Auteur Maarten 't Hart Titel Een vlucht regenwulpen Druk Dit boek komt uit de "Grote lijsters" serie uit 1990 Uitgever Wolters-Noordhoff Plaats Groningen Jaar 1990 Jaar van eerste druk 1978 Aantal pagina's Het boek heeft 205 bladzijden en 197 bladzijden daarvan behoren tot het verhaal. De rest is informatie over de schrijver en het boek. Indeling Het boek heeft korte en lange hoofdstukken met elk een eigen titel. Motto Zondag 10 Vraag 27: Wat verstaat gij door de voorzienigheids Gods? Antw: De almachtige en alomtegenwoordige kracht Gods, door welke Hij hemel en aarde, mitsgaders alle schepselen, gelijk als met zijn hand nog onderhoud, en alzo regeert, dat loof en gras, regen en droogte, vruchtbare en onvruchtbare jaren, spijze en drank, gezondheid en krankheid, rijkdom en armoede, en alle dingeren, niet bij geval, maar van zijn vaderlijke hand ons toekomen.
Inhoud Aan het begin van het verhaal is de dertig-jarige Maarten aan het terugdenken aan zijn jeugd, zijn schoolcarriere, zijn vader, zijn moeder en hoe hij uiteindelijk op 30 jarige leeftijd hoogleraar in de weefselkweek is geworden. Zo zou je een geliefd iemand weer kunnen opwekken uit de dood, je copieerd die persoon. Je zou ook jezelf kunnen namaken en aan je copie, die natuurlijk jonger is dan jij, ervaring kunnen doorgeven, Die avond zit hij op de bruiloft van zijn beste vriend Jackob en daar ziet hij een meisje en hij denkt dat zij Martha is. Martha is zijn vroegere jeugdliefde, die hem afwees en waar hij nooit overheen is gekomen. Het meisje blijkt niet Martha, maar de zus van Martha te zijn. Hij praat wat met haar en komt erachter dat ze dezelfde interesses hebben en hij maakt een afspraak met haar om naar een concert te gaan, maar eerst moet hij nog naar een congres in Zwitserland. Een paar dagen later krijgt hij een visioen en in dat visioen ziet hij zijn eigen dood, vanaf dat moment weet hij zeker dat hij niet meer dan twee weken te leven heeft. Vanaf dat moment denkt hij veel na over vroeger, zoals de dood van zijn moeder, over Martha en hoe hij haar bewonderde. Zij was de enige, op zijn moeder na, waar hijzich een klein beetje opende en zijn afstandelijke gevoelens verdwenen.Tot nu toe was dat bij niemand anders gelukt en juist omdat zij hem afgewezen had, was hij nog geslotener geworden. In zijn laboratorium op de universiteit, waar hij uit een paar cellen probeert om organismen te kweken, struikelt hij en bijna wordt hij geelctrocuteerd, doordat er een lamp in een bak met water valt, Hij is nu helemaal overtuigd dat hij binnenkort doodgaat. Toch gaat hij gewoon naar het congres in Zwitserland. Onderweg stopt hij in een klein Duits stadje, waar zojuist groot feest aan de gang is. In zijn eentje gaat hij ook in de dringende mensenmassa op zoek naar een restaurant, waar het niet overbezet was. Hij wordt volkomen genegeerd door iedereen in de wriemelige massa en zelfs de ober die zijn bestelling opneemt negeert hem en hij vindt het prettig om in zichzelf gekeerd te zitten en naar de anderen te kijken. De volgende dag komt hij aan in Bern, waar het congres plaatsvindt, als hij de auto heeft geparkeerd, kan hij de uitgang van de garage bijna niet meer vinden en als hij boven op het dakterrras komten in de verte de bergen ziet, vergeet hij voor enkele momenten de wereld om zich heen. Zoiets moois had hij nog nooit, alle natuur die hij thuis had gezien vervaagde. Hier ontmoet hij Adrienne Ponchard, een collega van hem, die hij op een eerder congres ontmoet had. Zij brengt hem naar zijn hotel en die avond gaan ze samen iets eten. Zij doet hem denken aan Martha, terwijl ze er helemaal niet op lijkt. Zoals ik twee dagen eerder naar Martha had gekeken, zo keek ik nu naar Adrienne, niet omdat ze op Martha leek, maar omdat ze ook een vrouw was, behoorde tot de sekse van Martha, De volgende morgen als ze naar het congres gaan, ontmoeten ze professor Ernst Bitzius, de woordvoerder van het congres. Hij raakt bevriend met de professor en ze gaan met z'n drieen iets eten. Ze trekken nu veel met z'n drieen op en aan het eind van het congres nodigt Ernst Maarten en Adrienne uit om bij hem thuis nog een paar dagen te blijven logeren. Maarten weet het nu zeker, hij zal in Zwitsrland sterven. Ze besluiten om een berg te gaan beklimmen, maar Maarten heeft dit nog nooit gedaan. Dus als ze op de helft van een berg staan, merkt hij dat Ernst en Adrienne meer oog voor elkaar hebben dan normaal is. Eigenlijk durft hij niet af te dalen, maar hij doet het toch, omdat Adrienne erbij is en hij eigenlijk toch meer dan vriendschap voor haar voelt. Maar hij doet iets te erg zijn best en glijdt uit en valt naar beneden in richting van de puntige stenen onder hem. Hij kan zich nog net vastpakken in zijn val, glijdt dan met zijn vingers weg en valt weer. Pas als ik een tiental meters omlaag gegleden ben over de helling, te zamen met het meegluidende steengruis, denk ik verbaasd: ik val omlaag. En nog altijd ben ik niet bang, ik zie diep onder mij de steeds breder wordende steenhelling met steeds grotere, puntigere stenen tot diep in het dal toe waar ze nog slechts hier en daar verspreid op een groene weide liggen. Als hij op de grond ligt, beseft hij dat hij nog niet dood is en dat hij ook niet doodging en dat zijn visioen betekende dat hij een nieuw leven zou krijgen. Met zijn val had hij Ernst en Adrienne dichter bij elkaar gebracht (Alles is onwezelijk, bevindt zich achter glas en juist daarom weet ik dat Adrienne en Ernst van elkaar houden, hoewel zij het zelf nog niet weten. Mijn val heeft ze dichter bij elkaar gebracht.) en zichzelf op de goede weg gebracht in zijn nieuwe leven, waarin hij opener zou zijn.
Thema Een heel belangrijk thema is verlangen, verlangen naar een vrouw, naar Martha, naar zijn moeder die overleden is, naar Adrienne of naar het leven zelf. Want volgens zijn eigen gevoel neemt hij geen deel aan het leven, maar is hij een toeschouwer die aan de zijlijn staat. Een ander thema is eenzaamheid, Maarten is heel in zichzelf gekeerd en is daar diep in zijn hart niet echt blij mee. Hij had vroeger al niet veel vriendjes (Ze roepen me na, ze rukken stokken uit de vlierbosjes langs het pad en zwaaien ermee.) en al helemaal geen vriendinnetjes en spelen deed hij ook al nooit. Hij is eigenlijk veel te snel volwassen geworden en nooit kind geweest. Dat is ook een thema van het boek, volwassenheid, want de wereld van de volwassenen is hard en Maarten is, na de dood van zijn moeder, helemaal alleen in deze wrede wereld. Titelverklaring Op het tijdstip dat zijn moeder overlijdt, staat Maarten voor het raam en ziet een vlucht regenwulpen voorbij trekken. Deze vogels zijn zeer zeldzaam en omdat Maarten erg door de natuur geboeid werd, bleef hij even staan kijken. Als de vogels weg zijn, draait hij zich naar zijn moeder en merkt dat ze overleden is. De titel heeft dus twee betekenissen: een positieve en een negatieve. De positieve is dat die vlucht regenwulpen heel speciaal is en dat dus de dood van zijn moeder speciaal is, omdat ze gelijktijdig waren. Ik denk alleen maar: ze is gestorven op het moment dat de regenwulpen over kwamen en die gedachte troost me, vreemd genoeg. De negatieve is dat de vlucht regenwulpen zijn aandacht zo in beslag nam, dat hij niet merkte dat zijn moeder stierf en hij nu het gevoel heeft dat hij er niet voor haar was en niet genoeg aandacht voor haar had. Personages Maarten 't Hart: een eenzame hoogleraar in de weefselkweek die nog steeds hunkert naar zijn jeugdliefde van vroeger, Martha. Ook heeft hij het gevoel dat hij aan de zijlijn van het leven staat. Omdat ik zo eenzelvig was, zo geheel zonder vrienden of vriendinnen. Zijn leven krijgt aan het eind van het verhaal een hele andere wending. Martha: Zij is Maarten's jeugdliefde, maar zij beantwoordde zijn liefde niet. Zij vond hem eng en griezelig. Maarten's moeder: Zij was haar hele leven vroom en godsdienstig. Ook was zij de enige vrouw in Maarten's leven. Zij sterft in het boek aan keelkanker. Jackob: Een vriend van Maarten en op zijn bruiloft ontmoet hij de zus van Martha. Adrienne Ponchard: Een collega van Maarten, die ook naar het congres in Bern ging. Maarten was wel geinteresseerd in haar, maar zij was meer geinteresseerd in professor Ernst Bitzius. Ernst Bitzius: Hij is de woordvoerder van het congres in Bern en wordt een goede vriend van Maarten. Ook vindt hij Adrienne wel erg leuk en zij krijgen op het einde ook een relatie samen. De zus van Martha: Maarten komt haar tegen op de bruiloft van Jackob en maakt een afspraak met haar om naar een concert te gaan. Maarten is een round character, de rest is een flat character.
Perspectief/tijd Het boek staat geschreven ni het ik-perspectief en ik denk dat het boek auto-biografisch is, omdat de hoofdpersoon ook Maarten heet, ook iets met biologie doet. De verteltijd is korter als de vertelde tijd, die is namelijk dertig jaar in het verleden van Maarten en ongeveer veertien dagen in het heden. Er zitten heel veel flash-backs in en die lopen soms wat onduidelijk weer over in het heden of in elkaar. Verder is de tijd waarin het verhaal speelt erg onduidelijk, het kan een week, maar ook tien jaar geleden zijn, maar het verhaal is wel erg actueel. Ruimte De ruimte waarin het verhaal zich afspeelt, is erg belangrijk voor het verhaal, want al sinds zijn jeugd gebeuren alle pijnlijke gebeurtenissen binnen de bebouwde kom (zoals het trekken van zijn amandelen) of binnenshuis (de dood van zijn moeder) en alleen in de vrije natuur kan Maarten tot rust komen Over de rietlanden klinken als een beschermende laag van geluid over al dat onzichtbare leven tussen kalmoes en zonnedauw. Beoordeling Ik vind het een heel mooi boek, er zit veel gevoel in, maar het is ook soms moeilijk te lezen doordat niet echt duidelijk wanneer het heden en verleden is of wanneer het werkelijkheid is of wanneer het zich allemaal in Maartens hoofd afspeelt. Ik kon me op sommige momenten best inleven in Maarten, maar op sommige momenten begreep ik echt niet waar hij mee bezig was, ik vond hem soms wat te extreem. Informatie over de schrijver en het boek Maarten 't Hart is in1944 geboren in Maassluis. In 1962 ging hij in Leiden biologie studeren. In 1971 debuteerde hij onder de naam Martin Hart met de roman "Stenen voor een ransuil" en 2 jaar later met "Ik had een wapenbroeder". In deze tijd schreef hij ook de eerste versie van "Een vlucht regenwulpen", maar omdat zijn eerste twee boeken floppen, brengt zijn uitgeverij dit boek niet uit. In 1978 is het boek uiteindelijk wel uitgegeven, omdat Maarten nu al razendpopulair was geworden door columns in dagbladen.