Hebbes door Carry Slee

Hebbes Geschreven door: Carry Slee
Uitgeverij: Prometheus
Plaats uitgever: Amsterdam
Jaar uitgave: 2002
Vormgeving door: Erik van Wanrooy
Illustraties door: Philip Hopman
Getipt door: Nederlandse Kinderjury 2003
Leeftijd: vanaf 8 jaar
Hoofdstukken: 38
Bladzijden: 219 Samenvatting Piek en Poeke zijn een heel gemene tweeling, al van kinds af aan. De kinderen durfden zelfs niet met Piek en Poeke te spelen. Zo deden ze groeimiddel bij de planten van de buurman en trokken ze haar uit een oom. Noel woont vlakbij Piek en Poeke. Zijn ouders hebben een bakkerswinkel. Toen Noel in groep 2 zat kon juf Aafje niet geloven, dat Noel zulke goede verhalen kon vertellen. Alleen Aafje’s vogel Twiet had het wel in de gaten. Meester Timo, die ook een acrobaat is van groep 3 weet, dat elk kind een bijzondere eigenschap heeft. Alleen van Noel heeft hij niets kunnen ontdekken: op Timo’s verjaardag ontdekt hij, dat Noel een geweldige verteller is. Piek en Poeke ontdekken op 7-jarige leeftijd, dat ze kunnen ruiken wie iets zal winnen. Ze ruiken de winnaar een van een kleurwedstrijd, ze jatten de kleurplaat en leveren hem. Ze winnen dan rolschaatsen. De buurvrouw vertelt Piek en Poeke over de verhalenwedstrijd. Die beker willen ze winnen! Ze hebben nl. een geheime prijzenkast waar alle bekers staan. Pas als die vol is krijgt hun vader hem te zien, zodat hij trots kan zijn. Met hun goede neus ruiken ze de winnaars en jatten hun creaties om de prijzen op te strijken. Ze duwen ze een meisje weg, zodat ze een zandkastelenwedstrijd wonnen. Noel gaat op weg naar het gemeentehuis om zijn verhaal in te leveren, dan komt hij Piek en Poeke tegen. Zij vertellen hem, dat hij het verhaal moet opschrijven. Noel kan nog niet schrijven, Poeke schrijft het verhaal op. Noel gaat zo in zijn verhaal op, dat hij niet in de gaten heeft, dat Piek hem vast breit aan de bank. Een hond maakt hem los. Op het gemeentehuis winnen Piek en Poeke de wedstrijd. Niemand, op Timo na gelooft dat Noel de winnaar is. Ze maken hem uit voor leugenaar. De burgemeester raakt verliefd op Piek en Poeke. Als hij ze niet meer kan vinden is hij heel bedroefd. Vroeger heeft de tweeling weleens een huis in de fik gezet, een hond die de baby uit het huis redde wordt door hen gevangen. Van de ouders van de baby hebben ze een beker gekregen. Van Raamsdonk, de burgemeester vindt dat het de schuld is van Noel en Timo, dat de tweeling onvindbaar is geworden. Daarom sluit hij de speeltuinen en voetbalvelden. Moeder vindt, dat Noel trots moet zijn, dat zijn verhaal zo goed is dat het gejat werd. Ondertussen wordt ook het zwembad gesloten. Daarom gaan Timo en Noel met tegenzin naar het gemeentehuis om te zeggen, dat Noel heeft gelogen. De burgemeester wil echter alleen de tweeling terug en ontslaat Timo. Hun vader liet Piek en Poeke in een dierenwinkel werken, daar waren ze aardig tegen klanten, maar klierden ze de dieren. Zijn medewerker laat Van Delden een heleboel tweelingen zien in de hoop, dat hij verliefd worden op anderen. Dan wordt Van Delden echter misselijk.. Op doktersvoorschrift mag hij geen tweeling meer zien. Piek en Poeke lezen in de krant over een landelijke verhalenwedstrijd. Alleen leraren en hun klas mogen meedoen. De tweeling vervalst het diploma en wordt aangenomen voor de klas van Noel. De nieuwe juffen, Johanna en Hendrika laten de kinderen verhalen schrijven. Geen enkel verhaal is echter zo goed voor de verhalenwedstrijd. Alle meisjes moeten hun verhaal verscheuren, Piek en Poeke willen de vorige winnaar vinden. Ze weten niet dat Noel gewoon niet meer wil schrijven na de gebeurtenissen en komen erachter dat niemand goed kan schrijven. Als geen van de jongens een mooi verhaal heeft moeten de meisjes de verhalen van de snippers weer aan elkaar plakken. De juffen dreigen klaskonijn Stipje dood te maken als er geen mooi verhaal komt. Ook moeten ze op 1 been blijven staan en moet ze per persoon een dag in een donkere kast zitten. De kinderen mogen een plakwerk voor Timo maken, dan moeten ze het echter aan hen geven. Als ze dat niet doen wordt Stipje geslacht. Noel zoekt Timo op in het circus, hij vertelt over de vreselijke juffen. De burgemeester wil een winnend verhaal hebben, zodat hij de detectives kan betalen voor de opsporing van de vorige prijswinnaressen. Hij zal voor alle schoolklassen een Schrik je te pletterproject opzetten, zodat de kinderen op ideeen komen voor verhalen. Ze moeten allemaal enge dingen meemaken. Timo helpt Noel, samen verzinnen ze een valse prijsvraag. De deelnemers moeten zogenaamd naar een land en daar iets aan toevoegen. De tweeling reageert ook, Timo zegt, dat alleen de Noordpool nog over is. Na te aarzelen besluiten Piek en Poeke er toch naar toe te gaan om de beker te winnen. De hele school juicht als ze weggaan, alleen de directeur Kauwenaars is teleurgesteld, nu heeft hij geen onderwijzers meer. Piek en Poeke zijn dolblij, dat ze van de kinderen af zijn. De burgemeester ziet hen en gaat met hen mee naar de Noordpool. De voetbalvelden, speeltuinen en het zwembad gaan weer open en Timo komt terug als meester. Alles komt toch goed. Als Noel een keer tv kijkt is er een programma bezig over vreemde verschijnselen op de Noordpool, professor Wilbert (broer Piek en Poeke) zegt dat een kolonie is, dat zijn natuurlijke gang moet gaan. Info schrijfster Zie het verslag van het boek Kilometers cola en knetterende ruzies.
Boekfragment, bladzijde 75 “Wat nou, trots,” zegt Noel. “Je doet net of het leuk is of zo. Ik had een beker kunnen winnen hoor!” Zijn moeder doet een paar stappen naar achteren om haar schilderij beter te bekijken. Noel wordt nu echt boos. “Het kan je niks schelen, hé, dat ik geen prijs heb gewonnen.” “Nee hoor jongen.” Zijn moeder kijkt hem aan. “Ik ben toch wel trots op jou. Daar hoef je echt geen prijs voor te winnen. Je wilt toch schrijver worden? Dan gaat het niet om prijzen winnen, maar om het creatieve proces.” “Om wat?” vraagt Noel. “Dat je het met plezier hebt bedacht, anders is de lol er zo vanaf. Vond je het zelf een mooi verhaal?” “Ja,” zegt Noel. “Dat is het belangrijkste,” zegt zijn moeder. “Dat je zelf achter je werk staat. En dan komt pas wat een ander ervan vindt. Maar daar hoef jij je helemaal niet druk om te maken. Jouw verhaal vinden ze zo mooi dat ze het zelfs hebben gestolen. Daar kan geen prijs tegenop.” Ja hoor, denkt Noel. Aan haar heb ik ook echt niks. En hij loopt de deur uit. Noel is nog niet buiten of het gescheld begint weer. “Daar heb je die leugenaar!” Ze gaan om hem heen staan. “Wat ga je nu weer verzinnen?” “Dat-ie een prins is,” zegt een meisje lachend. “Of dat zijn vader eigenlijk miljonair is...” “Hou op!” schreeuwt Noel. De tranen springen in zijn ogen. “Jullie moeten ophouden, ik heb niet gelogen.” En hij loopt hard weg. Plaats & Tijd Plaats: een stad in Nederland
Tijd: in deze tijd waarschijnlijk. Het verhaal loopt chronologisch. Het verhaal duurt een paar weken. Titelverklaring Piek en Poeke stelen allerlei winnende dingen om bekers op te strijken. Dus is het steeds Hebbes! Genre: spannend kinderboek Personages Piek Zandstra: gemene vrouw, heeft tweelingzus, kan winnaars ruiken, is ook 1 van de juffen Johanna en Hendrika
Poeke Zandstra: “ “ Wilbert Zandstra: ook wel Boekenkast, zeer geleerd figuur, heeft zijn hele jeugd zitten leren
Noël Aarts: jongetje van 6 jaar, zit in groep 3, kan heel goed schrijven
Meneer Aarts: vader Noel
Juf Aafje: juf in groep 2
Meester Timo: circusacrobaat en meester
Meneer Kauwenaar: schooldirecteur

Juf Anja
Burgemeester Van Raamsdonk: een ontzettend bazig persoon, wordt verliefd op Piek en Poeke
Van Delden: persoonlijk medewerker burgemeester
Mevrouw Aarts: moeder Noel
Charlotte: wordt door Piek en Poeke geopereerd, zodat ze stem terug krijgt, per ongeluk natuurlijk
Meneer Bronkhorst: vader Charlotte
Willem: oom van Piek en Poeke waar ze als baby haar van aftrekken
Bartje: Piek en Poeke stelen zijn beker
Mevrouw Glibberbuik: wordt geklierd door buurkinderen Piek en Poeke
Klasgenoten Noel
Sam, Jonathan, Annabel, Frederikje, Cornelia, Joep, Sara, Brenda, Margot, Liselot, Naomi, Simone, Roosmarijn, Lucie, Ilias, Thomas Mening Wel een leuk boek om te lezen, erg origineel, maar het inderdaad leuker voor kinderen. Je moet wel van dat soort fantasieboeken houden. Dit is wel een kant die ik niet van Carry Slee had verwacht. Het was een verrassend boek Rapport Spanning: 6

Taalgebruik: 7
Onderwerp: 6,5
Personages: 5,5
Gebeurtenissen: 7
Eindcijfer: 6,4