Hoe overleef ik mijn ouders? (en zij mij!) door Francine Oomen

hoe overleef ik mijn ouder??(en zij mij) 1. inleiding
2. het verhaal
3. slot hoofdrolspelers in het boek: Rosa een meisje dat aan het puberen is. Meneer van Dijk de vader van rosa. Heleen de moeder van rosa. Jonas een goede vriend van rosa. Waar het boek over gaat: Het gaat over Rosa die ruzie met haar vader heeft en dat haar vader op een avond belt en iets belangrijks wil vertellen maar Rosa is te boos dat ze hem niet wil spreken maar dan op een avond belt de nieuwe vriendin van haar vader dat haar vader een hartaanval heeft gehad en dat hij nu in het ziekenhuis ligt. En Rosa gaat dan zo snel mogelijk naar het ziekenhuis, maar kan ze het nog wel goedmaken met haar vader?? Is ze niet te laat?? stukje uit het boek: Meneer Van Dijk... eens kijken... ja hier heb ik hem. Hij ligt opde vierde verdieping, intensive care, kamer 412. Maar het is nu geen bezoeksuur en...’ Rosa luisterd niet verder naar de dame achter de informatiebalie, maar rent naar de lift. Ze heeft geen idee wat ze doet. Het is alsof een automatische piloot het heeft overgenomen. Maar tekelijkertijd is haar hoofd ook heel helder. Ze wil haar vader zien. Meer niet, en minder ook niet. En niemand die haar tegenhoudt. Op de vierde verdieping kan ze tot haar verbazing gewoon doorlopen; de gangen zijn verlaten. Ze staat stil voor kamer 412 en legt haar hand op de deurklink. Misschien is hij er niet. Misschien is dit zijn kamer niet... misschien is hij... nee, dat is hij niet, zegt de stem in haar hoofd resoluut. Rosa haalt diep adem en doet de deur open. De kamer is bijna donker, op een zwak lichtje na. Ze doet de deur zachtjes achter haar dicht en blijft staan zodat haar ogen kunnen wennen. Er staan twee bedden in de kamer, naast elkaar. Het ene is leeg en naast het andere staan een heleboel apparaten. Er ligt iemand in, onder een laken. Het ruikt vreemd. Naar ontsmettingsmiddelen, en injectiespuiten, naar ziekte. Eng. Ze durft niet dichterbij te komen. Zal ze zich omdraaien en weglopen? Nee, zegt de stem in haar hoofd weer, je bent al te vaak weggelopen. Dat moet je nu niet meer doen. Rosa wordt zich bewust van een zwoegende ademhaling. Dat klinkt niet gezond. Een rilling loopt over haar rug, en ze voelt dat haar benen slap worden. Waarom is haar vader alleen? Ze had verwacht dat Marieke er zou zijn. Ze mag hier vast niet komen. Dadenlijk stormd er een woeste verpleegster naar binnen om haar weg te sleuren. Rosa haalt diep adem, klemt haar rugzak tegen haar buik en doet een stap in de richting van het bed. De gestalte onder de deken beweegt. Marieke ? klinkt een zware schorre stem. Rosa laat haar rugzak vallen en is in twee grote stappen bij het bed. Papa... ik ben het Rosa!! EINDE
eigen mening ik vond het leuk om een boekverslag te maken en ik hoop dat degene die dit leest het boek zelf wil lezen en dat die door dit verhaal nieuwsgierig is geworden.