Morgen ben ik beter door Evert Hartman

1. Gegevens over het boek

De auteur van dit boek is Evert Hartman. De titel van het boek is “Morgen ben ik beter”. Ik denk dat het boek zo heet omdat Mariëlle zich tijdens het hele verhaal voorneemt: ‘morgen ben ik beter’ . Dat zegt ze ook steeds tegen haar kamergenoten, Christa en haar ouders. Het boek is uitgegeven door Lemniscaat bv. Rotterdam 1987. De genre van het boek is Psychologische jeugdroman.

2. Gegevens over de schrijver

Evert Hartman werd op 12 juli 1937 te Dedemsvaart geboren. In 1947 verhuisde hij met zijn familie naar Kampen. Na zijn eindexamen H.B.S. ging hij eerst in militaire dienst, en begon in 1958 aan zijn studie sociale geografie aan de Rijksuniversiteit te Utrecht. Deze studie sloot hij in 1965 af met een doctoraal examen. Maar ondertussen was hij al begonnen met les geven in Hoogeveen. Hij was daar leraar aardrijkskunde tot 1992. Sindsdien wijdde hij zich volledig aan het schrijven. Zijn hobby's waren: piano spelen, tekenen, lezen, tennissen, fotograferen en filmen. Op donderdag 7 april 1994 overleed hij in zijn woonplaats Hoogeveen op 56-jarige leeftijd. Evert Hartman was getrouwd en had twee zonen.

Als jongen van zestien jaar wilde Evert Hartman al verhalen schrijven. Zijn eerste boeken waren avonturenromans voor volwassenen, zoals Signalen in de nacht, dat gaat over de Duitse bezetting. In 1978 begon hij met het schrijven van jeugdboeken. In 1979 verscheen zijn eerste jeugdboek: Oorlog zonder vrienden, dat onmiddellijk geweldig populair werd. Het boek werd bekroond door vele kinderjury's. Daarna verschenen ook de boeken: Het onzichtbare licht, gaat over een meisje dat ontdekt dat ze helderziend is; Gegijzeld, een spannend boek over dat een aantal kinderen worden gegijzeld door terroristen; Buitenspel, in dit boek vertelt Evert Hartman een verhaal over jaloezie tussen klasgenoten, de ontvoering van een middelbare scholier en belastingontduiking. In Morgen ben ik beter belandt Mariëlle in het ziekenhuis. Als niet duidelijk wordt, wat er met haar aan de hand is gaat haar vriendin op onderzoek uit. Het boek werd in 1988 bekroond met de prijs van de Nederlandse Kinderjury. Het bedreigde land en De droom in de woestijn zijn spannende verhalen zich afspelen in het Heilige Land in de tijd van de Bijbel. In Niemand houdt mij tegen, een avontuur in de 22ste eeuw neemt Evert Hartman de lezer mee naar de verre toekomst, wanneer heel laag-Nederland onder water is gelopen. In De vloek van Polyfemos, de avonturen van Odysseus hervertelt hij de Odyssee van Homeros. Evert Hartman had als grote wens dat zijn boeken verfilmd zouden worden. Gegijzeld werd verfilmd door leraren en leerlingen van de Koningin Juliana-mavo in Veenendaal en uitgeroepen tot de beste amateur-film van Nederland

3. Gebeurtenissen

Christa en Marielle zijn twee meisjes van ongeveer 16 jaar. Ze zijn hele goede vriendinnen van elkaar. Op een dag wordt Mariëlle ziek op school. Ze heeft hoofdpijn, is duizelig en misselijk. Ze wordt naar huis gebracht waar haar moeder haar helemaal bezorgd in bed stopt. Ze belt zelfs meteen de dokter op. De dokter wil niet komen want hij denkt dat ze gewoon een griepje heeft. Als Mariëlle na een paar dagen nog zieker is geworden komt de dokter toch. Hij geeft Mariëlle medicijnen tegen de misselijkheid en onderzoekt haar. Maar hij kan niets vinden. Dan besluit hij dat ze maar naar het ziekenhuis moet om onderzocht te worden.

Christa (haar beste vriendin) heeft thuis ook problemen. Haar jongere broertje Thijs, ziet het niet meer zitten op school. Hij heeft met elke leraar ruzie en daarom wil hij van school af. Hij wordt om de kleinste dingen ontzettend boos, en hij praat alleen nog maar met Christa. Zijn ouders willen daarom met hem naar een psycholoog, maar dat haalt niets uit. Koen, de broer van Christa komt op een avond thuis en neemt een vriend mee. Hij heet Michael. Ze studeren alle twee voor dokter. Christa vindt Michael wel een leuke jongen en is verliefd op hem. Hij kan heel goed met de problemen van Thijs omgaan. Hij raadt de ouders van Christa dan ook aan om Thijs gewoon even zijn zin te geven. Christa’s ouders zijn niet echt enthousiast, maar ze doen het toch.

Mariëlle wordt naar het ziekenhuis ‘Berkenzicht’ gebracht. Ze ligt op een kamer met drie andere vrouwen, Toos, Hetty en Nora. Ze zijn allemaal erg aardig. Na een paar dagen wordt Mariëlle voor het eerst onderzocht. Het is een EEG onderzoek. Dat is een onderzoek om te kijken of er iets met haar hersens aan de hand is. De dokters vermoedden namelijk dat ze een hersenafwijking heeft. Ze moet daarom naar een Academisch Ziekenhuis waar ze betere apparatuur hebben. Ook na die uitslag is het een raadsel voor de dokters wat Mariëlle heeft. De dagen daarop volgen er meer onderzoeken die niets uit halen. Mariëlle wordt er dan ook steeds gekker van en zegt tegen haar ouders dat ze naar huis wil. De ouders van Mariëlle geven Christa hier de schuld van, ze denken dat zij Mariëlle heeft overgehaald te vragen of ze weg mag, en verbieden haar om Marielle nog op te zoeken. Marielle weet hier niets van af en denkt dat Christa haar niet meer wil zien.

Ondertussen zijn Michael en Koen weer naar Amsterdam om te studeren. Thijs is de laatste tijd veel rustiger. Hij gaat zelfs elke dag naar de bibliotheek om te leren. Als zijn ouders het over beroepen hebben dan beseft hij dat je de school nodig hebt om een goed beroep te beoefenen. Hij besluit daarom om weer naar school te gaan. Christa is de laatste tijd erg ongerust over Mariëlle, want ze weet niet hoe het nou eigenlijk met haar gaat. Daarom besluit ze om stiekem buiten de bezoekuren naar Mariëlle te gaan. Ze vertelt haar dat ze niet naar haar toe mocht gaan. Toen Mariëlle dat hoorde werd ze woedend, ze wil dat Christa haar juist wél opzoekt. Mariëlle vertelt ook dat ze zelf niet weet wat er met haar is. Daarom gaat Christa kijken in het dossier van Marielle. Ze gaat stiekem naar het kamertje van de dokter die Mariëlle behandelt. In het dossier staan rare dingen in over acusti-cusneurinoom en intracraniele hematoom. Christa vertelt het aan Mariëlle die het meteen aan haar dokter vraagt. Zij vertelt haar dat ze het allemaal nog niet zeker weten, en dat ze daarom nog een keer naar het Academisch Ziekenhuis moet. Mariëlle kan er dan niet meer tegen en besluit om naar huis te gaan. Hetty en Nora en haar moeder zijn het er niet mee eens. Toch geeft ze niet op en pakt haar spullen en loopt gewoon, zonder toestemming het ziekenhuis uit. De volgende dag ligt ze gewoon weer in haar eigen bed. En tot ieders verbazing heeft ze geen hoofdpijn meer en is niet meer duizelig en kan ze terug naar school!

4. Persoonlijke beleving

Ik vond het boek in het begin al best leuk, omdat het meteen al begon met dat Mariëlle zich niet goed voelt, dus begint het al meteen interessant. Tijdens het verhaal werd het steeds ontroerender. Aan het einde van het boek werd het verhaal steeds vreemder. Dat vond ik wel jammer want ik had bijvoorbeeld wel willen weten wat Mariëlle nou eigenlijk had en hoe het kan dat ze ineens weer beter is nadat ze het ziekenhuis heeft verlaten. Daarom vind ik het nogal een slap eind. Ik kon het meest met Mariëlle meeleven, omdat ik precies wist hoe ze zich voelde en dacht en omdat ik het zo zielig vond dat ze zo lang voor niets in het ziekenhuis moest blijven en dat ze alleen maar zieker werd en pijn had.

5. Ruimte

Waar het verhaal zich afspeelt wordt duidelijk beschreven door de schrijver. In het verhaal wordt vaak herhaald dat het winter is en dat het vriest. Ook valt er veel sneeuw. Het verhaal speelt zich af in de maand februari. Maar deze gegevens zijn niet echt van belang voor het verhaal. Met de beschrijving van de omgeving probeert de schrijver niet echt iets als spanning of de karakter van iemand uit het verhaal duidelijk te maken.

6. Tijd

Het verhaal begint al meteen met dat Mariëlle zich niet goed voelt in de klas. Ze wordt dan naar huis gebracht en een paar dagen later ligt ze al in het ziekenhuis. Het verhaal wordt chronologisch verteld. Er komen geen flashbacks in voor maar wel heel veel tijdvertragingen, want het hele verhaal speelt zich af maar in twee weken. Er wordt ook best veel tijdverdichting gebruikt maar tijdsprongen bijna niet. Ik denk dat het doel van de tijd is dat de schrijver je precies wil uitleggen wat er gebeurt en hoe iedereen in het verhaal doet en denkt.(Dat doet ie dus door heel veel tijdvertraging te gebruiken)

7. Perspectief

In dit verhaal zijn Mariëlle en Christa aan het woord dus is het verhaal geschreven in een wisselend perspectief. Ik denk wel dat het doel van dit perspectief is om spanning op te wekken, want je kijkt door de ogen van 2 personen, dan weet je dus hoe verschillend ze denken over iets, dat maakt het leuker.

8. Verteller

De verteller van dit verhaal is geen ik-verteller, alwetende verteller, onzichbare verteller of verborgen verteller. De vertellers in dit verhaal zijn Mariëlle en Christa. Zij vertellen het verhaal alsof het op dat moment gebeurt, dus ze vertellen niet achteraf.

9. Personages

Hoofdpersonen:
- Mariëlle: Mariëlle is zestien jaar oud. Ze is een heel verlegen rustig meisje en ze durft niet veel. Ze houdt erg veel van haar kat Flexi en ze gehoorzaamt haar moeder altijd. Mariëlle heeft helderblauwe ogen en bruin haar.
- Christa: Ook Christa is 16 jaar oud. Ze is een tegenpool van Mariëlle: ze durft alles te doen en te zeggen en doet wat ze wil. Ze is een hele spontane en vlotte meid. Ze wil later heel graag dokter worden. Ze heeft halflang blond haar.

Bijpersonen:
- Mevrouw Huybregts: De moeder van Mariëlle. Ze is altijd overbezorgd en wil alles voor Mariëlle regelen.
- Koen: De oudere broer van Christa. Hij is een 5e jaars student geneeskunde.
- Thijs: Het kleine broertje van Christa. Hij is erg brutaal en wil altijd doen wat hij wil. Ook krijgt hij om kleine dingen heel snel grote woedeaanvallen. Hij is 12 jaar oud.
- Michael: De vriend van Koen. Hij is een zeer intelligent, rustige jongen en heeft hele aparte meningen over de geneeskunde
- Toos: Een van de kamergenoten van Mariëlle in het ziekenhuis. Ze is een lelijke oude vrouw en ze heeft op alles commentaar, en is heel brutaal tegen het personeel in het ziekenhuis, maar is ontzettend aardig tegen Mariëlle.

10. Stijl

?

11. Thema

Het probleem van het verhaal is dat Mariëlle ziek is geworden maar de dokters maar niet kunnen achterhalen wat ze heeft. De gevolgen hiervan zijn dat Mariëlle heel lang in het ziekenhuis moet blijven en onnodige medicijnen moet slikken en vervelende onderzeken moet ondergaan zonder enig resultaat, ze wordt alleen maar nog zieker.