Biografie
Willem Elsschot is de pseudoniem van Alfons de Ridder hij werd in 1882 geboren in Antwerpen. Na de basisschool ging hij naar het atheneum maar wegens slecht gedrag mocht hij dit niet afmaken. In 1901 werd hij toegelaten tot het Hoger Handelsinstituut en drie jaar later verliet hij het met een diploma. In 1908 vertrekt hij naar Rotterdam met vriendin en zoon om als boekhoudercorrespondent te werken. In Nederland schrijft hij zijn eerste roman Villa des Roses. Tijdens de eerste wereldoorlog schrijft hij nog twee boeken maar met weinig succes. Na de oorlog richt hij een uitgever op. In 1924 verschijnt Lijmen maar trekt nauwelijks aandacht, hierna laat hij de literatuur liggen omdat hij het te druk heeft met het reclame bureau dat hij in 1931 had opgericht. Later komt hij in contact met andere schrijvers die hem aansporen om weer te gaan schrijven. Dus begint hij weer maar dit keer met succes zoals zijn roman Kaas in 1933, en Het Been in 1938 als vervolg op Lijmen en nog 15 andere titels.
Hij heeft ook nog een aantal nogal droge en cynische gedichten geschreven die hij publiceerde in 1934 in de bundel Verzen van Vroeger. Na 1946 stopt hij definitief en richt zich volledig op het reclamevak. Hij heeft een aantal prijzen gewonnen en is in 1960 in Antwerpen kort na zijn 78e verjaardag gestorven.
Plot
Het eerste deel Lijmen begint met de ik-persoon die een oude vriend Laarmans in een café tegenkomt, hij herkent hem bijna niet want vroeger had hij een vilthoed, baard, een pijp, schreef verzen en had een knuppel bij zich bij demonstraties en nu was het een zakenman. De ikpersoon vraagt wat Laarmans tegenwoordig doet, Laarmans verteld dat hij lijmt, hij ontmoette Boorman in een café en Boorman bood hem een baan als secretaris voor het Algemeen Wereldtijdschrift voor Financiën, Handel, Nijverheid, Kunsten en Wetenschappen. Boorman geeft hem een andere naam namelijk Teixeira de Mattos maar later veranderd hij dit weer omdat de twee namen erg verdacht zijn. Het Algemeen tijdschrift werd verkocht door klanten te lijmen, ze beïnvloeden en zorgen dat ze grote aantallen kochten die ze natuurlijk nooit kwijtraakten. Na een aantal mislukte pogingen kwamen ze bij een bedrijf dat keukenliften maakte, de firma Lauwereyssen. Mevrouw Lauwereyssen verteld over haar been en dat ze veel pijn heeft, Boorman doet alsof hij medelijden heeft en zorgt ervoor dat zij 100.00 exemplaren besteld zij wilt dit later nog veranderen maar dit kan niet meer. Laarmans komt voortaan elke maand het geld incasseren. Het laatste termijn mag hij zelf houden maar wil dit schenken aan de firma, maar mevrouw Lauwereyssen neemt dit niet aan. Boorman neemt afscheid van het bedrijf en begint een pillenzaak. Aan het eind van Lijmen biedt Laarmans aan de ik-persoon een baan als secretaris aan dezelfde die hij kreeg van Boorman maar de ik-persoon neemt dit niet aan en rent weg.
In het been komen Laarmans en de ikpersoon elkaar weer tegen, Laarmans nodigt hem uit en verteld dat Boorman’s vrouw overleden was en dat Boorman en Laarman aan het wandelen waren, Boorman botste op een vrouw, het was mevrouw Lauwereyssen hij voelt zich schuldig als hij ziet dat zij een houten been heeft en wil het geld terug geven. Alleen wilt mevrouw Lauwereyssen het geld niet aannemen, zij wil niks meer te maken hebben met Boorman. Het been wordt zo’n obsessie voor Boorman dat hij een recht zaak aanspant en mevrouw Lauwereyssen dwingt het geld aan te nemen, hij heeft niet genoeg bewijs en krijgt ongelijk van de rechter. Jan Laarmans (neef van Frans Laarmans) nodigt hem uit en regelt een ontmoeting met mevrouw Lauwereyssen wat er dan gebeurd moet je zelf maar lezen.
stijl:
de stijl in het boek is best ouderwets, want ze gebruiken woorden zoals neen ipv nee en sommige woorden zijn ook best moeilijk of verouderd (mestvaalt) en er komt ook best veel Frans in voor, wat soms een beetje chaotisch is, maar het is dan ook een boek uit 1938 en de schrijver woonde in België, waar twee talen werden en worden gesproken, dus raar is het niet.
tijd/ruimte:
de tijd waar in het speelt is in de 20e eeuw en het verhaal wordt dus verteld door laarmans, en zijn ervaringen, en zodoende kan hij dus over een specifieke gebeurtenis vertellen of een korte beschrijving van een dag of week geven. Het verhaal speelt zich af in Antwerpen en omstreken, en het dan het meest in de smederij of in boormans kantoor.
perspectief:
in het begin heb je de ik persoon, die laarmans ontmoet en de ik-persoon verteld dan ook hoe hij laarmans herinnert etc. en na de ontmoeting is het perspectief nog wel van de ik-persoon, die naar laarmans luistert die zijn verhaal verteld en dat ook laat zien met zinnen zoals; weet je wel, en die ken je nog vast wel etc. maar dat is alleen in lijmen, in het been is dat niet echt meer zo, dan verteld laarmans aan een stuk door.
structuur:
het boek is geheel chronologisch, behalve dan dat laarmans alles verteld en dus dat eigenlijk het hele verhaal zich voor die ontmoeting afspeelt, en in het been ontmoet de ik-persoon laarmans weer en dan is laarmans ook heel anders en dus vraagt de ik-persoon er dan ook naar en dan verteld laarmans weer hoe het dan is gekomen. Het verhaal is dus een grote flashback.
Er zijn veel dialogen, en daar omheen dan beschrijvingen maar vooral dialogen, met niet al te lange zinnen dus het is niet al te moeilijk, en door de vele dialogen heb je ook echt het gevoel dat laarmans himself voor je zit en het hele verhaal verteld. Er is maar een verhaallijn, die van laarmans die verteld aan zijn vriend. Een leidmotief is hier niet echt, maar het slechte been van mevrouw lauwereyssen speelt nog een rol in, hoe kan het ook anders, “het been”.
Centrale thema
Het centrale thema is dat als je een goed zakenman wilt zijn je gevoelens opzij moet schuiven, de idealist Laarmans wordt door een dominante zakenman, Boorman wegwijs gemaakt in de meedogenloze wereld van het zakendoen. Dit ging niet in 1 keer want Laarmans raakte zijn fatsoens normen niet zomaar kwijt, maar krijgt wel bewondering voor Boorman.
Personages
Hoofdpersonen
Laarmans: Laarmans verteld dit verhaal eigenlijk aan de ik-persoon, vroeger was het een echte idealist maar nadat hij Boorman ontmoet wordt het een echte zaken man, baard eraf, knuppel weg en strak in pak, ook zijn karakter veranderd hoewel dit moeizamer gaat.
Boorman: Hij is de eigenaar van het Algemeen Wereldtijdschrift voor Financiën, Handel, Nijverheid, Kunsten en Wetenschappen, hij heeft een vrouw en kinderen maar hier word verder niet op in gegaan. Hij is een keiharde zakenman
Bijpersonen:
Mevrouw Lauwereyssen: Zij is mede-eigenaar van de firma die keukenliften maakt, je komt eigenlijk niet veel over haar te weten behalve dat ze last heeft van haar been en het geld weigert aan te nemen dat Boorman haar aanbiedt.
Van Kamp: Advocaat die de rechtszaak regelt
Pieter Lauwereyssen: broer van mevrouw Lauwereyssen, hij is smid maar zijn zus regelt de financiën.
Piepers: fotograaf van het Wereldtijdschrift je komt niet veel over hem te weten.
Korthals: eigenaar van een begrafenisonderneming die Boorman chanteert
Leeservaring
T.a.v het plot
ik vond het een interessant plot je verwacht eigenlijk niet dat het zo eindigt en dat boorman medelijden krijgt met mevrouw Lauwereyssen.
T.a.v het centrale thema
Het centrale thema spreekt mij ook wel aan want het gaat over het zakenleven en dat vind ik wel interessant
T.a.v. het Onderwerp:
Het onderwerp spreekt mij wel aan, dat een meedogenloze zakenman toch last krijgt van zijn knagende geweten maar dat zijn slachtoffer zijn excuses niet wil aanvaarden wat dus tot een hilarische situatie leid.
T.a.v. de personages
De personages zijn wel realistisch vind ik, maar ik kan me toch het minst in boorman inleven, dat hij zo meedogenloos is en zich niks aantrekt van de effecten van een deal voor het bedrijf.
T.a.v. de structuur
Ik vond het in het begin een beetje chaotisch, maar uiteindelijk vond ik het allemaal wel meevallen, maar ik moest het begin wel 2 keer lezen voordat ik het begreep, maar als je daar voorbij bent is het veel duidelijker.
T.a.v. de stijl
Het taalgebruik in het boek vond ik niet echt ingewikkeld, maar het Frans dat er soms doorheen kwam was best irritant, aangezien Frans niet echt een hobby van mij is.
Willem Elsschot is de pseudoniem van Alfons de Ridder hij werd in 1882 geboren in Antwerpen. Na de basisschool ging hij naar het atheneum maar wegens slecht gedrag mocht hij dit niet afmaken. In 1901 werd hij toegelaten tot het Hoger Handelsinstituut en drie jaar later verliet hij het met een diploma. In 1908 vertrekt hij naar Rotterdam met vriendin en zoon om als boekhoudercorrespondent te werken. In Nederland schrijft hij zijn eerste roman Villa des Roses. Tijdens de eerste wereldoorlog schrijft hij nog twee boeken maar met weinig succes. Na de oorlog richt hij een uitgever op. In 1924 verschijnt Lijmen maar trekt nauwelijks aandacht, hierna laat hij de literatuur liggen omdat hij het te druk heeft met het reclame bureau dat hij in 1931 had opgericht. Later komt hij in contact met andere schrijvers die hem aansporen om weer te gaan schrijven. Dus begint hij weer maar dit keer met succes zoals zijn roman Kaas in 1933, en Het Been in 1938 als vervolg op Lijmen en nog 15 andere titels.
Hij heeft ook nog een aantal nogal droge en cynische gedichten geschreven die hij publiceerde in 1934 in de bundel Verzen van Vroeger. Na 1946 stopt hij definitief en richt zich volledig op het reclamevak. Hij heeft een aantal prijzen gewonnen en is in 1960 in Antwerpen kort na zijn 78e verjaardag gestorven.
Het eerste deel Lijmen begint met de ik-persoon die een oude vriend Laarmans in een café tegenkomt, hij herkent hem bijna niet want vroeger had hij een vilthoed, baard, een pijp, schreef verzen en had een knuppel bij zich bij demonstraties en nu was het een zakenman. De ikpersoon vraagt wat Laarmans tegenwoordig doet, Laarmans verteld dat hij lijmt, hij ontmoette Boorman in een café en Boorman bood hem een baan als secretaris voor het Algemeen Wereldtijdschrift voor Financiën, Handel, Nijverheid, Kunsten en Wetenschappen. Boorman geeft hem een andere naam namelijk Teixeira de Mattos maar later veranderd hij dit weer omdat de twee namen erg verdacht zijn. Het Algemeen tijdschrift werd verkocht door klanten te lijmen, ze beïnvloeden en zorgen dat ze grote aantallen kochten die ze natuurlijk nooit kwijtraakten. Na een aantal mislukte pogingen kwamen ze bij een bedrijf dat keukenliften maakte, de firma Lauwereyssen. Mevrouw Lauwereyssen verteld over haar been en dat ze veel pijn heeft, Boorman doet alsof hij medelijden heeft en zorgt ervoor dat zij 100.00 exemplaren besteld zij wilt dit later nog veranderen maar dit kan niet meer. Laarmans komt voortaan elke maand het geld incasseren. Het laatste termijn mag hij zelf houden maar wil dit schenken aan de firma, maar mevrouw Lauwereyssen neemt dit niet aan. Boorman neemt afscheid van het bedrijf en begint een pillenzaak. Aan het eind van Lijmen biedt Laarmans aan de ik-persoon een baan als secretaris aan dezelfde die hij kreeg van Boorman maar de ik-persoon neemt dit niet aan en rent weg.
In het been komen Laarmans en de ikpersoon elkaar weer tegen, Laarmans nodigt hem uit en verteld dat Boorman’s vrouw overleden was en dat Boorman en Laarman aan het wandelen waren, Boorman botste op een vrouw, het was mevrouw Lauwereyssen hij voelt zich schuldig als hij ziet dat zij een houten been heeft en wil het geld terug geven. Alleen wilt mevrouw Lauwereyssen het geld niet aannemen, zij wil niks meer te maken hebben met Boorman. Het been wordt zo’n obsessie voor Boorman dat hij een recht zaak aanspant en mevrouw Lauwereyssen dwingt het geld aan te nemen, hij heeft niet genoeg bewijs en krijgt ongelijk van de rechter. Jan Laarmans (neef van Frans Laarmans) nodigt hem uit en regelt een ontmoeting met mevrouw Lauwereyssen wat er dan gebeurd moet je zelf maar lezen.
stijl:
de stijl in het boek is best ouderwets, want ze gebruiken woorden zoals neen ipv nee en sommige woorden zijn ook best moeilijk of verouderd (mestvaalt) en er komt ook best veel Frans in voor, wat soms een beetje chaotisch is, maar het is dan ook een boek uit 1938 en de schrijver woonde in België, waar twee talen werden en worden gesproken, dus raar is het niet.
tijd/ruimte:
de tijd waar in het speelt is in de 20e eeuw en het verhaal wordt dus verteld door laarmans, en zijn ervaringen, en zodoende kan hij dus over een specifieke gebeurtenis vertellen of een korte beschrijving van een dag of week geven. Het verhaal speelt zich af in Antwerpen en omstreken, en het dan het meest in de smederij of in boormans kantoor.
perspectief:
in het begin heb je de ik persoon, die laarmans ontmoet en de ik-persoon verteld dan ook hoe hij laarmans herinnert etc. en na de ontmoeting is het perspectief nog wel van de ik-persoon, die naar laarmans luistert die zijn verhaal verteld en dat ook laat zien met zinnen zoals; weet je wel, en die ken je nog vast wel etc. maar dat is alleen in lijmen, in het been is dat niet echt meer zo, dan verteld laarmans aan een stuk door.
structuur:
het boek is geheel chronologisch, behalve dan dat laarmans alles verteld en dus dat eigenlijk het hele verhaal zich voor die ontmoeting afspeelt, en in het been ontmoet de ik-persoon laarmans weer en dan is laarmans ook heel anders en dus vraagt de ik-persoon er dan ook naar en dan verteld laarmans weer hoe het dan is gekomen. Het verhaal is dus een grote flashback.
Centrale thema
Het centrale thema is dat als je een goed zakenman wilt zijn je gevoelens opzij moet schuiven, de idealist Laarmans wordt door een dominante zakenman, Boorman wegwijs gemaakt in de meedogenloze wereld van het zakendoen. Dit ging niet in 1 keer want Laarmans raakte zijn fatsoens normen niet zomaar kwijt, maar krijgt wel bewondering voor Boorman.
Personages
Hoofdpersonen
Laarmans: Laarmans verteld dit verhaal eigenlijk aan de ik-persoon, vroeger was het een echte idealist maar nadat hij Boorman ontmoet wordt het een echte zaken man, baard eraf, knuppel weg en strak in pak, ook zijn karakter veranderd hoewel dit moeizamer gaat.
Boorman: Hij is de eigenaar van het Algemeen Wereldtijdschrift voor Financiën, Handel, Nijverheid, Kunsten en Wetenschappen, hij heeft een vrouw en kinderen maar hier word verder niet op in gegaan. Hij is een keiharde zakenman
Bijpersonen:
Mevrouw Lauwereyssen: Zij is mede-eigenaar van de firma die keukenliften maakt, je komt eigenlijk niet veel over haar te weten behalve dat ze last heeft van haar been en het geld weigert aan te nemen dat Boorman haar aanbiedt.
Van Kamp: Advocaat die de rechtszaak regelt
Pieter Lauwereyssen: broer van mevrouw Lauwereyssen, hij is smid maar zijn zus regelt de financiën.
Piepers: fotograaf van het Wereldtijdschrift je komt niet veel over hem te weten.
Korthals: eigenaar van een begrafenisonderneming die Boorman chanteert
T.a.v het plot
ik vond het een interessant plot je verwacht eigenlijk niet dat het zo eindigt en dat boorman medelijden krijgt met mevrouw Lauwereyssen.
T.a.v het centrale thema
Het centrale thema spreekt mij ook wel aan want het gaat over het zakenleven en dat vind ik wel interessant
T.a.v. het Onderwerp:
Het onderwerp spreekt mij wel aan, dat een meedogenloze zakenman toch last krijgt van zijn knagende geweten maar dat zijn slachtoffer zijn excuses niet wil aanvaarden wat dus tot een hilarische situatie leid.
T.a.v. de personages
De personages zijn wel realistisch vind ik, maar ik kan me toch het minst in boorman inleven, dat hij zo meedogenloos is en zich niks aantrekt van de effecten van een deal voor het bedrijf.
T.a.v. de structuur
Ik vond het in het begin een beetje chaotisch, maar uiteindelijk vond ik het allemaal wel meevallen, maar ik moest het begin wel 2 keer lezen voordat ik het begreep, maar als je daar voorbij bent is het veel duidelijker.
T.a.v. de stijl
Het taalgebruik in het boek vond ik niet echt ingewikkeld, maar het Frans dat er soms doorheen kwam was best irritant, aangezien Frans niet echt een hobby van mij is.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
M.
M.
Dit kan toch geen 4v zijn. Serieus.
11 jaar geleden
Antwoorden