Nachtogen door Peter van Gestel

Het boek voldoet aan de categorie omdat de hoofdpersoon een leeftijd heeft tussen 12 en 22 jaar. Dat hoofdpersoon heet Laura. Ze is in het begin van het verhaal een beetje verlegen meisje dat moeilijk kan meekomen op school. Ze heeft veel problemen met lezen en schrijven. Naar mate het verhaal zich ontwikkelt, wordt Laura steeds zelfverzekerder, leert ze voor zichzelf op te komen en krijgt ze een andere kijk op bepaalde dingen. Liesbeth is een nicht van 16, Laura. Deze nicht steelt regelmatig dingen. Liesbeth heeft een vriend die ook 16 is. Deze jongen heet Tommie. Een vrolijke, losse jongen. Houdt ervan om stukjes te gaan toeren in gestolen auto’s. In de loop van het verhaal ontmoeten ze Kris. Ook een jongen van 16 die al een halfjaar van huis is weggelopen. Kris is een rustige en aardige jongen. Ook de ouders van Laura spelen een belangrijke rol in dit verhaal. Door een affaire thuis is Laura van huis weggelopen. Het verhaal speelt zich af aan het eind van de herfst, begin winter. Dit concludeer ik uit het feit dat het buiten koud en winderig is. Het perspectief ligt bij de verteller. Het is een vertellerperspectief. Een citaat uit het boek ondersteunt deze conclusie: ‘Een pracht van een brilletje, Laura,’ zei haar moeder. ‘Hij is lelijk,’ zei Laura luid. ‘Hij is groot, doet pijn, ik wil hem niet.’ Ze schoof de bril naar het puntje van haar neus. Nu zag ze alles weer vertrouwd.’ Het verhaal speelt zich af in een bepaald gebied. Een gebied van 2 á 3 stadjes. Eerst slentert Laura door de stad en als ze op een boot Liesbeth en Tommie tegen komt gaan ze met de auto rijden en komen zo op andere plekken. Waaronder een andere stad. ‘Ik heb problemen thuis, dus ik loop weg en zie wel waar ik terecht kom’, is een idee dat heel nadrukkelijk meespeelt in dit verhaal. De personen die Laura in dit boek ontmoet zitten allemaal in een vergelijkbare situatie. Allemaal hebben ze problemen thuis; o.a. gescheiden ouders, je gescheiden moeder krijgt een nieuwe vriend waar je niet mee op kan schieten en je ontdekt dat je vader vreemd gaat. Ik weet niet of dit een typische adolescentenroman is. Ik heb nog niet genoeg adolescentenromans genoeg gelezen om dit juist te kunnen beantwoorden. Ik denk het wel, want ik vind het geen geschikt boek voor kinderen van rond en nabij 10 jaar, maar voor bijvoorbeeld je ouders lijkt hij me weer een beetje saai. ‘Wat wat wat, dacht ze, water water water wagen wagen wagen! Het zwart om haar heen moest het zwart van de diepe vaart zijn. Ik verdrink, dacht ze, ik ga dood, waarom nu ineens?’ Dit citaat vind ik typerend voor dit boek. De beetje aparte manier van schrijven. Allemaal van die vragen, dit komt heel vaak voor in dit boek. Ik heb het een stom boek gevonden. Mede door de aparte schrijfstijl vind ik het geen leuk boek. Ook wordt er heel lang in het boek vertelt ver die ene nacht die Laura van huis weg is. Ik zou het andere afraden, omdat ik het zelf ook geen leuk boek vond. Als je van een aparte manier van schrijven houdt, zou ik het boek Nachtogen van schrijven Peter van Gestel toch eens proberen.