Het gulden vlies van thule door Thea Beckman

Titel: Het Gulden Vlies van Thule Auteur: Thea Beckman Samenvatting Het Badense rijk is te klein dus moeten de Badeners een ander gebied veroveren voor gebiedsuitbreiding. Daarvoor kiezen ze het eiland: Thule. De Badense kolonisten vestigen zich in Thule dat ondertussen gebombardeerd is door Badense vliegtuigen. De Thulenen zijn hals over kop de bossen in gevlucht. Ook Elvira Kampguts en haar vader Hendrik, moeder Sabine, broertje Arnout en haar zusje Elsie verhuizen naar Thule omdat Hendrik daar ondergouveneur wordt. Het is daar echt het beloofde land en Elvira krijgt haar eigen paard dat ze Tirana noemt, er komt ook steeds een hond naar het huis, Elvira denkt dat het een hond is de van de Thulenen is geweest die in dit huis woonden maar hals over kop moesten vluchten, zij noemt hem Goudpels. Op een dag , als ze een Thuleens boek van haar vader probeert te lezen, ontmoet Elvira een Thuleense vrouw die haar de Thuleense taal leert. Elvira leert snel en ze komt er achter dat zij de uitverkorene is; waarvoor krijgt ze niet te horen. De tijd loopt door en Elvira leert steeds beter Thuleens spreken, maar ondertussen gaan de verwoestingen ook door die de Thulen aanbrengen aan alle Badens gebouwen, want de Thulenen pikken het niet dat hun land zomaar wordt afgepakt. Haar vader komt er achter dat de gouverneur: Kloritz corrupt is en dat meldt hij met een brief aan de Badsense regering maar de brief wordt onderschept. Een paar dagen later wordt er een expeditie naar het binnenland gestuurd met als doel alle Thulenen te vernietigen, ook Hendrik Kampguts moet mee eerdere expedities het binnenland in zijn mislukt en er zijn geen soldaten van teruggekeerd. Na een paar maanden komt Carl Habermans als enige terug van de expeditie en zijn kleren zijn helemaal verscheurt. Hendrik Kampguts is niet teruggekeerd. Elvira wil haar vader gaan zoeken. Aangezien zij Thuleens kan spreken denk zij dat het niet zo moeilijk zal zijn. Ze gaat op pad dagenlang komt ze niemand tegen ze wil de moet al bijna opgeven maar dan ziet ze een paar Thuleense boeren, ze vraagt aan hen de weg en aangezien ze Thuleens kan wordt haar de weg goed vertelt ze komt aan bij een woudlopers hut waar 3 woudlopers in zitten. Elvira komt er al snel achter dat de Thulenen hele aardige mensen zijn. De volgende dag wordt ze naar Sisaa gebracht een grote stad waar de broer van de Kalina- Dottir: de bestuurster van het land genaamd Tjalf. Daar aangekomen brengt Tjalf haar naar Holtak 900 kilometer verder. Hier wordt ze ontvangen door de Thura de grootmoeder van Tjalf en Kalina- Dottir . De Thura is wel rond de 80/ 90 jaar oud maar nog steeds heel fit, Elvira gaat op een sofa zitten en het gesprek begint. Elvira wil weten wat er met haar vader is gebeurd maar ook wil ze vrede tussen de 2 volken die samen in Thule wonen. Uit het gesprek blijkt dat haar vader gedood was door een Badense kogel. Dat moest dan wel een Badense kogel zijn want de Thulenen hebben geen vuurwapens. Een paar dagen later heeft ze een gesprek met de Kalina- Dottir die toevallig op doorreis was door Holtak. Die besluit om haar in Holtak, in haar paleis te laten verblijven om haar nog beter Thuleens te leren. De baron von Birken werd na de dood van de van de voormalige oppergouveneur gekozen tot oppergouveneur hij moest met zijn vrouw en zijn drie dochters: Shasita, Reni en Hajo ook naar Thule verhuizen zoals vele andere daar aan gekomen kwamen ze in een prachtig huis te zitten maar na een tijdje had de baron zijn drie dochters de opdracht gegeven om ook Thuleens te leren daar hadden ze in het begin helemaal geen zin in maar toen er eenmaal mee bezig waren vonden het toch wel leuk. Na een tijdje kwam er noch een jongen bij de drie meiden werken zijn naam was Sepp Hohenstuuf na een flinke tijd hard werken met een woordenboek ernaast wat ze tussen de stapel boeken hadden gevonden wat in de taal Thuleens- Kanadees was, maar ze konden Engels en Kanadees lijkt veel op Engels konden een paar boeken vertalen. Maar na een tijd wilde ze het binnenland in om de Thulenen op te zoeken maar de baron is het daar mee oneens. Stiekem gaan een week later toch met een boot, ze varen het binnenland in om naar de stad Holtak te komen. De Thulenen hadden grootte stenen in het water geplaatst om een stroomversnelling te veroorzaken zodat de boten van de Badeners er niet lang konden. De drie zusjes sloegen dan ook bijna over de kop met de boot. Ze kwamen met de boot aan wal. Toen was het al bijna nacht dus ze gingen slapen de volgende ochtend trokken ze er op uit om eten te gaan zoeken, maar toen ze terugkwamen was de boot weg. Ze trokken weken door de bossen van Thule. Tijdenlang aten ze niks anders als eetbare knollen en af en toe een kalkoen de ze vingen. Mijn mening: Ik vond het een heel leuk boek, want het is weer eens iets anders dan jongens die er op trekken om de wereld te redden. Het was op sommige momenten best nog wel spannend omdat ze steeds verdwaalde in de grote Thuleense natuur maar zich er toch weer uit wisten te redden.