Hemelrijk door The Lau

Bibliografische gegevens: Vassallucci, Amsterdam 2004, 1e druk. Verschenen in: 2004
Aantal blz: 189
Leestijd: 3,5 uur
Uitgelezen op: 1 juni 2004 2.Een verantwoording van keuzes en verwachtingen. Ik heb dit boek als cadeautje gekregen bij een afscheidsfeestje. Een vriend van mij kreeg het boek ook en ik weet gewoon dat hij geen boeken leest. Dus ik wilde hem stangen en dit boek gaan lezen en dan pesten dat het “zóóóó’n mooi en goed boek is, dat je wel móet hebben gelezen!’ Maar hij leest zo goed als nooit, dus ik kan er met hem niet over praten… Ik moest nog een boek voor GLO-Nederlands lezen en nu hoefde ik heel handig niet naar de bieb. Puur luiheid… hihi! Maarrrr, ik had Thé Lau ook op de Uitmarkt horen zingen met z’n gitaar en ik was verrast dat hij ook boeken schrijft. Deze roman is zijn tweede boek (na: ‘De sterren van de hemel’) Ik had geen verwachtingen over de verhaallijn, maar zijn manier van schrijven werd wel door velen positief bekritiseerd (uitspraken van journalisten op de achterkant van het boek). 3.Een beoordeling Ik kan me wel vinden in de jubelende kritieken wat betreft de schrijfwijze van Thé Lau. Hij is heel gevarieerd en de uitspraak “Elke zin, elke lettergreep lijkt door Lau gewikt en gewogen, wordt met de rug van zijn hand in de juiste vorm geslagen tot ze precies de gevoelens vervatten die in hem omgaan” is helemaal juist. Hij laat veel creativiteit los in zijn boek. Een demente man praat lijzig hardop en aan een stuk door. Die zinnen maakt hij dan draderig en aan elkaar met koppelstreepjes en zonder alinea’s te onderschreiden. Een kindje maakt fout gebruik van lidwoorden en Lau houdt dat dus ook vol tot het eind van het hoofdstuk. De verhaallijn kon me niet echt boeien. Ik ging maar moeizaam door het boek heen en het verspringen in tijd werd na een tijdje vermoeiend en irritant. De personages in de roman zijn wel interessant, er zijn er niet veel, maar je kan voor allemaal wel je sympathie opwekken.
4.Een korte beschrijving Casper Hemelrijk is een oude, dementerende man, die samen met zijn vrouw Hester zijn laatste dagen verslijt in een enorm, gedeeltelijk vervallen, huis. Joris is de tuinman die (inderdaad) de tuin doet en het huis onderhoudt, boodschappen doet, maar ook mevrouw en vooral meneer Hemelrijk in de gaten houdt. In een web van gesprekken, dromen, fantasieën, herinneringen en flashbacks krijgt de lezer een kijkje in het leven van Casper Hemelrijk. Je leert zijn jeugdliefde kennen, die op een dag verdwijnt, de in allerlei gedaantes terugkerende jeugdvijand (een oudere jongen uit het dorp), het zoontje waar Casper zoveel van hield, maar die op jonge leeftijd verdronk. Het haperen van het geheugen wordt een steeds duidelijker kenmerk in het boek. Motieven: (verloren) liefde, goede dingen van het leven, ouderdom, geheugenverlies, opgroeien en de naderende dood.