Het talent door Elizabeth Nobel

Beoordeling 7.6
Foto van een scholier
Boekcover Het talent
Shadow
  • Boekverslag door een scholier
  • 4e klas vwo | 2160 woorden
  • 23 juni 2001
  • 32 keer beoordeeld
Cijfer 7.6
32 keer beoordeeld

Boek
Auteur
Elizabeth Nobel
Genre
Psychologische roman
Taal
Nederlands
Vak
Eerste uitgave
1998
Pagina's
236
Oorspronkelijke taal
Nederlands

Boekcover Het talent
Shadow
Het talent door Elizabeth Nobel
Shadow
ZAKELIJKE GEGEVENS

Elizabeth Nobel
Het talent
Uitgeverij De Geus
Breda
Derde druk (eerste druk 1998)
236 bladzijden

GENRE

Het talent is een psychologische roman, omdat je als lezer erg veel over de gevoelens en gedachten van Vicky en Alec, de hoofdpersonen, te weten komt.

KEUZE

Ik ben tot de keuze van dit boek gekomen nadat ik er iets over had gelezen in een tijdschrift. Ik was er erg benieuwd naar, want boeken over muziek spreken mij heel erg aan. Ik heb het boek aangeschaft en heb het inmiddels al vijf keer gelezen.

VERDIEPING
Samenvatting

Alec Sommer is vioolleraar aan het conservatorium in Amsterdam, en woont daar met zijn vrouw Vicky Lamé en zijn dochters Ilona en Ted, die hij van zijn vorige vrouw Eva heeft die na een aanrijding met een auto was overleden.

Vicky was een bekend ballerina, maar nadat ze door een val haar voet brak, besluit ze een punt achter haar carrière te zetten.
Alec wordt een beetje moe van al z’n leerlingen die wel goed zijn, maar er net niet uitspringen. Hij hoopt nog steeds dat hij een groot talent tegenkomt om les te geven, en zo een beetje ontsnapt aan de sleur. Op een dag hoort hij Raimond spelen. Hij is net dat ene talent waarnaar hij op zoek is. Alec biedt hem aan om hem les te geven, en uiteindelijk komt Raimond na de vakantie bij hem.
Raimonds vader is een Hongaar, en primas bij een zigeunerorkest, en van hem heeft Raimond de ziguenervrijheden waarmee hij speelt, geleerd. Die wil Alec hem graag afleren.
Raimonds moeder is een Française en ze vindt het vreselijk dat Raimond naar het conservatorium gaat, ze probeert hem zelfs een paar keer terug te halen. Zijn vader vindt het echter geweldig.
Raimond kan prachtig spelen, en hij heeft ook zeker talent, hij speelt alles precies na zoals Alec het hem opgeeft. Hij kan ook prima zonder de zigeuneraanwenselen spelen, maar af en toe komen ze ineens terug, en Raimond lijkt dat niet eens door te hebben. Soms komt hij ook zomaar niet opdagen voor de les, en dan is Alec weer de wanhoop nabij.
Na een paar weken kan Raimond niet meer bij z’n vriend Dirk, een cellostudent, blijven wonen en gaat naar huis terug. Alec belt gelijk dat hij terug moet komen en biedt hem, bij gebrek aan woonruimte, zelfs de zolderkamer, Ilona’s oude kamer, aan. Vicky vindt dit vreselijk, maar ze kunnen niet meer terug. Om de tijd een beetje te doden werkt Vicky intussen af en toe als naaktmodel voor de kunstacademie en vindt het fijn dat ze niet herkend wordt.
Hoewel ze er eerst erg tegen opzag dat Alec zijn obsessie, Raimond, bij zich in huis haalde, vindt ze het steeds leuker worden, ze is erg van hem gecharmeerd. Dit zorgt voor weer grote woede van Alecs kant, want hij wil dat Raimond studeert in plaats van dat hij thee drinkt met Vicky, want hij heeft hem opgegeven voor het vioolconcours. Ondertussen krijgt zijn oudste dochter Ilona een relatie met zijn collega Georgi Kalinski, een dikke Rus van ergens in de veertig.
Alec voelt zich een tijdje vreselijk door zijn topleerling die de kantjes er vanaf loopt, zijn dochter die met z’n collega samenwoont en z’n vrouw die het zelfs een keer met z’n leerling doet. Maar naarmate het concours dichterbij komt krijgt hij toch weer frisse moed. Die wordt nog even onderdrukt als hij te horen krijgt dat Ilona tijdens een wintersportvakantie in een lawine terecht is gekomen en wordt vermist. Ted, Vicky, Kalinski en Alec gaan er meteen heen en gelukkig wordt ze snel gevonden en herstelt ze gauw.
Dan is het concours aangebroken. Raimond komt met gemak door de voorrondes heen en bemachtigt een finaleplaats, door braaf op de hem door Alec voorgeschreven manier te spelen. Tijdens de finale speelde het vioolconcert van Brahms, en begon braaf te spelen. Maar tijdens de cadens gooide hij ineens alle remmen los en kwam de hele zigeunertrukendoos tevoorschijn. Dit onder luid applaus van het publiek dat erg van hem onder de indruk was. De jury vond echter dat hij teveel vrijheden had genomen en besloot daarom om hem de diskwalificeren, ondanks boe geroep vanuit de zaal.
Alec is aan de ene kant teleurgesteld dat Raimond heeft verloren aangezien hij het makkelijk had kunnen winnen, maar aan de andere kant vond hij het ook erg fijn om hem weer net zo te horen spelen als de eerste keer dat hij hem hoorde, en dat was betoverend mooi. Na het concours verteld Raimond dat hij stopt met vioolspelen en dat hij naar Cremona in Italië vertrekt om vioolbouwer te worden.
Vicky mist hem, en door de commotie van het afgelopen jaar is er zo’n kloof tussen haar en Alec gekomen, dat ze elkaar eigenlijk weer een beetje opnieuw moeten leren kennen.
ONDERZOEK VAN DE VERHAALTECHNIEK
SCHRIJFSTIJL

De schrijfstijl van Elizabeth is niet erg moeilijk, maar wel erg mooi. Ze geeft uitgebreide beschrijvingen van gevoelens en gebruikt daarbij ook veel metaforen, zodat het beter voor te stellen is wat ze bedoelt.

RUIMTE

Het verhaal speelt zich overduidelijk af in Amsterdam. Behalve dat de stadsnaam meerdere malen genoemd wordt, kun je dat ook herkennen aan bijvoorbeeld de straatnamen Van Baerlestraat en Amstelkade en café De Keyzer. Het is allemaal erg werkelijk beschreven, als je de stad een beetje kent kun je duidelijk herkennen waar ze over schrijft.

DE VERHAALFIGUREN

Alec Sommer is vioolleraar aan het conservatorium van Amsterdam. Nadat hij het grote talent Raimond voor zich heeft gewonnen om les te geven, zet hij zich voor de volle honderd procent voor hem in. Maar helaas wordt hij vaak door hem teleurgesteld doordat Raimond soms niet op de les komt opdagen of totaal niet speelt zoals Alec het hem voorschrijft. Eén keer was hij daardoor zo kwaad op hem dat hij hem zelfs een klap gaf.
Doordat hij zo door Raimond geobsedeerd is heeft hij nauwelijks oog voor z’n vrouw Vicky, die na haar val in een isolement terechtkomt, en z’n twee dochters Ilona en Ted.

Vicky Lamé, Alecs tweede vrouw, was een beroemd ballerina, maar nadat ze door een val haar voet had gebroken, besloot ze om een punt achter haar carrière te zetten. Ze dwaalt de hele dag maar een beetje door het huis rond en verveelt zich dood. Om de tijd te doden werkt ze af en toe voor een schijntje op de kunstacademie als naaktmodel, waar Alec fel op tegen is.
In eerste instantie vindt ze het maar niks dat Raimond bij haar in huis komt, omdat ze bang is om daardoor nog minder aandacht van Alec te krijgen. Maar ze vindt de jonge, knappe Raimond steeds aardiger worden en wordt verliefd op hem. Ze vrijt zelfs een keer met hem.
Haar huwelijk met Alec is niet zo goed, er is veel onbegrip van beide kanten tussen hen.
Raimond is het talent waar het in dit boek om draait. Hij is 21 en erg knap. Hij kan fantastisch vioolspelen, maar doet dat wel op een zigeunermanier. Van Alec krijgt hij les op het conservatorium, maar hij gaat er niet echt voor. Er gaan periodes voorbij waarin hij nauwelijks studeert en alleen maar zigeunermuziek speelt. Hij mag Vicky erg graag, tot grote ergernis van Alec. Met haar heeft hij lange gesprekken en ze drinken vaak samen thee en luisteren naar muziek. Bij haar kan hij even vergeten dat hij vioolstudent is en de harde conservatoriumwereld achter zich laten. Hij doet aan het vioolconcours mee voor Alec en voor Vicky, maar helemaal niet omdat hij zelf zo graag wil winnen, het laat hem onverschillig. Na een jaar stopt hij met spelen en geeft zich helemaal over aan het vioolbouwen, waar hij in het geheim al een tijdje mee bezig was.
Ilona is Alecs oudste dochter, ze is erg knap en wispelturig. Ze heeft telkens weer een andere vrijer en maakt zich totaal geen zorgen over de toekomst, ze laat alles maar een beetje op zich afkomen. In de tijd dat ze een relatie met Kalinski krijgt gaat ze tot Alecs grote vreugde weer cello spelen, wat ze in haar jeugd ook altijd deed.
Ted is Alecs jongste dochter. Ze speelt niet zo’n grote rol in dit verhaal. Ze is erg slim en leergierig en filosofeert veel.
Andere figuren die in dit verhaal voorkomen zij Kalinski, de Russische collega van Alec, Raimonds ouders, enkele collega’s van Vicky en wat andere mensen die Alec op het conservatorium tegenkomt.
DE SITUATIES

Ik vind dat alle situaties in dit boek heel echt beschreven zijn, en ook zeer uitgebreid zodat je als lezer ook een beetje voelt wat de desbetreffende personen op dat moment voelen. Hoewel het boek in de verte wel iets van een soap wegheeft door de relaties van Vicky met Raimond en Ilona met Kalinski, maar door de subtiele manier waarop alles wordt beschreven wordt het toch geen cliché.

DE VERTELWIJZE

De wijze waarop dit verhaal verteld is, vind ik erg mooi. Tot het einde van het boek heb je geen idee hoe het af zal lopen. Ook is het elke keer maar weer de vraag of Raimond bij belangrijke aangelegenheden op komt dagen. Er zijn ook een paar onverwachte gebeurtenissen in het verhaal, bijvoorbeeld dat Ilona ineens in een lawine terechtkomt. Het boek had echt van de eerste tot de laatste letter m’n aandacht.

THEMATIEK

Ik zou het thema van dit verhaal omschrijven als een talent dat voor onvoorziene kwesties zorgt, want Alec dacht dat het lesgeven van een echt toptalent hem alleen maar goeds zou brengen. Maar eigenlijk is daar maar weinig van terechtgekomen, want Raimond stelde hem vaak teleur en bedroog hem bovendien met zijn eigen vrouw.

De titel van dit boek is vrij eenvoudig te verklaren, want het talent slaat natuurlijk op Raimond, de geweldige violist waaraan Alec lesgeeft, en die voor hem voor veel problemen zorgt.
PLAATS IN DE LITERATUURGESCHIEDENIS

Elizabeth Nobel werd in 1937 in Edinburgh geboren.
Haar vader werkte bij een baggermaatschappij.
Haar broer speelde cello, haar zus piano en zij viool. Op haar achtste verhuisde ze naar Engeland. Door haar grootouders werd ze naar Den Haag gestuurd om naar de middelbare school te gaan. Ze deed gymnasium. Daarna studeerde ze een jaar rechten in Leiden, en een jaar musicologie. In die tijd pakte ze ook haar viool weer op. Ze vond het studeren maar slaapverwekkend, en ging daarom naar het conservatorium in Amsterdam en studeerde bij Davina van Wely.

Ze trouwde met een hoornist uit het studentenorkest, kreeg drie kinderen en ging lesgeven aan een muziekschool in Arnhem.
Daarna heeft ze nog twee kindermusicals geschreven voordat ze zich toe ging leggen op het schrijven van boeken. Haar eerste roman, het valkenjong, vond de uitgeverij niet goed genoeg. Haar tweede roman, de celesta, waarin ook muziek een belangrijke rol speelt, werd in 1996 uitgegeven, maar werd geen groot succes.
Het talent, uitgegeven in 1998, gaat vooral over haar conservatoriumtijd en er zijn enkele duizenden exemplaren van verkocht.
De uitgever prijst het boek aan met de uitdagende vergelijking hemelser dan Anna Enquist, aardser dan Margriet de Moor. Ook wordt zij nog vergeleken met Nelleke Noordervliet en de buitenlandse Annie Proulx en Marianne Frederiksson, doordat zij laat debuteerden, waardoor hun schrijverschap een inleiding zou zijn tot een tweede leven.
Dit werk is erg typerend voor de schrijfster, omdat zij zelf de harde conservatoriumwereld heeft meegemaakt.
Ik weet niet hoe het er vroeger op het conservatorium aan toeging, maar ik denk haast dat er, net zoals nu, stevige concurrentie heerst en dat het verhaal daardoor eigenlijk van alle tijden kan zijn, en vreemdgaan is natuurlijk ook niet iets van de laatste jaren…
BEOORDELING

Ik vond het echt een prachtig boek om te lezen en, zoals ik al eerder noemde, heb ik het nu al vijf keer gelezen, en er zal ongetwijfeld nog wel een keer komen, want elke keer fascineert het verhaal me weer. Ik vind dat de gevoelens van de personen in dit boek heel goed zijn weergegeven, zodat je als lezer echt “in” het verhaal kunt zitten.

Omdat ik zelf viool speel is het extra leuk om te lezen, omdat de stukken en technieken die genoemd worden aan mij bekend zijn.
Wat ik ietsje minder aan het verhaal vind, is dat Ilona een relatie met Kalinski krijgt, terwijl Raimond en Vicky er ook al een hebben, en dat lag al zo voor de hand. Dat was dus een beetje teveel van het goede, maar toch wordt het gelukkig niet afgezaagd.

Ik vind het taalgebruik van Elizabeth Nobel ook prachtig, ze maakt gebruik van gedetailleerde zinnen en ook veel van beeldspraak, zodat het verhaal echt gaat leven, althans, voor mij wel.

Ik zou anderen ook echt aanraden om dit boek te lezen, vooral mensen die van muziek houden, maar anders kun je het ook lezen als een gecompliceerd zwijmelverhaal.

Kortom, ik vind het echt een prachtig verhaal, mooi geschreven, en het is zeker aan aanrader.

REACTIES

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.