Ik eet, ik eet, tot ik niet meer kan door Bea Vianen

Titel: Ik eet ik eet tot ik niet meer kan

Auteur: Bea Vianen

Uitgeverij/Plaats:/Druk: Knipscheer/ Haarlem,Oktober 1984/ Tweede Druk

Biografie van de auteur

Beatrice Sylvia Magdalena Vianen geboren op 6 November 1935 , te Suriname-Paramaribo. Ze was een  Surinaamse schrijfster van romans, verhalen en poëzie. Bea Vianen is van gemengd-etnische afkomst. Haar moeder  was een Hindostaanse en haar vader was van gemengd etnische afkomst ook werd zij katholiek opgevoed.Vianen ging in 1957 naar Nederland en leefde sedertdien voortdurend in periodes aan beide zijden van de oceaan. Zij debuteerde met poëzie en proza in het tijdschrift Soela. In 1965 kwam haar bundeltje Cautal uit, ingeleid door Trefossa: liefdesliederen aan Krishna. In al haar romans gaat het om de problematiek van vrijheid versus onvrijheid. Zij beschrijft Suriname lyrisch, maar is uiterst kritisch over de sfeer van benauwenis.Het latere werk van Vianen toont paranoïde trekken. Ervaringen van reizen door Zuid-Amerika, jeugdherinneringen aan Suriname en flitsen uit Nederland spelen door elkaar in het nauwelijks te volgen proza van Yo te espero, señora Ramkumaris. Ze overleed plotseling in de nacht op 83-jarige leeftijd.

 Inhoud: Het verhaal gaat over Richenel Jubithana, een 16 jarige jongen, moet van plantage Bloemendaal vertrekken naar de stad, om naar de middelbare school te gaan. Hij komt uit een arm milieu. De familie van zijn moeder zijn Creolen en van zijn vader zijn Indianen. Richenel woont samen met zijn grootmoeder Ouma en zieke moeder op Bloemendaal. Zijn vader woont ergens in Paramaribo, maar met die spreek hij nooit. Het jongensinternaat in Paramaribo waar Richenel komt te wonen wordt geleid door de strenge mevrouw Kooi, een tamelijk Hollands-georiënteerde vrouw.Ze probeert via haar internaat en extra lessen de jongens wat "europese beschaving" bij te brengen zodat ze later meer kansen hebben. Hij raakt bevriend met de Hindoestaan Bierbal Sheorattan Johan Blackman. Voor 25 gulden per maand worden de jongens verzorgd en onderwezen. De verschillende etnische en sociale milieus waar de jongens afkomstig uit zijn zorgen voor onderlinge strubbelingen en conflicten. Maar hoe verschillen de afkomst van de jongens ook is, de armoede die zij allemaal kennen schept een band en werkt grensoverstijgend. Kenmerkend voor de roman personages is dat hun onderlinge verhouding voor een groot deel wordt bepaald door eten. Het verzet tegen de onderdrukking van mevrouw Kooi eindigt in een ontsnapping uit het internaat. Hoewel ontsnapt, hebben de jongens nog geen vaste identiteit verworven, geen plek in de maatschappij waar zij heen kunnen vluchten.

 Hoofdpersonen: Rishenel Jubithana, Agatha, Auma.

 Bijpersonen: Fauzia, Ilkahibash, mvr.Kooi, Bierbal Sheorattan, Johan Blackman en Phulia.

 De ruimte: Het verhaal speelt zich af in Suriname, Paramaribo.

 De tijd: Is niet aangegeven.

Titelverklaring: Ja, want de titel van het boek refereert naar  de tegenstrijdige gevoelens die eten bij Richenel kunnen oproepen van de onuitstaanbare honger schreeuw, naar warme paradijselijke gevoelens. Deze gevoelens over eten projecteert hij op zijn omgeving. 

 Motieven:.Armoede, afkomst, ongelijkheid en seksualiteit omdat de armoede die zij allemaal kennen schept band en werkt grensoverstijgend. Een motief in het roman is dan ook het al dan niet kunnen identificeren met een bepaalde cultuur of juist met de mix aan culturen, de massacultuur. Afkomst omdat met de Afrikaans-Surinaamse cultuur van zijn familie en seksualiteit om de liefdesverhouding tussen Fauzia en Richenel.

 Thema/Onderwerp: .Armoede, afkomst,ongelijkheid en seksualiteit.

 Boodschap van de schrijver: De boodschap van de schrijver is om je te laten zien dat ondelinge verhouding voor een groot deel wordt bepaald door eten.

 Slot: Nee, ik ben niet eens met de afloop want het verzet tegen de onderdrukking van mevrouw kooi eindigt in een ontsnapping uit het internaat. 

 Eigen mening: Ik vind het verhaal echt interessant en leervol omdat de verschillende etnische en sociale milieus waar de jongens afkomstig uit zijn zorgen voor onderlinge conflicten. Maar hoe verschillend de afkomst van de jongens ook is, de armoede die zij allemaal kennen schept een band en werkt grensoverstijgend