Koetsier Herfst door Charlotte Mutsaers

Titel: Koetsier Herfst
Auteur: Charlotte Mutsaers
Gebruikte druk: 5e druk, uit 2008
Verschijningsdatum: 1e druk, uit 2008
Aantal bladzijden: 461
Uitgegeven bij: De Bezige Bij, Amsterdam

Samenvatting
INTRODUCTIE
Maurice Maillot, een vroeger redelijk succesvol schrijver die net 50 geworden is, besluit na een droom waarin hij zichzelf wurgt dat hij zijn leven helemaal verkeerd leidt. Hij gaat naar het Vondelpark om zijn geluk te zoeken. Hij denkt aan zijn ouders die 61 mensen hebben vermoord bij een aanslag op een circus om een nijlpaard, en die hij nauwelijks gekend heeft omdat ze zelfmoord pleegden toen hij 10 was. Hij werd ondergebracht bij Ruud en Agaath van Zanten-Kolf (geen liefde, wel geld) en stelt dat hij altijd al trots op zijn biologische ouders is geweest.

USE YOUR ILLUSION 1

H1
Maurice vindt een telefoon in het Vondelpark; een Nokia met een groen frontje en een hoesje met zebraprint; een vrouwtje. Hij gaat er direct mee naar huis, dolgelukkig.

H2
Thuis is hij zo blij met de vondst dat hij er geil van is geworden, dus gaat hij zich maar even aftrekken.

H3
Hij besluit met de gevonden mobiel naar zijn eigen mobiel, die vanaf nu Nokius heet (want het is een mannetje) te bellen en haar nummer op te slaan onder “A”. Van blijdschap dat hij nu Nokia’s nummer heeft danst hij door de kamer, zich bedenkend dat alles toch zo mooi en vrolijk is.

H4
Maurice wordt depressief wakker op de grond van zijn kamer. Plots klinkt er het gemiauw van een kat, en denkt aan Grappa, zijn vroegere poes. Het blijkt de ringtone van Nokia te zijn, die gebeld wordt door een onbekend nummer. Maurice neemt niet op maar denkt terug aan Grappa, die hij toevallig tegenkwam, die 5 jaar lang in zijn oksel sliep en die 8 jaar geleden stierf doordat de dierenarts haar te ruw behandelde tijdens een onderzoek naar een gezwel. Maurice was zo van haar dood ondersteboven dat hij de wereld de rug toe keerde, zijn bijna voltooide roman in de haard gooit en tegen een gigantisch writersblock aanloopt.

H5

Maurice hoopt dat de eigenaresse van Nokia haar zal bellen, maar dat doet ze niet, dus gaat hij eten bij de Buffalo Grill.

H6
Maurice’ grootste probleem is de eenzaamheid. Op weg naar het restaurant denkt hij na over zijn leven en over dat hij zijn absoluut beste roman nog niet geschreven heeft omdat hij niemand heeft om te aanbidden.

H7
Maurice doet alsof hij in een film een hoofdrol speelt en maakt een gigantische show van zijn entree in de Buffalo Grill. Hij krijgt een daverend applaus.

H8
In het restaurant legt hij Nokia bij zich op tafel, waarna er direct een louche vent met roze, vettige paardenstaart bij hem komt zitten en vraagt of hij Nokia mag kopen (in het café worden gestolen spullen verhandeld). De twee raken in gesprek en de man blijkt Freddy Blondeel te heten. Uiteindelijk staat Maurice hem toe in het geheugen van Nokia te zoeken naar nummers, sms’jes of iets dergelijks.

H9
Nokia blijkt helemaal leeg te zijn. Toch slaan Freddy en Maurice aan het drinken en verbroederen ze. Als ze ieder naar huis gaan bedenkt Maurice tot zijn spijt dat hij vergeten is Freddy’s adres te vragen.

H10
Maurice wordt wakker van Nokia die naast zijn hoofd ligt te piepen. Ze heeft een sms’je binnen gekregen: “Dora, vanmiddag om drie uur koffie bij Kras?” Maurice is dolgelukkig dat de eigenaresse van Nokia (“zijn vrouw”) nu een naam heeft, en besluit om 3 uur bij het Krasnapolsky te zijn.

H11

Om de tijd te doden fantaseert hij over hoe Dora zich op de afspraak voorbereid zou hebben als ze wist dat die was. Na een tijdje wordt hij echter bang dat Freddy hem ertussen neemt en misschien Nokia’s nummer heeft weten te vinden en hem het sms’je heeft gestuurd.

H12
Maurice besluit om langs de vindplaats van Nokia te gaan om haar ontdekking te vieren door er te poepen en fresia’s om z’n drol te leggen als een soort offer. Hij wordt betrapt.

H13
De man die hem betrapt is Dolf van Beesd, een oude collega schrijver. Maurice mag hem niet. Dolf zeikt hem volledig af over Grappa, waarna Maurice boos wordt hem bewusteloos mept met Nokia. Vervolgens jat hij Dolfs portemonnee en laat Dolf achter alsof hij na een bezoek aan de homobosjes in slaap is gevallen.

H14
Als hij op het punt staat weg te gaan herinnert hij zich het hondje dat Dolf bij zich had, Slava. Hij neemt haar mee. Vervolgens komt er een tweede sms’je binnen: “Dora, vanmiddag om drie uur koffie bij Kras? Zeg ja of nee.” En stuurt “JA!” terug.

H15
Maurice loopt terug naar huis (de Nieuwe Leliestraat) en de hele Jordaan loopt uit om Slava te vertroetelen.

H16
Maurice doet zijn nette pak aan, tut zich op en maakt een lijst van iedereen die zou kunnen getuigen dat hij Dolf bewusteloos heeft geslagen. Vervolgens laat hij Slava slapen en gaat op weg.

H17
Hij is te vroeg en koopt een messensetje met Delfts blauwe heften als cadeau voor Freddy. Klokslag 3 uur stapt hij het café in en daar zit inderdaad iemand die een sprekende gelijkenis met Betty Boop vertoont, zij het met chemisch blond haar. Hij struikelt over haar benen en schuift bij haar aan.

H18

Ze blijkt Adolphe te heten, naar het boek “Adolphe” van Benjamin Constant.

H19
Ze gaan aan de wijn en praten en kibbelen. Ze heet Adolphe Klein en weet Maurice door haar gedrag zo geil te krijgen, dat hij naar de wc moet om zich af te trekken. Als hij terugkomt is ze weg en licht er een briefje waarin ze zegt dat ze weggeroepen is en dat ze volgende week op dezelfde plaats, dag en tijd elkaar weer zullen zien.

H20
Maurice koopt spulletjes voor Slava en zichzelf en gaat via huis naar de Buffalo Grill, waar Freddy weer bij hem komt zitten. Ze gaan weer aan de drank (en de rest van het café doet mee). Als ze uit elkaar gaan geeft Freddy zijn adres: Prinsengracht 52.

H21
Thuis speelt Maurice met Slava, die tijdens het spel haar tanden in Nokia zet. Uiteindelijk komt alles en iedereen er ongeschonden af, maar Maurice is zo geschrokken dat hij besluit actie te ondernemen. Hij begint het hele huis op te ruimen en al z’n spullen uit te zoeken. Nokia krijgt weer een sms’je binnen: “Dora, waar was je? In plaats van jou de man van mijn leven ontmoet, A.” Maurice gaat zich aftrekken en vervolgens verder met opruimen. Uiteindelijk zet hij 30 vuilniszakken buiten.

H22
Maurice gaat euforisch naar buiten en bedenkt zich halverwege dat hij Nokia goed moet beschermen tegen de regen, dus stapt hij een portiek in om haar in een condoom te doen. Net op dat moment komt een groep dronken jongens langs, die hem in elkaar slaan en Nokia in de gracht gooien, om er vervolgens met Dolfs portemonnee vandoor te gaan. Maurice blijft huilend op de grond achter en raakt bewusteloos. Twee agenten vinden hem, willen hem oppakken voor slapen op de openbare weg maar laten hem uiteindelijk gaan, als hij maar direct weggaat. Maurice druipt af.

H23

In zijn wanhoop loopt Maurice naar Freddys huis, die hem ondanks het uur opendoet en binnenlaat.

H24
Ze praten een beetje en Maurice kijkt rond in het huis.

H25
Maurice begint zijn levensverhaal te vertellen en Freddy maakt warme melk voor hem omdat hij zit te rillen. Uiteindelijk besluiten ze dat Maurice blijft slapen en liggen ze samen in Freddy’s twijfelaar, beiden in een rode eekhoorntjespyjama.

H26
In bed vertelt Maurice de rest van zijn levensverhaal.

H27
Freddy oppert het idee dat Adolphe en Dora dezelfde persoon zijn en dat Adolphe op Maurice geld uit is, dat ze zijn werk kent, zijn gangen is nagegaan en hem erin geluisd heeft.

H28
Bij thuiskomt zit Slava te wachten en gaat Maurice met haar een rondje door het Westerpark lopen. Als hij even voor de AH gaat zitten wordt hij voor dakloze aangezien. Van verdriet besluit hij Nokia te bellen, die tot zijn verbazing overgaat. Dolgelukkig belt hij haar en luistert naar de geluiden van de bodem van de Bloemgracht, en valt in slaap. In de loop van de week wordt Maurice steeds gelukkiger, begint uitstapjes te maken met Slava een heeft het gevoel weer grip op zijn leven te krijgen.

H29

Stipt vrijdag 3 uur is Maurice bij het Kras, maar Adolphe komt niet opdagen tot half 6. Het blijkt dat ze op zee zat i.v.m. haar werk, al zijn boeken heeft gelezen en een groot fan is. Ze werkt voor het Lobster Liberation Front.

H30
Ze laat foto’s zien van de 6 kreeften die ze gered hebben. Maurice maakt een verkeerde opmerking over dierenleed en dat dat in Nederland allemaal wel meevalt, waarna Adolphe uit haar vel springt. Maurice weet haar te sussen maar moet zweren voortaan als vegetariër door het leven te gaan. Ze gaan samen naar Maurice’ huis.

H31
Adolphe ontdekt Nokia’s hoesje en wordt woedend, roept dat het een wijvending is en wordt helemaal gek als Maurice blijft volhouden dat hij hem zelf heeft gekocht. Ze begint als een gek te huilen en Maurice blijft vragen wat er is maar krijgt geen reactie.

H32
Adolphe vraag Maurice haar klaar te vingeren en onder te plassen. Na een kwartier komt ze klaar terwijl ze de naam “Koetsier Herfst” kreunt.

H33
Ze gaan eten bij vegetarisch restaurant de Bolhoed, wat Maurice eigenlijk wel bevalt. Hij wil weten wie Koetsier Herfst is, maar ze wil het steeds niet zeggen en begint over andere dingen. Uiteindelijk draagt Do publiekelijk een gedicht voor.

H34
Het gedicht heet Koetsier Herfst (p. 207) en Maurice vat het op als een liefdesverklaring. Adolphe blijkt aan de Nieuwezijds Voorburgwal te wonen en vraagt hem rond kerst mee te gaan op een geheime missie van haar werk naar Oostende. Hij zegt ja en gaat naar huis.

H35

Twee dagen later krijgt hij een brief van Adolphe waarin ze schrijft dat hij haar voortaan Do moet noemen, op 21 december klaar moet staan voor de reis, maar dat ze elkaar in de tussentijd (6 maanden) niet meer hoeven te zien. Als antwoord sms’t hij of ze zijn vrouw wil worden, en ze sms’t terug dat ze dat al was. Maurice besluit zichzelf aan een strak schema te onderwerpen op de 6 maanden tot 21 december door te komen. Het werkt: hij schrijft een pagina per dag en krijgt zijn leven weer een beetje op de rails.

USE YOUR ILLUSION 2
H1
Do en Maurice komen aan in Oostende en lopen kibbelend een beetje rond.

H2
Bij aankomst in hotel Polaris blijkt “The Good Meat Shop” in hetzelfde gebouw te zitten, tot gruwel van Do. Ze blijven toch en krijgen de bruidssuite met bubbelbad. Do zet een grote foto van Osama Bin Laden op haar nachtkastje. Hij is haar ‘muze in het leven’ en haar ‘stimulans’.

H3
Maurice wordt wakker van Do die haar snorretje staat te scheren. Ze blijkt geen vrienden of familie te hebben, is 28 jaar oud en vertelt een zeer fervent zwemster te zijn. Als ze aan zee staan beginnen ze te klef te doen.

H4
Ze letten niet goed op en krijgen een grote golf over zich heen. Even later komt er een klein speelgoed raceautootje op hen af. De bestuurders (vader en zoon) proberen Slava te laten schrikken. Die zet echter haar tanden in de auto. De vader begint te vloeken en te tieren dat hij hen verrot zal slaan, waarop Do hem de huid vol scheldt, aan zijn haar trekt en zijn wang openkrabt. De man mompelt beduusd dat de auto een verjaardagscadeautje was en vraag wie het gaat betalen. De omstanders en net aangekomen agenten zijn op handen van de vader en zoon, en Maurice en Do worden opgepakt wegens vernieling en verstoring van de openbare orde. Na uren wachten worden ze vrijgelaten.

H5

Rond elven zijn ze terug in het hotel, terneergeslagen en boos. Do gaat in bad en Maurice trekt zich in bed af. Vervolgens wil Do van bil (het is tenslotte hun “huwelijksnacht”) maar Maurice wil niet meer.

H6
’s Ochtends is alles weer goed tussen Do en Maurice en gaan ze het dorp in. Bij een monument voor op zee gestorven vissers geeft Do een tirade over het feit dat niet de massamoordenaars (de vissers) maar de slachtoffers (de vissen) herdacht zouden moeten worden. Ze gaan de Amandine, de laatste boot uit Oostende die ooit naar IJsland gevaren heeft en nu een museum is.

H7
In het museum wordt Maurice niet goed van de dode vissen in hun ijsbakken. Vervolgens raakt hij Do kwijt op het dek en zoekt in paniek het hele schip af. Dan bedenkt hij zich dat een schip een voor- en achterplecht heeft en vindt haar inderdaad op de voorplecht. Ze zit er een beetje verdrietig bij.

H8
Do en Maurice gaan een restaurantje in, maar Do stormt er gelijk weer uit zodra blijkt dat ze alleen maar vis en kreeft verkopen. Ze gaan naar de McDonalds en Do geeft Maurice een herinneringsmunt van de Amandine als cadeautje.

H9
Ze halen Slava op en maken eens strandwandeling. Maurice voelt zich blij en uitgelaten. Hij schrijft hun namen in het zand en denkt bij zichzelf dat hij ‘voorheen slechts aan overleven had gedaan’ en ‘dat dit het echte leven was’.

H10
Terug bij het hotel blijkt er een grote groep motorrijders aangekomen. Ze doen gezellig en vragen Do en Maurice aan te schuiven. Pas tegen twaalven lukt het hen te ontsnappen.

H11

Buiten mokt Maurice of dit nou hun romantische idee was: lauwe wijn en uitgedroogde olijven. Do stelt voor in het uitgaansgebied te gaan eten, maar dat blijkt één aaneenschakeling van trieste slooppanden, gokhallen en ruige cafés. Ze eten uiteindelijk in een Turkse pizzeria waar ze macaroni carbonara bestellen en de spekblokjes eruit vissen.

H12
Als ze de hotelkamer binnenkomen krijgt Do een sms’je van het LLF met de instructies voor de volgende dag. Ze beginnen te vozen, maar het wil niet echt.

H13
Do vertelt dat ze bang is voor de actie van morgen en houdt een heel verhaal over medelijden en te veel medelijden hebben en aan te veel medelijden eronderdoor gaan.

H14
’s Ochtends vroeg vertrekt Do op haar missie. Maurice gaat met Slava een rondje lopen.

H15
Maurice besluit een parelketting voor Do te kopen en wordt herkend door de verkoper. Hij schuift aan bij de verkoper en zijn vrouw en ze kletsen en drinken. Als Maurice weggaat bedenkt hij zich de ketting, die ze hem gratis geven. Omdat hij toch iets wil betalen geeft hij hen in een opwelling de herinneringsmunt van de Amandine van Do. Pas buiten beseft hij zich wat hij gedaan heeft.

H16
Maurice bezoekt de tentoonstelling “Ostende oender woater 1953”.

H17

Maurice neemt een douche en moet zo nodig plassen dat hij zijn belofte aan Do om zijn plas op te houden voor hun ‘huwelijksnacht’ verbreekt. Tegen achten is Do echter nog niet terug en gaat Maurice zoals afgesproken zelf wat eten. Omdat hij Do al twee keer ontrouw is geweest (1. Muntje, 2. Plas) besluit hij er een derde keer aan toe te voegen en bestelt de visschotel. Het ding is zo slap en Maurice voelt zich er slecht over, dat hij alles weer uitkotst. Vervolgens bestelt hij een grote ijscoupe. Daarna gaat hij aan de champagne bij een andere tent, maar als hij in het hotel terugkomt is Do er nog niet. Hij besluit een kaart aan Freddy te schrijven en te posten.

H18
Als hij terugkomt is Do er. De missie was veranderd en ze zijn naar de Engelse kust geweest. Ze beginnen weer de vozen maar Maurice wil zijn ontrouw opbiechten. Do antwoordt echter dat je elkaar niet ontrouw kunt zijn als je elkaar geen trouw hebt gezworen, waarna ze besluiten de volgende dag hun trouwringen te gaan halen. Ze vozen verder maar het wil niet echt en de bazin van het hotel komt zeggen dat ze stil moeten zijn.

H19
Maurice geeft Do de parelketting en ze wordt woedend omdat zo’n mooie ketting anderen ook aan zou zetten tot het dragen van parels, wat zielig is. Maurice wordt boos en Do bindt een beetje in.

H20
Ze gaan opzoek naar een Engelse krant om te kijken of de actie van de LLF erin staat. Die staat erin maar in het artikel worden ze volledig afgezeken. Do is boos maar Maurice sust haar. Ze gaan verder naar een winkeltje waar Do graag heen wilde.

H21
Het winkeltje blijkt het James Ensor museum te zijn, en Do wil de asbak die in de etalage staat stelen. Ze blijkt het helemaal voorbereid te hebben en vertelt Maurice haar plan.

H22
De diefstal lukt helemaal. Om het niet op te laten vallen moet Maurice echter nog even het museum in, waar hij totaal overdonderd raakt van het werk “De intocht van Christus”. Ze verlaten het museum en Do is dolgelukkig.

H23

Na vele juweliers slagen ze uiteindelijk in het vinden van de trouwringen. Deze moeten besteld worden en zullen pas met Driekoningen binnen zijn, maar dat vinden ze geen probleem. Ze gaan zich opdoffen voor het kerstdiner maar kunnen geen restaurant vinden waar ze vegetarisch kunnen eten. Na 2,5 uur zoeken is Maurice het zat en geeft het boos op. Do stelt voor om dan maar naar het hotel te gaan en gewoon met de rest van het avondprogramma te beginnen, waarna Maurice weer blij is.

H24
Op weg naar het hotel komen ze langs een Italiaanse traiteur die nog open is en slaan flink in. Net als ze willen gaat eten sms’t Freddy “Happy Christmas”. Maurice sms’t hetzelfde terug maar is duidelijk ontdaan van het sms’je. Do heeft het door en valt hem aan door te zeggen dat ze zijn Achilleshiel heeft gezien.

H25
Maurice voelt zich bedreigd en vraagt wat haar Achilleshiel is, maar dat wil ze niet zeggen. Vervolgens snoert ze hem de mond door hem tiramisu te voeren.

H26
Do vertelt dat haar achilleshiel Fanny is. Fanny was een hele goede vriendin van Do, tot ze verliefd werden op elkaar en het geen van beiden toe wilden geven. Op en dag gaf Fanny Do een broche met een engeltje met de tekst dat het een beschermengel was. Do stelde dat het cupido was. Vervolgens kregen ze ruzie en zette Fanny een punt achter hun vriendschap. Een week later sterft ze bij een konijnenactie in Pisa.

H27
Do en Maurice slenteren door een winkelstraat en bouwen een soort sneeuwkonijn op het strand. Vervolgens bezoeken ze het kerkhof omdat elk graf daar een monumentje is. Do markeert een stukje braakliggend land als voor haar graf later door haar naam in de sneeuw te plassen.

H28
Maurice heeft het gevoel dat hen iets naars boven het hoofd hangt maar schudt het gevoel van zich af. Die week schrijft Maurice en bevrijdt Do kreeften. Op een dag komt Do met een pesthumeur terug, zoekt ruzie met obers en mept een kindje van 3 omdat het probeerde op een duif te stampen. Ze vraagt Maurice mee te gaan op een missie, hij stemt toe.

H29

De missie slaagt en ze zijn 5 voor 12 thuis. Als het vuurwerk losbarst wensen ze elkaar gelukkig nieuwjaar. Do vertelt dat ze met de nieuwjaarsduik mee wil doen. Maurice heeft er geen goed gevoel bij en vindt het gevaarlijk, maar Do zet door.

H30
Bij het ontbijt krijgen ze ruzie, maar Do bindt in en begint te huilen, waarna ze Maurice vraagt haar weg te brengen.

H31
Als Do wegloopt naar het strand ziet Maurice dat ze haar beschermengel vergeten is op te spelden. Hij speldt hem zelf op, voor de zekerheid. Als iedereen uit het water komt zit Do er echter niet bij. Maurice wacht tot zonsondergang en gooit dan de beschermengel in zee omdat hij Do niet geholpen heeft.

H32
Maurice alarmeert de politie, die met helikopters, brandweerauto’s en een ziekenwagen uitrukt. Vervolgens gaan ze de hotelkamer doorzoeken, waar ze een ziekenfondskaart met de naam Dora Dhont en de foto van Bin Laden vinden. Ze vertellen Maurice dat als Do terugkomt, ze direct ingerekend zal worden vanwege die foto. Maurice wordt helemaal gek en geeft ze de wind van voren, krijgt een inzinking en wauwelt als een gek. Uiteindelijk laten de agenten hem met rust en mag hij in het hotel blijven. Maurice slaapt in met het idee dat Do nu gelukkig bij haar kreeftenvrienden zwemt.

H33
Maurice gaat naar het strand waar allemaal ramptoeristen staan die van de vermissing gehoord hebben. Na twee uur zoeken wordt de zoektocht gestaakt. Net als Maurice in het hotel van de bazin op zijn kop heeft gekregen omdat hij de schuld is van de politie inval en de persconferentie over de foto van Bin Laden, hoort hij op het nieuws dat het lichaam van Do is aangespoeld.

H34
Hij wordt wakker gebeld omdat hij om 10.00 het lichaam moet identificeren. Hij wauwelt zo erg dat de artsen denken dat het lichaam niet dat van zijn vrouw is (Hij blijft zeggen dat zijn vrouw Adolphe Klein heette en dat hij Dora Dhont niet kende) en wordt weer weggestuurd. Wel krijgt hij haar badpak en horloge mee. Op het strand bouwt hij een Do na in het zand, met het badpak, zegt “hoi” tegen haar omdat dat ook haar laatste woord tegen hem was, en kijkt vervolgens vanaf de pier toe hoe de zee Dora voor de tweede keer opslokt.

H35

Maurice blijft in Oostende hangen, hopend op een levensteken van Do. Tegen driekoningen gaat hij de trouwringen ophalen en doet ze beiden om zijn rechter ringvinger. Nu is hij een echte weduwenaar.

H36
Tegen Valentijn wacht Maurice nog steeds op een teken van leven. Hij belt met de politie om nieuws, maar die kunnen nog steeds niets zeggen over de exacte doodsoorzaak. Zij stellen dat Do omgekomen is door vermoeidheid en kou, en dat haar dode lichaam toen tegen de schroef van een boot gekomen is. Ergens is Maurice misschien bang dat het andersom is, dat ze naar de schroef is gezwommen, maar hier wordt niets over gezegd. Hij neemt contact op met iemand van LLF over de begrafenis en zegt dat hij er graag bij wil zijn.

H37
Maurice koopt een systeem van een mobiel en een doosje met luidspreker. Het doosje moet mee het graf van de overledene in, zodat je nog tegen de overledene kunt praten. 21 februari krijgt hij antwoord van de LLF dat Do de 23e begraven zal worden.

H38
Een kleine 50 mensen (vooral van de LLF) zijn bij de begrafenis. Do wordt begraven op de plek die ze zelf had uitgezocht. De LLF onthult een standbeeld voor op het graf. Het is een kleine Do die naakt op een grote kreeft zit.

H39
Maurice blijft als laatste bij het graf en belt met de doos erin, maar staat zo dichtbij dat hij zichzelf door de grond heen hoort. Hij wordt er naar van en gaat weg.

H40
Die nacht droomt hij van Koetsier Herfst en besluit terug te gaan naar Amsterdam. Met pijn in zijn hart neemt hij afscheid van de plekjes waar hij en Do gelukkig waren. Hij legt een bos theerozen bij het monument voor de vissers en gaat naar de trein. In de trein begint hij te huilen. Als iemand met drankjes langskomt vraagt hij water met belletjes omdat hij het zo leuk vindt klinken. Tegen Amsterdam heeft hij ongelofelijke buikpijn.

Titelbeschrijving
De titel “Koetsier Herfst” verwijst naar het gelijknamige gedicht dat Do voordraagt en dat Maurice ziet als liefdesverklaring.


Genre
Psychologische roman

Plaats en tijd
Het verhaal speelt zich in de onze tijd af (i.v.m. de mobieltjes e.d.), voor het eerste deel in Amsterdam en voor het tweede deel in Oostende, België.

Schrijfstijl
Mutsaers heeft een beschrijvende stijl van schrijven en maakt gebruik van enigszins informeel taalgebruik om de dialogen en gedachten in het boek weer te geven. Ze schuwt gedetailleerde beschrijvingen en benamingen voor bepaalde scenes niet, maar in het boek komen niet opvallend veel scheldwoorden voor.

Vertelwijze
Het boek wordt verteld door een van de hoofdpersonen, Maurice. Hij is de enige verteller in het boek, waardoor dit boek een ik-verteller heeft.

Thema en motieven
Thema’s in het boek zijn eenzaamheid, verlies, dood en liefde. Een motief in het boek is de noodzaak van een muze om je te kunnen uiten en kunst & literatuur te kunnen maken. Do noemt Osama Bin Laden als muze, Maurice laat meerdere keren blijken dat hij niet kan schrijven zonder een muze en loopt te pletter op een writersblock als Grappa sterft en nogmaals als Do sterft. Beiden waren zijn muze.

Hoofdpersonages
Maurice Maillot: Maurice is een schrijver van in de 50. Hij heeft in de loop der jaren aardig wat boeken gepubliceerd, ongeveer 1 per twee jaar. Een aantal jaar terug heeft hij een bestseller gehad met zijn boek Zomerchloor. Sinds de dood van zijn kat Grappa, 8 jaar voor het verhaal in het boek begint, heeft hij niets meer geschreven. Hij is een op zich heel aardige, doch geestelijk ietwat zwakke man die zich vervreemd en miskend voelt door de maatschappij in zijn liefde voor zijn kat. Hoewel hij het niet altijd even handig aanpakt bedoelt hij het goed.


Adolphe Klein / Dora Dhont: Do is de tweede hoofdpersoon, ze is 28 jaar oud en de grote liefde van Maurice. Op een nogal vreemde manier komt ze in zijn leven (een gevonden mobieltje van een vriendin die Dora heet en waarmee zij een afspraak maakt). In het boek wordt geopperd dat ze het allemaal in scène heeft gezet en hem dus voorgelogen heeft, maar nergens wordt echt gezegd dat dit zo is. Opvallend is dat ze Maurice vertelt Adolphe Klein te heten en haar Do te noemen, terwijl haar echte naam Dora Dhont is. Een tweede mysterie (naar mijn mening) is haar dood. Volgens de lijkschouwing (die tegen het eind van het boek nog geen zekere uitspraak heeft gedaan over de precieze doodsoorzaak) is ze gestorven door kou en vermoeidheid, en pas later tegen de schoep van een boot aangekomen. In het boek wordt echter op een gegeven moment het idee opgeworpen dat ze in de schoep gezwommen is en toen is overleden, maar een ander personage wijst dit idee van de hand. Toch lijkt deze theorie mij een een extra overdenking waard omdat haar gedrag in de dagen voor haar dood verklaard zouden kunnen worden door de op handen zijnde zelfmoord.

Freddy Blondeel: Freddy is een louche uitziende man die Maurice in de Buffalo Grill tegen het lijf loopt. Hij heeft 8 jaar gezeten voor moord en doet nu in gestolen goederen (vooral mobieltjes) die hij kan verkopen. Ondanks zijn verleden en uiterlijk blijkt het een hele lieve, goedbedoelende man. Mogelijk is hij homo en heeft hij een oogje op Maurice, maar hier wordt in het boek niets over bevestigd.

Auteur
Charlotte Mutsaers schreef tot nu toe twaalf boeken. Haar literaire werk werd achtereenvolgens bekroond met de Jan Greshoffprijs, de Busken Huetprijs, de Constantijn Huygensprijs en de PC Hooftprijs. Voor haar literaire en beeldende werk ontving zij de Jacobus van Looyprijs. Ze werd genomineerd voor zowel de AKO Literatuurprijs, de Gouden Uil als de Libris Literatuur Prijs. In mei 2010 heeft Charlotte Mutsaers de P.C. Hooftprijs ontvangen voor haar gehele oeuvre. (Bron: http://www.charlottemutsaers.nl/)

Eigen mening
In eerste instantie vond ik het vooral een vreemd boek en had ik moeite me te identificeren met de personages en hun acties. Toen ik het boek eenmaal uithad, leefde ik toch echt met Maurice mee. Ook voelt het, nu ik mijn aantekeningen voor dit verslag nalees, alsof het verhaal veel logischer en prettiger is dan bij mijn eerste indruk. Bij de eerste keer lezen komt er zoveel vreemds op je af dat het moeilijk is de verhaallijn goed te waarderen, maar bij een tweede (verkorte) ronde blijkt dat het toch eigenlijk een best mooi verhaal is.

Daarom zou ik dit boek aan willen raden voor mensen die een voorkeur hebben voor wat ingewikkeldere boeken met wat meer ‘lagen’. Als je er eenmaal doorheen bent is het toch wel een mooi boek.