Samenvatting

Lucia is opgegroeid in Pasiano, Italië, als zij veertien jaar is, is er een groot huwelijksfeest op het landgoed. Hier komt Giacomo Casanova naar toe Ze is gelijk verliefd op hem, en hij ook op haar. Maar na de zomer moet hij terug naar Venetië. In de winter die volgt krijgt zij les van De Pompignac. Als hij terug komt van een reis heeft hij inwendige pokkenblaas opopgelopen waar hij uiteindelijk dood aan gaat. Lucia krijgt deze ziekte ook en krijgt overal blaren en daardoor heeft ze op haar gezicht verminkingen. Hierdoor kan ze niet meer met Giacomo trouwen en daardoor besluit ze weg te gaan. Giacomo wordt verteld dat ze er met L’Aigle, de bode, vandoor is. Na een aantal omwegen komt Lucia in Amsterdam terecht en heet ze nu Galathée de Pompignac. Ze werkt als prostitué en heeft een voile voor haar gezicht zodat de verminkingen niet te zien zijn. Hier ontmoet ze Giacomo weer, al weet ze niet gelijk dat het hem is, want hij noemt zich nu ‘le Chevalier de Seingalt’. Ze praten keer met elkaar en Giacomo zegt dat hij een keer door een vrouw, Lucia, is teleurgesteld en daardoor bindt hij zich nu niet meer aan iemand. Galathée zegt dat ze haar kent en stelt voor om elkaar weer te ontmoeten. Lucia en Giacomo ontmoeten elkaar en Giacomo weet niet dat dit Galathée is. Later stuurt Giacomo een brief aan Galathée waarin hij zegt dat hij de ontmoeting met Lucia liever bespaart was gebleven. Galathée/Lucia gaat naar Amerika.

Personages

Lucia / Galathée de Pompignac is in 1728 geboren en ze is opgegroeid in Pasiano, zij is een lief, zachtaardig meisje en ze houdt van de natuur. Als ze veertien jaar is, is er een groot feest op het landgoed waar zij woont, de dochter van de gravin gaat trouwen. Hier komen veel gasten waaronder Giacomo Casanova. Giacomo vindt dat ze perfect is, alleen is ze te jong. [‘Ze is mooi. Ze is gehoorzaam. Ze is gelovig. Zo gezond als een vis. Haar huid is blank, haar ogen zwart.’ Pagina 52]
In oktober moet Giacomo terug naar Venetië en Lucia blijft achter en krijgt les van De Pompignac om haar voor te bereiden als vrouw van Giacomo. Voor een gemaskerd bal noemt De Pompignac Lucia zijn nichtje, Galathée de Pompignac. [‘…Je vous présente ma nièce, Galathée de Pompignac!’ Pagina 90]
Zo komt ze aan haar naam. Alleen hierna wordt ze ziek en krijgt ze, door pokken, veel jeuk aan haar lichaam, tot aan haar hals blijven deze achter als kleine tekens. Maar ze heeft met kussens veel aan haar gezicht geschuurd waardoor deze ernstig is verminkt. Ze kan niet met Giacomo trouwen omdat dan zijn loopbaan verloren zou gaan. Hoewel ze erg verdrietig is omdat ze hem moest achterlaten, is ze tevreden met haar keuze omdat er nu maar een ongelukkige zou zijn, en anders twee. Hoe prettig haar jeugd is verlopen, hoe anders is dat als ze volwassen is.
Ze werd prostitué en kwam in het spinhuis terecht omdat seksuele omgang tussen christenen en joden verboden was. Nadat ze vrij was gekomen kocht ze een voile voor, ze vond zichzelf weer terug. [Hoe dan ook, ik heb dit alles achter me kunnen laten. Van achter mijn sluier hervond ik een beeld van mijzelf dat ik verloren had gewaand. Pagina 204]
Als ze haar vroegere liefde weer tegenkomt, weet ze niet wat ze moet doen, zich bekendmaken, of afwachten. Uiteindelijk besluit ze hem weer te ontmoeten. Deze loopt anders dan verwacht. Later blijkt dat Giacomo helemaal niet blij was om haar te ontmoeten en haar weerzinkwekkend te vinden. Ze besluit samen met Jamieson (een van haar klanten) naar Amerika te gaan en ze krijgt daar drie kinderen van hem.

Giacomo Casanova/ le Chevalier de Seingalt is zeventien als hij samen met zijn broer Francesco naar Pasiano reist. Eerst had hij rechten gestudeerd en nu is hij een priesterstudent. Hij is erg gekwetst als hij hoort dat Lucia ervandoor is, en voelt zich bedrogen door haar. Nu bindt hij zich aan niemand meer. [‘Ik heb geleerd mijn hart door niemand meer te laten vangen.’ Pagina 189]
Hij voelde zich eerst nog schuldig over wat er gebeurd is met Lucia, want als hij eerder was gekomen, dan zou dat volgens hem allemaal niet gebeurd zijn, hij zegt tegen Lucia dat het allemaal zijn schuld was en dat hij stom was geweest. Maar later in de brief schrijft hij andere dingen, en dat hij haar weerzinwekkend vindt.

De tijd

Het ene gedeelte speelt in het jaar 1758, en er gaan veel herinneringen naar haar jeugd rond de tijd van 1742, het jaar waarin ze Giacomo ontmoet. In deze tijd heersten veel ziekten zoals de pokken en syfilis. Ook is een tijd hiervoor Amerika ontdekt en daar emigreren veel mensen naartoe, vaak omdat ze daar niet veel mensen kennen en opnieuw kunnen beginnen. [Amerika draagt nog weinig littekens. Pagina 235]
De tijd is heel belangrijk voor het verhaal, want tegenwoordig zijn er in Europa geen mensen meer met dit soort ziektes, en anders zouden ze wel genezen kunnen worden. Als het verhaal in deze tijd geweest zou zijn, dan had waarschijnlijk deze ziekte helemaal niet gehad en zou ze ook geen littekens kunnen hebben en had ze gewoon met hem kunnen trouwen.
De tijd is ook belangrijk om Giacomo Casanova ook echt heeft bestaan. Hij leefde van 1725 tot 1798.

De plaats

Hoewel Lucia in Pasiano is opgegroeid, begint het verhaal in Amsterdam. Hier speelt het heden van het verhaal zich af. Lucia groeit op, op een landgoed in Pasiano. Er is in dit gebied veel natuur. Hier ontmoet ze Giacomo ook. Nadat Lucia is weggegaan, komt ze nog in Bologna, Venetië en Parijs, waarna ze uitkomt in Amsterdam. Hier heeft ze een appartement, en gaat ze naar het theater en gaat ze uit eten. Ook heeft Galathée twee jaar vastgezeten in het spinhuis.

De opbouw

Het boek bestaat uit drie echte delen en een klein deeltje ter verantwoording:
1. Het voordeel van de liefde (vanaf bladzijde 11)
2. Een schitterend gebrek (vanaf bladzijde 75)
3. Theatrum amatorium (vanaf bladzijde 151)
Ten slotte (vanaf bladzijde 237)
Alle drie de delen beginnen met een klein verhaaltje.
De delen zijn opgedeeld in hoofdstukken en in de hoofdstukken lees je de ene keer over de Lucia/Galathée uit het verleden, en in de andere hoofdstukken over het heden, in Amsterdam in 1758.
Het verhaal wordt wel chronologisch verteld, want het begint als ze Seingalt nog niet heeft ontmoet en het eindigt als ze de laatste brief van hem krijgt, waarin hij verteld dat hij Lucia heeft ontmoet.
Wel zijn er veel flashbacks in het verhaal aanwezig, dit zijn de hoofdstukken waarin Lucia verteld wat er vroeger is gebeurd en wat ze heeft gedaan voordat ze in Amsterdam terecht is gekomen. [Ik herinner mij geen grenzen. Pagina 22]
[Ik heb toen niet gehuild. Pagina 79]
[Mijn ouders konden het goed met Giacomo vinden. Pagina 63]
In de flashbacks wordt meestal begonnen met een regel die in het verleden tijd staat, of waaruit te zien valt dat het een tijd geleden is geweest, en daarna wordt er in tegenwoordige tijd verteld.
Het verhaal heeft een gesloten einde, want ze vertrekt met Jamieson naar Amerika en in het deel Ten slotte wordt verteld dat ze als Lucy Jamieson begraven ligt op het kerkhof St. Paul’s in Flatbush en dat ze drie kinderen heeft.

Vertelstandpunt

Het vertelstandpunt is vanuit de ogen van Lucia/Galathée, er is sprake van een ik-verteller. Er was veel verschil geweest als het vanuit een ander perspectief geschreven zou zijn, dan zou je veel meer over de gedachtes en gevoelens van Giacomo weten en wat hij gedaan heeft nadat Lucia uit zijn leven verdween en hoe hij Amsterdam terecht is gekomen. Nu kan je alleen aan het einde van het boek in een brief lezen wat Giacomo nou eigenlijk echt van Lucia vindt nadat hij haar weer ontmoet heeft. [Arme Lucia, zij is niet ronduit lelijk geworden, maar iets wat nog veel erger is: weerzinwekkend! Hoe hartverscheurend is het wat wij hebben liefgehad, vertrapt te zien. Pagina 234]
Je weet niet of Giacomo dit meent, maar ik ga daar wel van uit. Als het verhaal vanuit meerdere mensen word verteld, dan weet je ook veel meer van Giacomo en dan zou je misschien ook meer respect voor hem hebben over wat hij zegt over Lucia.

Thema en motieven

Het thema is de liefde, Lucia en Giacomo hebben een perfecte relatie en alles is goed. Maar na haar verminking besluit Lucia weg te gaan om zo te voorkomen dat Giacomo zijn eer weg is. Ze doet dit uit liefde voor hem. Later als ze prostitué is, dan gaat ze naar bed met mannen, en daar is geen liefde bij aanwezig. Ook houden Galathée en Seingalt en weddenschap over de liefde. Giacomo heeft na Lucia nooit meer kunnen liefhebben.
Het motief is een sluier/masker. Galathée koopt een sluier als ze uit het tuchthuis gaat zodat haar verminkingen niet te zien zijn. Ook zou er in Pasiano een gemaskerd bal gegeven worden, waarbij Lucia een masker opmocht. Tevens gaan Galathée en Seingalt naar een voorstelling, waar twee mensen gemaskerd zijn.

Titel / ondertitel

Een schitterend gebrek is de titel, het gebrek zijn de littekens van haar ziekte. Een deel van het boek heeft ook als titel een schitterend gebrek. Maar al eerder, nog voordat zij die littekens heeft heet Giacomo het al over een gebrek. [‘Ze heeft alleen één ernstige tekortkoming.’
‘Welke dan?’
‘Zij is te jong’
Hij meende het, maar zijn broer moest lachen: ‘Wat een schitterend gebrek!’ Pagina 52]
Hier worden dus niet de littekens op haar hoofd bedoeld, maar haar leeftijd. Giacomo is zeventien jaar en Lucia is veertien.
Zelf noemt ze haar littekens ook een gebrek. [Mijn gebrek vergat ik. Pagina 125]

Motto

Veel wat aanvankelijk alleen in de verbeelding bestaat,
Wordt werkelijkheid.

G.C.

Het is een motto die Giacomo Casanova zelf heeft geschreven en ik denk dat ermee bedoeld wordt dat wat hij al dacht dat gebeurd was, ook echt gebeurd is. Hoewel hij dit niet wil, zit dit toch in zijn verbeelding. Eerst wou hij niet geloven dat Lucia er echt vandoor was met een ander, maar nadat ze hem dat zelf heeft verteld, moet hij dit wel geloven en wordt dit dus werkelijkheid. (Terwijl het eigenlijk een leugen is).

Betekenis / mening

Ik vind het erg leuk dat dit een boek is dat wel over Casanova gaat, maar waar hij zelf niet de hoofdrol speelt en waar je het van andere kanten ziet zodat je ook andere dingen over hem te weten komt. Het verhaal is vanuit een ander perspectief en dat maakt het interessant. Dit verhaal is natuurlijk fictief, maar toch komt het op mij over alsof dit echt gebeurd is. Je zag een deel van zijn verhaal echt van de andere kant en daardoor weet je nu wel meer over zijn leven en op een andere manier. Het ging niet alleen maar over hem en wat hij deed en vond, maar vooral over Lucia en wat zij allemaal had gedaan. Ik heb de film Casanova van Lasse Hallström uit 2005 gezien, deze gaat over Casanova, maar vanuit een heel ander tijdperk en met een ander beeld van hem. Deze film komt dus niet echt overeen met dit verhaal.

De gedachtes en de gevoelens zijn belangrijker omdat je anders niet met Lucia mee kan voelen en kan begrijpen wat zij doet en met wat voor reden zij dat doet.
Het grootste gedeelte van de gebeurtenissen waren geloofwaardig, alleen het was te toevallig dat Lucia en Giacomo elkaar weer tegenkwamen in Amsterdam en dat ze daar ook nog gemeenschappelijke kennissen hadden die hen aan elkaar voorstelden. Ook was het voorspelbaar dat de verloving niet door zou gaan, mede door de opbouw van het verhaal wist je dit al. Ik vond het schokkend dat seksueel contact tussen christenen en joden verboden was.
Ik vond de afloop niet leuk, ik houd van ‘happy end’ en ik had dan ook gehoopt dat Lucia en Giacomo weer samen kwamen, en nog lang en gelukkig leefden.

De personen kwamen echt op mij over, dit komt waarschijnlijk omdat Casanova vroeger ook echt geleefd heeft, en dat hij dus ook echt bestaan heeft. Ik vond wel dat de liefde tussen Giacomo en Lucia een beetje raar en tot stand kwam.
Ik ben wel beïnvloed door Lucia, maar juist in iets wat zij niet zou doen, wel doen. Zij kiest er voor dat zij de enige is die ongelukkig is, maar eigenlijk is Giacomo met wat er nu is gebeurd ook ongelukkig. Daarom zou ik juist voor Giacomo kiezen, en daar het beste van proberen te maken.

Ik vond het verhaal best wel moeilijk opgebouwd omdat je de hele tijd veranderde van flashbacks, naar de tijd waarin het afspeelt. Dan ben je net gewend dat ze in Amsterdam zit, en dan is er weer een flashback. Ook was er bij elk deel een voorstukje en toen wist ik niet waar ze het ineens over hadden. Over het hele boek zat wel spanning, bijvoorbeeld of Giacomo Lucia ook herkende, maar ik was vooral benieuw naar de afloop van het boek, ik wou weten wat ze uiteindelijk ging doen en of Lucia en Giacomo weer samen kwamen.
Ik vond de afloop best verrassend, want hoewel ik de laatste bladzijdes eerder al had was het niet tot me doorgedrongen dat haar naam nu Lucy Jamieson was en dat ze niet met Giacomo samen was. Ook vond ik het wel begrijpelijk, want als je zo’n brief naar je gestuurd krijgt, waarvan degene die hem schrijft, niet weet dat jij dat bent, dan ga je niet lief en aardig tegen diegene doen.

Ik vond het taalgebruik vrij makkelijk, hoewel ik toch van een aantal woorden niet wist wat ze betekenden. Zo wist ik niet wat het spinhuis was, maar je kon wel uit de tekst begrijpen dat dit een soort gevangenis was.
Er waren behoorlijk wat dialogen, vooral tussen Galathée en Seingalt, bij de flashbacks zijn juist weer weinig dialogen. Ik vind dat de dialogen goed zijn geschreven, omdat ze niet heel erg opvallen en er tussen het praten door ook gedachtes worden beschreven.
Ik vond het stuk dat Lucia ziek werd erg zielig. Alles wat ze van haar leraar, dit net was overleden, had gekregen, verbrand moest worden, omdat die besmet konden zijn met ziektes. Al haar bezittingen die haar aan hem lieten denken waren weg, en Lucia zelf was ongelooflijk ziek en had heftige pijnen.

Verwerkingsopdracht : Diepte-interview met de hoofdpersoon

Lucia is in 1728 geboren en ze is opgegroeid in Pasiano, zij is een lief, mooi, zachtaardig meisje en ze houd van de natuur. Haar ogen zijn zwart en haar huid is blank. Lucia heeft tot haar veertiende nooit les gehad, maar toch weet ze veel van de natuur en heeft ze veel kennis. Giacomo leert haar veel over de wereld en over andere dingen. Daarna leert haar leraar De Pompignac haar lezen, manieren en andere dingen om een vrouw van een diplomaat te kunnen zijn. Ze is zeer slim en als ze haar verminkingen niet had gehad dan had ze een mooi leven gehad en dan had ze zelf waarschijnlijk ook gestudeerd en geweest als veel andere hoge vrouwen uit de buurt van Venetië. Ze weet met haar verminkingen te leven maar het maakt haar onzeker en ze weet dat ze niet meer met Giacomo samen kan leven. Ze gaat op reis en hier ontmoet ze een vrouw die haar veel over de Verlichting leert. Hier is Lucia, die zich dan al Galathée noemt, erg in geïnteresseerd. Door haar verminkingen raakt ze ook verdrietig omdat de liefde van haar leven haar liefde niet meer kan zijn, en daar heeft ze zelf voor gekozen. In Amsterdam is ze prostitué geworden, ze wist al vroeg dat ze dit kon worden. Ze draagt een voile om haar verminkingen te verbergen. Als prostitué heeft ze veel vaste klanten en sommige van hen komen voor speciaal omdat ze een voile voor heeft. Ze gelooft niet meer echt in de liefde en als ze Giacomo dan ook weer ontmoet zegt ze niet wie ze is. Ze wil wel een weddenschap met hem aangaan over de liefde. Uiteindelijk wint zij deze weddenschap, maar ze verliest zijn beeld over haar. Eerst was hij zeer ontdaan doordat zij er van door gegaan was en hij zei dat zij een vrouw was, maar later zei hij dat ze lelijk en weerzinwekkend was geworden. Hij vond het helemaal niet meer erg dat ze weg was gegaan.


1. Hoe had je leven eruit gezien als je de ziekte niet had gehad?
Mijn leven had er heel anders uitgezien, ik was dan met Giacomo getrouwd, het zou een groot feest geweest zijn, en we zouden dan in de omgeving van Venetië zijn gaan wonen. Giacomo was diplomaat geworden en ik hielp hem daarmee als zijn vrouw, we zouden voor zijn werk naar verschillende landen reizen. Ik was een vooraanstaande vrouw van Venetië geweest en we zouden prachtige kinderen krijgen.

2. Denk je dat Giacomo met je had willen trouwen als je wel was gebleven?
Ik denk dat hij dat wel had willen doen, zoveel hield hij van mij, maar ik wou het hem niet aandoen, zijn hele toekomst zou eraan zijn gegaan en we hadden nergens bij gehoord.

3. Wat is je dierbaarste herinnering die je met Giacomo deelt?
Het was op een middag in september, we gingen eerst lopen door de bossen rond het landgoed en daarna zwemmen in het meertje aan de Rivarotta. Hij vertelt prachtige dingen aan mij en ik luisterde aandachtig naar alles. Het was perfect en ik wist dat het later heel mooi zou worden tussen ons. Hoe simpel het ook was, het paste bij ons, en wij pasten bij elkaar.

4. Hoe vond je het toen je Giacomo voor het eerst weer zag in Amsterdam?
De eerste keer dat ik hem zag, herkende ik hem niet gelijk, maar toch trok hij mijn aandacht.
Toen ik hem wel herkende kreeg ik een raar gevoel in mijn buik, maar anders dan in Pasiano, het was meer het gevoel van mijn verleden, waarin alles nog goed was.

5. Had je nog dezelfde gevoelens voor Giacomo, toen hij in Amsterdam was?
Nee, dit was te lang geleden en we zijn allebei veranderd.

6. Waarom viel je voor Giacomo, en niet voor zijn broer Francesco?
Ik denk dat het zijn lach was, hij lachte heel lief en ondeugend. Ook was hij jonger dan Francesco, en drie jaar verschil is voor die leeftijd al heel veel, en bij Francesco dus nog meer.

7. Heb je niet gewild om je ouders nog een keer te zien?
Toen ik had besloten om weg te gaan, wist ik ook al dat ik hier niet meer naar terug kon keren, daardoor heb ik toen diep in mijn hart al afscheid van ze genomen. Natuurlijk had ik ze nog wel eens willen zien, maar ik weet dat het zo beter is.

8. Als plastische chirurgie al had bestaan, had je dit dan gewild, om je littekens weg te werken?
Ik had dat dan zeker gewild. Nu met mijn voile had ik al het idee dat het onzichtbaar was geworden, maar als ik mijn voile afhaal, dan zijn de littekens nog steeds zichtbaar. Met plastische chirurgie zouden alle littekens weg kunnen zijn, zodat ik ook mijzelf zonder littekens kan zien.

9. Waarom heb je besloten om met Jamieson mee te gaan, en niet je eigen weg te kiezen?
Jamieson had een mooi aanbod voor mij, en ik was tot het besluit gekomen dat ik niet mijn hele leven alleen wou blijven en als prostitué wou blijven werken, hoewel ik genoeg geld had om dit voor lange tijd niet te hoeven. Ik wou ergens anders opnieuw beginnen en ik vond het dan toch fijn om niet helemaal alleen te zijn. Bovendien had Jamieson mijn verminkingen al gezien, en daar deed hij niet moeilijk over.