1 Zakelijke gegevens
a auteur:De auteur is Ronald Giphart. Hij is geboren in 1965.
b titel/ondertitel: De titel van het boek is Giph
c overige zakelijke gegevens: Giph werd voor het eerst gedrukt in 1993, Ik heb de druk van 1995 gelezen.De uitgever is Nijgh & van Ditmar. Het boek telt 224 bladzijden. d genre: Het genre is een autobiografische roman, het is gebaseerd op het leven van Ronald Giphart in zijn studententijd. 2 Motivatie Ik ben het boek Giph gaan lezen, omdat ik niets te doen had op een regenachtige zondagmiddag. Ik was bij mijn vader, dus ik kon niet naar de bibliotheek gaan. Ik moest kiezen uit de boeken van mijn vader. Mijn vader heeft heel veel boeken, maar toch zijn er veel die mij niet aanspreken. Ik koos Giph, omdat ik nooit eerder een boek van Ronald Giphart had gelezen.
3 Eerste reactie
Toen ik het boek net uitgelezen had, was ik blij dat het boek uit was. Ik had dit boek over een lange periode gelezen. Normaal lees ik een boek in één a twee weken uit. Over dit boek heb ik wel een week of vijf gedaan denk ik. Dit kwam omdat ik het druk had met school en omdat ik het boek in eerste instantie toch niet voor een leesverslag las.
Later ging ik wat meer over het boek nadenken. Ik wilde weten hoe het verhaal verder ging. Aan het eind van het boek heeft de hoofdpersoon een aantal voornemens. Ik wilde graag weten hoe het hiermee af zou lopen. Ik irriteerde me een beetje aan het eind, omdat het boek abrupt afgelopen was en omdat ik dus nog steeds niet wist of die voornemens goed zouden komen.
4 Samenvatting
a opdracht: Het boek is aan niemand opgedragen.
b motto: Het boek heeft geen motto.
c inhoud
Samenvatting
Giph woont in een studentenhuis in Utrecht samen met zijn vrienden Monk en Thijm en een aantal andere studenten. Ze willen alledrie schrijver worden en hun favoriete gespreksonderwerpen zijn literatuur en seks. Naast Monk en Thijm heeft Giph nog veel meer vrienden. Veel van hen hebben, net als hijzelf, in het eetcafé ‘de Wingerd’ gewerkt en/of komen daar vaak. Giph is al een lange tijd verliefd op Noëlle, maar volgens Giph is Noëlle niet verliefd op hem. Noëlle is negen jaar jonger dan Giph. Giph denkt dat ze onbereikbaar voor hem is, dus hij gaat ook veel met andere meisjes om. Giph voelt zich ook erg aangetrokken tot de elf jaar oudere Freanne, de moeder van Noëlle. Omdat zij de moeder is van een vriendin van hem, elf jaar ouder en getrouwd is, neemt hij niet eens de moeite om haar te verleiden. Het enige wat hij doet is naar haar kijken, haar bewonderen en over haar fantaseren. Op oudejaarsavond 1990 organiseren Giph en zijn huisgenoten een groot feest. Noëlle, Freanne en nog veel meer leuke meisjes zijn er ook. Tijdens een spelletje in het donker, als iedereen flink aangeschoten is, zoent Giph met Freanne. Eerder die avond heeft hij ook al met twee andere meisjes gezoend. Eind februari gaat Giph met een groep vrienden op skivakantie naar Veysonnaz. De laatste avond wordt hij een beetje verliefd op de skilerares Constance, waar hij ook mee zoent. Als ze weer thuis zijn krijgt hij van Freanne en brief waarin ze laat merken dat ze Giph wel leuk vind. Bij de brief zit een uitnodiging voor het boekenbal in Amsterdam. Hij neemt Monk en Thijm mee. Na het boekenbal gaat Giph met Freanne mee naar haar huis. Daar hebben ze voor het eerst seks en vertelt Freanne dat ze ervan droomt om naast haar man Nic, nog 10 minnaars te hebben. Giph blijft vaak bij Freanne slapen. Als hij een keer mee is naar haar huis in Baarn komen Nic en Noëlle onverwacht thuis. Nic lijkt het niet erg te vinden en hij en Freanne laten Giph en Noëlle alleen achter. Die nacht ontmaagt Giph Noëlle op een boot, nadat zij heeft toegegeven al een hele tijd verliefd op Giph te zijn. In de zomer geven een paar kennissen van Giph een groot feest op een boot. Thijm, Monk en Giph zijn niet officieel uitgenodigd, maar gaan er toch heen. Giph wordt heel dronken en maakt het zichzelf niet gemakkelijk door allerlei onbekende mensen de grond in te boren. Hierdoor krijgt hij ruzie met een aantal vrienden. Thijm, Monk en Giph gaan een paar dagen kamperen in de Ardennen. Op de camping ontmoeten ze twee leuke meisjes. Nu zijn ze met drie jongens en maar twee meisjes. Daarom besluiten ze een weddenschap te houden; wie verliest en dus alleen overblijft, krijgt van de andere twee een fles drank. Thijm, Monk en de twee meisjes hebben het heel leuk, maar Giph valt duidelijk buiten de groep. Op een avond spelen ze ‘truth-or-dare’. Giph krijgt als vernederende opdracht om in zijn tent te gaan liggen en te gaan slapen. Hij voelt zich erg beledigd en is boos op zijn ‘beste vrienden’. Als hij later weer een feest heeft van Freanne zoent hij eerst met Noëlle. Freanne ziet dat en loopt boos naar haar werkkamer. Als Giph haar achterna gaat, ligt ze huilend op de slaapbank en ze zegt dat ze te veel voor hem is gaan voelen. Giph troost haar en een paar minuten later komt Noëlle huilend de kamer binnen. Ze blijven daar de hele avond zitten en bemoeien zich niet meer met het feest. Ze drinken en praten veel. Uiteindelijk bedrijven ze met z’n drieën de liefde en vallen in slaap. De volgende ochtend wordt Giph alleen wakker. Noëlle is om onduidelijke reden boos terug naar Utrecht en Freanne zit in de keuken een sigaret te roken. Giph is ineens erg geïrriteerd en laat Freanne verbaasd, verdrietig en alleen achter. Een paar weken later heeft Giph weer een feest, dit keer van Sub Rosa, de uitgeverij van Nic en Freanne. Hij is niet van plan te gaan. Hij heeft Noëlle of Freanne sinds het trio niet meer gesproken en hij is niet officieel uitgenodigd. Maar als Monk en Thijm beweren dat Jeroen Brouwers ook uitgenodigd is, gaat hij uiteraard wel. Jeroen Brouwers is zijn favoriete schrijver. Ook op het feest negeren Freanne en Noëlle hem. Net als Giph besluit om weg te gaan komt Brouwers met een onbekende vrouw aanlopen. Giph, Monk en Thijm blijven als drie kleine, bange jongetjes op een afstandje luisteren naar de gesprekken die Brouwers voert. Op een gegeven moment zijn ze toch in het gesprek betrokken geraakt en zijn bijna alle gasten (inclusief Freanne en Noëlle) vertrokken. Brouwers herkent Giph nog van de eerste keer dat ze elkaar zagen op een feest bij Geerten Meijsing. Hij herinnert zich nog dat ze elkaar een hand hebben gegeven en dat Giph een bepaalde opmerking had gemaakt. Giph is in de wolken. Als alle drank op is nodigt Nic iedereen uit om mee uit eten te gaan. Giph en Brouwers hebben het de hele avond over literatuur. In de loop van de avond worden vooral Brouwers, Thijm en Nic steeds meer dronken. Na het eten besluiten Brouwers, Coco (de vrouw die met hem mee was gekomen), Monk en Giph naar Coco’s huis te gaan. Daar gaan ze door met praten en drinken. Brouwers drinkt veel te veel en gaat zich raar gedragen. Hij veranderd van het ene op het andere moment van stemming en beschuldigt Giph ervan dat hij helemaal niets over zijn werk weet. Weer een moment later zegt hij dat hij moe is van het schrijven en dat Giph het van hem over moet nemen. Giph vind het erg vervelend worden en besluit weg te gaan. Hij vindt het absoluut niet leuk hoe Brouwers zich gedragen heeft. Als Giph thuis komt voelt hij zich beroerd. Hij is misselijk en dronken. Op het toilet moet hij overgeven. Hij kijkt in de spiegel en denkt na over de afgelopen avond en vooral over zichzelf. Hij komt tot de conclusie dat hij eigenlijk weinig voorstelt en noemt zichzelf apathisch en vooral lelijk. 5 Onderzoek van de verhaaltechniek a Thema: Het genre van het boek is een autobiografische roman. Het onderwerp is het leven van Ronald Giphart in zijn studententijd. Maar dit kan ik niet echt een concreet thema noemen. Ik denk dat het uiteindelijke thema van het boek relaties is. Het draait in "Giph" om relaties in vele opzichten. Vriendschap, liefde, familie en de relatie tussen mensen die elkaar voor het eerst ontmoeten. Giph staat centraal in het aangaan of het verbreken van relaties. Dit citaat gaat over de relatie tussen Giph en Freanne: “Freanne zei (nee, fluisterde): ‘Ik heb jou altijd al heel erg leuk gevonden.’ Ik knikte en fluisterde terug: ‘Wat doen we nu?’ Ze giechelde. We giechelden samen. ‘Ik weet het niet,’ zei ze. ‘Ik weet het ook niet,’ zei ik. ‘Jij bent de oudste.’ Ik bedoel, ik wist het echt niet. Ik dacht aan Noëlle, die op het feest rondliep. Ik dacht aan Nic (Freannes man), die ook op het feest rondliep. Ik dacht heel burgerlijk aan al die nijdassen die ons zouden zien en die ons zouden verlinken.” Dit stukje staat op bladzijde 39. Hier merkte ik duidelijk dat Giph niet zo goed weet wat hij wil. Hij twijfelt over zijn relatie met Freanne. Er gaat een wereld voor hem open, maar eigenlijk kan hij het niet maken om erop in te gaan, omdat Asja, een meisje dat verliefd op hem is, speciaal voor hem naar het feest gekomen is. Hier merkte ik goed dat Giph een zooitje van zijn liefdesleven maakt. b motieven: • Vriendschap: vriendschap en vrienden zijn ook erg belangrijk in het boek. Giph schrijft vaak over zijn vrienden, zo bestudeert hij hun groepsgedrag of beschrijft hij de karakters van Monk en Thijm. Daarbij vindt hij ze erg belangrijk en schrijft op blz.121/122 "Ik hou heel erg veel van mijn vrienden. Ik ben ieder dag weer blij dat mijn vrienden mijn vrienden zijn. Mijn vrienden zijn mooie mensen." • Literatuur: Giph is een schrijver en heeft dan natuurlijk het een en ander te melden over literatuur. Hij heeft vaak kritiek op de Nederlandse literatuur, op schrijvers, op stromingen en op de groepjes. Hij heeft ook vaak evenementen meegemaakt die met literatuur te maken hebben, zoals het boekenbal en feestjes van schrijvers en uitgevers. Giph schrijft over de literatuur wanneer hij iets heeft meegemaakt waar hij dat mee relateert. • Genot: Giph wil genieten van het leven. Dit genieten probeert hij te bereiken door vooral de dingen te doen die hij leuk vindt, feestjes, schrijven, seks en vrouwen. • Seks: In het boek schrijft denkt Giph vaak aan seks. Zijn vrienden zeggen dat je met Giph alleen over seks en literatuur kan praten. Zijn bijnaam is dan ook ‘Seksgiph’. Ook schrijft hij veel over seks en gaat hij in het boek met een aantal vrouwen naar bed. • Jeroen Brouwers: Jeroen Brouwers is de lievelingsschrijver van Giph en ook zijn idool. Hij praat veel met zijn vrienden over deze schrijver en hij kent al zijn boeken uit zijn hoofd. Ook voert hij hele gesprekken in citaten van Brouwers. c verband titel, ondertitel en thema: De titel van het boek is Giph, omdat de hoofdpersoon Giph heet. Deze naam is overduidelijk van de achternaam van de schrijver afgeleid, de laatste drie letters van Giphart zijn weggelaten. Het leven van Giph lijkt ook een beetje van het leven van Giphart afgeleid te zijn. Hij studeert bijvoorbeeld, net als Giphart, in Utrecht, hij wil graag schrijver worden en Jeroen Brouwers is als een literaire held voor hem. Ik ben erachter gekomen dat je Giph een woordspeling is en dat je het uitspreekt als ‘gif’. Dit heeft te maken met de giftigheid van Giphs karakter. Ik kan geen citaat geven waar het verband tussen titel, ondertitel en thema wordt uitgelegd, omdat de titel simpelweg de naam van de hoofdpersoon is. d structuur: Het verhaal verloopt chronologisch. Er zitten wel wel flashbacks in het verhaal. Deze worden gebruikt om iets te bevestigen. In zijn boek zegt hij bijvoorbeeld: ‘Ik heb een hekel aan vrouwen die niet weten wat ze willen’ (blz 78) Vervolgens vertelt hij een verhaal over een vrouw die hij in het verleden ontmoette en die niet wist wat ze wilde. Hij vertelt dan hoe erg hij zich daar toen aan ergerde. Het boek heeft een open einde. Het boek is gebaseerd op de studententijd van Ronald Giphart, niet op zijn leven. Je weet niet hoe het verder gaat met Giph, omdat ik zijn boek alleen de studententijd beschreven wordt. Ook neemt Giph zich aan het einde een aantal dingen voor. Je weet niet hoe het met deze voornemens af zal lopen. Het boek bevat tien hoofdstukken en een epiloog: ‘Ik ben de verhalen die ik vertel’. e perspectief
Het boek is geschreven in een enkelvoudig ik-perspectief. Je ziet alles door de ogen van Giph. Je weet alleen wat hij weet en je weet niet hoe andere personages ergens over denken. Je leest zeg maar de gedachten van Giph. Het leek alsof hij de verhalen echt aan me vertelde. Dit is een citaat waaraan je duidelijk ziet dat het verhaal in een ik-perspectief geschreven is: ‘Ik liep met een dienblad langs een meisjesjaarclub uit Leiden.’ (blz 51) f ruimte
Het boek speelt zich met name af in Utrecht. Giph woont in een studentenhuis en gaat vaak naar De Wingerd, zijn stamcafé. Ook wonen al zijn studentenvrienden in Utrecht. Ook speelt het verhaal zich af op vakantie in België, Zwitserland en Limburg. Ook gaat Giph naar Amsterdam voor het Boekenbal en naar Zandvoort om een dagje te wandelen met zijn beste vrienden.
• ‘Een korte groet vanaf het te grote terras van ons te kleine appartement in de monstrueuze flat H, Veysonnaz, Zwitserland.’ (blz 29)
• ‘Maargoed, toen we in Zandvoort dus echt werkelijk doodgingen van de kou, zijn we terug naar Utrecht gereden om in De Wingerd op het komende jaar te drinken.’ (blz 8)
• ‘Bij de brief zat een uitnodiging voor het Boekenbal in Amsterdam. Freanne vroeg of ik haar chaperon wilde zijn.’ (blz 73)
g tijd
Het verhaal speelt zich chronologisch af. De gebeurtenissen vinden plaats in 1990 en 1991. In het boek vieren Giph en zijn vrienden oud en nieuw, dan wordt het 1991.Verder zijn er wel een aantal flashbacks. Je kunt zien dat dit verhaal chronologisch is opgebouwd, doordat er aan ieder hoofdstukbegin een datum staat. Het boek begint op nieuwjaarsavond van 1990 en het loopt tot het begin van de nazomer in 1991. Typisch is, dat de eerste acht hoofdstukken ieder een maand bestrijken en dat de laatste drie hoofdstukken een korte periode hebben van ongeveer 1 maand: de maand augustus. In het verhaal komen een aantal flashbacks voor, bijvoorbeeld als Giph terug denkt aan een van zijn ex-vriendinnen of aan een vriendenmoment in zijn leven. In het boek worden weinig kunstgrepen met tijd toegepast, hierdoor zijn sommige stukken wel een beetje langdradig. h personages
De hoofdpersoon van het boek is Giph. Over zijn uiterlijk wordt weinig bekend gemaakt in verhaal. Wel is duidelijk dat hij waarschijnlijk niet lelijk is, want hij heeft veel vriendinnen in het verhaal. In het boek is Giph 25 jaar. Hij is gestopt met zijn studie Nederlands en hij wil ooit een keer schrijver worden. Hij heeft geen baantje in het verhaal. Zijn grootste idool is de schrijver Jeroen Brouwers. Volgens mij vinden bijna alle personages Giph een aardige man. Freanne (een minnares) zegt bijvoorbeeld dat ze van Giph is gaan houden, omdat hij zo lief is. Ik denk dat ik Giph niet echt zou mogen. Volgens mij is hij niet te vertrouwen en versiert hij elke vrouw die op zijn pad komt. Giph denkt soms slecht over bepaalde personen, maar laat dit dan niet blijken. Ik denk dat schrijver worden het grootste doel van Giph is. Daar praat hij veel over in het boek. Ook denk ik dat vrouwen versieren en lol maken in het leven doelen van hem zijn. Giph verandert in het boek. Eerst is hij erg vrolijk en vertelt hij graag verhalen over zijn vrienden en over gebeurtenissen in het studentenhuis. In de loop van het verhaal wordt hij steeds depressiever. Aan het einde van het verhaal is hij erg depressief en teleurgesteld, mede doordat zijn favoriete schrijver hem teleurgesteld heeft. Thijm en Monk zijn de beste vrienden van Giph. Ze wonen bij hem in het studentenhuis en de drie vrienden ondernemen samen veel dingen. Ze gaan bijvoorbeeld met elkaar op vakantie. Over het uiterlijk van de vrienden wordt weinig losgelaten. Ik denk dat ze niet lelijk zijn, omdat ze net als Giph veel aandacht van vrouwen krijgen. Thijm en Monk hebben dezelfde mening over literatuur als Giph. Ze hebben alledrie een beetje hetzelfde karakter, misschien komt dat omdat ze vrienden zijn. Verder kom je weinig te weten over Monk en Thijm. Volgens mij denken ze hetzelfde als Giph en zijn ze het altijd met elkaar eens. Thijm en Monk zijn bijpersonen. Freanne is de minnares van Giph. Samen met haar man Nic heeft ze een uitgeverij, Sub Rosa. Freanne is 36 jaar oud en houdt er minstens tien minnaars op na. Giph is daar een van. Freanne is een mooie vrouw, ze is intelligent en weet veel over literatuur. In de loop van het verhaal hecht ze zich aan Giph en ze bang dat hij haar in de steek laat. Ze is van hem gaan houden. Noëlle is de andere minnares van Giph. Opmerkelijk is het feit dat ze de dochter van Freanne is. Noëlle en Freanne accepteren dat Giph niet tussen hen kan kiezen, dus gaan ze allebei met hem. Noëlle is erg jong voor Giph. Ik denk dat ze rond de 19 jaar oud is. Noëlle werkt bij De Wingerd. Verder wordt er niet duidelijk gemaakt wat ze doet in het dagelijks leven. Noëlle heeft een jongensachtig uiterlijk en ze houdt ervan om mensen gek te maken. Dat doet ze bijvoorbeeld met Giph en nog een paar mannen in het verhaal. Volgens Giph is ze ‘bruusk, verveeld, verwend en tegelijkertijd (of misschien wel daarom) heel erg mooi en leuk’. Andrea, Céline, Merel en Dop zijn huisgenoten van Giph. Ik noem ze samen omdat er over hen weinig duidelijk gemaakt wordt in het verhaal. Alleen over Andrea wordt iets meer vertelt. Ze heeft een ‘droogneukrelatie’ met Giph. Dit houdt in dat ze samen veel over seks praten, maar ze nooit echt seks met elkaar hebben. Ook wordt er verteld dat Andrea groffe woorden in haar mond neemt. Andrea, Céline, Merel en Dop zijn volgens mij echte feestbeesten. Ze zijn op alle feesten die in het boek voorkomen, behalve op het boekenbal. Fritsjof is een huisgenoot van Giph, Thijm, Monk, Andrea, Céline, Merel en Dop. Hij heeft geen goede relatie met zijn huisgenoten. Over hem wordt het meest geroddeld. Er wordt verteld dat hij een saai leven heeft en dat hij altijd stiekem het eten van anderen op eet. Giph, Thijm en Monk maken zelfs een blufplan om hem te vermoorden. Dit gebeurt weliswaar in dronken status op vakantie, maar toch geeft het aan dat ze hem niet mogen. Anders hadden ze dat plan nooit gemaakt. i schrijfstijl
Ronald Giphart heeft volgens mij wel een toegankelijke schrijfstijl. Af en toe gebruikt hij wel moeilijke woorden, waarvan ik niet meteen wist wat ze betekenden. Meestal wist ik het wel als ik er even over nadacht of kon ik het opmaken uit de context. Ik vond dat het taalgebruik heel erg grof was. Hier stoorde ik mij erg aan. Dit zijn een aantal voorbeelden van groffe passages in het verhaal: • “Ik knikte. ‘Die gaan straks neuken, let maar eens op” (blz 211) • “Thuisgekomen rende ik onmiddellijk naar de wc. Schaterend heb ik daar vervolgens goddome staan kotsen.” (blz 219) • “Ik dacht: Rot toch op met dat gezeur over schrijven altijd maar, walgelijke paternist.” • “Twee van de onbekende borsten sloegen hun arm om me heen en lispelden dat het zo’n geweldig feest was en dat ze hoorden bij een vriend van een huisgenoot en dat ze uit Limburg kwamen en vroeger heel kuthelijk waren opgevoed, eg hééél kutheliek.” (blz 31) • “In de boekenkast van mijn vader vond ik niet zo bijster veel geilmakende pikken en kutten, en het gevolg was dat ik zo een beetje alle morsige momenten die me wel wat deden uit m'n hoofd kende.” (blz 52) Ik vind het heel vreemd dat Giph zo grof is, terwijl hij wel moeilijke woorden gebruikt. Ik verwacht dat mensen die grof taalgebruik gebruiken, niet al te slim zullen zijn. Ik vind het opmerkelijk dat de schrijver de uiterlijke kenmerken van de personages niet naar voren brengt. j plaats in de literatuurgeschiedenis
Ronald Giphart hoort bij de nieuwe generatie schrijvers. De stijl is modern, dat merk je aan de zinnen, het woordgebruik, schuttingtaal en het vele praten over seks. k informatie over de schrijver
Ronald Edgar Giphart werd op 17 december 1965 geboren in Dordrecht. Na hem volgden nog twee zusjes. Zijn moeder Wijnie Jabaai was een kamerlid van de PvdA. Giphart bracht zijn pubertijd door in Soestdijk. Daar ging hij naar het Baarnsch Lyceum, dezelfde school waarop prins Willem-Alexander ook zat. Giphart is daar bevriend geworden met Bert Natter, met wie hij later een literair jongerenblad (De Uitlaat) maakte. Samen schreven ze toneelstukken, richtten een tijdschrift op (De ergoego gids) en begonnen ze zelfs aan een trilogie, geïnspireerd door Jeroen Brouwers. In 1987 verhuist Giphart naar Zuilen in Utrecht om Nederlands te gaan studeren. Hij is na 3 jaar echter gestopt om schrijver te worden. Jarenlang werkte hij als nachtportier in een Utrechts ziekenhuis. Vanaf 1994 is hij fulltime schrijver. In 1997 trouwde de schrijver met Mascha en in 1998 krijgen zij hun eerste kind, een zoon. Twee jaar later wordt hun dochter geboren. Gipharts debuut Ik ook van jou komt uit in 1992. Dit boek werd bekroond met het Gouden Ezelsoor voor het best verkochte debuut en werd in 2001 verfilmd. In de film speelden o.a. Antonie Kamerling, Angela Schijf en Beau van Ervendorens. Een jaar later (maart 1993) verscheen zijn tweede roman: Giph. Het boek waar hij zogezegd ‘vadermoord’ pleegt op zijn literaire held Jeroen Brouwers en zijn ‘grote queeste naar literatuur en seks’ vervolgt. Het Utrechtse studentenleven, waarin het boek zich afspeelt, wordt door hem ‘één groot geil gezellig feest’ genoemd. In hetzelfde jaar maakte Giphart samen met Bert Natter (onder de pseudoniemen Arnold Hitgrap en Brett Tanner) het boek Kwadraats Groot Literair Lees Kijk Knutsel en Doe Vakantieboek. In 1995 komt zijn verhalenbundel Het feest der liefde uit en in 1996 de roman Phileine zegt sorry, waarvan de filmeditie in oktober 2003 is uitgekomen. Verder zijn van Giphart o.a. de boeken De voorzitter (1999), Ik omhels je met duizend armen (2000) en Ten liefde! (2001) verschenen. In 1998 heeft hij met Gerard van Kalmthout het toneelstuk Frühstück no future geschreven. In 2002 zijn plannen gemaakt om na Phileine zegt sorry en Ik ook van jou ook De voorzitter en Ik omhels je met duizend armen te gaan verfilmen. 6 Beoordeling Ik denk dat het thema van het boek relaties is. Dit vind ik op zich een leuk onderwerp om over te lezen, maar dit boek vond ik wat minder. Het boek heeft vrij veel motieven, daardoor ging het niet alleen over relaties, maar ook over een hoop andere dingen die mij niet aanspraken. Het motief Jeroen Brouwers sprak mij bijvoorbeeld niet erg aan. Voor ik dit boek las, had ik nog nooit van hem gehoord, laat staan een boek van hem gelezen. Als Giph het werk van Brouwers citeert, doet het mij niks. Bij een lezer die wel boeken van Brouwers gelezen heeft, zal het waarschijnlijk een gevoel van herkenning oproepen. Ook het motief seks vond ik minder interessant. Na een tijdje werden de seksistische opmerkingen en de wijze hoe Giph over seks denkt irritant. Dit kwam denk ik vooral door het groffe taalgebruik. Ik heb wel eerder autobiografische romans en dagboekromans gelezen, maar die waren toch anders dan dit boek. Wat ik wel positief vond, is dat het net leek of Giph het echt tegen jou had. Alsof hij weet dat je er bent. In andere boeken, bijvoorbeeld Het Dagboek van Anne Frank, heb ik dat nooit ervaren. Veel gebeurtenissen in het boek konden me niet echt boeien. Ik was niet echt nieuwsgierig hoe het Giph af zou gaan of hoe een gebeurtenis verder zou gaan. Als voorbeeld neem ik de dag dat Giph met Freanne naar het Boekenbal gaat. Giph geeft dan veel commentaar over schrijvers die hij daar tegenkomt. Van veel schrijvers heb ik nog nooit wat gelezen, dus aan dat commentaar had ik niks. Ik vond dat er niet veel spanning in het boek zat. Ik wilde nergens persé weten hoe het afliep. Normaal gesproken lees ik boeken heel snel uit, omdat ik niet meer kan stoppen met lezen als het spannend of interessant is. Soms lees ik door tot diep in de nacht. In de periode dat ik Giph las, heb ik veel meer nachtrust gehad. Ik legde het boek nogal snel weg, omdat ik het niet interessant genoeg vond. Ik kon niet erg veel spanningsbogen en kunstgrepen ontdekken. Ik kan me voorstellen dat je wil weten of het nog goed afloopt tussen Giph, Freanne en Noëlle en dat je wil weten voor wie Giph nou uiteindelijk kiest. Mij kon het niet echt boeien. Ik vond het sowieso maar een raar verhaal, dat Giph op een moeder en een dochter tegelijk verliefd was en met beiden een relatie had. Ik vind dat de personages slecht beschreven worden. Je komt weinig over hun karakter en uiterlijk te weten. De enige persoon over wie je wat meer van zijn karakter te weten komt is Giph. Ik vind het jammer dat er niet zo diep wordt ingegaan op de bijpersonen. Soms wist ik helemaal niet over welk van de honderd meisjes het nou weer ging, simpelweg omdat ze nauwelijks beschreven werden. Ik vond Giph geen leuke of interessante hoofdpersoon. Ik kan me niet met hem identificeren. Waarschijnlijk komt dat, omdat hij in een heel ander wereldje leeft dan ik. Hij leeft in een studentenwereld, waarbij ik me weinig voor kan stellen. Misschien zou ik het boek leuker vinden, als ik zelf ook student was. Ik denk dat ik Giph niet aardig zou vinden. Volgens mij is hij egoïstisch en kan hij alleen maar over seks en literatuur praten. Het verhaal verloopt in sprongen. Het is niet evenwichtig verdeeld. Er worden per hoofdstuk een paar dagen besproken en daarna wordt er weer een tijd overgeslagen. Dit vond ik irritant met lezen, omdat ik niet precies in kon schatten hoeveel dagen het hoofdstuk besloeg. Ergens aan het einde van het boek gaat Giph bijvoorbeeld opeens heel gedetailleerd gebeurtenissen tussen hem, Freanne en Noëlle beschrijven. Dit duurde erg lang, terwijl hij andere gebeurtenissen heel kort op een bladzijde samenvat. Het boek speelt zich af in een jaar tijd. Sommige dingen vond ik erg langdradig, bijvoorbeeld de nadenkmomenten van Giph. Volgens mij schrijft hij dan letterlijk op wat hij denkt. Dit vond ik niet bijster interessant, dus las ik daar snel doorheen. Aan het begin van het verhaal introduceert Giph zijn vrienden. Dit is rommelig, ik raakte snel de draad kwijt. Ik vond het wel goed dat Giphart het boek zo heeft geschreven, dat ik later wel precies wist wie wie was. Dat had ik niet verwacht na die rommelige introductie aan het begin. Ik vond het vreselijk irritant dat Giph zo grof was. Ik vond dat hij veel te veel over seks praatte en dingen zei die nergens op sloegen. Ik dacht altijd dat literatuur een soort vorm van kunst was. Dat stond in Laagland. Daarom vond ik het zonde dat op bijna elke bladzijde de woorden ‘pik’ en ‘neuken’ voorkwamen. Na een tijdje begon ik me hier echt aan te ergeren. Ik vond het wel leerzaam dat Giph af en toe moeilijke woorden gebruikte. Dit was wel weer goed voor mijn woordenschat. Ik vind het vreemd dat Giph zulke groffe woorden gebruikt en tegelijkertijd ook heel dure woorden. 7 Bronvermelding André Nienteld, Giphart onder de zon, In: Leerkracht, juni 2002, 8 februari 2005. De Ronald Giphart Fanclub, Ronald Giphart, Op:
www.tamannafan.com, datum van aanpassing niet aanwezig.
URL: http://tamannafan.tripod.com/id1.html
17 februari 2005. Uitgeverij Podium, Ronald Giphart, Op: www.giphart.nl, datum van aanpassing niet aanwezig. URL: http://www.giphart.nl/index2.html?menu=highlight&code=6
17 februari 2005.
c overige zakelijke gegevens: Giph werd voor het eerst gedrukt in 1993, Ik heb de druk van 1995 gelezen.De uitgever is Nijgh & van Ditmar. Het boek telt 224 bladzijden. d genre: Het genre is een autobiografische roman, het is gebaseerd op het leven van Ronald Giphart in zijn studententijd. 2 Motivatie Ik ben het boek Giph gaan lezen, omdat ik niets te doen had op een regenachtige zondagmiddag. Ik was bij mijn vader, dus ik kon niet naar de bibliotheek gaan. Ik moest kiezen uit de boeken van mijn vader. Mijn vader heeft heel veel boeken, maar toch zijn er veel die mij niet aanspreken. Ik koos Giph, omdat ik nooit eerder een boek van Ronald Giphart had gelezen.
Samenvatting
Giph woont in een studentenhuis in Utrecht samen met zijn vrienden Monk en Thijm en een aantal andere studenten. Ze willen alledrie schrijver worden en hun favoriete gespreksonderwerpen zijn literatuur en seks. Naast Monk en Thijm heeft Giph nog veel meer vrienden. Veel van hen hebben, net als hijzelf, in het eetcafé ‘de Wingerd’ gewerkt en/of komen daar vaak. Giph is al een lange tijd verliefd op Noëlle, maar volgens Giph is Noëlle niet verliefd op hem. Noëlle is negen jaar jonger dan Giph. Giph denkt dat ze onbereikbaar voor hem is, dus hij gaat ook veel met andere meisjes om. Giph voelt zich ook erg aangetrokken tot de elf jaar oudere Freanne, de moeder van Noëlle. Omdat zij de moeder is van een vriendin van hem, elf jaar ouder en getrouwd is, neemt hij niet eens de moeite om haar te verleiden. Het enige wat hij doet is naar haar kijken, haar bewonderen en over haar fantaseren. Op oudejaarsavond 1990 organiseren Giph en zijn huisgenoten een groot feest. Noëlle, Freanne en nog veel meer leuke meisjes zijn er ook. Tijdens een spelletje in het donker, als iedereen flink aangeschoten is, zoent Giph met Freanne. Eerder die avond heeft hij ook al met twee andere meisjes gezoend. Eind februari gaat Giph met een groep vrienden op skivakantie naar Veysonnaz. De laatste avond wordt hij een beetje verliefd op de skilerares Constance, waar hij ook mee zoent. Als ze weer thuis zijn krijgt hij van Freanne en brief waarin ze laat merken dat ze Giph wel leuk vind. Bij de brief zit een uitnodiging voor het boekenbal in Amsterdam. Hij neemt Monk en Thijm mee. Na het boekenbal gaat Giph met Freanne mee naar haar huis. Daar hebben ze voor het eerst seks en vertelt Freanne dat ze ervan droomt om naast haar man Nic, nog 10 minnaars te hebben. Giph blijft vaak bij Freanne slapen. Als hij een keer mee is naar haar huis in Baarn komen Nic en Noëlle onverwacht thuis. Nic lijkt het niet erg te vinden en hij en Freanne laten Giph en Noëlle alleen achter. Die nacht ontmaagt Giph Noëlle op een boot, nadat zij heeft toegegeven al een hele tijd verliefd op Giph te zijn. In de zomer geven een paar kennissen van Giph een groot feest op een boot. Thijm, Monk en Giph zijn niet officieel uitgenodigd, maar gaan er toch heen. Giph wordt heel dronken en maakt het zichzelf niet gemakkelijk door allerlei onbekende mensen de grond in te boren. Hierdoor krijgt hij ruzie met een aantal vrienden. Thijm, Monk en Giph gaan een paar dagen kamperen in de Ardennen. Op de camping ontmoeten ze twee leuke meisjes. Nu zijn ze met drie jongens en maar twee meisjes. Daarom besluiten ze een weddenschap te houden; wie verliest en dus alleen overblijft, krijgt van de andere twee een fles drank. Thijm, Monk en de twee meisjes hebben het heel leuk, maar Giph valt duidelijk buiten de groep. Op een avond spelen ze ‘truth-or-dare’. Giph krijgt als vernederende opdracht om in zijn tent te gaan liggen en te gaan slapen. Hij voelt zich erg beledigd en is boos op zijn ‘beste vrienden’. Als hij later weer een feest heeft van Freanne zoent hij eerst met Noëlle. Freanne ziet dat en loopt boos naar haar werkkamer. Als Giph haar achterna gaat, ligt ze huilend op de slaapbank en ze zegt dat ze te veel voor hem is gaan voelen. Giph troost haar en een paar minuten later komt Noëlle huilend de kamer binnen. Ze blijven daar de hele avond zitten en bemoeien zich niet meer met het feest. Ze drinken en praten veel. Uiteindelijk bedrijven ze met z’n drieën de liefde en vallen in slaap. De volgende ochtend wordt Giph alleen wakker. Noëlle is om onduidelijke reden boos terug naar Utrecht en Freanne zit in de keuken een sigaret te roken. Giph is ineens erg geïrriteerd en laat Freanne verbaasd, verdrietig en alleen achter. Een paar weken later heeft Giph weer een feest, dit keer van Sub Rosa, de uitgeverij van Nic en Freanne. Hij is niet van plan te gaan. Hij heeft Noëlle of Freanne sinds het trio niet meer gesproken en hij is niet officieel uitgenodigd. Maar als Monk en Thijm beweren dat Jeroen Brouwers ook uitgenodigd is, gaat hij uiteraard wel. Jeroen Brouwers is zijn favoriete schrijver. Ook op het feest negeren Freanne en Noëlle hem. Net als Giph besluit om weg te gaan komt Brouwers met een onbekende vrouw aanlopen. Giph, Monk en Thijm blijven als drie kleine, bange jongetjes op een afstandje luisteren naar de gesprekken die Brouwers voert. Op een gegeven moment zijn ze toch in het gesprek betrokken geraakt en zijn bijna alle gasten (inclusief Freanne en Noëlle) vertrokken. Brouwers herkent Giph nog van de eerste keer dat ze elkaar zagen op een feest bij Geerten Meijsing. Hij herinnert zich nog dat ze elkaar een hand hebben gegeven en dat Giph een bepaalde opmerking had gemaakt. Giph is in de wolken. Als alle drank op is nodigt Nic iedereen uit om mee uit eten te gaan. Giph en Brouwers hebben het de hele avond over literatuur. In de loop van de avond worden vooral Brouwers, Thijm en Nic steeds meer dronken. Na het eten besluiten Brouwers, Coco (de vrouw die met hem mee was gekomen), Monk en Giph naar Coco’s huis te gaan. Daar gaan ze door met praten en drinken. Brouwers drinkt veel te veel en gaat zich raar gedragen. Hij veranderd van het ene op het andere moment van stemming en beschuldigt Giph ervan dat hij helemaal niets over zijn werk weet. Weer een moment later zegt hij dat hij moe is van het schrijven en dat Giph het van hem over moet nemen. Giph vind het erg vervelend worden en besluit weg te gaan. Hij vindt het absoluut niet leuk hoe Brouwers zich gedragen heeft. Als Giph thuis komt voelt hij zich beroerd. Hij is misselijk en dronken. Op het toilet moet hij overgeven. Hij kijkt in de spiegel en denkt na over de afgelopen avond en vooral over zichzelf. Hij komt tot de conclusie dat hij eigenlijk weinig voorstelt en noemt zichzelf apathisch en vooral lelijk. 5 Onderzoek van de verhaaltechniek a Thema: Het genre van het boek is een autobiografische roman. Het onderwerp is het leven van Ronald Giphart in zijn studententijd. Maar dit kan ik niet echt een concreet thema noemen. Ik denk dat het uiteindelijke thema van het boek relaties is. Het draait in "Giph" om relaties in vele opzichten. Vriendschap, liefde, familie en de relatie tussen mensen die elkaar voor het eerst ontmoeten. Giph staat centraal in het aangaan of het verbreken van relaties. Dit citaat gaat over de relatie tussen Giph en Freanne: “Freanne zei (nee, fluisterde): ‘Ik heb jou altijd al heel erg leuk gevonden.’ Ik knikte en fluisterde terug: ‘Wat doen we nu?’ Ze giechelde. We giechelden samen. ‘Ik weet het niet,’ zei ze. ‘Ik weet het ook niet,’ zei ik. ‘Jij bent de oudste.’ Ik bedoel, ik wist het echt niet. Ik dacht aan Noëlle, die op het feest rondliep. Ik dacht aan Nic (Freannes man), die ook op het feest rondliep. Ik dacht heel burgerlijk aan al die nijdassen die ons zouden zien en die ons zouden verlinken.” Dit stukje staat op bladzijde 39. Hier merkte ik duidelijk dat Giph niet zo goed weet wat hij wil. Hij twijfelt over zijn relatie met Freanne. Er gaat een wereld voor hem open, maar eigenlijk kan hij het niet maken om erop in te gaan, omdat Asja, een meisje dat verliefd op hem is, speciaal voor hem naar het feest gekomen is. Hier merkte ik goed dat Giph een zooitje van zijn liefdesleven maakt. b motieven: • Vriendschap: vriendschap en vrienden zijn ook erg belangrijk in het boek. Giph schrijft vaak over zijn vrienden, zo bestudeert hij hun groepsgedrag of beschrijft hij de karakters van Monk en Thijm. Daarbij vindt hij ze erg belangrijk en schrijft op blz.121/122 "Ik hou heel erg veel van mijn vrienden. Ik ben ieder dag weer blij dat mijn vrienden mijn vrienden zijn. Mijn vrienden zijn mooie mensen." • Literatuur: Giph is een schrijver en heeft dan natuurlijk het een en ander te melden over literatuur. Hij heeft vaak kritiek op de Nederlandse literatuur, op schrijvers, op stromingen en op de groepjes. Hij heeft ook vaak evenementen meegemaakt die met literatuur te maken hebben, zoals het boekenbal en feestjes van schrijvers en uitgevers. Giph schrijft over de literatuur wanneer hij iets heeft meegemaakt waar hij dat mee relateert. • Genot: Giph wil genieten van het leven. Dit genieten probeert hij te bereiken door vooral de dingen te doen die hij leuk vindt, feestjes, schrijven, seks en vrouwen. • Seks: In het boek schrijft denkt Giph vaak aan seks. Zijn vrienden zeggen dat je met Giph alleen over seks en literatuur kan praten. Zijn bijnaam is dan ook ‘Seksgiph’. Ook schrijft hij veel over seks en gaat hij in het boek met een aantal vrouwen naar bed. • Jeroen Brouwers: Jeroen Brouwers is de lievelingsschrijver van Giph en ook zijn idool. Hij praat veel met zijn vrienden over deze schrijver en hij kent al zijn boeken uit zijn hoofd. Ook voert hij hele gesprekken in citaten van Brouwers. c verband titel, ondertitel en thema: De titel van het boek is Giph, omdat de hoofdpersoon Giph heet. Deze naam is overduidelijk van de achternaam van de schrijver afgeleid, de laatste drie letters van Giphart zijn weggelaten. Het leven van Giph lijkt ook een beetje van het leven van Giphart afgeleid te zijn. Hij studeert bijvoorbeeld, net als Giphart, in Utrecht, hij wil graag schrijver worden en Jeroen Brouwers is als een literaire held voor hem. Ik ben erachter gekomen dat je Giph een woordspeling is en dat je het uitspreekt als ‘gif’. Dit heeft te maken met de giftigheid van Giphs karakter. Ik kan geen citaat geven waar het verband tussen titel, ondertitel en thema wordt uitgelegd, omdat de titel simpelweg de naam van de hoofdpersoon is. d structuur: Het verhaal verloopt chronologisch. Er zitten wel wel flashbacks in het verhaal. Deze worden gebruikt om iets te bevestigen. In zijn boek zegt hij bijvoorbeeld: ‘Ik heb een hekel aan vrouwen die niet weten wat ze willen’ (blz 78) Vervolgens vertelt hij een verhaal over een vrouw die hij in het verleden ontmoette en die niet wist wat ze wilde. Hij vertelt dan hoe erg hij zich daar toen aan ergerde. Het boek heeft een open einde. Het boek is gebaseerd op de studententijd van Ronald Giphart, niet op zijn leven. Je weet niet hoe het verder gaat met Giph, omdat ik zijn boek alleen de studententijd beschreven wordt. Ook neemt Giph zich aan het einde een aantal dingen voor. Je weet niet hoe het met deze voornemens af zal lopen. Het boek bevat tien hoofdstukken en een epiloog: ‘Ik ben de verhalen die ik vertel’. e perspectief
Het boek is geschreven in een enkelvoudig ik-perspectief. Je ziet alles door de ogen van Giph. Je weet alleen wat hij weet en je weet niet hoe andere personages ergens over denken. Je leest zeg maar de gedachten van Giph. Het leek alsof hij de verhalen echt aan me vertelde. Dit is een citaat waaraan je duidelijk ziet dat het verhaal in een ik-perspectief geschreven is: ‘Ik liep met een dienblad langs een meisjesjaarclub uit Leiden.’ (blz 51) f ruimte
Het verhaal speelt zich chronologisch af. De gebeurtenissen vinden plaats in 1990 en 1991. In het boek vieren Giph en zijn vrienden oud en nieuw, dan wordt het 1991.Verder zijn er wel een aantal flashbacks. Je kunt zien dat dit verhaal chronologisch is opgebouwd, doordat er aan ieder hoofdstukbegin een datum staat. Het boek begint op nieuwjaarsavond van 1990 en het loopt tot het begin van de nazomer in 1991. Typisch is, dat de eerste acht hoofdstukken ieder een maand bestrijken en dat de laatste drie hoofdstukken een korte periode hebben van ongeveer 1 maand: de maand augustus. In het verhaal komen een aantal flashbacks voor, bijvoorbeeld als Giph terug denkt aan een van zijn ex-vriendinnen of aan een vriendenmoment in zijn leven. In het boek worden weinig kunstgrepen met tijd toegepast, hierdoor zijn sommige stukken wel een beetje langdradig. h personages
De hoofdpersoon van het boek is Giph. Over zijn uiterlijk wordt weinig bekend gemaakt in verhaal. Wel is duidelijk dat hij waarschijnlijk niet lelijk is, want hij heeft veel vriendinnen in het verhaal. In het boek is Giph 25 jaar. Hij is gestopt met zijn studie Nederlands en hij wil ooit een keer schrijver worden. Hij heeft geen baantje in het verhaal. Zijn grootste idool is de schrijver Jeroen Brouwers. Volgens mij vinden bijna alle personages Giph een aardige man. Freanne (een minnares) zegt bijvoorbeeld dat ze van Giph is gaan houden, omdat hij zo lief is. Ik denk dat ik Giph niet echt zou mogen. Volgens mij is hij niet te vertrouwen en versiert hij elke vrouw die op zijn pad komt. Giph denkt soms slecht over bepaalde personen, maar laat dit dan niet blijken. Ik denk dat schrijver worden het grootste doel van Giph is. Daar praat hij veel over in het boek. Ook denk ik dat vrouwen versieren en lol maken in het leven doelen van hem zijn. Giph verandert in het boek. Eerst is hij erg vrolijk en vertelt hij graag verhalen over zijn vrienden en over gebeurtenissen in het studentenhuis. In de loop van het verhaal wordt hij steeds depressiever. Aan het einde van het verhaal is hij erg depressief en teleurgesteld, mede doordat zijn favoriete schrijver hem teleurgesteld heeft. Thijm en Monk zijn de beste vrienden van Giph. Ze wonen bij hem in het studentenhuis en de drie vrienden ondernemen samen veel dingen. Ze gaan bijvoorbeeld met elkaar op vakantie. Over het uiterlijk van de vrienden wordt weinig losgelaten. Ik denk dat ze niet lelijk zijn, omdat ze net als Giph veel aandacht van vrouwen krijgen. Thijm en Monk hebben dezelfde mening over literatuur als Giph. Ze hebben alledrie een beetje hetzelfde karakter, misschien komt dat omdat ze vrienden zijn. Verder kom je weinig te weten over Monk en Thijm. Volgens mij denken ze hetzelfde als Giph en zijn ze het altijd met elkaar eens. Thijm en Monk zijn bijpersonen. Freanne is de minnares van Giph. Samen met haar man Nic heeft ze een uitgeverij, Sub Rosa. Freanne is 36 jaar oud en houdt er minstens tien minnaars op na. Giph is daar een van. Freanne is een mooie vrouw, ze is intelligent en weet veel over literatuur. In de loop van het verhaal hecht ze zich aan Giph en ze bang dat hij haar in de steek laat. Ze is van hem gaan houden. Noëlle is de andere minnares van Giph. Opmerkelijk is het feit dat ze de dochter van Freanne is. Noëlle en Freanne accepteren dat Giph niet tussen hen kan kiezen, dus gaan ze allebei met hem. Noëlle is erg jong voor Giph. Ik denk dat ze rond de 19 jaar oud is. Noëlle werkt bij De Wingerd. Verder wordt er niet duidelijk gemaakt wat ze doet in het dagelijks leven. Noëlle heeft een jongensachtig uiterlijk en ze houdt ervan om mensen gek te maken. Dat doet ze bijvoorbeeld met Giph en nog een paar mannen in het verhaal. Volgens Giph is ze ‘bruusk, verveeld, verwend en tegelijkertijd (of misschien wel daarom) heel erg mooi en leuk’. Andrea, Céline, Merel en Dop zijn huisgenoten van Giph. Ik noem ze samen omdat er over hen weinig duidelijk gemaakt wordt in het verhaal. Alleen over Andrea wordt iets meer vertelt. Ze heeft een ‘droogneukrelatie’ met Giph. Dit houdt in dat ze samen veel over seks praten, maar ze nooit echt seks met elkaar hebben. Ook wordt er verteld dat Andrea groffe woorden in haar mond neemt. Andrea, Céline, Merel en Dop zijn volgens mij echte feestbeesten. Ze zijn op alle feesten die in het boek voorkomen, behalve op het boekenbal. Fritsjof is een huisgenoot van Giph, Thijm, Monk, Andrea, Céline, Merel en Dop. Hij heeft geen goede relatie met zijn huisgenoten. Over hem wordt het meest geroddeld. Er wordt verteld dat hij een saai leven heeft en dat hij altijd stiekem het eten van anderen op eet. Giph, Thijm en Monk maken zelfs een blufplan om hem te vermoorden. Dit gebeurt weliswaar in dronken status op vakantie, maar toch geeft het aan dat ze hem niet mogen. Anders hadden ze dat plan nooit gemaakt. i schrijfstijl
Ronald Giphart heeft volgens mij wel een toegankelijke schrijfstijl. Af en toe gebruikt hij wel moeilijke woorden, waarvan ik niet meteen wist wat ze betekenden. Meestal wist ik het wel als ik er even over nadacht of kon ik het opmaken uit de context. Ik vond dat het taalgebruik heel erg grof was. Hier stoorde ik mij erg aan. Dit zijn een aantal voorbeelden van groffe passages in het verhaal: • “Ik knikte. ‘Die gaan straks neuken, let maar eens op” (blz 211) • “Thuisgekomen rende ik onmiddellijk naar de wc. Schaterend heb ik daar vervolgens goddome staan kotsen.” (blz 219) • “Ik dacht: Rot toch op met dat gezeur over schrijven altijd maar, walgelijke paternist.” • “Twee van de onbekende borsten sloegen hun arm om me heen en lispelden dat het zo’n geweldig feest was en dat ze hoorden bij een vriend van een huisgenoot en dat ze uit Limburg kwamen en vroeger heel kuthelijk waren opgevoed, eg hééél kutheliek.” (blz 31) • “In de boekenkast van mijn vader vond ik niet zo bijster veel geilmakende pikken en kutten, en het gevolg was dat ik zo een beetje alle morsige momenten die me wel wat deden uit m'n hoofd kende.” (blz 52) Ik vind het heel vreemd dat Giph zo grof is, terwijl hij wel moeilijke woorden gebruikt. Ik verwacht dat mensen die grof taalgebruik gebruiken, niet al te slim zullen zijn. Ik vind het opmerkelijk dat de schrijver de uiterlijke kenmerken van de personages niet naar voren brengt. j plaats in de literatuurgeschiedenis
Ronald Giphart hoort bij de nieuwe generatie schrijvers. De stijl is modern, dat merk je aan de zinnen, het woordgebruik, schuttingtaal en het vele praten over seks. k informatie over de schrijver
Ronald Edgar Giphart werd op 17 december 1965 geboren in Dordrecht. Na hem volgden nog twee zusjes. Zijn moeder Wijnie Jabaai was een kamerlid van de PvdA. Giphart bracht zijn pubertijd door in Soestdijk. Daar ging hij naar het Baarnsch Lyceum, dezelfde school waarop prins Willem-Alexander ook zat. Giphart is daar bevriend geworden met Bert Natter, met wie hij later een literair jongerenblad (De Uitlaat) maakte. Samen schreven ze toneelstukken, richtten een tijdschrift op (De ergoego gids) en begonnen ze zelfs aan een trilogie, geïnspireerd door Jeroen Brouwers. In 1987 verhuist Giphart naar Zuilen in Utrecht om Nederlands te gaan studeren. Hij is na 3 jaar echter gestopt om schrijver te worden. Jarenlang werkte hij als nachtportier in een Utrechts ziekenhuis. Vanaf 1994 is hij fulltime schrijver. In 1997 trouwde de schrijver met Mascha en in 1998 krijgen zij hun eerste kind, een zoon. Twee jaar later wordt hun dochter geboren. Gipharts debuut Ik ook van jou komt uit in 1992. Dit boek werd bekroond met het Gouden Ezelsoor voor het best verkochte debuut en werd in 2001 verfilmd. In de film speelden o.a. Antonie Kamerling, Angela Schijf en Beau van Ervendorens. Een jaar later (maart 1993) verscheen zijn tweede roman: Giph. Het boek waar hij zogezegd ‘vadermoord’ pleegt op zijn literaire held Jeroen Brouwers en zijn ‘grote queeste naar literatuur en seks’ vervolgt. Het Utrechtse studentenleven, waarin het boek zich afspeelt, wordt door hem ‘één groot geil gezellig feest’ genoemd. In hetzelfde jaar maakte Giphart samen met Bert Natter (onder de pseudoniemen Arnold Hitgrap en Brett Tanner) het boek Kwadraats Groot Literair Lees Kijk Knutsel en Doe Vakantieboek. In 1995 komt zijn verhalenbundel Het feest der liefde uit en in 1996 de roman Phileine zegt sorry, waarvan de filmeditie in oktober 2003 is uitgekomen. Verder zijn van Giphart o.a. de boeken De voorzitter (1999), Ik omhels je met duizend armen (2000) en Ten liefde! (2001) verschenen. In 1998 heeft hij met Gerard van Kalmthout het toneelstuk Frühstück no future geschreven. In 2002 zijn plannen gemaakt om na Phileine zegt sorry en Ik ook van jou ook De voorzitter en Ik omhels je met duizend armen te gaan verfilmen. 6 Beoordeling Ik denk dat het thema van het boek relaties is. Dit vind ik op zich een leuk onderwerp om over te lezen, maar dit boek vond ik wat minder. Het boek heeft vrij veel motieven, daardoor ging het niet alleen over relaties, maar ook over een hoop andere dingen die mij niet aanspraken. Het motief Jeroen Brouwers sprak mij bijvoorbeeld niet erg aan. Voor ik dit boek las, had ik nog nooit van hem gehoord, laat staan een boek van hem gelezen. Als Giph het werk van Brouwers citeert, doet het mij niks. Bij een lezer die wel boeken van Brouwers gelezen heeft, zal het waarschijnlijk een gevoel van herkenning oproepen. Ook het motief seks vond ik minder interessant. Na een tijdje werden de seksistische opmerkingen en de wijze hoe Giph over seks denkt irritant. Dit kwam denk ik vooral door het groffe taalgebruik. Ik heb wel eerder autobiografische romans en dagboekromans gelezen, maar die waren toch anders dan dit boek. Wat ik wel positief vond, is dat het net leek of Giph het echt tegen jou had. Alsof hij weet dat je er bent. In andere boeken, bijvoorbeeld Het Dagboek van Anne Frank, heb ik dat nooit ervaren. Veel gebeurtenissen in het boek konden me niet echt boeien. Ik was niet echt nieuwsgierig hoe het Giph af zou gaan of hoe een gebeurtenis verder zou gaan. Als voorbeeld neem ik de dag dat Giph met Freanne naar het Boekenbal gaat. Giph geeft dan veel commentaar over schrijvers die hij daar tegenkomt. Van veel schrijvers heb ik nog nooit wat gelezen, dus aan dat commentaar had ik niks. Ik vond dat er niet veel spanning in het boek zat. Ik wilde nergens persé weten hoe het afliep. Normaal gesproken lees ik boeken heel snel uit, omdat ik niet meer kan stoppen met lezen als het spannend of interessant is. Soms lees ik door tot diep in de nacht. In de periode dat ik Giph las, heb ik veel meer nachtrust gehad. Ik legde het boek nogal snel weg, omdat ik het niet interessant genoeg vond. Ik kon niet erg veel spanningsbogen en kunstgrepen ontdekken. Ik kan me voorstellen dat je wil weten of het nog goed afloopt tussen Giph, Freanne en Noëlle en dat je wil weten voor wie Giph nou uiteindelijk kiest. Mij kon het niet echt boeien. Ik vond het sowieso maar een raar verhaal, dat Giph op een moeder en een dochter tegelijk verliefd was en met beiden een relatie had. Ik vind dat de personages slecht beschreven worden. Je komt weinig over hun karakter en uiterlijk te weten. De enige persoon over wie je wat meer van zijn karakter te weten komt is Giph. Ik vind het jammer dat er niet zo diep wordt ingegaan op de bijpersonen. Soms wist ik helemaal niet over welk van de honderd meisjes het nou weer ging, simpelweg omdat ze nauwelijks beschreven werden. Ik vond Giph geen leuke of interessante hoofdpersoon. Ik kan me niet met hem identificeren. Waarschijnlijk komt dat, omdat hij in een heel ander wereldje leeft dan ik. Hij leeft in een studentenwereld, waarbij ik me weinig voor kan stellen. Misschien zou ik het boek leuker vinden, als ik zelf ook student was. Ik denk dat ik Giph niet aardig zou vinden. Volgens mij is hij egoïstisch en kan hij alleen maar over seks en literatuur praten. Het verhaal verloopt in sprongen. Het is niet evenwichtig verdeeld. Er worden per hoofdstuk een paar dagen besproken en daarna wordt er weer een tijd overgeslagen. Dit vond ik irritant met lezen, omdat ik niet precies in kon schatten hoeveel dagen het hoofdstuk besloeg. Ergens aan het einde van het boek gaat Giph bijvoorbeeld opeens heel gedetailleerd gebeurtenissen tussen hem, Freanne en Noëlle beschrijven. Dit duurde erg lang, terwijl hij andere gebeurtenissen heel kort op een bladzijde samenvat. Het boek speelt zich af in een jaar tijd. Sommige dingen vond ik erg langdradig, bijvoorbeeld de nadenkmomenten van Giph. Volgens mij schrijft hij dan letterlijk op wat hij denkt. Dit vond ik niet bijster interessant, dus las ik daar snel doorheen. Aan het begin van het verhaal introduceert Giph zijn vrienden. Dit is rommelig, ik raakte snel de draad kwijt. Ik vond het wel goed dat Giphart het boek zo heeft geschreven, dat ik later wel precies wist wie wie was. Dat had ik niet verwacht na die rommelige introductie aan het begin. Ik vond het vreselijk irritant dat Giph zo grof was. Ik vond dat hij veel te veel over seks praatte en dingen zei die nergens op sloegen. Ik dacht altijd dat literatuur een soort vorm van kunst was. Dat stond in Laagland. Daarom vond ik het zonde dat op bijna elke bladzijde de woorden ‘pik’ en ‘neuken’ voorkwamen. Na een tijdje begon ik me hier echt aan te ergeren. Ik vond het wel leerzaam dat Giph af en toe moeilijke woorden gebruikte. Dit was wel weer goed voor mijn woordenschat. Ik vind het vreemd dat Giph zulke groffe woorden gebruikt en tegelijkertijd ook heel dure woorden. 7 Bronvermelding André Nienteld, Giphart onder de zon, In: Leerkracht, juni 2002, 8 februari 2005. De Ronald Giphart Fanclub, Ronald Giphart, Op:
17 februari 2005. Uitgeverij Podium, Ronald Giphart, Op: www.giphart.nl, datum van aanpassing niet aanwezig. URL: http://www.giphart.nl/index2.html?menu=highlight&code=6
17 februari 2005.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden