Kortsluiting door Lieneke Dijkzeul

Daniël wacht op Jesse, zijn pleegvader, die hem komt ophalen uit het tehuis. Hij is iets te laat en Daniël is erg zenuwachtig. Als ze thuis aankomen bij Marja, Marieke en Pim (zijn pleeggezin) zitten ze al op hem te wachten. Ze hebben het gezellig gemaakt thuis. Als ze een poosje benenden hebben gezeten, laat Marja hem zijn kamer zien. Het is de zolderkamer die Marieke eigenlijk wilde hebben. Ze is er dus niet zo blij mee dat Daniël bij hen is komen wonen. Hij legt zijn weinige kleren in de nieuwe kast en schrijft eerst een brief naar ‘Rosy’. Hij heeft daar een schrift voor en Rosy noemde hem altijd Danny. Daniël moet ook naar school. Hij gaat naar de school van Marieke. De volgende dag heeft hij een kennismaking gesprek met de conrector. Hij krijgt zijn leerboeken en krijgt te horen in welke klas hij zit. Daniël is even oud als Marieke. Hij zit toch een klas lager, omdat hij de afgelopen jaren niet zo veel naar school is geweest. ’s-Middags gaat hij met Marja de stad in om nieuwe kleren en schoolspullen te kopen en daarna moet hij zijn boeken kaften. Hij slaapt heerlijk in zijn nieuwe bed en als hij wakker wordt heeft Marja zijn brood voor school al klaargemaakt. Hij loopt met Marieke mee. Op het schoolplein ontmoet hij Floor en Daniëlle. Die zitten ook bij hem in de klas. Hij trekt daar een beetje mee op en hun wijzen hem de weg. Maar bij de vakken die ze die dag hebben snapt Daniël er niet veel van. Hij krijgt veel huiswerk op, maar daar snapt die ook al niets van. Van Marja moet hij eerst een uurtje rusten voor dat hij begint aan zijn huiswerk. Bij Marieke mag hij een paar bandjes lenen. Ze is gitaar aan het spelen. En ze kan het best goed vindt Daniël. Maar als hij weer op zijn zolderkamer is valt hij in slaap. Na een uurtje maakt Marja hem wakker en beginnen ze samen aan zijn huiswerk Na het avond eten maakt hij zijn wiskunde samen met Jesse. De volgende dag begon goed. In de pauze op school rookte hij met een paar jongens uit zijn klas een shaggie. Voor het volgende uur heeft Daniël zijn huiswerk niet gemaakt. Zijn lerares wordt boos en hij wordt voor het eerst uit de klas gestuurd. Daniël denkt dat hij van school geschorst is en blijft die middag weg. Als hij aan het eind van de middag thuis komt zegt Daniël niets tegen Marja en Jesse. Marieke (die hem niet zo mag) verraad hem bijna. Boven zegt hij het eens even duidelijk en Marieke houdt haar mond voortaan. Als hij een paar weken op school zit heeft hij op een dag opeens een tussen uur. Ze gaan met zijn allen naar Daniëls huis. Daar komt hij Marja tegen die thuis is. Maat ze vindt het wel goed. Als ze terug op school komen staat de conciërge op het plein en vraagt waar ze zijn geweest. Daniël vertelt het eerlijk en ze moeten prikken in de pauze. Maar hij is een beetje brutaal en Daniël en de conciërge krijgen ruzie en beginnen te vechten. De conciërge noemt hem Danny en daar hij heel erg boos over. Daniël moet naar de conrector en dit keet wordt hij wel geschorst. Hij moet naar huis en een paar dagen thuisblijven. Thuis vertelt hij het gelijk aan Marja. Marja praat met hem en noemt Daniël ook per ongeluk Danny. Nu wordt hij helemaal boos en rent de kamer uit naar zolder. Marja belt Jesse. Jesse helpt Daniël. Hij wilde al weglopen, maar Jesse is net op tijd. Daarna heeft Daniël overgegeven en ligt nu ziek in bed. Marja komt zijn excuses aanbieden en vertelt hem dat ze een trui voor hem gaat breien. Voor de winter en het is nu zomer. Op een mooie zomerdag is Marja in de tuin aan het breien. Marieke gaat Daniël roepen, die op zolder is, voor de koffie. Ze loopt naar zijn kamer in en ziet nog net hoe hij een blaadje weg stopt en een pen in zijn hand heeft. Maar dat zegt ze niet tegen hem. Marieke vertelt wel dat Daniël de held van de school is, omdat hij de conciërge een lesje heeft geleerd. Als Daniël na een paar dagen weer naar school gaat, krijgt hij een cadeautje van zijn klas. Omdat hij een held is volgens hen. Hij wordt die dag ook nog gevraagd voor het schoolvoetbal team. Het is een geluksdag voor Daniël. Die middag gaan ze gelijk trainen. Het gaat goed en hij mag mee doen met de wedstrijden. Zijn rapport is niet zo goed. Hij heeft maar 2 voldoendes. Daniël krijgt ervoor 25 piek en nieuwe voetbalschoenen, omdat hij nu op die sport zit en dat hoort erbij. Zaterdag heeft hij zijn eerste wedstrijd en hij speelt op zijn nieuwe schoenen. Het gaat goed en ze winnen. Als hij thuiskomt is er niemand beneden. Alleen Marieke is boven, Pim is aan het logeren en Marja en Jesse zijn weg. Hij pakt wat drinken en loopt met zijn natte schoenen in zijn hand naar zijn kamer… Marieke belt Marja in paniek op en vertelt dat er iets mat Daniël is. Ze komt snel naar huis. Marieke zit te huilen in de kamer en Marja vraagt wat er gebeurd is. Marieke legt uit dat ze in zijn kamer in zijn spullen had zitten neuzen. Ze vond de brieven aan Rosy en had er een paar gelezen. Opeens kwam Daniël binnen. Ze had hem niet horen aankomen. Hij werd niet eens boos en hij zei niets. Marja gaat naar boven en ziet dat Marieke’s gitaar helemaal kapot is. Daniël heeft dat gedaan. Ze gaat naar zolder maar hij is weg. Zijn oude kleren heeft hij meegenomen en alles wat hij van Jesse en Marja heeft gekregen ligt er nog. Marja belt Jesse en die komt ook naar huis. Marieke vertelt dat er de brieven aan Rosy waren en dat bijna alles wat er in stond positief was en bijna alles was niet waar. Marja weet dat Daniëls moeder alcoholist was en drugs verslaafde. Hij leefde bij zijn moeder en af en toe ook op straat. Op een gegeven moment kwam hij bij een gezin terecht, maar die zetten hem ook weer op straat. Daniël kwam in een kindertehuis terecht en daarna kwam hij bij hen. Daniël kan die brieven een Rosy nooit versturen. Hij weet niet waar ze is. En nu is Daniël bij hun weg. Voorgoed denken ze, maar ze gaan toch zoeken. Marja en Jesse zijn blij dat Pim niet thuis is. Pim ging namelijk altijd heel goed met Daniël om. Marieke en Jesse gaan zoeken in de stad. Mat de auto wat rondrijden, maar het levert niets op. Als Marieke ’s-avonds in bed legt bedenkt ze nog dat Daniël op station kon zijn, maar als Jesse gaat kijken is hij daar ook niet. Pas toen ze de volgende dag op weg naar school is, bedenkt ze dat Daniël ergens buiten de stad in een caravan kan zijn. Ze fietst erheen. In de caravan ruikt het muf en het lijkt er niet op dat Daniël er is geweest. Ze schrijft op een stuk karton: Daniël, kom terug. Marieke. Hij ziet het stuk karton meteen, als Daniël binnenkomt. Hoe heeft ze hem kunnen vinden? Daniël eet een stuk gejatte chocola, doet zijn kleren in een plastic tasje en gaat op weg naar het station. Hij moet heel erg lang lopen. Hij loopt langs de snelweg, maar krijgt al snel grote blaren op zijn voeten. Bij een benzinestation klimt hij achter in een vrachtwagen met grind. Bij het eerste dorp stad hij uit en bij een winkeltje koopt hij een paar pleisters. Die nacht slaapt Daniël in een oude auto ergens ineen weiland. De volgende morgen zijn zijn spieren stijf, koopt hij een paar sneetjes brood en gaat verder op weg. Aan het eind van de middag loopt hij langs een man die in zijn moestuintje bezig is. De man heet Grad en Daniël maakt even een praatje met hem. Dan vraagt Grad of hij mee wil helpen in het tuintje. Daniël doet het wel, als hij klaar is krijgt hij 2 tientjes en mag hij nog blijven eten ook. Na het heerlijke eten gaat hij weer weg. Als Grad hem niet meer nakijkt, sluipt hij stiekem het schuurtje in om daar te slapen. Na een paar uur wordt hij wakker en staat Grad voor zijn neus. Hij was niet boos. Daniël mocht binnen komen, kreeg een glas melk en liet hem een kamer zien waar hij kon slapen. Toen Daniël in bed lag, boog Grad zich voor over naar Daniël toe en fluisterde: “Danny”. Daniël sprong op, pakte zijn spullen bij elkaar en rende het huis uit. Naar een paar minuten rennen, bleef hij hijgend staan. Daniël scheurde de tientjes in kleine stukjes en liet ze weg waaien. Hij ging nooit meer terug naar die man. Maar hij moest toch ergens slapen. Ergens langs de weg stond een boerderij met een grote schuur. Daniël sloop naar binnen en viel gelijk in slaap. De volgende ochtend wordt hij wakker door stemmen buiten. Het waren 2 vrouwen en ze starten hun auto om boodschappen te gaan doen. Daniël loopt naar het huis. Hij zag op zolder een raampje open staan. Hij klimt omhoog en komt op een grote zolder terecht. Daniël loopt naar beneden, eet wat en stopt wat in zijn zak en daarna geeft hij over in de WC. Daniël voelt zich slap en loopt weer naar zolder. Maakt het bed op en slaapt weer verder. Daniël droomt dat hij bij Rosy en Mick is. Mick was vroeger de vriend van Rosy en een soort vader voor Daniël. Als hij wakker wordt komt hij erachter dat het maar een droom was. Daniël merkt dat hij ziek is. Hij blijft een paar dagen op de zolder en als de vrouwen weer eens weg gaan, vertrekt hij ook. Daniël komt op het station aan en neemt de trein naar de stad waar Rosy en Mick wonen. Daar aan gekomen gaat hij op zoek naar het café waar Mick werkt. Hij vindt het na een poosje, loopt naar binnen en bestelt wat. Mick herkent hem niet meteen, maar later als Daniël verteld wie hij is, is Mick blij hem te zien. Mick vertelt dat Rosy in het buitenland is. Het doet Daniël pijn, dat Rosy niet naar hem opzoek gaat en dat ze niet in de buurt is. Hij gaat naar de WC. Daar scheurt hij al zijn brieven aan Rosy in kleine stukjes en spoelt ze door. Daniël voelt zich leeg. Mick wijst hem de telefoon. Daniël belt Marja en Jesse op. Marja neemt op en Daniël zegt zijn naam. Dan is het even stil en Marja zegt: “Je trui is af”. Over Lieneke Dijkzeul: Lieneke Dijzeul is in 1950 in Sneek geboren. Een plaatsje in Friesland. Vroeger had ze een wens en dat was leren lezen en schrijven, want dan verveelde je je nooit. Ze wilde toen ze dat kon schrijver worden en dat is gelukt! In 1987 begon ze met schrijven van korte verhalen. Die kwamen in tijdschriften zoals Okki, Bobo, Margriet enzo. Lieneke schrijft graag spannende boeken met een serieus onderwerp. In 1990 verschijnt haar eerste boek: Hou je taai! In 1991 komt het 2e boek uit: De tweede viool. Vervolgens verschenen en nog een paar boeken en in 1996 verscheen Kortsluiting.
Hoofdpersoon: - Daniël Bax is 14 jaar. Zijn moeder is alcoholist en een vader heeft hij niet meer. Bijpersonen: - Marja is de moeder van het pleeggezin van waar hij terechtkomt. Ze geeft fluitles in huis. - Jesse is de vader van het pleeggezin. - Marieke is een meisje van 14 jaar en de dochter van Marja en Jesse. Ze mag Daniël niet zo erg. - Pim is de zoon van Marja en Jesse en het broertje van Marieke. Hij is 9 jaar en kan goed met Daniël opschieten. De titelverklaring: De titel is Kortsluiting. Als Marieke die brieven leest die Daniël heeft geschreven slaan bij hem de knoppen door (kortsluiting) en loopt hij weg. De kaft: Op de kaft staat de kapotte gitaar van Marieke. Daniël heeft hem gesloopt nadat Marieke de brieven had gelezen. Eigen Menig: Ik vond het een leuk boek. En ik kon het niet weg leggen. Het was niet echt spannend maar ik vond dat boek vol verrassingen zat. En wat ik leuk vond dat hij weg liep en dan zie je hoe een joch van 14 zich zelf redt en dat hij allemaal nieuwe mensen leerden kennen.