Meneer Meijer door Peter-Jan Rens

A. Zakelijke gegevens 1. Titel: meneer meijer
2. Schrijver: Peter Jan Rens
3. Jaar van uitgave: 1997, Uitgever: Ploegsma
4. Soort boek: fantasie boek
5.aantal bladzijde: 123
6. Op de voorkant van het boek staat een plaatje van meneer Meijer die op een stoel zit en een kop koffie drinkt. 7. Ik zou het boek niet gekozen hebben als ik alleen naar de omslag keek, want dat zegt niks over het verhaal. 8. Ik zou het boek ook niet gekozen hebben als ik alleen de titel zag, want dat is gewoon een persoon, B. Over de inhoud van het boek Meneer Meijer geeft zangles. Veel mensen die bij hem zangles hebben gehad zijn erg beroemd geworden. Peter zal ook dolgraag zangles van meneer Meijer willen. Een meisje uit Havo 4 heeft ook les van meneer Meijer. Ze zegt dat meneer Meijer hele rare verhalen vertelt, en haar beledigd heeft. Peter gaat toch naar meneer Meijer. Toen hij bij meneer Meijer binnen kwam viel hem op dat het een rare chagrijnige man was. Toen hij met meneer Meijer verder naar binnen liep gaf de vrouw van meneer Meijer hem een hand. Het viel Peter op dat er een groot litteken over haar hand liep. Meneer Meijer vertelde aan wie hij allemaal zangles gaf. En het verhaal veranderde regelmatig van onderwerp. Hij vertelde over dat hij zijn neus ging snuiten en daarna een olifant op hem afkwam die helemaal verliefd op hem was. Peter geloofde de verhalen niet helemaal, maar toch vertelde hij de verhalen heel overtuigend. Hij vertelde zoveel dat de les voorbij was zonder zangles te geven. Alleen Meneer Meijer zelf had wat gezongen. Maar dat klonk nergens naar. Toen meneer Meijer vertelde dat hij, toen hij jong was, smoor verliefd was op zijn tante Karina. Die een relatie kreeg met een zeeman die rood haar had, maar op een dag lag een briefje op haar kussen met daarop dat hij weg ging. Nog geen dag later koos ze de bakkersknecht als man. En de volgende dag vertelde ze aan iedereen dat ze zwanger was geworden van de bakkersknecht en dat ze de bakkersknecht als haar grote liefde beschouwde. Ze gingen trouwen en een paar maanden later kreeg ze een baby met rood haar. Iedereen wist meteen dat het kind van de rode zeeman was. De bakkersknecht vergaf haar bedrog en beschouwde het roodharige kind als zijn kind. Karina was hem zo dankbaar dat ze echt van hem was gaan houden en had daarna nog vijf kinderen van hem gekregen. Maar op een dag stond de zeeman zomaar pardoes in haar keuken. Ze had meneer Meijer verteld dat ze hem haatte, maar toen ze hem zag werd ze weer helemaal verliefd. Na een poosje gaf de zeeman Karina een kus op haar hoofd en zei dat hij na tien jaar weer terug zou komen. Ze was weer dol gelukkig, maar ze vergat hem te vragen waarom hij tien jaar geleden was weggegaan. Meneer Meijer die de hele tijd zijn tante Karina en de zeeman had begluurd, hoorde dat Karina moest huilen. Hij dacht dat het was omdat ze spijt zou hebben, want het was natuurlijk niet eerlijk tegenover haar man. Meneer Meijer was toen maar weg gegaan. Net voordat hij weg ging hoorde hij nog een gil, maar hij vond dat ze het maar in haar eentje moest verwerken. Waarschijnlijk had ze toen met haar vuist op de tafel geslagen en per ongeluk haar drinkglas geraakt. Een scherf was in haar pols doorgedrongen en de slagader in tweeën gesneden. De politie had later nog op moord onderzocht maar uiteindelijk kwamen ze tot de conclusie dat het zelfmoord was geweest. Meneer Meijer vertelde dat tien jaar later de zeeman weer voor de deur stond. Meneer Meijer en de zeeman hadden toen heel lang gekletst over waarom ze haar allebei in de steek hadden gelaten. Bij meneer Meijer was het omdat ze stinkvoeten had en bij de zeeman omdat ze te goed, te lief, te mooi enz. Voordat hij ging zei de zeeman dat ze een standbeeld van Karina moesten gaan maken aan de zee, omdat ze zo'n bijzondere vrouw was. Peter was sprakeloos vooral toen meneer Meijer zei dat hij de jas aan moest trekken om het standbeeld van Karina te bekijken. Ze liepen naar de garage en daar stond een hele mooie rode auto. Meneer Meijer vertelde dat hij 15 jaar niet meer gereden had omdat de politie erachter kwam dat hij geen rijbewijs had. Hij moest zijn auto verkopen van zijn vrouwen en de politie. Hij heeft de auto stiekem verborgen gehouden in de garage. Als ze eenmaal rijden en ze bij een sluis zijn aankomen zien ze daar een boot staan met daarop “The biggest circus in the world tour” Dat is het circus van de olifant zei meneer Meijer blij. Eerst geloofde Peter het hele verhaal niet, maar nu is hij van gedachte veranderd. Ze gaan naar binnen. Meneer Meijer hoeft zijn neus niet eens te snuiten want de olifant herkent hem gelijk. Toen hij zijn neus snuitte zoende de olifant hem in de nek. Nu moest Peter hem wel geloven. Peter beloofde dat hij nooit meer aan meneer Meijers verhalen zou twijfelen. Na het afscheid nemen van de olifant gingen ze kijken naar het standbeeld van Karina. Daarvoor moesten ze naar de pier. Meneer Meijer zag het standbeeld gelijk. Het was zo'n slecht weer dat Peter werd meegesleurd werd door het water en meneer Meijer hem nog net kon redden. Zonder dat Peter het standbeeld gezien had zei die omdat hij bang was dat hij voordat weer meegesleurd zou worden door het water dat hij het wel gezien had

Mevrouw Meijer, meneer Meijer en Peter zitten aan een tafeltje in een restaurant. De agent vroeg waarom ze op de pier gingen. Daarop antwoordde meneer Meijer jokkend dat ze daar bezig waren met zangles. Ze vroegen ook hoe hij daar was gekomen, maar daar kwam hij ook goed onderuit. Hij zei met de bus en Mevrouw Meijer keek de politie knikkend aan want ze wist dat hij de auto verkocht had. Na het gesprek vroeg Peter aan mevrouw Meijer of haar voornaam Karina was en of het de tante van meneer Meijer was en dat was zo. Daarna deed Peter een nieuwe belofte naar meneer Meijer “Ik geloof in al uw verhalen, ook al zijn ze soms niet allemaal waar.” 2. Meneer Meijer; een man die heel veel fantasie heeft, in het verhaal soms niet echt vriendelijk, dik en hij heeft een snor. Peter; een beetje verlegen jongen, maakt veel grapjes en een beetje bangerig
3. De hoofdpersoon heeft niet echt een probleem, het is ook niet echt een spannend boek. 4. Ik heb het meest met Peter meegeleefd omdat hij de hele tijd moest omgaan met zo'n rare man. 5. Het verhaal speelt zich in Nederland af, omdat de beschrijvingen van alles wel kloppen met Nederland. 6. In onze tijd, er zijn auto’s het kan nu echt gebeurd zijn, met veel fantasie
7.Rare verhalen
8. De titel zegt niet zoveel van het boek, Meneer Meijer had ook een schoolmeester kunnen zijn. C.Mening over het boek Ik geef dit boek een 6, want ik vind er niet zoveel aan, want er zijn geen problemen. En het zijn rare verhalen die meneer Meijer verteld. Het is heel saai, omdat er geen spanning in zit. Ik had dit boek beter verwacht, omdat het getipt is door de Nederlandse kinderjury. Een stukje waar Peter voor het eerst meneer Meijer ziet. Het slot draait twee keer om. Peter haalt diep adem en hij gaat recht opstaan. Hij merkt dat hij een beetje zenuwachtig is. Langzaam gaat de deur open en er verschijnt een grote dikke man die hem boos aankijkt. Dit is een stukje tekst uit het begin van het boek en ik denk dat het een beetje het spannendste stukje van het boek is. Terwijl ik dit ook niet echt spannend vind. D. over de schrijver Peter Jan Rens heeft veel fantasie. Hij schrijft nu met behulp van zijn fantasie allerlei vrolijke en grappige boeken. Schrijven is niet zijn enige beroep. Hij werkt ook bij de televisie en doet mee aan een aantal Kinderprogramma’s . Voor dat hij ging schrijven en werken bij de televisie werkte die als fysiotherapeut in een ziekenhuis. Daar leerde hij hoe mensen het beste kunnen omgaan met hun gewrichten en spieren.