Eindelijk oorlog door Herman Koch

Primaire leesgegevens: Auteur: Herman Koch
Titel: Eindelijk oorlog
Ondertitel: roman
Verschenen in: 1996 in Amsterdam
Aantal bladzijdes: 190 Verantwoording van de keuze: Ik heb het boek gekozen omdat hij mij op de eerste plaats een erg leuk boek leek toen ik de achterkant ervan las in de bibliotheek. Ik dacht dat het boek over de oorlog zou gaan en dat spreekt me erg aan. Ik hou wel van boeken over de geschiedenis, vooral over de Tweede Wereldoorlog, omdat ik daar van mijn oma vaak verhalen over hoor en ik er graag meer over wil weten dan oppervlakkige samenvattingen van feiten uit het geschiedenisboek. Ook de leraar heeft tijdens de les ons allerlei boeken laten aanstrepen die leuk en makkelijk waren, deze zat daar ook bij. Verwachtingen vooraf: Ik dacht dat hij boek erg zou gaan over de oorlog, omdat ik dat op de achterkant van het boek las en de titel deed dat ook verwachten. Ik dacht dat het zou gaan over een man die opzoek gaat naar het verleden van zijn overleden familieleden en dat hij op een tante uit Arnhem zou stuiten die in de tijd van de Tweede Wereldoorlog leefde. En dat de man dan zou uitvinden wat zij had meegemaakt in de oorlog en wat er met haar was gebeurd. Ook stond er op de achterkant dat in het slotdeel iets naar boven zou komen dat heel erg zou zijn, omdat er staat dat deze gebeurtenis hem met een klap tot deelnemer van de wereldgeschiedenis maakt en daarbij dacht ik aan dat zijn tante een belangrijk persoon was geweest. Dus dat ze iets schokkends had meegemaakt. Ik vind dat mijn verwachtingen niet zijn uitgekomen, want het boek ging niet echt heel erg over de oorlog, je las er wel stukjes over maar het ging meer over een man (ik-persoon) die met zijn gevoelens aan het worstelen was. Hij was psychisch niet helemaal in orde, zoals uit het verhaal naar voren kwam. Ook was de tante helemaal geen belangrijk persoon in de oorlog geweest zoals ik dacht, maar gewoon een meisje in een vrij normaal gezien. Wel lieten haar ouders iets meer toe dan de meeste ouders in die tijd, maar verder was ze een gewoon meisje. Dus ik vond ook niet dat hij een deelnemer van de wereldgeschiedenis werd. Wel kwam hij erachter wat zijn tante had meegemaakt, maar dat was niet zo heel erg veel en ook niet echt iets schokkends.
Eerste reactie achteraf: Ik vond het boek eigenlijk niet zo leuk en ik denk dat dit vooral komt doordat het niet was zoals ik verwachte dat het was. Ik vond het boek best saai, omdat het erg langdradig was, want het gaat de hele tijd over zijn gevoelens en hoe hij ergens over denkt en het ervaart. Ook ging het steeds over terugblikken uit zijn leven, terwijl daar helemaal niets aan was, omdat hij eigenlijk niets had meegemaakt. Opzich is het verhaal wel meeslepend, want de man verteld overal uitgebreid over hoe hij voelde en ervoer. Soms waren dit leuke dingen zoals dat hij met zand in de kamer van zijn opa en oma mocht spelen. Maar soms ook niet zoals het verhaal van zijn tante, het verhaal van de omgekomen, met een paard en kar gevluchte ,Arnhemmers. Je wordt hierin helemaal mee gesleurd en voelt zelf emotie opkomen. Verder was het wel een realistisch verhaal, want alles wat in het verhaal gebeurde zou echt kunnen gebeuren, maar ik weet niet of het echt echt gebeurd is. Korte samenvatting: Het verhaal gaat over een man (ik-persoon), die na de oorlog is geboren en in een riete mand, van de geallieerde uit de oorlog, die als wieg diende lag. De man woont nu (1980) in Londen en wil een boek gaan schrijven, een boek over de verschillende manieren van overlijden. Maar er is in zijn familie nog een lid dat in leven is en het boek eigenlijk in de weg staat, dit is tante Mies uit de Arnhemse Oranjestraat. In Londen wordt de man eigenlijk een beetje gek en krijgt soort van aanvallen waarbij hij zich niet meer kan bewegen, zij vriendin A. vind dat het tijd wordt voor een psychiater en als hij dat niet doet verlaat hij haar. Dan gaat de man terug naar Nederland en ik Amsterdam wonen, zonder A. want hij heeft nog steeds geen hulp gezocht. In Amsterdam blikt hij terug op zijn jeugd en wat daar allemaal is voor gevallen. Ook zoekt hij zijn tante op, want zij had gevraagd of hij haar tekkel kwam ophalen, omdat zei dacht dat ze binnenkort zou sterven. Ook dacht hij terug aan alle andere keren dat hij haar opzocht, waarom hij dat deed wist hij eigenlijk niet omdat hij toch nooit naar haar verhalen luisterde. Dan krijgt hij werkelijk het telegram van de dood van zijn tante, maar hij besluit niet naar haar begrafenis te gaan. Later herinnerde hij zich dat tante Mies op nieuwjaarsdag ooit met hem was gaan wandelen en hem in zijn wandelwagentje een stukje naar beneden liet rijden in een afdalend staatje, maar ze had niet gedacht dat het straatje zo steil afdaalde, het wagentje raakte van de stoep af en viel om op de weg. Ze pakte de jongen weer op en zetten hem snel terug in zijn wagentje, maar de jongen was nooit meer de zelfde geworden. Want mijn zijn val had hij niet gehuild had, thuis kwam ze en zijn ouders erachter dat hij niet meer zo vrolijk was als voor heen, hij was stiller geworden en staarde steeds vaker gewoon voor zich uit. En eigenlijk was dat gebleven tot nu toe en hier kwam hij achter. Dus dat psychisch dat er met hem niet in orde was kwam door de val.