A. Gegevens boek

Titel: Een tafel vol vlinders

Schrijver: Tim Krabbé

Gebruikte druk: 1e

Verschijningsdatum eerste druk: Opening Boekenweek 2009 (10 maart)

Aantal bladzijden: 90

B. Biografie van de schrijver
Tim Krabbe is geboren op 13 april 1943 in Amsterdam, waar hij nog woont. Zijn eindexamen heeft hij gehaald in 1960 voor HBS aan het "Spinoza Lyceum".

Sinds 1967 ‘leeft hij van de pen’. Hij is getrouwd geweest met Liz Snoijink, en heeft een zoon die Esra heet. Zijn vader en grootvader waren en zijn bekende schilders, evenals zijn broer Jeroen, die ook acteur is.

Zijn moeder is filmvertaalster en schrijfster. Tim heeft ook wat geacteerd, en een tijdje psychologie gestudeerd aan de GU in Amsterdam, maar van beroep is hij altijd schrijver geweest. Zijn debuten als schrijver en als journalist vielen samen in 1967. Zijn romans zijn in 12 talen vertaald, en vier ervan zijn verfilmd. 'Spoorloos', naar Het gouden ei, waar hijzelf het scenario voor schreef, won het Gouden Kalf 1988 voor de beste Nederlandse film. Hij wordt nog steeds gedraaid in Amerika, en in 1993 werd er daar een remake van gemaakt onder de titel 'The Vanishing.' Niet zo goed als het origineel. In maart 1998 zijn er drie films naar werk van hem in voorproductie; twee naar romans, de derde naar een oorspronkelijk scenario.

Naast zijn romans, verhalen en journalistieke werk heeft hij vele artikelen en een paar boeken over schaken geschreven. Van 1967-1972 hoorde hij bij de beste twintig schakers van Nederland, maar nooit bij de beste tien. Hij heeft ook een aantal schaakproblemen gecomponeerd.


Andere boeken van Tim Krabbé:

- Het gouden ei (1984)

- De grot (1997)

- Vertraging (1994)

- De stad in het midden (1978)

- Kathy’s Dochter (2002)

- Een Goede Dag Voor De Ezels (2005)

- Marte Jacobs (2007)

C. Samenvatting

Deel 1
Fred is journalist en reist zijn hele leven al. Het boek start in Siberië, waar hij met een groepje de krater van de Gloebinyi-vulkaan ingaat. Wanneer ze teruggaan, belthij Carla, zijn vrouw, die tegelijkertijd hem belt. Ze vraagt hem straks terug te bellen en vanaf dat moment voelt Fred zich onrustig. Hij denkt meteen dat Bram overleden is en is al bezig aan een toespraak voor zijn overleden zoon.

Fred viel op Nicolien, die een baby had, Bram. Hij valt als een blok voor beide, ook al is Fred nog maar negentien jaar. Nicolien laat Fred in de steek voor een jonge tandarts, maar Fred krijgt nog wel de voogdij over Bram. Bram is een heel slim ventje dat al snel zindelijk was, en snel kon lezen en schrijven.

Bram´s echte vader is een week na de geboorte weggelopen. Als Nicolien zwanger raakt van de tandarts, stelt ze voor Bram de achternaam van de tandarts te geven, zodat omdat dan het hele gezin één achternaam draagt. Bram´s eigen ´echte´ achternaam is Bontje, maar Fredis het er niet mee eens. Wanneer Bram acht is, wil hij van Fred weten wie zijn vader is, en wat hij heeft gedaan. Die heeft zelfmoord gepleegd door van een dak te springen en Fred laat voorzichtig de plek zien aan Bram waar dit is gebeurd. Het maakt niet erg veel indruk op Bram. Fred maakt verre reizen met Bram en die mag dan als ´schrijvertje´ ook zijn reisverhalen publiceren in de bladen. Dat is in het begin erg hoop- en succesvol en Fred denkt dat Bram later echt een goede schrijver zal worden.

Bram raakt verdwaalt in Schotland, en Fred is ongerust. Hij gaat naar hem zoeken. Dan stuit hij op een silhouet, de vijverspook. Ze gaan niet meer met elkaar om. Op een soloreis van Fred ontmoet hij Carla. Zij kan ook goed overweg met Bram

Bram is wel intelligent maar werkt niet bepaald hard op school. In zijn jeugd heeft hij van Fred een boek gekregen over een magische steen in Nieuw-Zeeland. Als je die aanraakt, zou je leven opnieuw beginnen. Hij wil de schrijver ontmoeten en reist naar Nieuw – Zeeland. Bram gaat daarom na zijn eindexamen werken om die reis naar de andere kant van de wereld te kunnen maken, en ook niet onbelangrijk; te betalen. Bram weet via Griekenland vrij snel Nieuw-Zeeland te bereiken en gaat ook naar ‘ de magische steen ‘ , maar komt daarna toch vrij snel weer terug naar Nederland

Hij gaat als vrachtwagenchauffeur gaan werken bij een transportbedrijf. Fred wil hem uitnodigen om mee naar Siberië te gaan, maar Bram weigert dit aanbod. Hij wil wel Fred naar Schiphol brengen. Wanneer hij Bram gaat afhalen, ziet hij dat de jongen verliefd is. In de auto vertelt hij over zijn liefde Emma die voor hem gemaakt is. Fred gaf hem een advies: geniet eerst van je leven is zijn advies aan Bram. Enige afslagen voor Schiphol vraagt Fred nog of Bram het vijverspook was. Die ontkent het.

Deel 2
Dit deel zijn delen uit het dagboek van Bram. Hij vertelt van zijn eerste bijzondere ontmoeting met Emma, een meisje dat hij op de tram ontmoet door gewoon toeval. Maar hij vindt dat het geen toeval is, sinds hij in Nieuw-Zeeland is geweest. Hij is daar met een oudere vrouw Naomi Silver naar bed geweest.

Ze wordt verliefd op Bram en het duurt niet lang of ze hebben voor de eerste keer sex met elkaar. Dat gebeurt op het kleine kamertje van Bram en daarna brengt hij haar steeds thuis, waarbij ze elkaar altijd bij sfscheid kussen bij de tramhalte. Een mooi ritueel, toch? Ze denken dat ze de twee helften van de ziel zijn. Ze maakt het uit met haar vriend die overkomt uit het buitenland: een erg zekere en iets te saaie jongen, Arnold Dan-maar-weer (die bijnaam krijg hij omdat ze altijd na een verkering weer op hem terugviel).

Emma heeft ook een eigen poldertje waar vrijwel niemand komt en waar ze dus ook sex kunnen hebben in een enorm veld. Ze worden steeds gekker op elkaar, en de sex wordt ook steeds beter. Ze doen precies die dingen die verliefden doen: bijvoorbeeld overdag in de auto van de zaak naar het polderweitje om daar te vrijen.

Het mooie plaatje wordt dan ook later verschrikkelijk verstoord wanneer twee milieutypes in het poldertje lekker bloemetjes komen plukken.

Bram brengt Fred naar Schiphol, zodat hij een week de auto heeft om met Emma naar het strand te kunnen gaan. Bram praat over zijn liefde voor Emma en zijn vader waarschuwt hem voor een te vaste band op een te jonge leeftijd. Op de terugweg rijdt hij op een weg langs een spoorbaan, waarlangs sla groeit.

Hij gaat weg bij het transportbedrijf en wil nu Nederlands gaan studeren, maar zijn kennismaking met de mooie en knappe studentes, is niet al te best. Hij weet niet goed wat hij moet doen: weggaan en eerst reizen en hopen dat Emma op hem zal wachten, of blijven voor Emma. Dan neemt hij een beslissing. ‘De rest van mijn leven is een tafel vol vlinders’

Bram gaat naar Emma en zegt in haar gezicht dat hij niets meer voor haar voelt. Zij zegt dan dat ze niets meer met Bram te maken wil hebben. Ze zal wel weer teruggaan naar Arnold ‘Dan-maar-weer’. Gelijk heeft hij spijt en wordt depressief. Dan schrijft hij:

Ik ben de zoon van Menno Bontje van wie ik niets weet, behalve dat hij de kracht had om te den wat ik ga doen. Zijn moeder zegt het zelf: “Breek met alles wat je dacht te zijn.”

Mijn sleutels liggen voor me klaar, klaar om weg te gaan. Sorry van je auto, Fred. Ik stap in en rijd naar de kropjes sla. Daar kijk ik naar mij horloge dat op nul staat. Nu krijg ik te zien wat geen schrijver kan beschrijven: het opdrogen van de laatste punt.


D. Personages
Fred: Fred is een man die op jonge leeftijd de zorg van Bram op zich neemt. Hij houdt enorm van schrijven en reist erg veel. Fred spreekt een kleine bezwering uit om de kans te vergroten dat Bram in ieder geval 18 wordt. Dan mocht bijvoorbeeld zijn telefoon de eerstvolgende halve minuut niet overgaan, mocht hij voor hij bij een straathoek was geen auto met buitenlands nummerbord langskomen. Gebeurde dit allemaal wel dan stierf Bram voor zijn 18e, gebeurde het niet, dan was de kans dat hij ouder zou worden dan 18 weer net iets groter.

Bram: Bram is de geadopteerde zoon van Fred. Hij zit in de knoop met zijn leven en weet niet wat hij wil. Hij wil wel graag reizen. Hij heeft een boek gelezen over Tepuki, die op zijn reis naar de steen Autaki (een steen die bij aanraking je leven een nieuwe start geeft) op de meest mooie plekken terecht komt en de mooiste vrouwen ontmoet, iets wat Bram nog niet gelukt is. Als hij het tijdens zijn reis financieel niet meer red keert hij terug en ontmoet hij Emma, waar hij onmiddellijk stapelverliefd op wordt.

E. Stijl en verhaaltrant


Het is een redelijk moeilijke tekst, want er worden erg veel woorden gebruikt die ik nog niet ken. Daarom is het ook lastig om dit boek in een stuk door te lezen, en tegelijkertijd te begrijpen wat er staat. Als er moeilijke woorden in een zin staan, maakt de zin verder nog wel wat duidelijk. Je komt er bij Tim Krabbe wel redelijk snel achter wat hij met sommige lappen tekst bedoeld. Ja zeker, lappen tekst; Er zitten geen duidelijke pauzes en rustmomenten in. Dat is in meerdere boeken van Tim Krabbe.

F. Tijd en Ruimte

Het verhaal is gesplitst, in twee delen. In het eerste deel zit hij in Siberie, en in het tweede deel zit hij in Amsterdam.“Ze heette Emma, was ook negentien jaar, maar een maand ouder.” Dit gaat dus over de vriendin van Bram die hij dan net heeft leren kennen en geeft dus aan dat Bram op dat moment ook negentien jaar is. Het verhaal gaat daarna nog ongeveer een maand verder en dan pleegt Bram zelfmoord. Het verhaal duurt ongeveer zestien à zeventien jaar, omdat Fred Bram leerde kennen toen hij drie jaar oud was. Het verhaal stopt met de zelfmoord van Bram als hij negentien jaar oud is.

De belangrijkste stukken van het verhaal spelen zich af op de Gloebinyi vulkaan, op het strand en bij de grootouders van Bram. Het uiterlijk van deze ruimtes worden niet uitvoerig beschreven. Je moet zelf bedenken hoe het eruit ziet.

Bij de Gloebinyi vulkaan komt Fred erachter dat Bram zelfmoord heeft gepleegd. De Gloebinyi vulkaan krijgt dan een andere betekenis. Het wordt een plek waar het slechte nieuws aankomt, niet het leuke uitstapje van Fred. Je kunt deze ruimte niet omruilen voor een andere ruimte, het is een belangenruimte, omdat er dus verdrietig nieuws aankomt. Citaat: “Elanden, beren en watervallen kom dus juist maar wel. Laat jullie fotograferen, urenlang, want zo lang zal Bram nog niet dood zijn.

Bij de grootouders van Bram, verteld Bram zijn hele verhaal; naarmate hij het verhaal langer verteld, komt hij steeds meer in een soort van roes terecht.

Hij weet niet meer wat hij allemaal heeft verteld, vangt soms flarden op van wat hij verteld; over Emma, over zijn reis.

Het enige dat hij nog zag waren zijn grootouders,glinsteringen van de gezellige huiskamer, de brillenpootjes van Johanna Bontje, een zilverkleurig koekschaaltje en de weerspiegeling van een lamp op het glas van een schilderijtje.

Hij ziet steeds scherper de oude gezichten van zijn grootouders, met een uitdrukking op hun gezicht van: “Is dit nou de zoon van onze zoon Menno, die dood is?”

Aan het einde van het gesprek krijgt hij raad van zijn oma: “Breek met alles wat je dacht te zijn”

Deze zin is wat Bram deed beseffen wat hij ging doen, wat hij eigelijk altijd al had geweten; zelfmoord plegen.

Door het gesprek met zijn grootouders in de huiskamer is dit een belangenruimte geworden. Door dit huis met zijn bewoners heeft hij een keuze gemaakt die een groot gevolg heeft op zijn leven.

Ook deze ruimte wordt niet uitvoerig beschreven, maar door het gesprek die de rest van zijn leven bepaald en door zijn grootouders die in het huis leven is het een belangenruimte geworden.

Op het strand maakt Bram het uit met zijn vriendin Emma. Het is erg emotioneel voor Emma en Bram. Bram had gedacht: Kom we lopen nog een stukje verder, rustig praten en dan uit elkaar. Emma daarentegen had zoiets van; wat?! Waarom? En loopt boos weg. Het ging dus net even anders dan dat Bram had gehoopt.

Eerst had het strand mooie herinneringen: strandwandelingen, maar nu komt er ook nog een onplezierige herinnering bij; uitmaken met Emma op het strand.

Deze ruimte kent dus plezierige en onplezierige momenten/herinneringen, hierdoor wordt het een belangenruimte, het strand krijgt een speciale betekenis.