Schrijver Adriaan van Dis
Uitgever Meulenhoff Amsterdam
Aantal bladzijden 163 Motivatie Ik heb voor dit boek gekozen, omdat ik Afrika een ontzettend mooi continent vind. Ik ben er zelf wel eens geweest, alleen had ik toen alleen maar oog voor de natuur, daarom hoopte ik nog het één of ander over de cultuur te kunnen lezen. Het boek zelf ziet er ook best aantrekkelijk uit, de letters zijn van normaal formaat en 163 bladzijden is niet erg veel. Het boek is een reisroman, het lijkt me best interessant om de belevenis van iemand anders te lezen over een reis door Afrika. Titelbeschrijving Adriaan van Dis heeft gekozen voor de titel ‘In Afrika’. Hij koos voor slechts ‘Afrika’, want op deze manier is het duidelijker dat het om een reisroman gaat. Het boek gaat eigenlijk alleen maar over Mozambique, dus misschien was het beter geweest als de titel ‘In Mozambique’ was geweest. De schrijver heeft hier niet voor gekozen, omdat het in veel landen van Afrika er zo aan toe gaat als in Mozambique, het verhaal geldt dus voor bijna elk land in Afrika. Het boek laat zien hoe mensen in Afrika leven als er een burgeroorlog gaande is.
Onderwerp ‘In Afrika’ is een boek vol oorlog; de zeer gewelddadige burgeroorlog in Mozambique staat het meest centraal. Iedereen in dit land heeft met de oorlog te maken en op elke plaats waar van Dis komt ontmoet hij iemand die een eigen verhaal over de oorlog kan vertellen. Zelfs hele dorpen en steden zijn kapot door de oorlog. De ellende van Afrika, en dan met name Mozambique, is ook een onderwerp van de tekst. De schrijver vertelt over de gruwelijke dingen die mensen meemaken, en meestal zijn de onschuldige mensen het doelwit. Van Dis vertelt ook dat het verlengen van zijn visum niet te doen is, omdat de mensen niet goed zijn opgeleid in Mozambique. Dit alles heeft met de oorlog te maken. Ik vind het wel een interessant onderwerp, ik heb nooit geweten dat de burgeroorlogen in Afrika er zo ernstig aan toegingen. Op het boekenkaft stond geen informatie over het boek, ik heb het boek dus alleen gekozen naar aanleiding van de titel. Mijn verwachtingen zijn totaal niet uitgekomen bij dit boek, ik ken Afrika als een erg mooi land en had dus een mooi verhaal over Afrika verwacht. Ik heb geleerd van dit boek dat een deel van bevolking erg wreed is. Ik heb zelf wel eens nagedacht over een oplossing om een einde te maken aan de burgeroorlogen in Afrika. Ik heb ook gelezen dat geen enkele oplossing veel kan uithalen, want de strijders doen me denken aan guerrillastrijders die in één keer opduiken. Verder ligt het boek niet in mijn belevingswereld, omdat ik nog nooit een oorlog van dichtbij meegemaakt heb en de hedendaagse oorlogen veel ‘moderner’ zijn. Ik vind dat de schrijver het onderwerp goed heeft uitgewerkt. Hij heeft het verhaal van alle kanten beschreven en hij is erg objectief. Van Dis heeft zelf niet een duidelijk standpunt over een oplossing van de burgeroorlog. Gebeurtenissen Een van de belangrijkste gebeurtenissen is toch wel dat van Dis Majoor John Buckley ontmoet, want zonder hem was hij waarschijnlijk nooit in Maputo, de hoofdstad van Mozambique, gekomen. En op een gegeven moment komt van Dis er door Mocambique achter hoe gevaarlijk Mozambique eigenlijk wel niet is. Dat vind ik persoonlijk ook een erg belangrijk moment. Ik denk dat deze gebeurtenis expres is beschreven om de lezer aan het nadenken te zetten hoe goed we het eigenlijk wel niet hebben. De gebeurtenissen spelen duidelijk de belangrijkste rol in dit boek. Het maakt eigenlijk weinig uit wat van Dis vindt, want we vinden natuurlijk allemaal hetzelfde; hoe ontzettend zielig het is. De gedachtes en gevoelens van van Dis komen nauwelijks aan bot. Er is een duidelijk verband tussen de gebeurtenissen, want het is een chronologisch verhaal. Alleen zie ik af en toe geen duidelijke overgang tussen gebeurtenissen; de tijdsprongen worden niet duidelijk aangegeven. Dat vind ik wel lastig aan dit boek. Ik vind de gebeurtenissen ontzettend ontroerend en schokkend. Ontroerend, omdat er zoveel leed is en men daaronder vrolijk doorgaat; ze blijven zwaaien en lachen. En het is schokkend, omdat het leed wat men elkaar daar aandoet onbegrijpelijk is; mensen moesten hun eigen familieleden vermoord zien worden, eigen lichaamsdelen opeten etc. Er was een verhaal over een rijke boer die uitgemaakt werd voor spion. De gruwelijke dingen die de man zijn aangedaan hebben me ontzettend geschokt. Het heeft me ook wel ontroerd, omdat de man doorging met leven en het verhaal kan navertellen. Ik heb geen één keer hoeven worstelen om verder te lezen, er gebeurde zoveel boeiende dingen dat ik wel geïnteresseerd bleef. Personages Ik vind de hoofdpersoon niet echt een held. Hij is gewoon een rijke blanke die een door reis door Afrika maakt, maar aan de andere kant heeft hij wel lef om door zo’n gevaarlijk land te reizen. Van Dis is wel bereid om de mensen daar te helpen en hij leert van de dingen die hij ziet. Hij is een best intelligente man en hij vindt het vreselijk om al die ellende te zien. Je leert van Dis niet goed kennen in dit boek, want hij is ook eigenlijk helemaal niet zo belangrijk. Ik vind de personages uit dit boek niet echt herkenbaar. Afrika is een geheel ander continent dan Europa en de mensen leven daar ook anders. Ik vind het wel leuk om te zien hoe anders de mensen in Afrika zijn. Ik kan me goed plaatsen in de hoofdpersoon. Ik begrijp dat het best zwaar is om alles te zien wat hij ziet. Ik vind het niet belangrijk dat ik me in de personages kan verplaatsen, omdat een andere visie erg leerzaam kan zijn. Ik vind Mocambique een ontzettend sympathieke man. Hij heeft een zeer fascinerend leven achter de rug door alles wat hij heeft meegemaakt in de oorlog. Ik keur het gedrag van de schrijver goed. Ik vind het heel goed dat er iemand van dichtbij naar dat land toegaat en vervolgens ervoor zorgt dat mensen er van weten. Zo weten de mensen in ieder geval wat er gaande is. Ik vind de schrijver erg dapper, omdat de gebieden waar hij komt er gevaarlijk zijn. Ik vind de beslissingen van de verzetstrijders niet aanvaardbaar, je kunt niet je zin krijgen door andere mensen te vermoorden. Ik vind de beslissingen van de slachtoffers onbegrijpelijk, maar ontzettend goed. De mensen proberen alles nog uit het leven te halen. Ik zelf had het allang opgegeven. Opbouw Ik vind het geen ingewikkelde opbouw. Het verhaal duurt een paar maanden en is chronologisch verteld. Er zijn wel personages in het boek die hun verhaal vertellen van vroeger, maar dat wordt duidelijk aangegeven in het boek. De enige terugblikken in het verhaal zijn de verhalen die de mensen vertellen. Dat is helemaal niet vervelend, want zonder die terugblikken zou het boek veel minder goed zijn. De opbouw van het verhaal past goed bij de reisroman. Het is een reisroman, dus alles wordt op de volgorde verteld zoals het gebeurd is. Het verhaal heeft een open einde, de reis van van Dis is nog niet afgelopen, maar het boek wel. Ik vind het niet vervelend dat het boek zo eindigt, de schrijver heeft al zoveel verteld over Mozambique dat er niet veel interessante dingen te vertellen zijn. Het boek begon met te boeien toen van Dis zijn eerste reisstop maakte bij enkele soldaten. Er volgde gelijk al een bloederig voorgeval, wat ik niet helemaal begreep. Ik was erg benieuwd naar de rest van het verhaal.
Adriaan van Dis, ‘In Afrika’, Amsterdam, 16de druk. Samenvatting van de secundaire literatuur In de biografie van Adriaan van Dis wordt zijn hele carrière tot heden beschreven. De meeste punten zijn niet relevant voor wat ik nodig heb. Het enige wat relevant is, is het stukje waarin beschreven wordt dat Adriaan van Dis een reis naar Zuid-Afrika maakt en daar een reisroman schrijft, genaamd: ‘In Afrika’. In het boek ‘In Afrika’ wordt verteld dat van Dis een reis door Mozambique maakt, hij is daar met toeval beland. Hij reist door een land dat al vijftien jaar in een burgeroorlog verkeerd, tussen de revolutionairen en de conservatieven. Toepassing van de secundaire literatuur
Op internetsites en in het boek zelf word aangegeven, dat de schrijver een reis door het zuiden van Afrika heeft gemaakt. De verhalen die van Dis schrijft zijn veelal waargebeurde verhalen. Hij heeft het dus allemaal echt meegemaakt. Deze zin uit zijn biografie verwijst naar zijn reis: ‘In het voorjaar van 1990 bezocht Adriaan van Dis Zuid-Afrika.’ In de inleiding staat onder andere: ‘ In Afrika is het verhaal van een reis door een verkwanseld land: Mozambique.’ Hieruit maak je ook op dat de schrijver, Adriaan van Dis, echt naar het land is geweest en daar vanalles heeft beleefd. Evaluatie Ik vind het nog steeds een ontzettend interessant boek, mijn beargumenteerde eindoordeel is eigenlijk niet echt veranderd door de verdiepingsopdracht. Ik vind het wel veel leuker om te weten dat het boek bestaat uit waargebeurde verhalen. Ik ben helaas door de verdiepingsopdracht niet echt nieuwe dingen tegengekomen. Het boek was voor mij vrij duidelijk. Mijn mening is niet bepaald veranderd door de verdiepingsopdracht. Ik ben wel tevreden over het uitvoeren van de beschrijvingsopdracht. Het ging best vlot en volgens mij heb ik alles wel genoemd, wat genoemd moest worden. Het uitvoeren van de beschrijvingopdracht vond ik niet zo goed gaan. Ik geloof dat ik de leerstof van module zes niet goed beheers. Ik denk dat ik punt 3 ook niet goed heb uitgevoerd, ik wist namelijk niet zo goed wat daar bedoeld werd. Ik vond het uitvoeren van de verdiepingsopdracht een lastige klus. Het lezen van het boek was zeker geen lastige klus. Het boek las best vlot en het was ook een leuk boek om te lezen. Ik vind dat de schrijver de verhalen gemakkelijk en goed beschrijft. In het boek werd een paar keer een tijdsprong gemaakt en deze tijdsprongen werden erg onduidelijk aangegeven. Dat vond ik wat lastig aan dit boek, maar als je even doorlas ging het wel weer. De volgende keer ga ik eerst de lesstof doornemen voordat ik het boekverslag maak, ik denk dat het dan veel sneller gaat.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden