Titel: Hersenschimmen
Ondertitel: geen
Verschenen in: 1984
Aantal blz.: 143
Leestijd: 6 uur
Uitgelezen op: 14 oktober ’01 B. De Keuze: Ik heb niet echt speciaal voor dit boek gekozen maar omdat ik hem toch al thuis had liggen ( Grote Lijsters 2000) heb ik hem maar genomen. Als ik namelijk een boek bij de bibliotheek leen krijg ik altijd hoge boetes en dat kon nu niet. C. Samenvatting: Maarten Klein en zijn vrouw Vera wonen als Nederlanders in de VS. Jaren geleden zijn ze vanuit Alkmaar naar Gloucester geëmigreerd. Maarten en Vera leven gelukkig tot op een dag Maarten kenmerken begint te vertonen van dementie. Hij vergeet steeds meer dingen van het heden en verwisselt deze met dingen uit het verleden. Zo staat hij op een gegeven moment in de kamer op een kruk bij zichzelf denkend dat hij van de juf een potlodendoos uit het magazijn moest pakken. Eerst heeft Vera het helemaal niet door maar als het wel duidelijk is haalt ze Dr. Early erbij, als deze Maarten een injectie wil geven denkt Maarten dat de Duitsers ( 2e Wereld Oorlog ) hem een injectie met een waarheidsserum willen geven. Later werkt hij wel mee als hij denkt dat de geallieerde hem vloeibaar voedsel toe willen dienen. Op een dag komt Phil Tayler, zij komt bij het echtpaar wonen als gezinshulp. Als phil op een dag samen met Maarten de foto’s uit het verleden doorneemt weet Maarten ook niet meer wie hij zelf is. Hij wordt op een gegeven moment toch opgenomen in een inrichting
Je wil geen kind meer zijn. Veel oudere mensen zeggen altijd dat ze graag weer een kind willen zijn. In dit boek wordt Maarten geestelijk weer een kind en dit boek bewijst dan ook dat het absoluut geen pretje is. Dus als je oud bent moet je dat gewoon willen zijn. Opdracht 24 van blz. 27
Het leven
Het leven is
niet zo simpel
is ook niet moeilijk
maar in goede tijden is het gemakkelijk
maar in moeilijke tijden is het moeilijk
probeer je leven zo gemakkelijk mogelijk te houden. Anouk Jansen (14) Dementie
Zinnen die je niets meer zeggen
woorden die je niet meer kent
Je geest die je bloot moet leggen
familiebezoek was ooit ongepland
In dit gebouw waar je ziel niet meer huist
maar waar enkel je lichaam de gangen nog doorkruist
Een vaag bekend gezicht dat weent
Dementie heeft je toch gevonden
vastgebonden en verslonden
Het bezoekuur is voorbij
voor jou, mijn lieve man, maar zeker ook voor mij. Mike Raanhuis
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden