Mede namens mijn vrouw door Aliefka Bijlsma

Feitelijke gegevens over het boek

Verschijningsdatum 1e druk: juni 2010
Gebruikte druk: 1e
Aantal bladzijden: 264
Uitgeverij: Augustus

Beschrijving van de cover

Op de voorkant is een afbeelding te zien van de rug van een vrouw met een rode kurk aan. De hand van een man rust op haar rug, een houding die te maken heeft met de houding zoals een man een vrouw bij het dansen vastheeft.

Genre

“Mede namens mijn vrouw” is een psychologische roman.

De flaptekst

Consul-generaal was voor iemand met zijn bagage natuurlijk niet helemaal de bedoeling, dat wist iedereen. En al helemaal niet in Rio. Maar ach, denkt Melchior Steenbergen, op zijn negenenvijftigste liggen er zeker nog twee ambassadeursposten in het verschiet. Om Rio – en zichzelf – weer op de kaart te zetten organiseert hij een Culturele Manifestatie. De goden lijken hem echter niet goedgezind: zijn tweede man is een zeurderige bureaucraat die hem in de weg zit met regeltjes. En zijn kersverse vrouw, de avontuurlijke fotografe Leandra, kan op een dag niet meer uit bed komen. Diagnose: ME.
Met subtiele humor en mededogen leidt Aliefka Bijlsma Melchior de morele afgrond in. Vanuit verschillende gezichtspunten confronteert ze haar personages met in het leven gemaakte keuzes. Mede namens mijn vrouw is een invoelbare tragikomedie die de lezer handenwringend achterlaat.

Samenvatting van de inhoud
De 20-jarige Nederlandse stagiaire Nikki arriveert op het consulaat van Rio de Janeiro. De consul-generaal, een oude vriend van haar vader, Melchior Steenbergen wacht haar op.
Melchior (59 jaar) vertelt in het volgende hoofdstuk over zijn dienstbode Mercy die de hele wereld met hem meegereisd is en in wie hij een grenzenloos vertrouwen heeft. Ze is oorspronkelijk afkomstig uit Ghana. Daarna vertelt Leandra, zijn 43-jarige echtgenoot, over haar eerste ontmoeting met Melchior. Ze was een kunstfotografe, die de sloppenwijken van Rio wilde fotograferen.
Op het kantoor van Melchior werkt ook Tygo Vleeshouwers, zijn tweede man die hij liever niet wilde hebben. het is een zogenaamde regeltjesneuker die zich strikt aan alle afspraken en regels wil houden. Dat is tegen het zere been van Melchior die er een oude stijl van besturen
op nahoudt, waarbij netwerken en elkaar gunsten verlenen een belangrijk onderdeel is.
Het liefst wil hij Tygo wegwerken. Hij krijgt het advies van Tygo om wat nauwkeuriger te zijn met zijn declaraties. Daar zijn nu eenmaal regels voor. Bijvoorbeeld het gebruik van de dienstauto. Leandra die ziek is en thuisblijft, ziet dat Melchior en Nikki uit eten gaan en daarbij geen gebruik maken van de dienstauto en de chauffeur.
Het consulaat wordt bezocht door een inspecteur, net op het moment dat Melchior met een oude vriendin die weduwe is geworden, een paranormale sessie bijwoont. Hij krijgt het advies om meer aandacht te besteden aan zijn vrouw Leandra. Melchior neemt contact op met Tygo om te vragen hoe het bezoek van de inspecteur verlopen is. Die heeft ook nog een gesprek met de zieke Leandra. Later blijkt dat het rapport toch vrij positief is.

Leandra beschrijft dat ze voor de bestrijding van de vermoeidheidsverschijnselen een Chinese acupuncturiste bezoekt, maar dat de behandeling pijnlijk en kostbaar is. Ze wil niet nog ene keer en Melchior moet voor haar afbellen.

Kernpunt van het boek is de reis naar Nederland. Melchior heeft aan de basis gestaan van een expositie in Nijmegen en hij krijgt een uitnodiging om de opening bij te wonen. In een gesprek met Tygo, waarin ook het inspectierapport wordt besproken, blijkt hoe verschillend ze van karakter zijn. Melchior is de bon vivant en Tygo de man van de regeltjes. Melchior zegt dat hij sowieso naar Nederland gaat en de reis als privéreis zal willen betalen. Maar hij belt naar de directeur van de KLM voor wie hij in het verleden heeft geregeld dat er een directe lijn Rio-Amsterdam is gekomen. Die zegt hem toe dat hij businessklas naar Nederland kan vliegen als hij een mailtje via zijn secretaresse stuurt. Nikki moet die opdracht van Melchior uitvoeren maar ze stuurt een CC-tje naar Tygo. Melchior vertelt aan de lezer dat hij in Nederland een afspraak heeft met Anneloes Aanstoot. Hij denkt dat hij de vrijgekomen plaats op de ambassade in Parijs zal krijgen, maar de lezer vermoedt dat er iets anders achter steekt. Maar eerst is er nog de viering van Koninginnedag op het consulaat en Nikki beschrijft hoe gemakkelijk zoiets Melchior afgaat. Hij heeft een vlotte babbel en een goed netwerk. Daarna vertrekt Melchior naar Nederland, waar hij eerst Folkert, de vader van Nikki ontmoet. Ook aan hem vertelt hij dat hij Parijs denkt te krijgen. In een van de aardigste hoofdstukken beschrijft Melchior daarna hoe het gesprek met Anneloes Aanstoot verlopen is.
Hij krijgt een slechte beoordeling vanwege zijn ticket naar Nederland dat hij volgens de code die BZ hanteert, niet had mogen aanvragen. De verraderlijke Tygo heeft de mail doorgestuurd naar Anneloes Aanstoot.
Wanneer hij tijdens het voor de lezer amusante gesprek uit eigen beweging ook nog naar Parijs vist, krijgt hij helemaal de deksel op zijn neus. Hij moet eervol ontslag nemen om te voorkomen dat zijn dossier waarin enkele “ vuiltjes” zitten (o.a. een seksuitstapje met een eerdere stagiaire) openbaar wordt. Daarna neemt hij gedesillusioneerd de trein naar Nijmegen waar hij de tentoonstelling over Brazilië zal openen. Melchior wordt de dag erna met een flinke kater wakker in het huis van de Commissaris van de Koningin in Gelderland.
De avond ervoor heeft hij zijn onvrede over het gedwongen ontslag weggedronken en in zijn dronkenschap had hij tegenover een journaliste en een wethouder van Nijmegen uitgehaald over de situatie van BZ. De Commissaris heeft de boel gesust, maar hij gaat niet in op de vraag van Melchior Steenbergen de zaak aanhangig te maken bij leidinggevende vriendjes van hen. Hij adviseert de zaak “ low profile” te houden o.a. voor de toestand van Leandra.

In Rio is Leandra door Nikki bezocht. Nikki hecht veel waarde aan de mooie kleren van Leandra , maar die heeft meer zorgen over haar ziekte. De mooie kimono die ze van Melchior heeft gekregen schenkt ze aan Nikki. Die vraagt haar als ze samen in bed liggen hoe de ziekte begonnen is. Leandra vertelt in het hoofdstuk erna dat dit de dag na de kledingruil van allerlei buitenlandse vrouwen is geweest. Ze was 43. De vrouwen hadden haar gevraagd of ze kinderen had en ze had “ nee” moeten zeggen. Is dat de werkelijke oorzaak van haar ziekte?
Mercy en Leandra hebben met hulp van Nikki een kookcursus voor vrouwen uit de arme wijken van Rio georganiseerd. De kosten zijn bijna hoger dan de inkomsten. Tygo die wel meegedaan heeft, wil niet betalen. Dan belt Melchior naar het consulaat om te vertellen dat hij eervol ontslagen is. Hij denkt dat hij Tygo aan de lijn heeft en scheldt hem uit, maar het is Nikki tegen wie hij dan erg vriendelijk is. Nikki vertelt later aan Leandra wat er met Melchior
is gebeurd.

Melchior Steenbergen reageert in Den Haag af op zijn ontslag. Hij ontmoet een ex-vriendin, de nog vrijgezelle Alex, die heel wat seksrelaties achter de rug heeft. Ze gaan samen stappen, maar aan het einde van de avond moet hij gewoon op de bank slapen bij haar en dat terwijl ze hem heeft opgehitst tijdens de avond. Dat zou hem vroeger niet overkomen zijn. Zijn imago heeft een deuk opgelopen. Hij vliegt weer terug naar Rio. Thuis wacht Leandra op hem: ze ligt doodstil op een luchtbed op hem te wachten. Er lijkt weinig sprake meer van liefde. Hij vertelt haar dat hij ontslag heeft genomen. Dat schrijft hij ook in een mail aan vrienden en collega’s. Hij gaat met voortijdig verlof en pensioen, opdat hij alle tijd kan vinden voor de ziekte van Leandra. Hij schrijft dat die inmiddels al naar Frankrijk is vertrokken voor behandeling in een kliniek. Nikki heeft Leandra van Schiphol naar de kliniek gebracht.

Melchior gaat ook weer naar Nederland. Hij neemt zijn intrek in het kleine appartement van Leandra. Hij heeft Mercy meegenomen, maar die verblijft in feite illegaal in Nederland. Af en toe belt hij met Leandra. Nikki bezoekt Melchior in de kleine ruimte van Leandra. Ze ziet hoe onhandig hij eigenlijk is. Ze moet haar stageverslag laten tekenen en hij doet dat blindelings. Dat stelt Nikki eigenlijk teleur, maar aan de andere kant moest ze er ook niet aandenken dat Tygo met een rode pen alle fouten in het verslag zou aanstrepen.
Melchior krijgt zijn obligate afscheidsreceptie met de bekende toespraken. Hij vindt het allemaal maar niets en spuugt op de geveinsde beleefdheid van o.a. Aanstoot. Op het station wordt hij aangeklampt door een jonge man die hem lid wil maken van een club die voor slachtoffers opkomt. Melchior vindt zichzelf ook een slachtoffer, nl. van het systeem, en hij wil de jongen cash geld geven. Maar die mag dat niet aannemen. Melchior wordt woedend en
beukt de jongen neer. Hij verscheurt het 50-eurobiljet.

Het is einde herfst en Leandra zit al drie maanden in de kliniek. Een oude vriend van haar, Johan, die tien jaar geleden een relatie met haar had, komt op bezoek. Hij heeft intussen al enkele kinderen. Ze voelt zich erg vertrouwd met hem, maar ze gaan ook erg onhandig met elkaar om. Ook hij vertrekt weer uit haar leven.

Mercy is nog steeds illegaal in Nederland. Ze kan dus nauwelijks de straat op. Hij wil een visum voor zijn huishoudster regelen, maar hij krijgt alleen een formele afwijzing. De oude regels van Melchior gelden niet meer. Hij brengt zijn dag luierend in een hangmat door en hij drinkt ’s morgens al whisky met Mercy. Komisch is de scène waarin hij zich laat aanspreken met “ Sir en Mister Ambassador” . Waarschijnlijk door de drank en zijn verminderde gewetensvolle houding vergrijpt hij zich aan Mercy. Die verdwijnt daarop en dan is Melchior helemaal alleen. Juist in die periode s hij jarig en wordt hij zestig. Hij krijgt bloemen van Leandra, maar op het kaartje staat dat hij 1 maart a.s. haar kamer moet hebben verlaten. Blijkbaar wil ze van hem af. Folkert heeft gevraagd of hij met Kerst wil komen eten, maar die uitnodiging slaat hij af. Hij wil zichzelf verwennen en wil een arrangement boeken in het Kurhaus met Oud en Nieuw. Maar de prijs valt tegen en hij boekt niet. Toch gaat hij op Oudejaarsdag naar het Kurhaus en bluft dat hij wel geboekt heeft. De volgende dag is het 1 januari 2007. Hij doet mee aan de Nieuwjaarsduik van Unox die vlak voor zijn hotel wordt georganiseerd. Hij staat helemaal vooraan en hij rent de zee in. Hij valt voorover en terwijl de mensen over hem heen springen en vallen in het ijskoude water, denkt hij aan de nachtmerrie tijdens een nacht met zijn vader op een kamer. Toen was hij in de afgrond gevallen.
Blz. 263 Eindelijk gaf de zee onder hem mee. Hij dook in de ruimte die zijn hart in zijn lichaam had achtergelaten. Een helse stilte waarin alles hem op slag duidelijk werd. Te laat.
Uit deze zinnen valt op m.i. te maken dat Melchior sterft. Het korte, laatste hoofdstukje waarin Leandra de vertelster is, beschrijft namelijk hoe zij op een geheel verwaarloosde kamer komt. Haar bloemen die ze aan Melchior voor zijn verjaardag had gestuurd, zijn helemaal beschimmeld. Is het inmiddels maart 2007?
Ze moet alles opruimen, maar ruikt de aanwezigheid van Melchior. Ze moet even huilen, maar gaat daarna aan de slag. Zal ze een reis gaan maken of een galerie beginnen? In ieder geval zal ze een nieuwe camera kopen.

Nawoord: "the making of "

In een nawoord geeft Aliefka Bijlsma aan dat de mail van Melchior op blz. 196 gebaseerd is op een mail van Maarten van der Gaag. Ze heeft die mail ook ontvangen en dat inspireerde haar tot het schrijven van de roman. Aliefka is zelf dochter van een diplomaat en kent daarom het wereldje van de diplomaten van binnen. Ze schrijft dat Maarten van der Gaag helaas aan het einde van einde 2009 overleden is. Verder beschrijft ze dat ze de wetten en reglementen van de gedragscodes heeft bestudeerd alvorens ze aan het schrijven van de roman begon.

Titelverklaring

De titel komt een keer letterlijk in de tekst voor. Wanneer Melchior de toespraak op Koninginnedag in Rio houdt, zegt hij o.a. “ Mede namens mijn vrouw, die helaas niet in de gelegenheid is deze heuglijke dag met ons te vieren, rest mij u een laatste treffend citaat mee te geven van Horace Walpole: : The World is a comedy to those that think, and a tragedy to those that feel.”
De positie van de echtgenote is in de wereld der diplomaten van belang. Melchior Steenbergen heeft een veel jongere vrouw getrouwd, maar kort daarna krijgt ze ME en z ekan haar representatieve werk niet goed uitvoeren. In zijn ontslagmail aan zijn vrienden en collega’s gebruikt hij haar als argument om ontslag te nemen. In werkelijkheid moet hij de dienst verlaten om dat hij de integriteitcodes heeft overschreden.

Structuur en perspectief

De roman is opgebouwd uit een aantal (37) ongenummerde en ongetitelde hoofdstukken. Daarnaast vormt een mail aan zijn kennissen en collega’s een apart hoofdstuk. Van de 37 hoofdstukken neemt Melchior er 16 voor zijn rekening, zijn vrouw Leandra 15 en de stagiaire Nikki 6. Daarnaast is er dus nog een rondgestuurde mail van Melchior te lezen (blz. 196)
Alle drie vertellers zijn personale vertellers die afwisselend in de o.t.t. en o.v.t vertellen. Bijlsma hanteert vaak de techniek dat ze een hoofdstuk begint met een scène die later in de tijd ligt dan in de rest van het hoofdstuk wordt beschreven. Ze laat dan het personage als het ware achteraf vertellen.
Door het meervoudig perspectief krijgt de lezer een kijk op het innerlijk leven van zowel Melchior als zijn vrouw Leandra. De 6 hoofdstukken waarin Nikki het perspectief bepaalt, lijken van minder belang. Ze voegen nauwelijks iets toe aan het beeld dat de lezer van de relatie tussen Melchior en Leandra heeft.

Het verhaal wordt overwegend chronologisch verteld. Af en toe is er een hoofdstuk waarin via een flashback het verleden wordt opgeroepen (bijvoorbeeld over de eerste ontmoeting tussen Melchior en Leandra en de dag waarop Leandra denkt dat de vermoeidheidsziekte ME begonnen is)

De roman begint meteen opening in handeling (de aankomst van Nikki op het consulaat in Rio) en heeft een gesloten einde (de dood van Melchior en de nieuwe start van Leandra in het leven)

De tijdlagen van het verhaal

Het valt uit de tekstgegevens op te maken in welk jaar het verhaal is gesitueerd.
Ongeveer half april komt Nikki op het consulaat in Rio. De voorbereidingen voor de Koninginnedagviering worden getroffen, op 3 mei zal Melchior bovendien naar Nederland vliegen om een tentoonstelling te openen. Daar krijgt hij te horen dat hij niet de beoogde ambassadeur van parijs zal worden, maar ontslag zal moeten nemen uit de dienst in verband met het overtreden van de integriteitcodes. Op 2 juni 2006 schrijft hij een mail aan zijn vrienden, kennissen en collega’s, waarin hij zijn ontslag aankondigt. Leandra gaat daarna naar een kliniek in Frankrijk om van haar ziekte te genezen. Melchior verblijft met zijn huishoudelijke hulp Mercy in de flat van Leandra. Maar na de verkrachting verdwijnt ze.
In het laatste deel van de roman wordt aangekondigd dat Melchior Oud en Nieuw zal vieren in Den Haag. Hij doet mee aan de Nieuwjaarsduik van Unox in Scheveningen. Het is dan dus 1 januari 2007. In het allerlaatste, korte hoofdstukje komt Leandra terug in haar flat die erg verwaarloosd is. Het kan zijn dat het op dat moment 1 maart 2007 is, omdat ze heeft aangekondigd dat Melchior op die datum uit haar flat zou moeten vertrekken en dat dit dus waarschijnlijk de datum is waarop ze uit de kliniek waar ze wordt behandeld, ontslagen is.
De vertelde tijd is dus ongeveer 9 maanden en wanneer de laatste veronderstelling van de terugkeer van Leandra juist is, wordt het zelfs ongeveer 11 maanden.

Het decor van de handeling

Er zijn enkele topografische plaatsen die een rol spelen.
De belangrijkste plaats is het consulaat in Rio de Janeiro. Melchior zwaait daar de scepter met assistentie van zijn huishoudelijke hulp Mercy. Zijn vrouw Leandra komt er nauwelijks van haar kamer af, omdat ze aan ME lijdt.
De andere plaatsen die van belang zijn in de roman:
- Den Haag, omdat Melchior daar zijn ontslag aangezegd krijgt en later in het Kurhaus Oud en Nieuw viert. Waarschijnlijk sterft hij daar en beleeft hij zijn definitieve val.
- Amsterdam: hij verblijft er op het appartement van zijn vrouw die in de kliniek verblijft. Daar verkracht hij zijn bereidwillige huishoudster Mercy.

Uitgewerkte thematiek

De roman gaat over de neergang van een diplomaat die blind is voor zijn eigen gebreken. Terwijl Melchior Steenbergen (babyboomer) vroeger via netwerken, het verlenen van gunsten aan bevriende personen en het onderhouden van sociale contacten alsmede het strooien met subsidiegelden de positie van Nederland in het buitenland probeert te verbeteren, is er een nieuwe generatie diplomaten op komst. Deze worden vertegenwoordigd in de persoon van Tygo Vleeshouwers. Als een echte slager fileert hij de goedmoedige Melchior die af en toe buiten de randjes van de wet opereert. Tygo is een “ regelneuker” en je kunt je afvragen met wie de wereld beter af is. Melchior is daarin heel duidelijk. Als hij een ticket heeft geregeld via een vriend bij de KLM, is het Tygo die de mail doorstuurt naar Nederland. Wanneer Melchior op het matje moet komen bij de vrouw aan het hoofd van de organisatie die niet alleen Aanstoot heeft maar aan wie je dat ook als lezer neemt, graaft hij zijn graf wanneer hij het gesprek op Parijs brengt. Daar waar hij denkt in aanmerking te komen voor die begerenswaardige positie, wordt hij door het verraad van Tygo gedwongen ontslag te nemen uit de dienst. Het chantagemiddel is zijn opgebouwde dossier openbaar te maken. Daarin zal al een scheve schaats die hij met een andere stagiaire had gereden en financiën was ook niet zijn sterke kant. Daarom maakt Melchior bekend dat hij met vervroegd pensioen gaat vanwege de toestand met zijn vrouw. Ook dat is niet erg juist weergegeven en vanaf dat moment begint hij de sympathie van de lezer te verliezen. Hij drinkt zich een stuk in zijn kraag en hij doet een poging om een oude vriendin (Alex) seksueel te versieren. Zijn vrouw ligt op dat moment in een kliniek in Frankrijk. Zijn morele verval is ook begonnen.
Dat wordt nog erger wanneer hij zich seksueel vergrijpt aan zijn dienstbode maar ook vanwege zijn houding die hij tegenover haar inneemt in die periode dat ze in de flat van Leandra wonen. Het lijkt erop alsof hij de uit Ghana afkomstige vrouw als een slavin behandelt. Van een respectabele consul-generaal die er een Bourgondisch leven op nahield, wordt hij een zielige, eenzame oude man die van zijn netwerkvriendjes maar weinig steun kan verlangen. Alleen Folkert nodigt hem uit voor de kerst, maar Oud en Nieuw viert hij op een voor hem bedenkelijke manier in Scheveningen. De 60-jarige ex-consul stort zich in een soort Oranjelegioen (tussen het lallende plebs) in de ijskoude Noordzee. Zijn hart lijkt het te begeven en in een flashback waarin hij aan zijn niet al te positieve vader denkt die hem ooit in zijn jeugd in een internaat heeft gestopt, sterft hij. Het einde van een bepaalde periode in de diplomatie is aangebroken.
Maar zo heeft hij wel de weg vrijgemaakt voor Leandra die aan een nieuw deel van haar leven zal beginnen. Heeft ze haar ME overwonnen?
Het verval in status en als gevolg daarvan het morele verval van Melchior Steenbergen blijft echter het belangrijkste thema van deze roman. En zo hoort het ook.

Beoordeling scholieren.com

“ Mede namens mijn vrouw” is meer een komische dan een tragische roman om te lezen. Het is een vlot te lezen roman over de twee opvattingen die in de wereld van de diplomatie gelden. Het “ old-boys-netwerk met ruime opvattingen over declareren ” van de oudere generatie tegenover de nieuwe opvattingen van de strak opgeleide managers (wat toch ook weer irritatie oproept). Het verhaal is amusant om te lezen, met als fraaie hoogtepunt het gesprek tussen Anneloes Aanstoot die Melchior wil ontslaan en Melchior die een post in Parijs denkt te krijgen. Die passage is met veel onderkoelde humor geschreven
Minder dan in bepaalde recensies wordt genoemd, vind ik de passage waarin Melchior zijn morele verval definitief symboliseert (de verkrachting van Mercy) wel een acceptabel fragment. Hoe ver kun je van je geweten afraken en was die respectvolle manier van savoir-vivre waarover Melchior tegenover zijn lezers opschept niet veel meer dan een dun laagje vernis dat onmiddellijk gesleten is, wanneer hij wordt ontslagen? Zijn dood tussen de met Unox-ijsmutsen gelardeerde Nieuwjaarsduikers in Scheveningen is natuurlijk ook tragikomisch. In plaats van het door hem bewonderde Wilhelmus hoort Melchior het volkslied van het grote publiek “ Nederland, Oh Nederland. We worden kampioen.”

Daarom blijft “ Mede namens mijn vrouw” van Aliefka Bijlsma een alleszins aantrekkelijke
roman om te lezen, zeker voor scholieren op het eindexamenniveau van havo en vwo. De amusementswaarde is ruim voldoende en de literaire waarde op onze lijst is m.i. twee punten.

Recensies
Op de website www.ontmoetdeschrijver.nl schrijft Ardjan Noorland een positieve recensie over de tweede roman van Bijlsma. De confrontaties tussen Melchior en Tygo zijn vermakelijk. Voor iedere ervaren manager is de irritatie herkenbaar, die wordt opgeroepen door een technocratische afdelingschef. Tygo laat Melchior uiteindelijk struikelen op het integriteitbeleid van BuZa. Een kopie van een e-mail van Melchior over een gratis vliegticket belandt in Den Haag en Steenbergen wordt ontboden op het ministerie. Terwijl hij verwacht te worden benoemd tot ambassadeur in Parijs, krijgt hij ontslag. Het gesprek tussen de consul-generaal en de chef personeelszaken van BuZa, mevrouw Aanstoot, vormt wat mij betreft het mooiste stuk van het boek.
Net als in haar debuutroman ‘Gezandstraald’ zijn het in ‘Mede namens mijn vrouw’ de dialogen die de vaart in het verhaal brengen en een mooi contrast vormen met de traagheid van de door ME geplaagde Leandra. De humor is een ander sterk punt. Met name de omgang tussen de inmiddels ontslagen, gedesillusioneerde Melchior en zijn als illegaal naar Nederland meegereisde Braziliaanse huishoudster Mercy is uiterst komisch. Maar ook in de beschrijvingen voorziet Bijlsma de lezer van de nodige humor. Zo worden de bezoekers van Sociëteit De Witte neergezet als “zielige herenvrienden met bestuursfuncties, prostaatproblemen en fronsende mondhoeken”. Al met al een zeer onderhoudende, tragikomisch roman. Lezen!

Ook op de website www.cultuurbewust.nl staat een recensie over het boek. In een mum van tijd transformeert Bijlsma Melchior van een gevierde carrièretijger in een eenzame gepensioneerde. Dit lijkt een tragisch plot, maar Mede namens mijn vrouw is eerder luchtig dan zwaarmoedig. Melchior graaft zijn eigen graf, zonder al te veel medelijden van de lezer. Zijn pijnlijke gedrag geeft dit proces juist iets komisch. Daarnaast zorgt Bijlsma ervoor dat Leandra’s situatie niet te zwaarbeladen is. Met haar wilskracht zwelgt Leandra niet in zelfmedelijden. Maar die luchtigheid zorgt ook voor minder uitgediepte personages en houdt de lezer wat op afstand. Het boek is daardoor geen echte ‘pageturner’.
Ook door Bijlsma’s schrijfstijl leest Mede namens mijn vrouw niet als zware boekenkost. Hoewel haar wat abrupte afwisselingen tussen verleden en heden soms verwarrend kunnen zijn, is de schrijfster met haar scherpe zinnen en visionaire beeldspraak wel erg gewiekst. Met een mengelmoes van tragiek en luchtigheid maakt dit van Mede namens mijn vrouw een stijlvolle en vermakelijke roman. [ door Nikki te Braak]

In Boek Magazine van juli augustus 2010 bespreekt Maarten Dessing de roman in een recensie. Zijn conclusie Bijlsma’s inzicht in Steenbergens psychologie is groot. Toch beschrijft ze zijn neergang weinig overtuigend. De ongeloofwaardige details en onevenwichtige scènes zijn te talrijk. Waarom is de consul-generaal zo snel getrouwd met de veel jongere fotografe? Zou het ministerie niet wat serieuzere stagiaires naar Rio sturen dan Nikki? En de ontluisterende scène met Steenbergens huishoudster aan het eind is zo out of character dat deze niet schokt, zoals de bedoeling is, maar eerder de gedachte oproept, wat een onzin. “

De kracht van Bijlsma is dat zij haar personages nergens belachelijk maakt. Zij laat de lezer in hun hoofd kijken opdat die zich zelf een oordeel vormt. {...] Daarbij schetst zij ook een mooi ironisch kijkje in het veranderende wereldje van de diplomatie. En dat alles in mooie, vaak verrassende zinnen. ' In Noord-Hollands Dagblad van 7 juli 2010.

Over de schrijfster en eerder gepubliceerde werk

Bron: website Aliefka Bijlsma
Aliefka werd in 1972 op Curaçao geboren en woonde als kind in Senegal, de Filipijnen, Engeland en Ghana. Deze internationale achtergrond kleurt haar schrijfstijl en is leidend in haar thema’s.
Ze studeerde rechten in Amsterdam, werkte enige tijd in New York en als advocate op Curaçao. Vervolgens werd ze aio aan de Universiteit van Amsterdam.
Vanaf 2000 ging ze in de filmsector werken. Ze was jarenlang verantwoordelijk voor alle juridische aspecten van het filmvak: contracten, filmfinancieringen, exploitatie & distributie van rechten. Ook werkte ze in de productie, evalueerde scenario’s en regisseerde twee door haar geschreven korte films.
2001 markeerde een definitieve omslag naar het schrijven. Haar eenakter Thuis werd als toneelstuk opgevoerd tijdens het Hollandse Nieuwe Festival in Amsterdam. In die tijd werd ook een kort verhaal van haar in de Vrij Nederland gepubliceerd. In 2003 kwam de film Adrenaline in de bioscopen. Aliefka had het scenario daarvoor geschreven, samen met regisseur Roel Reiné.
In 2007 kwam haar debuutroman 
Gezandstraald uit bij uitgever Augustus. Deze kwam op de longlist van de Debutantenprijs. Onlangs schreef ze met regisseuse Yan Ting Yuen een scenario voor een speelfilm My Sister Came by Today. Aliefka’s tweede roman - Mede Namens Mijn Vrouw - is recentelijk gelanceerd.