Dagboek van Eduardo Marquez

Dag 1
Ik werd wakker net als normaal, poets mijn tanden, maak mijn brood en ga naar school. Op school gebeurde er ook niet veel bijzonders. Het was een dood normale dag. Maar dat dacht ik. Toen ik naar huis liep stond er een politiebusje voor de deur met allemaal mensen om het busje heen. Ik besloot er rustig omheen te lopen alsof ik er niets mee te maken had. De buren kennen mij maar gelukkig deden ze niets.

Ik was de straat door en liep naar mijn vriend Marnix daar besloot ik voor een nachtje te blijven slapen. Marnix wist wat er aan de hand was maar zijn ouders niet dus vertelde ik als smoesje dat mijn moeder naar mijn tante moest om daar te helpen met schoonmaken.

Later op de dag kreeg ik een bericht van mijn moeder:

Eduardo ik ben opgepakt en mijn vlucht vertrekt over 1 uur naar Venezuela. Er licht geld in een doosje in het grote gat boven mijn bed, pak dat geld en verspil het niet.

Ik verwijder dit bericht doe jij dat ook.

Liefs Mama.

Ik wist dat er iets was gebeurd maar dit had ik niet verwacht en begon te huilen. Ik samen met mijn moeder zijn al vaker opgepakt door de vreemdelingenpolitie.

Later ging ik slapen bij Marnix in de kamer.

Dag 2
Ik werd wakker en dacht direct aan het doosje met het geld dus ging ik ongemerkt weg naar huis, ik deed de deur open en liep naar mijn moeders bed ging erop staan en pakte het doosje. Het doosje voelde zwaarder aan dan hij dacht dus er zit meer in en ja ik deed het doosje open in er zat nog een usb-stick in een adressenboekje en een paar foto’s. Ik keek naar de foto’s daar stond ik op als baby in de handen van een man. In het adressenboekje zaten onbekende telefoonnummers in waarvan een van Rama is.

Ik liep terug naar Marnixs huis en hij deed de deur open en was net wakker zijn ouders waren al naar werk en ik vroeg of ik zijn laptop mocht gebruiken. Tuurlijk zei hij. Ik deed de usb-stick in de laptop en keek naar een paar foto’s die erop stonden, eentje was met mijn moeder en mij bij een dierenwinkel. Deze dierenwinkel was in Den Bosch dus besloot ik om de volgende dag naar Den Bosch te gaan op de fiets.

's Avonds begonnen ik en Marnix mijn tassen in te pakken voor morgen zodat ik gelijk kon vertrekken. We deden er kleding in, chocoladerepen, mueslirepen en alle andere spullen.

Ik kon de hele nacht niet slapen dus keek nog even op Marnixs laptop naar de foto’s en viel uiteindelijk in slaap.    

Dag 3
Ik werd om zeven uur wakker en maakte per ongeluk ook Marnix wakker en we gingen nog even de laatste paar spullen inpakken en ik ging op weg naar Den Bosch. Het was nog donker toen ik weg ging en ik had ook geen verlichting. Maar er was toch niemand op straat. Uit eindelijk fietste ik langs de dijken van het IJsselmeer en had harde wind tegen dat was heel erg zwaar met alle tassen.

Toen ik een eindje verder was begon het licht te worden en besloot ik om naar het IJsselmeer te kijken. Ik liep het trappetje op en zag het prachtige IJsselmeer. Er kwam een meisje aangelopen en zei: Hoi ik ben Liz, kom jij voor de zeilschool. Ik antwoorde nee want wat heb ik bij de zeilschool te zoeken. Dan vraagt ze: heb je al een slaapplaats. Nee antwoorde ik weer want ik had nog geen slaapplaats. Toen zei ze dat ik in het hostel kon blijven slapen. We liepen samen naar het hostel en Liz deed alles voor mij maar toen vroeg de vrouw achter de balie voor mijn identificatie bewijs maar die had ik niet dus zei ik dat die nog op mijn bureau ligt. De vrouw zei dat ze mij niet mocht inschrijven als ik geen ID had dus gingen we weer weg.

Uit eindelijk vroeg Liz of ik in haar kamer wou slapen voor één nachtje en dat vond ik prima. Liz liep naar haar kamer en moest buiten blijven wachten. Onder mijn voeten ging een raam open en ik hoorde Liz haar stem ze zei dat ik via het raam naar binnen moest klimmen en dat deed ik. In haar kamer stond een stapelbed en Liz sliep boven dus ik had maar één keus en dat is beneden slapen.

Dag 4
Ik werd wakker toen Liz al aan het eten was op een stoel in haar kamer. Goedemorgen zei Liz. Goedemorgen zei ik terug. Ik zie je buiten zei ze en ze ging weg ik klom uit het raam en zij stond er al. Laten we gaan zeilen zei ze en sprong op haar boot. Geef de boot een duw en spring er op, ik heb de touwen al los gemaakt. Na een uur zeilen waren we weer aan wal. We wisselden telefoonnummers uit en ik ging weg. Na ongeveer één kilometer fietsen stopte ik en wiste haar telefoonnummer ik hoef niet nog meer ellende, dacht ik.

Rama belde mij op en vroeg of we een afspraak konden maken in Utrecht. We hadden een afspraak en ik ging fietsen naar Utrecht. s’Avonds kwam ik aan ik Utrecht op het Domplein, ik dacht dat ik Rama zag en liep naar haar toe maar de vrouw keek mij raar aan en liep snel door. Ineens hoorde ik een vrouwenstem mijn naam roepen en ik keek om. Een vrouw was aan het zwaaien. Ik liep naar Rama toe en zei hoi. Rama vertelde mij over dat mijn moeder vroeger dieren illegaal van Venezuela naar Curaçao smokkelde voor Hans. Ze zei dat dat mijn vader was dat wist ik ondertussen al maar ze vertelde ook zijn achternaam: Lammers.

Hij mocht bij Rama slapen. Ze woont ik een kraakpand van een oud kantoor.

Dag 5
Ik werd wakker op mijn matje in het kraakpand en fietste gelijk weg naar Den Bosch. Ik haalde het tegen de middag om er te komen.  Maar ik bots tegen een scooter, de jongens hielpen mij maar stolen ook mijn doosje met geld. Ik was boos en verdrietig te gelijk. Ik ging de jongens nog zoeken maar nee dat was verspilling van tijd.

Ik belde de makelaar van het pand waarin de dierenwinkel was en ik kwam erachter dat Hans ik een chique wijk aan de rand van Den Bosch woont. Ik belde enkele Hans Lammersen uit een telefoonboek maar er kwam geen resultaat.

Ik sliep die nacht op straat ik de kou gelukkig heeft Marnix mij een thermoslaapzak meegegeven en had nog een beetje warm.

Dag 6
Ik word wakker op grasveldje, eet uit een kliko  van een supermarkt en was mezelf bij een fonteintje. Ik fietste naar het huis waar de makelaar zei dat Hans woont en bleef in een schuurtje. Even later rijd er een witte Range Rover de oprit op en waarschijnlijk stapt Hans uit. Later in de avond toen Hans zijn hond ging uitlaten zag hij mij zitten op een emmer. Ik vertelde dat ik zijn zoon was maar hij geloofde mij niet, ik gaf niet op en liet hem foto’s zien en uiteindelijk herkende hij Maria. Hans regelde onderkomen voor mij in een pension.

In het pension ontmoete in Patryk, Partryk is Pools en zocht werk in Nederland. Even later ging ik slapen de bedden waren best wel hard maar een slaapplek is een slaapplek.

Dag 7
Hans haalde mij op en samen reden we naar een woning midden in de Middle Of Knowere. Hans zei tegen mij dat we een ID gingen halen voor mij maar het was een vals ID van een jongen die Wout heet. De man die alles regelt was klein en breed maar heel aardig tegen mij. Na duizenden foto’s te nemen zegt de man dat het een paar dagen kan duren voor het ID klaar is. Dus we reden terug naar huis en Hans zet ondertussen een muziekje op.

Terug in het pension verteld Partryk een heel verhaal over zijn leven in Polen terwijl hij kookt. Patryk bood mij wat te eten aan en vroeg of ik iets wou drinken, ja tuurlijk wil ik drinken en Patryk zette een grote blik bier op tafel neer. Nee zei ik normaal drinken en Patryk pakte een fles Wodka. Ik schudde mijn hoofd en zei doe maar gewoon wat water. Na het eten bedankte ik Patryk voor het eten en ging TV kijken. Toen ik geen zin meer had in TV kijken zette ik de TV uit en ging slapen.

Dag 8
Ik werd wakker en kwam Liz tegen op een bankje in het dorp. Ze vroeg of ik weer wou gaan zeilen dat wou ik wel en liep met haar mee naar haar boot. Na een tijdje varen kwamen we weer terug aan wal. Ik ging weer weg en bleef de hele nacht in het pension samen met Patryk.

Vandaag was het niet zoveel te doen omdat Hans nergens te bekennen was. 

Dag 9
Ik werd weer net als bijna elke ochtend natuurlijk weer wakker in het pension. Ik besloot om naar Hans te gaan. Hans bood mij aan om een pakketje weg te brengen en dat deed ik. Toen ik bij het postbureau aankwam wou ik een pakketje afleveren en toen stond er een man achter mij met een badge in zijn hand van de politie. Hij vroeg mijn ID dus ik rende weg want ik wou niet in de problemen komen maar dat was niet zo slim want ik struikelde en werd gearresteerd en moest mee naar het politiebureau.

Op het politiebureau werd ik verhoord en vroegen waar mijn ID was die was uit mijn zak gevallen toen ik viel maar dat vertelde ik niet.

Ik moest die nacht in de cel slapen. Alweer.

Dag 10
Toen ik wakker werd ik gelijk weer naar de verhoor kamer gebracht en vroegen ze waar mijn ouders waren. Ik vertelde over Hans en hij werd opgehaald en even later was hij er. Maar hij ontkende alles en zij dat ik hem zit te stalken.

Ze vertelden dat er veel was ingebroken in het dorp en verdachten mij er van maar ik vertelde over Liz dat ik bij haar was. Ze haalden Liz erbij dat is eigenlijk niet wat ik wou dat zou gebeuren. Ze zag er geschrokken uit. Ze had hun verteld over dat ik met haar ging zeilen die dag.

Liz haar moeder had een advocaat geregeld voor mij dat vond ik heel erg aardig. Ik had even gesproken met mijn advocaat en ze begreep het snel toen ik haar alles aan het uitleggen was. Ze vertelde ook dat alles goed was met mijn moeder ik voelde mijn tranen op komen.

Maar jammer genoeg moest ik weer mijn cel in na een tijdje. Ik zat een beetje naar het platfond te staren en viel in slaap.

Dag 11
Ik werd wakker en er werd verteld dat ik vrij was maar dat ik wel een rechtszaak had zo meteen.

Na de rechtszaak werd ik veroordeelt tot 2 weken taakstraf voor identiteitsfraude maar verder was alles in orde ik werd tijdelijk naar een pleeggezin gestuurd en bleef daar voor een tijdje totdat mijn moeder terug kwam. Zij kon niet snel terug vanwege haar strafblad.

Even later kreeg ik het nieuws dat Hans is gearresteerd voor witwaspraktijken.