1994 ontvangt ze een nominatie voor de AKO Literatuurprijs voor Rico’s Vleugels.
Belangrijkste werk: Rico`s Vleugels.
Bibliografie:
1990 Waterdame
1991 Oesters
1992 Oefeningen in manhaftigheid
1993 Rico’s vleugels
1995 Russisch Blauw
1997 Alle verhalen, een verhalen bundel
1998 Een Spaans hondje
1999 Dooi
Evaluatie:
Ik vind het een mooi en apart boek. Je bekijkt de liefde vanuit een andere hoek. Een oude man met een jong meisje, onmogelijk zou je denken, maar de schrijfster van dit boek weet je te boeien tot het laatste moment. Ze sleurt je mee, haar manieren om ons te laten zien wat nu echte liefde is waarbij leeftijd geen rol speelt.
De schrijfster gebruikt korte zinnen. Voor een deel komt dat omdat er veel dialogen in het verhaal voorkomen.
Er staan ook een aantal stukjes in een andere taal in, zoals: “Ich kann mich nicht konzentrieren heute”.
Je moet wel iets van kunst weten om sommige stukken te doorzien, zoals de stukken waar ze het heeft over de vanitas; dat is een schilderij waarop een doodshoofd afgebeeld is, het leert de toeschouwer dat je niet zo ijdel moet zijn om de dood te vergeten.
De schrijfster beschrijft Harold en Frank zo, dat de lezer moeilijk de geschikte partner voor Olga kan kiezen. Persoonlijk vind ik dat Frank het beste bij haar past, hij is oud en verstandig, en zal Olga geen verdriet doen en altijd voor haar klaar blijven staan. Ik kon de situatie ook het beste beleven via de ogen van Frank ondanks dat hij vele jaren ouder is dan ik.
Uiteindelijk is het een mooi boek waar je echt voor een verrassing komt te staan hoeveel je van iemand kan houden waarbij het leeftijdsverschil groot is.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden