Het verlangen van de egel door Toon Tellegen

Hij dacht veel aan zijn stekels.

De nachtegaal vloog door het open raam naar binnen. Ze dronken thee, de nachtegaal zong waardoor de egel moest huilen.

Toen de nachtegaal uit zijn gedachte was, kwam de kwal. Hij wilde wel bij de egel op bezoek maar kon er niet komen. Hij kwam dus maar niet op bezoek.

De slak en de schildpad waren nog steeds onderweg. 

De egel bedacht zich dat iedereen bang voor hem was en niet in zijn buurt wilde komen. 

De meikever kwam de volgende ochtend bij hem in gedacht. Hij vond alles gezellig.

De egel zat alle mogelijke dieren te bedenken, er kwamen duizenden dieren langs. Hij stelde zich voor de zoveelste keer voor dat hij geen stekels had.

Toen kwamen de slak en de schildpad weer in zijn gedachte, toen hij wakker werd. Hij besloot een brief te schrijven dat ze niet meer hoefde te komen, maar hij stuurde hem nog niet op.

Daarna dacht hij aan de bizon, hij heeft nooit een uitnodiging gehad. Hij rende naar het huisje van de egel en rende door de muur heen. Hij zag de egel nog slingeren aan de lamp om zichzelf vast te houden.

De secretarisvogel kwam toen op in de egel zijn gedachte. Hij zou hem een brief sturen, maar hij zou toch niet komen.

De egel ging goed zitten en zou alleen nog maar aan de dieren denken die wel degelijk konden komen. De meerkat bijvoorbeeld. Hij komt nooit uit het bos en vroeg telkens aan de egel of iets echt moet. 

Misschien zo de koningsfazant op een ochtend bedenken langs te komen. Hij is heel chic qua woorden en zou ook meteen vertrekken. De egel werd door die gedachte wel echt trots op zijn stekels, omdat hij voldoening voelde. 

Toen hoorde hij in zijn gedachte een enorm geraas, dat was de walvis. De walvis zweefde in de lucht. De egel kreeg een fonteintje cadeau. Heel zijn huis liep vol met water. 

Misschien verwacht het bezoek wel een groots ontvangst. Hij zou dan weg slingeren en daarna heel hard gaan huilen. Toen zat de egel uit zijn gedachte naar buiten te kijken, zag hij dat het al bijna winter werd.

Hij deed snel het raam dicht en dacht aan de muis. De muis zou heel zijn huisje verbouwen en de gastheer spelen. Toen alles van zijn voorraad op zou zijn ging de muis naar huis.

Daarna kwam de uil zijn gedachte binnen gevlogen. Hij zou een brief schrijven met dat hij niet zou komen en hij zetten er iets over het bestaan in, of het bestaan groot of klein was. De egel was hier over aan het nadenken. Totdat hij besloot er niet over na te denken.

Als iedereen zou komen, dan waren de slak en de schildpad nog steeds onderweg. De slak en de schildpad kregen ruzie.

Opeens dacht de egel dat alleen de schildpad zou komen, de slak kon het tempo niet bijhouden. De schildpad kreeg spijt en zou terug gaan naar de slak, want ze waren vrienden.

De egel kon ook een andere brief schrijven naar de dieren. Best wel een deprimerende brief. Zouden ze dan juist komen en hem knuffelen. De egel kwam uit gedachte en verwachte nooit dat dat ook werkelijk kon. 

Het was nacht toen de egel dacht aan een monster dat langs kon komen. Hij zou ook op bezoek kunnen komen. Het monster sloeg de stoel en lamp kapot. De egel vroeg of hij heel misschien wilde weggaan, maar hij weigerde weg te gaan. Het confronteerde hem met zijn eigen gedachte.

De egel ging zijn huisje schoonmaken toen hij wakker was geworden en bedacht dat niemand hem kon storen. Er werd zachtjes op de deur geklopt en dit was werkelijk waar. Hij had niemand uitgenodigd maar er kwam werkelijk iemand. Het was de eekhoorn die op visite kwam. Ze zeiden niet veel maar dronken thee, aten honing en knikten af en toe naar elkaar. In de loop van de middag ging hij weer weg. En zo kreeg de egel op een dag aan het begin van de winter onverwachts bezoek. 

De egel sliep en droomde niet. Hij werd wel wakker van de storm die er woedde. Hij dacht alle dieren die hij kende. Ze schreven hem allemaal een brief om hem te bedanken dat hij ze niet had uitgenodigd. Daarnaast wilde zij wel allemaal zijn vrienden zijn, bezoek was daar niet voor nodig. Alleen de eekhoorn schreef iets anders naar de egel: tot gauw. En met die woorden in gedachte sliep de egel de hele winter door.

Thema

De hoofdgedachte van deze tekst heeft niks te maken met het feit dat het verhaal over een egel gaat. Dit verhaal gaat over onzekerheid van iemand die een feestje wilt geven en zich eenzaam voelt. De motieven zijn:

Eenzaamheid, de egel is eigenlijk super eenzaam. Hij wilt wel mensen uitnodigen maar heeft geen idee hoe hij dat moet doen.

Onzekerheid, de egel is niet zeker van hou de dieren zullen reageren of gedragen dit maakt hem onzeker. Hij wilt wel dat ze komen, maar dadelijk zijn ze bot tegen hem.

Bang, de egel is bang voor alles wat er kan gebeuren. Hij is niet heel zeker over alles. Dus eigenlijk het zelfde als onzekerheid.

Fantasierijk, de egel heeft zo een grote fantasie. Hij bedenkt overal gekke dingen op. Overal kan er wat gebeuren.

Tijd

Dit verhaal is geschreven in de verleden tijd. Het begint ergens in de herfst en eindigt op het moment dat de winterslaap begint. Doordat het in de verleden tijd is geschreven, is het allemaal al gebeurd. Je leest het boek in 134 pagina’s uit.

Perspectief

Dit verhaal is geschreven in de derde-persoon perspectief. Je leest namelijk nooit een ik-vorm. Je leest altijd ‘de egel’. Daarnaast heb je wel een kijkje in de gedachte van de egel. Je weet wat hij denkt, maar toch krijg je dat te weten vanuit het derde-persoon perspectief.

Personage

Dit verhaal heeft één hoofdpersoon:

De egel

De egel, is de hoofdpersoon van dit verhaal. Hij is heel onzeker over zijn feestje die hij eventueel wilt geven. Hij bedenkt van alles en nog wat, hoe het zou verlopen en of het wel slim is. Op het einde gaat hij verder met eenzaam zijn en gaat hij een winterslaap houden.

Er is daarnaast één bijpersoon:

De eekhoorn

De eekhoorn is de enigste die daadwerkelijk, zelfs zonder uitnodiging, langskomt bij de egel. Dit maakt hem ook naast de egel, de enigste die in het echt gezien is. De rest van de dieren zijn alleen maar in de gedachte van de egel.

Ruimte

Het verhaal speelt zich af in het huisje van de egel. Hij komt eigenlijk niet echt buiten zijn huisje in person. Maar daarnaast komt hij wel buiten in zijn gedachte. Hij volgt namelijk de weg van een slak en een schildpad, die hun weg naar de egel gaan maken. Hij bedenkt alles wat er zou kunnen gebeuren, maar verlaat nooit echt het huis.

Spanning

Dit boek is niet spannend, dat is ook niet het doel van de schrijver. Het is een boekje met een boodschap er in, dus is het niet nodig om spannend te zijn. Het boek is een mooi, leuk boekje.

Stijl

Het verhaal is geschreven of dat het een slaapverhaaltje/sprookje zou zijn voor kinderen (citaat 1). In sprookjes en in slaapverhaaltjes zitten vaak wel verborgen boodschappen die je vanaf kleins afgaan dan al leert. Je laat kinderen dan wel een goede boodschap achter, maar voor kinderen is het niet blij genoeg. Daarnaast is er gebruik gemaakt van dieren inplaats van mensen (citaat 2). 

Citaat 1: “Toen viel hij in slaap en sliep de hele winter lang.” (Blz. 134)

Citaat 2: “Terwijl de egel nog steeds onder zijn bed lag moest hij weer aan de slak en de         schildpad denken” (Blz. 44)

Genre

Dit boek wordt onder de genre van dierenleven gezien. Dit is een heel logisch genre, aangezien het hele boek over de egel gaat en over alle dieren die op bezoek kunnen komen. Je kan later wel alle kinderen veranderen in mensen, de egel voor een onzeker mens, waarschijnelijk ook nog een tiener, in ieder geval in mijn hoofd. De eekhoorn kan je voor het liefste meisje of jongetje zien, die altijd met iedereen op wilt schieten.

Eigenwaardering

Het verlangen van de egel, is een raar boekje. Het is geschreven als een sprookje, dit gevoel krijg ik tenminste met allemaal dieren inplaats van mensen. Er zitten hele goede boodschappen in, dat mensen wel degelijk blij kunnen zijn als ze aandacht krijgen, dat ze zich heel eenzaam kunnen voelen en dat ze wel dingen willen. Dit is best wel een realistisch verhaal, zolang je de dieren veranderd in mensen.

Het hele boek staat in het thema van onzekerheid eigenlijk, het is niet vervelend om te lezen. Ja, soms denk je van hou verzin je het. De mier komt en organiseert de boel. Maar het ook een grappig boek. Juist, omdat er van die gekke dingen worden bedacht. Het is zeg maar ver doorgedacht allemaal. Hij wilt niet onzeker zijn, maar is te onzeker om iets te doen. Als het een mens zou zijn, zou hij/zij al grijze haren krijgen van de zorgen die worden gemaakt in dit boek. Letterlijk over alles!

De tijd in dit verhaal speelt ongeveer van de herfst tot de winterslaap. Je weet niet precies hoeveel tijd er verschilt tussen de hoofdstukjes. De egel slaapt of zit negen van de tien te denken, dan veranderd die zijn brief weer, dan denkt hij weer en ga zo maar door. 

Het verhaal doet mij denken aan een kinderverhaaltje of een sprookje. Het is makkelijk geschreven, je leest het fijn en je komt makkelijk door het boekje heen. Het is geschreven van uit een derde-persoon, dus lees je eigenlijk heel de tijd ‘de egel’. Dit is niet ergerlijk vind ik. Je raakt er eigelijk wel gewend aan. Het is moeilijker in het begin, je went er eigenlijk wel aan.

De egel is onzeker over alles. Dus eigenlijk is het hele boek over hem. Hij bedankt echt zo veel scenario's die kunnen gebeuren. Uiteindelijk wilt hij eigenlijk niemand meer uitnodigen, en dan krijgt hij onverwachts bezoek van de eekhoorn. Hij vind dit ongemakkelijk, maar hij wordt wel blij van het bezoek.

Het boek is totaal niet spannend, toch is het niet de bedoeling om spannend te zijn. Het heeft een boodschap en die moet je snappen. Het boek heeft het ook niet nodig om spannend te zijn, je leest het toch wel in één ruk uit.

Het boek is wel gevoelig, je leeft mee met het egeltje. Hij wilt het wel allemaal, maar toch doet hij het telkens niet. Het is niet leuk om eenzaam te zijn, vooral niet voor een hele lange tijd. In heel de periode dat dit boek wordt  vertelt is hij nooit bij iemand op visite geweest en daarnaast is er maar één persoon bij hem langs geweest. Net voor de winter valt.

Ik denk dat de schrijver, meneer Tellegen, er een boodschap mee wilt vertellen. Over onzekerheid bij mensen en hoe moeilijk het kan zijn. Er wordt ook afgevraagd omdat hij een schrijver is of een genie. Ik ben het wel met deze vraag eens. Ik vind hem een genie, dat hij een verhaal zo kan vertellen. 

Dus, het verlangen van een egel, is een zielig, mooi boekje die je in 1 tot 2 dagen uit kan hebben. Hij is niet dik en leest als een trein. Dus als je dit een interessant boek vind moet je het vooral gaan lezen! Ik geef dit boek een 7/10

Dus, het verlangen van een egel, is een zielig, mooi boekje die je in 1 tot 2 dagen uit kan hebben. Hij is niet dik en leest als een trein. Dus als je dit een interessant boek vind moet je het vooral gaan lezen! Ik geef dit boek een 7/10

Recensie

1. 

Dit zesde boek over dieren van Tellegen (1941) is een roman over een egel. Hij voelt zich vaak eenzaam in zijn huis en bedenkt dat hij alle dieren zou kunnen uitnodigen voor een bezoek. Maar hij wil de uitnodiging nog niet versturen omdat hij bedenkt wat er zou kunnen gaan gebeuren als de diverse dieren bij hem op bezoek zouden komen. En wil hij eigenlijk wel bezoek, hoort eenzaamheid niet gewoon bij hem? Vanonder zijn bed beziet hij de wereld en peinst over zijn verlangens en angsten om niet geaccepteerd te worden vanwege zijn stekels. Ondanks dat het leven van de egel niet echt rozengeur en maneschijn is, wordt het boek nergens zwaar op de hand. Door de schrijfstijl, een prachtige en haast poëtische manier, wordt het herkenbaar en soms zelfs ontroerend. Mooi dierenverhaal dat knap aansluit bij de stijl van zijn vorige dierenverhalen. Normale druk.

J. Notten

(https://www.bol.com/nl/p/het-verlangen-van-de-egel/9200000026240611/)

2.

Andreo

“Zo herkenbaar”

Persoonlijk spreekt mij het werk van Toon Tellegen (1941) heel sterk aan omdat in elk boek pozie en fijnbesnaardheid hoogtij vieren. Dit gaat ook weer helemaal op voor zijn zesde boek over dieren van Tellegen, een roman over een egel. Het dier voelt zich vaak eenzaam in zijn huis en bedenkt dat hij alle dieren zou kunnen uitnodigen voor een bezoek. Maar hij wil de uitnodiging nog niet versturen, want twijfel en angst slaan toe. Twijfel over hoe hij de dieren moet ontvangen, hoe ze zullen reageren en of ze berhaupt wel willen komen. Zijn ze bijvoorbeeld niet erg bang voor zijn stekels? Angst heeft hij voor wat ze kunnen aanrichten. Zal de olifant niet zijn hele huis verpletteren en als de walvis komt, zal dan niet het hele bos onderstromen? In hoofdstuk 22 droomt hij van een boek met de titel Voor- en nadelen van bezoek. Vaak beeldt hij zich in dat de conversatie stilvalt, dat ze zijn taart niet lusten of dat ze helemaal geen thee blieven. De brief verdwijnt in een la, want hij durft het niet aan. Maar dan gaat hij een voor een de dieren na die langs zouden kunnen komen. De mier, de vlinder, de walvis, de giraffe, de secretarisvogel en nog veel meer en hij fantaseert zelfs over dieren die helemaal niet bestaan. omdat hij bedenkt wat er zou kunnen gaan gebeuren als de diverse dieren bij hem op bezoek zouden komen. Wat een groot schrijver is die Toon Tellegen toch. Door de schrijfstijl, waar pozie uitvonkt, wordt het verhaal ook nu weer zo herkenbaar en ontroerend mooi.

Ik zou dit artikel mijn vrienden aanbevelen.

(http://www.eci.nl/boeken/het-verlangen-van-de-egel-toon-tellegen-9789021456157)