Titel: En dan is er koffie
Auteur: Hannes Meinkema
Verwachtingen vooraf:
Toen ik het boek zag, leek het me eerst vrij saai. Ik bedoel: wie verzint er nou zo’n titel? Ik las de achterkant, en een paar stukjes hier en daar uit het boek, en toen dacht ik: misschien is het toch wel leuk. Ik vond dat het boek zich niet zo makkelijk weg las, je las ook steeds vanuit een ander oogpunt. Je begint met het oogpunt van Rosa, daarna spring je steeds ongemerkt over naar iemand anders, zo van o ja ik zit nu weer bij die en die. Dat was vrij lastig. Ik vond het verhaal ook een beetje langdradig, er waren nooit korte beschrijvingen en zo. Altijd maar tot in detail beschreven. Ik vond het niet zo’n heel geslaagd boek.
Samenvatting:
Het boek begint met allemaal inleidende stukjes over de personen die allemaal voorkomen in het boek, en het begint bij Rosa in haar flat. Rosa is 26 jaar oud en is lerares Nederlands. .Ze is aan de drugs en ze is zo goed als drankverslaafd. Op de school waar ze werkt vinden haar collega’s haar maar ordinair en ze mogen haar helemaal niet. Rosa vindt dit niet zo erg, want ze vindt hun toch burgerlijk en truttig en ze maakt graag vervelende opmerkingen tegen hen.
Ze is de oudste dochter in een gezin van drie kinderen. Ze heeft een andere vader dan de andere twee kinderen. Haar vader is een Duitse officier, die haar en haar moeder Cora heeft laten zitten. Haar stiefvader Jacques heeft haar aangenomen als haar eigen kind en ze draagt dus zijn achternaam net als de andere kinderen. Jacques en zij kunnen het niet zo goed met elkaar vinden en de relatie tussen haar en haar moeder is ook niet zo goed, Rosa vindt dat haar moeder maar veel zeurt en te truttig over alles doet. In haar familie valt ze dan ook uit de toon met haar leven dat voornamelijk bestaat uit drank, drugs en seks.
Tussen haar stiefvader en haar moeder gaat het ook niet zo goed. Cora vindt dat Jacques te onbeleefd doet tegen mensen. En Jacques vindt dat Cora lui is.
De andere 2 kinderen uit het gezin van Rosa (haar halfbroer en halfzus) heten Jaap en Arja.
Jaap is 22 jaar oud en heeft een relatie met Josien, maar niemand mag van deze relatie weten, omdat Jaaps vader anders geen geld meer blijft sturen naar Jaap. Jaap denkt dat hij de eerste is waarmee Josien seks heeft, omdat ze zo degelijk over komt, maar op zondag vertelt ze hem dat ze al eerder een relatie heeft gehad met ene Harry en dat die haar toen heeft laten zitten toen ze zwanger was. Ze heeft toen een abortus laten plegen, maar dat was niet helemaal gebeurd zoals het moest gebeuren. Jaap is erg geschokt door dit verhaal en het levert ook de nodige spanningen op tussen hen.
Arja is 20 jaar oud en ze is zeer waarschijnlijk lesbisch. Ze zit achter een lerares (Marion) aan van haar vroegere school en ze gaat zelfs boodschappen doen bij de supermarkt waar Marion dat ook altijd doet.
Rosa heeft een relatie met Douwe. Het is een erg vrije relatie, ze hebben soms seks en ze praten over van alles met elkaar, maar het is niet erg als ze ook nog een soort van “echte” relatie hebben naast hun relatie.
Meestal hebben ze dan alsnog seks met elkaar.
Op vrijdag is er een feest in het cultureel centrum. Rosa gaat er met Boudewijn (haar nieuwe vriend die ze ontmoet heeft, toen ze voor het eerst sinds een hele tijd weer eens met haar moeder een dagje ging shoppen) heen en Douwe gaat er met Louise (zijn nieuwe vriendin) heen. Op het feest trekken Douwe en Rosa heel erg naar elkaar toe. Louise (de meid waar Douwe mee naar het feest is gekomen; hij rotzooit ook met haar) is dit op den duur beu en ze gaat alleen naar huis. Rosa is super dronken en ze wordt door Douwe en Boudewijn thuisgebracht. Louise volgt het drietal. Op straat loopt Rosa heel erg moeilijk te doen en hier is het eigenlijk al duidelijk dat ze Boudewijn niet meer wil. De volgende dag maakt ze het dan ook uit met Boudewijn.
Op zondag is er een groot familiefeest en de hele familie is bij elkaar. De sfeer is erg gespannen en om toch iets te doen schenkt Cora telkens iedereen weer koffie in. Rosa kan geen koffie meer zien aan het eind van die dag.
Cora vertelt aan Josien dat Rosa een andere vader heeft dan de andere twee en hier is Rosa al helemaal niet blij mee. Ze is erg blij als Douwe belt om te vragen of ze een kopje koffie komt drinken en alhoewel ze geen koffie meer kan zien gaat ze toch meteen terug naar Amsterdam en ze laat haar familie en het familiefeest gewoon doen. Ze is het beu.
Stijl:
Niet zulke lange zinnen, er zitten af en toe wat moeilijke woorden in maar hier valt wel overheen te lezen. Af en toe wat ouderwetse woorden. Veel dialogen, wel fijn om te lezen. Ruimtebeschrijvingen zijn beeldend genoeg.
Thema:
Liefde / haat, etiquetteregels van vroeger (vooral bij de stukjes van Josien, en gedeeltelijk bij Rosa, die zich tegenover haar moeder netjes hoort te gedragen maar dat eigenlijk weigert.)
Titelverklaring:
'En dan is er koffie!' is een bekende slogan uit een oude reclamespot van Douwe Egberts. Koffie word in Nederland vooral gezien als iets gezelligs en aan de andere kant als iets van bekrompenheid.
De titel is ironisch bedoeld. Als Douwe Rosa op het einde uitnodigt voor een kopje koffie, zegt Rosa "Koffie? Ik kan geen koffie meer zien!"
Gebeurtenissen:
De gebeurtenissen kwamen wel echt over, het zijn wel situaties die echt zo gebeurd kunnen zijn. Dit boek zet je aan het denken over heel veel: alcoholproblemen (Rosa), etiquette (hoe kan ik me zo netjes mogelijk gedragen; Josien)
Personen
De personen kwamen wel echt over, het waren eigenlijk allemaal wel een beetje karakters. Doordat je vanuit verschillende oogpunten kijkt naar het verhaal, kom je erachter hoe ieder persoon denkt. Ik vond Rosa heel onsympathiek, ze kwam echt een beetje over als een hoertje. Ze blowt veel, heeft een drankverslaving (jenever) en ze rookt ook niet normaal veel. Josien daarentegen was de braafheid zelve, ze deed echt alles eraan om maar zo goed mogelijk over te komen. Ze is een beetje te braaf, ze moet wat meer zelfvertrouwen krijgen. Net als Arja, die durft ook maar weinig. Ze zijn allebei wel sympathiek. Ik kon me verder wel goed inleven in de hoofdpersonen, het was allemaal goed beschreven. Zoals Rosa zich gedroeg, zou ik totaal anders doen. Wat zij ermee wil bereiken, lijkt mij een beetje status krijgen. Status krijgen kan je ook zonder blowen en overmatig drinken en om de haverklap met een ander het bed induiken.
Opbouw
Het verhaal was af en toe vrij langdradig, echt lastig was het niet. Er kwamen wel wat moeilijke woorden in voor, maar dat was op zich vrij weinig. De stukken van gesprekken tussen Boudewijn (“Het woord is vis geworden”) en Rosa, met name dan de woorden van Boudewijn waren af en toe vrij moeilijk gekozen. Het verhaal was wel chronologisch. Het was niet echt een spannend verhaal, het was gewoon echt te langdradig. De gebeurtenissen waren ook niet echt wat je noemt spannend. Er zijn eigenlijk geen stukken die ik heb overgeslagen, hooguit een paar zinnen van Boudewijn.
Wisselend perspectief kan mooi zijn, maar het moet wel duidelijk zijn aangegeven dat het wisselt, anders is het alleen maar verwarrend. Dit was een boek met een open einde, dat vind ik persoonlijk ook wel minder. Ik wil gewoon weten hoe het afloopt.
Taalgebruik
Het taalgebruik viel wel mee, op sommige stukjes na. Rosa kan sommige dingen wel heel apart zeggen, dat komt af en toe best grappig over. Het taalgebruik was zeker wel beeldend genoeg, ik kon me precies voorstellen hoe alles eruit zag en hoe alles was. Er waren redelijk veel dialogen, en ook veel beschrijvingen. Ik vond het boek in zijn algemeen te langdradig. Verder was het verhaal wel redelijk, maar ik zou het niet gauw nog een keer lezen.
Auteur: Hannes Meinkema
Verwachtingen vooraf:
Toen ik het boek zag, leek het me eerst vrij saai. Ik bedoel: wie verzint er nou zo’n titel? Ik las de achterkant, en een paar stukjes hier en daar uit het boek, en toen dacht ik: misschien is het toch wel leuk. Ik vond dat het boek zich niet zo makkelijk weg las, je las ook steeds vanuit een ander oogpunt. Je begint met het oogpunt van Rosa, daarna spring je steeds ongemerkt over naar iemand anders, zo van o ja ik zit nu weer bij die en die. Dat was vrij lastig. Ik vond het verhaal ook een beetje langdradig, er waren nooit korte beschrijvingen en zo. Altijd maar tot in detail beschreven. Ik vond het niet zo’n heel geslaagd boek.
Samenvatting:
Het boek begint met allemaal inleidende stukjes over de personen die allemaal voorkomen in het boek, en het begint bij Rosa in haar flat. Rosa is 26 jaar oud en is lerares Nederlands. .Ze is aan de drugs en ze is zo goed als drankverslaafd. Op de school waar ze werkt vinden haar collega’s haar maar ordinair en ze mogen haar helemaal niet. Rosa vindt dit niet zo erg, want ze vindt hun toch burgerlijk en truttig en ze maakt graag vervelende opmerkingen tegen hen.
Tussen haar stiefvader en haar moeder gaat het ook niet zo goed. Cora vindt dat Jacques te onbeleefd doet tegen mensen. En Jacques vindt dat Cora lui is.
De andere 2 kinderen uit het gezin van Rosa (haar halfbroer en halfzus) heten Jaap en Arja.
Jaap is 22 jaar oud en heeft een relatie met Josien, maar niemand mag van deze relatie weten, omdat Jaaps vader anders geen geld meer blijft sturen naar Jaap. Jaap denkt dat hij de eerste is waarmee Josien seks heeft, omdat ze zo degelijk over komt, maar op zondag vertelt ze hem dat ze al eerder een relatie heeft gehad met ene Harry en dat die haar toen heeft laten zitten toen ze zwanger was. Ze heeft toen een abortus laten plegen, maar dat was niet helemaal gebeurd zoals het moest gebeuren. Jaap is erg geschokt door dit verhaal en het levert ook de nodige spanningen op tussen hen.
Arja is 20 jaar oud en ze is zeer waarschijnlijk lesbisch. Ze zit achter een lerares (Marion) aan van haar vroegere school en ze gaat zelfs boodschappen doen bij de supermarkt waar Marion dat ook altijd doet.
Rosa heeft een relatie met Douwe. Het is een erg vrije relatie, ze hebben soms seks en ze praten over van alles met elkaar, maar het is niet erg als ze ook nog een soort van “echte” relatie hebben naast hun relatie.
Meestal hebben ze dan alsnog seks met elkaar.
Op vrijdag is er een feest in het cultureel centrum. Rosa gaat er met Boudewijn (haar nieuwe vriend die ze ontmoet heeft, toen ze voor het eerst sinds een hele tijd weer eens met haar moeder een dagje ging shoppen) heen en Douwe gaat er met Louise (zijn nieuwe vriendin) heen. Op het feest trekken Douwe en Rosa heel erg naar elkaar toe. Louise (de meid waar Douwe mee naar het feest is gekomen; hij rotzooit ook met haar) is dit op den duur beu en ze gaat alleen naar huis. Rosa is super dronken en ze wordt door Douwe en Boudewijn thuisgebracht. Louise volgt het drietal. Op straat loopt Rosa heel erg moeilijk te doen en hier is het eigenlijk al duidelijk dat ze Boudewijn niet meer wil. De volgende dag maakt ze het dan ook uit met Boudewijn.
Op zondag is er een groot familiefeest en de hele familie is bij elkaar. De sfeer is erg gespannen en om toch iets te doen schenkt Cora telkens iedereen weer koffie in. Rosa kan geen koffie meer zien aan het eind van die dag.
Stijl:
Niet zulke lange zinnen, er zitten af en toe wat moeilijke woorden in maar hier valt wel overheen te lezen. Af en toe wat ouderwetse woorden. Veel dialogen, wel fijn om te lezen. Ruimtebeschrijvingen zijn beeldend genoeg.
Thema:
Liefde / haat, etiquetteregels van vroeger (vooral bij de stukjes van Josien, en gedeeltelijk bij Rosa, die zich tegenover haar moeder netjes hoort te gedragen maar dat eigenlijk weigert.)
Titelverklaring:
'En dan is er koffie!' is een bekende slogan uit een oude reclamespot van Douwe Egberts. Koffie word in Nederland vooral gezien als iets gezelligs en aan de andere kant als iets van bekrompenheid.
De titel is ironisch bedoeld. Als Douwe Rosa op het einde uitnodigt voor een kopje koffie, zegt Rosa "Koffie? Ik kan geen koffie meer zien!"
Gebeurtenissen:
De gebeurtenissen kwamen wel echt over, het zijn wel situaties die echt zo gebeurd kunnen zijn. Dit boek zet je aan het denken over heel veel: alcoholproblemen (Rosa), etiquette (hoe kan ik me zo netjes mogelijk gedragen; Josien)
Personen
De personen kwamen wel echt over, het waren eigenlijk allemaal wel een beetje karakters. Doordat je vanuit verschillende oogpunten kijkt naar het verhaal, kom je erachter hoe ieder persoon denkt. Ik vond Rosa heel onsympathiek, ze kwam echt een beetje over als een hoertje. Ze blowt veel, heeft een drankverslaving (jenever) en ze rookt ook niet normaal veel. Josien daarentegen was de braafheid zelve, ze deed echt alles eraan om maar zo goed mogelijk over te komen. Ze is een beetje te braaf, ze moet wat meer zelfvertrouwen krijgen. Net als Arja, die durft ook maar weinig. Ze zijn allebei wel sympathiek. Ik kon me verder wel goed inleven in de hoofdpersonen, het was allemaal goed beschreven. Zoals Rosa zich gedroeg, zou ik totaal anders doen. Wat zij ermee wil bereiken, lijkt mij een beetje status krijgen. Status krijgen kan je ook zonder blowen en overmatig drinken en om de haverklap met een ander het bed induiken.
Opbouw
Het verhaal was af en toe vrij langdradig, echt lastig was het niet. Er kwamen wel wat moeilijke woorden in voor, maar dat was op zich vrij weinig. De stukken van gesprekken tussen Boudewijn (“Het woord is vis geworden”) en Rosa, met name dan de woorden van Boudewijn waren af en toe vrij moeilijk gekozen. Het verhaal was wel chronologisch. Het was niet echt een spannend verhaal, het was gewoon echt te langdradig. De gebeurtenissen waren ook niet echt wat je noemt spannend. Er zijn eigenlijk geen stukken die ik heb overgeslagen, hooguit een paar zinnen van Boudewijn.
Taalgebruik
Het taalgebruik viel wel mee, op sommige stukjes na. Rosa kan sommige dingen wel heel apart zeggen, dat komt af en toe best grappig over. Het taalgebruik was zeker wel beeldend genoeg, ik kon me precies voorstellen hoe alles eruit zag en hoe alles was. Er waren redelijk veel dialogen, en ook veel beschrijvingen. Ik vond het boek in zijn algemeen te langdradig. Verder was het verhaal wel redelijk, maar ik zou het niet gauw nog een keer lezen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden