Elisabeth door Maria Rosseels

Titelbeschrijving Maria Rosseels, Elisabeth, Leuven, 1989, 12e druk, 383 blz. (1e druk 1953) Genre Biografie Onderwerp Het leven van Elisabeth van Dijck van de Kloosterhoeve waarvan ze later zelf meesteres wordt. Samenvatting Het boek vertelt het leven van Elisabeth en speelt zich eerst af in de stad waar Elisabeth opgroeit met haar vader Martinus van Dijck en haar moeder Rose le Roy. Later komt hier ook haar broertje Alex nog bij. Elisabeth heeft gelukkige kinderjaren, haar ouders houden van haar, vader leest met haar en van moeder mag ze veel, al kan moeder soms wel eens heel prikkelbaar zijn. Aan haar jeugd in de stad komt plotseling een einde door een verhuizing naar het platteland. Haar vader woonde vroeger op de Kloosterhoeve. Deze hoeve was al eeuwen een familiebezit en werd steeds doorgegeven aan de oudste zoon. Martinus was de jongste en zijn broer Thomas de oudste. Maar Thomas voelde niks voor de hoeve, hij wilde naar zee. Maar zijn vader Lucas van Dijck kon dat niet toestaan. Martinus was met hart en ziel gehecht aan de hoeve en had met Thomas afgesproken dat hij de hoeve zou krijgen als zijn vader stierf. Maar eigenlijk maakte het Martinus opstandig dat zijn vader er op vertrouwde dat hij toch wel zou blijven werken ook al kreeg hij de hoeve niet. Hij besloot weg te lopen en ging naar de stad. Later kreeg hij wel spijt van zijn plotselinge vlucht, maar hij was te trots om terug te gaan. Totdat er een brief kwam van zijn vader dat Thomas naar zee was gegaan en of hij aub terug kon komen. Na vele heftige gesprekken en ruzies met Rose verhuisden ze met Alex en Elisabeth naar de hoeve. Rose kwijnde er weg en Elisabeth kreeg een hele sterke band met haar grootvader Lucas. Rose kon niet wennen aan het niks hoeven doen in het grote huis. De bedienden deden het werk en Martinus had het te druk. Ze miste zijn aanrakingen en liefde. Ze sloot Alex af voor zijn vader en de andere bewoners, ze wilde hem zelfs niet naar school laten gaan, ze wilde hem niet kwijtraken, want haar relatie met Elisabeth was ook niet goed. Toen ze het niet meer uithield besloot ze bij Martinus weg te gaan met Alex. Tegen het personeel zeiden ze dat het was omdat Alex daar naar school moest, en Elisabeth was doordeweeks ook bij haar ma. Maar na een tijd keerde Rose terug en kwam het weer goed tussen hen. Elisabeth was een hele goede leerling. De nonnen op de dorpsschool konden haar niet veel leren en ze ging studeren in de stad. Na het vertrek van Rose woonde ze daar op zichzelf. Later gaf ze les op een meisjesschool in de stad. Zo leerde ze Bernarda kennen, een meisje uit haar klas, dochter van een kunstenaarsfamilie. Ze had een broer Philip en een zus Catharina die zichzelf lelijk vond en heel goed beeldhouwde. Elisabeth krijgt een relatie met Philip. Maar ze voelt zich zo afhankelijk van hem dat het eigenlijk niet mooi is. En dan komt er een goede vriendschap tussen haar en Catharina. Ze praten veel over het geloof en Catharina beeldhouwt het gezicht van Elisabeth. Philip heeft totaal geen liefde voor zijn zus, de hele familie is heel erg egoïstisch en ze leven langs elkaar heen. Op een dag pleegt Catharina zelfmoord want ze kan het zoeken naar God niet meer aan. Elisabeth breekt met Philip en keert terug naar de kloosterhoeve. Daar trouwt ze met Johannes van de Witte Hoeve, haar trouwe jeugdvriend. Ze houdt veel van hem, maar of het echt liefde is weet ze niet. Ze krijgen drie kinderen: Raphael, Mattias en Christina. Christina wordt vreselijk beschermd, Elisabeth houdt haar alleen voor zichzelf, net als haar moeder vroeger met Alex deed. Op een dag sterft Lucas van Dijck, een vreselijk verlies voor Elisabeth. Maar ze blijft er sterk onder en wordt de meesteres van de kloosterhoeve omdat haar broer Alex ook de zee boven het land verkoos. Ondertussen woedt de tweede wereldoorlog. Als ze in het dorp een boodschap doet, ontmoet ze Philip die er vreselijk uitziet en krijgsgevangene is. Elisabeth laat hem haar beloven dat hij haar zal schrijven maar ze hoort niks van hem. Ze zoekt hem weer en als ze hem vindt en hij vrij is bloeit hun oude vriendschap weer op, heviger dan eerst, want Philip is veranderd. Philip komt vaak op de kloosterhoeve en hun verlangen naar elkaar wordt bijna ondraaglijk. Alleen Rose merkt wat Elisabeth voor Philip voelt,de anderen zien hem als een goede vriend. Rose gooit alles eruit tegen Elisabeth en die schrijft Philip een brief dat ze hem voorlopig niet kan zien, maar op een dag moet ze er toch naartoe en dan is er een brief van haar zoon Raphael die voor priester leert in Montreal. De liefde van haar zoon en het beeld van haar wat hij schets in zijn brief brengen haar tot inkeer. Want hoe zij nu leeft klopt dat beeld bijna niet meer, maar nu kan ze nog terug. Ze laat Philip de brief lezen en hij begrijpt het. Ze heeft hem lief maar vertrekt toch voor haar zoon, en ook Johannes’ zoon. Langzaamaan komt de goede band tussen Johannes en Elisabeth terug, alles gaat weer goed. Rose’s zuster komt ook langs, om te zeggen dat hun twee broers zijn omgekomen op zee en ook Martinus’ broer Thomas. Rose vreest gelijk voor het leven van haar zoon Alex, maar daar horen ze later berichten van. Op een dag gebeurt er weer iets vreselijks. Elisabeth laat haar dochtertje Christina thee brengen bij de mannen op het veld. Ze blijft lang weg en dan ziet ze Johannes en de knechten terugkomen. Johannes draagt Christina. Ze liep achter de hengst langs, hij trapte en ze was gelijk dood. Dit was het laatste wat Elisabeth nog kan verdragen, ze geeft zichzelf de schuld en stort helemaal in. Johannes vraagt hulp bij de pastoor en door zijn woorden komt ze eindelijk weer tot het leven. Gelijk die avond gaat ze naar het dorp, omdat er Canadese soldaten in het dorp zijn. Misschien hoort ze iets over Raphael. Als ze in het dorp is ziet ze spelende kinderen en een klein meisje dat haar aan Christina doet denken. Dan komt er een luchtaanval, Elisabeth rent naar het kind, gaat op haar liggen en beschermt zo het meisje. Maar zelf voelt ze pijn en bij deze moedige daad verliest ze zelf het leven. Maar het is gelukkig net niet te vroeg, want ze heeft eindelijk vrede met zichzelf, want door het hele boek heeft ze verschrikkelijk geworsteld met vele vragen over God en had bijna haar geloof verloren omdat ze God de schuld gaf voor de vele verliezen die ze heeft geleden. Maar nu kon ook voor haar de eeuwigheid beginnen…