Leesverslag ‘Ivanov’

Structurele argumenten

Ik vind het verhaal duidelijk opgebouwd, het begint met een stuk dat zich afspeelt in 1922, dit is schuingedrukt, waardoor je weet dat het een deel is wat niet in deze tijd afspeelt. Ook is elke flashback aangegeven met een zwarte stip. Dit zorgt voor veel duidelijkheid, omdat je dan precies weet in welke tijdsperiode je aan het lezen bent.

Felix is een ik-verteller maar hij vertelt achteraf dus hij is als verteller wel aanwezig in het verhaal. Om zijn verhaal betrouwbaar te laten overkomen verwijst hij regelmatig naar de recorder waarmee hij de gesprekken die hij op dat moment weergeeft, heeft opgenomen. Deze manier van achteraf vertellen zorgt ook voor spanning, terwijl het een heel bijzonder verloop van een verhaal geeft. Als Felix in het heden reageert op zijn eigen gedrag in het verleden en bijvoorbeeld vragen stelt als ‘wanneer wist je het?’ of ‘wat komt Lois dan precies doen?’. Ondanks de recorder en de reflectie achteraf is de verteller niet betrouwbaar: zoals zijn docent Journalistiek al vermoedde, lijkt het alsof hij ook tijdens het achteraf vertellen van zijn eigen verhaal gedreven wordt door een emotionele betrokkenheid die hij bewust uit het verhaal probeert te schrijven, zoals dat hij zelf onbeschermde seks gehad heeft met iemand met hiv en waarschijnlijk seks heeft gehad met Helena. Het eerste wil hij eerst niet kwijt aan de lezer en het tweede beschrijft hij zeer vaag. Hierdoor voelt het boek toch persoonlijk aan omdat de verteller de hoofdpersoon is en terugkijkt op zijn acties en daden.

Emotionele argumenten

Ik heb genoten van het lezen van ‘Ivanov’, het is een boek dat ik met plezier heb gelezen. Je kon je goed inleven in de hoofdpersoon door het bijzondere perspectief. Ook vond ik het onderwerp erg interessant, omdat zulke medische experimenten echt iets zijn wat nu niet meer kan en wat dus niet echt bekend is, maar eigenlijk verschrikkelijk interessant is en heer intrigerend.

Intentionele argumenten

Dit boek laat je nadenken over wat de mens precies is en waarom een mens-aap-hybride wel of niet gewenst zou zijn. Ook ga je nadenken over de ethiek van sommige medische experimenten. Zoals ik hierboven ook al heb genoemd kunnen zulke experimenten zoals in het boek echt niet omdat het ethisch totaal onverantwoord is om mensen te insemineren met apensperma. Dus dit boek laat je goed beseffen en nadenken over waar de grens is.

Morele argumenten

Zoals genoemd bij intentionele argumenten is het grootste morele vraagstuk uit dit boek de ethische kwestie van medische experimenten. Wanneer kan iets niet meer en wanneer gaan proeven met dieren of mensen nou echt te ver. Dit is een belangrijk vraagstuk wat ook veel in het nieuws is met vernieuwende medische behandelingen, wat je dus wel echt tot nadenken zet.

Realistische argumenten

Het boek is best wel realistisch, omdat het zeker kan dat mensen geïnspireerd raken door de experimenten van Ivanov en deze willen herhalen om de uitkomst te testen. Maar dat het gebeurd aan een universiteit is niet heel waarschijnlijk, omdat hier heel erg veel waarde wordt gehecht aan imago, en zo’n experiment zorgt niet echt voor een positief image als het naar buiten komt.

Vernieuwingsargumenten

Het is zeker een origineel verhaal, er zijn niet heel veel boeken die gaan over medische experimenten uit het verleden. Voor mijzelf is het ook nieuw, omdat ik eigenlijk nog nooit een boek over zulk soort onderwerp heb gelezen. Dit zorgt ervoor dat ik er nu achter kom hoe interessant het onderwerp is.

Stilistische argumenten

Hanna Bervoets schrijft duidelijke taal, zonder al te veel onzin. De beeldspraak die ze gebruikt zijn vaak goed te volgen maar toch origineel. Een voorbeeld: ‘Lois liep al aan het eind van de straat nu. Vlugge, kordate pasjes, de kleine Gestapo; haar lange zwarte jas hing maar een paar centimeter boven de grond.’ (p. 194) De dialogen zijn natuurlijk en worden afgewisseld met boeiende beschrijvingen waardoor het verhaal heel makkelijk wegleest. Daarnaast wordt door het achterhouden van informatie, door de vertellende ik-figuur, de spanning beetje bij beetje opgebouwd. Doordat het verhaal zich deels in de Verenigde Staten afspeelt, gebruikt het personage soms Engelse termen in zijn beschrijvingen, zoals ‘dorm’ en ‘course’, maar dit zorgt niet voor problemen en zorgt er wel voor dat het dynamisch is omdat een echt persoon ook bepaalde engelse woorden zou gebruiken omdat ze dit dan gewend zijn.