Mosje en Reizele door Karlijn Stoffels

1: Algemene gegevens. 1.1: Auteur: Karlijn Stoffels. 1.2: Titel: Mosje en Reizele. 1.3: Uitgever: Querido’s Uitgeverij B.V. jaar van uitgave: 1997. 1.4: Titelverklaring: Het boek heet Mosje en Reizele, omdat
Mosje en Reizele de hoofdpersonen zijn. Het hele verhaal draait dan ook om hen. 1.5: Aantal blz.: 158 blz. Aantal delen: 3 delen. Aantal hoofdstukken: 8 hoofdstukken. (Ik hou de datums boven de stukjes aan als hoofdstukken). 1.6: Illustraties: Er zijn geen illustraties in het boek zelf. Omslagillustratie: Dit zijn waarschijnlijk Mosje en Reizele. Omslagillustrator: Peter van Poppel . 1.6: Genre: Liefde en oorlog. 2: Eigen oordeel. 2.1: Opvallende delen. ->Citaat 1: dit deel viel me op omdat Mietek iets deed wat niemand had verwacht en vanaf daar vond ik het verhaal pas boeiend worden, en daarom vind ik dit deel leuk. »dit deel staat op blz. 51. Citaat: De hele staf is opgebleven en iedereen is bang. ‘ik wil de rivier zien’, zei Mietek. Er wordt zenuwachtig gelachen. ‘je moet de rechtbank wel serieus nemen’, zei ik. Je weet heel goed dat we je in deze tijd niet weg kunnen sturen. Daar moet je geen misbruik van maken’. Ik kan Mietek geen straf opleggen. Hij laat zich door niemand iets zeggen. We weten er geen raad op. De dokter bemoeid zich ermee. Dat doet hij anders nooit. Hij was van streek toen Mietek niet thuis kwam… ->Citaat 2: dit deel vond ik zo ontzettend saai, het staat op de eerste blz. en toen ik eraan begon te lezen had ik echt zoiets van; ‘help, waar ben ik aan begonnen…’. »dit deel staat op blz. 7. Citaat: de jonge man tegenover me was vol energie. Ú hebt het allemaal meegemaakt’ zei hij. ‘het is eigenlijk uw plicht……’ Ik heb schijt aan uw plicht, zei ik. Het is een halve eeuw geleden, ik ben alles vergeten. En nu moet ik aan het werk. Ik dacht… ‘nu u met pensioen bent…’ Ik duwde hem naar de deur… ->Citaat 3: dit deel vond ik het leukste deel uit het hele boek omdat het hier (het einde) veel emoties loskomen en er liefde in voor komt. »dit deel staat op blz. 158, de laatste blz. van dit boek. Citaat: ik wankelde en pakte de stoelleuning vat. Mijn benen werden slap. Ik worstelde langs de rij mensen. Ik trapte op tenen en duwde ze vooruit. Ik strompelde door zonder te kijken waar ik liep. Mijn ogen zagen alleen haar ogen, die glansden en straalden en waaruit nu tranen liepen. Net als uit de mijn waarschijnlijk, want er kwam een waas voor, waardoor ik niets anders meer zag dan het zonlicht in haar ogen. Reizele.
2.2 het taalgebruik. Het verhaal is makkelijk te lezen. Dat komt doordat er weinig moeilijke woorden worden gebruikt. De zinnen zijn niet te lang en het verhaal wordt vlot verteld. De schrijfster geeft goed weer wat Mosje denkt. Bijvoorbeeld dat hij steeds aan Reizele denkt als hij op reis is. Ze geeft ook een duidelijk beeld van hoe de personen eruit zien en hoe het leven in het weeshuis is. 2.3 de verwachtingen. Mijn eerste gedachten bij dit boek waren hele saaie gedachten. Ik hou absoluut niet van oorlogsboeken en dit is een oorlogsboek. Maar achteraf gezien is het maar goed dat ik dit boek genomen heb, want halverwege dit boek had ik zoiets van dit is weer eens iet anders… 2.4 meeleven. Ik kon me eerlijk gezegd met niemand inleven, niemand had kernpunten die mij raakten. 2.5 echt of fantasie? Ik denk dat dit verhaal echt gebeurd kan zijn, en het is ook echt gebeurt omdat het een verhaal is over de tweede wereldoorlog en daar worden karakters beschreven van Mosje en Reizele. 3: Aanvullingen. 3.1 Samenvatting. Wanneer Mosjes ouders gestorven zijn moet Mosje naar een weeshuis. Daar ontmoet hij Reizele. Vanaf de eerste dag vindt Mosje het maar niets in het weeshuis. Hij besluit al snel dat hij weg wil. Wanneer iedereen het weeshuis uitmoet besluit Mosje een baantje te zoeken en wordt koerier. Van zijn baas Tadeusz krijgt hij een nieuwe naam Marek Jankowsky. Hij krijgt een opdracht van Dokter Korczak: hij moet bladmuziek ophalen. Hij wil de bladmuziek naar Reizele brengen, maar moet daarvoor een lange reis afleggen. Hij vertrekt vanuit Krakau en komt op het platteland tussen Krakau en Warschau terecht. Daar kan hij overnachten in een boerderij waar een meisje woont genaamd Kasia. Vlak nadat Mosje op de boerderij aankomt ontdekt Kasia dat hij niet Joods is en dan vlucht Mosje verder en komt hij soldaten tegen. Dan vlucht hij weer verder. Opeens komt hij Joodse militairen tegen en zij helpen Mosje om naar Polen te komen waar hij Reizele kan zoeken. Hij weet waar hun nieuwe weeshuis is en gaat daar zoeken naar Reizele. Mosje komt in een heel erg arme buurt terecht, waar sommige kinderen op straat leven. Wanneer hij in een studio komt om het verhaal te vertellen, herkent hij Reizele aan haar lange grijze vlecht en haar verkleurde lintje in haar lange, grijze vlecht!
3.2 Personages. Ik vind dat Mosje een beetje een held is, want ook al zeggen de Duitsers dat alle wezen naar de Jodenbuurt moeten verhuizen dan gaat Mosje niet mee. Hij wil niet en besluit dus te vluchten. Ik weet niet of ik daarop zou willen lijken, want als je toch gesnapt wordt door de Duitsers word je zonder pardon neergeschoten en schiet je er niets mee op. Maar ik bewonder zijn heldhaftigheid wel, want zelf zou ik niet weten of ik dat zal doen. Eerst zal ik goed nadenken over wat je ermee opschiet en of er veel kans is dat je doodgeschoten word. Alle personages gingen voor me leven. Er wordt verteld hoe ze eruit zien en hoe ze reageren. Daardoor kan je je beter verplaatsen in die persoon en lijkt het net of je zelf in het verhaal zit. De personages reageren voorspelbaar. Ik vind dat juist wel grappig, want als er iets gebeurd dan kan je al bedenken hoe hij of zij zal reageren. Je komt van de hoofdpersoon, Mosje, het meeste te weten. Dat komt doordat hij het hele verhaal beleeft en dus wordt verteld hoe hij alles ziet. Hoe hij zich gedraagt onder bepaalde omstandigheden, zoals wanneer hij op de boerderij is. Hij wast zijn eigen kleren en sokken. Als je zoveel leest van een persoon kan je zijn gedrag begrijpen. Ik ben het niet met alle beslissingen van Mosje eens. Als ik hem was zou ik, als Mosje het liedje van Reizele aan Reizele geeft en zeggen dat Mosje het heeft meegenomen. Niet dat Mosje zegt dat Marek het heeft meegenomen. Ik zou ook niet zomaar weglopen, maar eerst met Reizele praten over hoe het nu gaat, wat ze nog gaat doen, enzovoort. Als Mosje beslist om overdag wel naar de slaapkamer te gaan, ben ik het er wel mee eens. Als ik soms ook geen zin heb in geklets van anderen ga ik naar mijn kamer, net als Mosje. Die zal zich toen zo gevoeld hebben. Mosje lost zijn problemen allemaal goed op vind ik. In zo’n situatie zou ik ook zo reageren. 3.3 Iets over de schrijver. Karlijn Stoffels is geboren op 24 juni 1947 in Amsterdam. Ze studeerde Frans en Nederlands in Leiden, deed onderzoek op de Ecole Pratiwue de Hautes Etudes in Parijs, zat op Schrijversvakschool ’t Colofon in Amsterdam en leerde scenarioschrijven bij Videcom in Hilversum. Tussen 1971 en 1983 was ze lerares Frans op de havo en het vwo. Voordat ze in 1996 als jeugdboekenschijfster begon, vertaalde ze twee boeken van Ismail Kadare uit het Frans en schreef toneelstukken voor volwassenen. Ze koos hoofdpersonen die zich in het grensgebied tussen jeugd en volwassenheid bevinden. Ze schrijft graag over jongeren rond de 13 jaar, omdat er in die periode veel gebeurt. Ze is erg geïnteresseerd in de snelle ontwikkeling die jongeren in die leeftijdsfase doormaken. Karlijn Stoffels schrijft boeken die vooral over jongeren gaan en waar de realiteit hard is. Ze schrijft in een meeslepende stijl. Ze heeft verder nog de boeken: Stiefland, Khalid en Juffrouw Drie-Erwtjes geschreven. Stiefland en Khalid gaan over de harde realiteit en dat mensen uit hun vertrouwde omgeving worden weggehaald. Net als Mosje en Reizele. Maar dat is in het boek Juffrouw
Drie-erwtjes niet zo.