Feitelijke gegevens
Schrijver: Gerwin van der Werf
Titel: Een onbarmhartig pad
Jaar van uitgave: 2018
Aantal pagina’s: 230
Samenvatting:
Tiddo en zijn vrouw Isa gaan samen met hun kind gemaand Jonathan op vakantie naar IJsland waar Tiddo hoopt om tijdens deze reis de relatie met Isa weer recht te zetten want het gaat niet goed tussen hun want naast de ruzies die ze vaak hebben, hebben ze ook al 8 jaar geen seksuele gemeenschap met elkaar gehad. Om de reis een beetje beter betaalbaar te maken vond Tiddo een envelop op de tafel waar zijn moeder 1000 euro contant geld in had gedaan. Zijn moeder was op dat moment niet thuis dus Tiddo besloot haar later terug te bellen. Tijdens de rit in de camper ziet het gezin een heleboel lifters langs de weg staan en uiteindelijk beveelt Isa haar vriend om een meisje die in de regen stond op te pikken. Achteraf was het meisje niet alleen want ze bleek nog een gigantische blondharige engelsprekende vriend te hebben genaamd Svein Sigurdsson die ze ook meenamen op reis om hem naar zijn eindbestemming te brengen. Tiddo blijft die Svein maar een aparte gast vinden omdat hij vermoed dat hij niet helemaal de waarheid spreekt. Op reis bezoekt het gezelschap allemaal IJslandse trekpleisters zoals geisers met een heleboel Chinese toeristen waar Tiddo echt een hekel aan heeft, Een gletsjer die ze gaan beklimmen waar ze plotseling Jonathan kwijtraakte die achteraf aan het tekenen was in zijn tekenboekje buiten de klimroute en als kers op de taart wou Tiddo heel graag naar kratermeer Víti waar Svein een verhaal over had verteld dat als je tussen de twee meren in stond er wonderen kunnen gebeuren. Tiddo hoopte zo zijn relatie met Isa te redden en wou daar per se heen. Het meisje dat met Svein mee was gekomen werd toen ze een Gletsjer aan het beklimmen waren opgehaald door vrienden en ze bleek niet de echte vriendin van Svein te zijn. Tiddo had Svein gevraagd of hij hem kon helpen om de relatie tussen hem en Isa weer goed te maken en Svein beloofde dat ook te doen maar terwijl Svein zei dat hij bezig was met het helpen van de relatie vond Tiddo het er heel erg op lijken dat Svein met Isa aan het flirten was. Na een avond op de camping moest Tiddo plassen en zag hij Isa met Svein zoenen achter de camper en toen wist Tiddo zeker dat hij van Svein af moest komen dus als de twee later in een vuurtoren stonden omdat Svein Tiddo iets wou laten zien vroeg Tiddo de Viking waarom hij zijn vriendin had gezoend en Svein toen Svein beweerde dat het een deel was van het plan greep Tiddo zijn kans en sloot Svein op in de vuurtoren en vertrok met Isa en Jonathan verder richting het kratermeer. Het was een ruige tocht over een onbarmhartig pad die met één verkeerde beweging je zo van ene klif af konden gooien en waar ze ook gebeld werden door de politie dat de moeder van Tiddo dood in haar bed is aangetroffen omdat ze een hartstilstand had gekregen in haar slaap, maar ze kwamen na 10 uur rijden eindelijk aan bij de slaapplek waar Tiddo net als een dag eerder bij de parkeerplaats van een toeristische trekpleister Svein dacht te zien maar toen Tiddo wakker werd uit de vreselijke nachtmerrie van de lifter kon hij Isa en Jonathan nergens bekennen omdat ze gevlucht zijn van Tiddo in een bus vol Chinese toeristen. Tiddo ging toch naar het kratermeer een daar besefte hij dat hij Isa voor altijd kwijt zou zijn en dat zijn moeder waarvan hij eigenlijk al wist dat ze dood was omdat hij na het openen van de enveloppe naar boven ging om zijn moeder te zoeken en haar daar toen dood aantrof. Tiddo las met zijn laatste 2% van zijn telefoonbaterij een bericht van Isa dat ze al naar huis was gegaan en dat ze niet meer wilt dat Tiddo bij haar is waarop hij besloot om ook maar naar huis te gaan nadat hij Svein die hij had opgesloten ging bevrijden uit de toren. |
Motto:
Niemand begrijpt het menselijk hart. Het minst van alles de nukkige bergen, omringd door nevels of dansende stormen die als goden heersen over deze smalle vloedlijn aan de ijskoude, oceaangroene fjord. |
Uitleg:
Het menselijk hart wordt in het motto vergeleken met het IJslandse landschap. Het menselijk hart kan weer vergeleken worden met het rode draad van dit verhaal en dat is de liefde die Tiddo voor Isa heeft terwijl de relatie tussen hun eigenlijk niet meer gered kan worden. |
Tijd en ruimte
Er gaan zo’n 2 a 3 weken voorbij in het boek. |
Hoe het verhaal is verteld:
Het verhaal wordt in chronologische volgorde verteld. Er komen wel een paar flashbacks o.a. de eerste ontmoeting tussen Tiddo en Isa in het museum bij het blauwe schilderij. |
Onbestemdheden:
Het verhaal speelt zich af in dezelfde tijd waarin wij nu ook leven. Er is dus geen sprake van een onbestemdheden. |
Waarom de setting belangrijk is voor het verhaal:
IJsland is een fascinerend land met Gletsjers, meren en nog meer prachtige dingen. Dit zet de sfeer van een onbekend land voor het Nederlandse gezin die alles fascinerend vindt. Svein maakt een keer de opmerking dat als je eenmaal een lange tijd in IJsland bent je vanzelf in haar goden gaat geloven omdat alles en reden heeft waarom het gebeurt. |
Vertelinstantie = ik-verteller
Citaat waarin dit naar voren komt:
‘Wat denk je?’ vroeg Isa me plotseling. ‘Wat is er toch met je?’ Ik mompelde wat over de zitbankjes in de camper, dat ik het ervan in mijn rug kreeg. Ze keek me aan alsof ik een vreemde was, of een oude, vermoeide circusbeer. |
Spanning
Verloop van spanning:
Het verhaal begint heel rustig door je aandacht te trekken met interessante verhalen over de hoofdpersonen en wanneer iedereen geïntroduceerd is en nu je de relatie tussen de karakters weet bouwt de spanning langzaam op omdat ze nu een lifter oppikken die het verhaal een hele andere wending gaat geven. |
Meest spannende moment:
Het meest spannende moment is dat Tiddo zijn wakker schrikt omdat Svein die hij eerder had opgesloten in een vuurtoren in ene bij hem en Isa in de blokhut staat. Er is dan een gevecht en Tiddo overmeesterd Svein als hij een korte tel zijn aandacht op iets anders legt en dan slaat Tiddo hem op de grond met een schep. Het bleek achteraf een droom te zijn. |
Gebruik van spanning:
Het gebruik van spanning is verbazingwekkend goed gedaan want het hele boek draait niet om spanning maar van het begin wordt al gesuggereerd dat Svein niet deugd en dat houd je dus met de vraag bezig van deugd hij dus echt niet en slaat hij binnenkort toe met een valse actie of is hij eigenlijk een hele behulpzame man die de relatie tussen Isa en Tiddo goed wilt maken. |
Thema en motieven
Thema |
Reizen en relaties. |
Hoe het naar voren komt:
Reizen: Tijdens het boek word je meegenomen door Tiddo op reis door IJsland waar hij in de details verteld hoe het eruit ziet en welke indruk het uitzicht op je heeft. Relaties: Tiddo doet er alles aan om Isa weer tot hem te winnen en hun relatie weer goed te laten lopen. |
Verhaalmotieven:
De lifter Het schilderij van hun 1e ontmoeting De liefde die hij voelt voor Isa |
Het leidmotief:
Het verhaald wordt geleid door het feit dat Tiddo super veel van Isa houdt en dat hij tot het einde er alles aan wilt doen om het weer goed te maken. Zonder die passie was hij nooit zo ver gekomen. |
Passen de verhaalmotieven en leidmotieven bij het thema:
Ja, want anders was het gewoon een doodnormale vakantie geweest. |
Personen
Hoofdpersoon:
Innerlijk Tiddo is een doorzettende man die alles overheeft voor Isa. Hij is een klein beetje stereotype man die eerst iets doet zonder helemaal goed na te denken en geheimen heeft voor zijn vrouw. |
Uiterlijk Ik heb niks kunnen vinden over het uiterlijk. |
Ontwikkeling hoofdpersoon:
Ja, Tiddo is in het begin van het verhaal een beetje voorzichtig met het onderhouden met de relatie en nadat hij de lifter heeft opgepikt begint hij aan de snuiftabak en doet hij er alles aan zonder echt een grens te kennen om Isa voor hem te winnen. Hij werd ook steeds brutaler tegen over Isa en deed alleen de dingen waarvan hij dacht dat goed zou zijn zonder te luisteren naar de vrouw waar hij ooit zo stapelverliefd op was. |
Toelichting personages:
Namen bijpersonen |
Helper/tegenstander |
Toelichting |
Isa Jonathan Svein |
Helper Helper Helper/tegenstander |
Isa is de vrouw van Tiddo en hoopt net zo graag als hem dat de reis naar IJsland hun relatie weer gaat verbeteren. De zoon van Tiddo die al het vermoede heeft dat zijn ouders gaan scheiden toch positief blijft tegenover zijn vader en hem ondanks een eventuele scheiding toch wilt blijven zien. Ondanks dat Svein de relatie wilt versterken ziet Tiddo hem als een tegenstander. Svein ziet zichzelf als een helper die door het lot is gestuurd om Tiddo en Isa weer bij elkaar te brengen. |
Zijn de personages tot leven gekomen?
Ja, dit komt door de goede schrijfstijl en het feit dat je je heel goed kunt inleven in de karakters. Je weet van Tiddo precies wat hij denkt en ook wat hij wilt en van Isa snapt de lezer naar mijn mening precies wat ze wilt maar ze krijgt het alleen niet van Tiddo. |
Titelverklaring
Het onbarmhartige pad wordt de weg richting het kratermeer genoemd die het gezin passeerde om daar te komen. Ook kan het een reverentie zijn naar de relatie tussen Isa en Tiddo. Dat was op het einde redelijk harteloos. |
Recensie opdracht:
Bron: https://www.ncrvgids.nl/recensie-mieke/recensie-mieke-onbarmhartig-pad/ Recensietekst: Recensie Mieke: Een onbarmhartig pad Een echtpaar pikt een lifter op. Een onbarmhartig pad **** Al op de eerste pagina vermoed je waar je terecht zal komen in dit boek: bij het kratermeer Oskjuvatn, ‘verborgen achter een bergrug en zo magnifiek dat je van pure opwinding iets heel anders gaat geloven; dat alles mogelijk is, zelfs troost of verlossing in een woestijn van as.’ Met een camper door IJsland toeren was de langgekoesterde wens van Isa, de vrouw van verteller Tiddo. Samen met hun puberzoon Jonathan gaan ze op pad, nadat Tiddo nog een bezoek aan zijn moeder heeft gebracht. Hij treft haar niet thuis maar ze heeft duizend euro voor hem neergelegd. Het huwelijk is na twee miskramen zoetjesaan in het slop geraakt, maar Tiddo is er van overtuigd dat deze reis vol avontuur en onaardse schoonheid de boel weer vlot zal trekken. Hadden ze elkaar niet ontmoet toen ze allebei naar een monochroom blauw schilderij van Barnett Newman keken? Een held is Tiddo allerminst. Lifters meenemen is hem al te dol, al vindt Isa dat het kan leiden tot bijzondere ontmoetingen. “Veel horrorverhalen gaan over lifters”, antwoordt hij, en dat blijken omineuze woorden. Dan weet je als lezer dat er een lifter aan boord komt. En wat voor een: Svein, een blonde Viking van bijna twee meter, een Amerikaan van IJslandse komaf. Charmant maar gevaarlijk: hij legt een bom onder de fragiele gezinsverhoudingen. Isa raakt van hem gecharmeerd, en Tiddo ziet jaloers hoe ook zijn zoon Jonathan, met wie hij zelf amper contact krijgt, zich steeds meer op zijn gemak voelt bij Svein. Die is brutaal en onbetrouwbaar, doet alsof hij iedereen kent in IJsland wat niet zo blijkt te zijn, hij is een klaploper, maar ook iemand in wie Tiddo een soort redding ziet, iemand die zijn mannelijke oerkrachten weer naar boven haalt. Zijn gevoel voor eigenwaarde was er bedroevend aan toe: een kantoorpikkie met een wetenschapper als vrouw, die veel intelligenter is dan hij. Als hij haar ziet zoenen met Svein, is de maat vol. Die man moet weg! Hoe Tiddo zich van hem ontdoet (en ook weer niet), en daarbij zijn gezin in gevaar brengt ga ik niet verklappen. Gerwin van der Werf kende ik alleen van zijn Trouw-columns over zijn belevenissen voor de klas, maar hij blijkt ook een vaardig romanschrijver. De thematiek in dit boek lijkt op die in Tirza van Arnon Grunberg, waar ook een vader ploeterend compleet ten onder gaat. Een grimmig gegeven dat Van der Werf bedrieglijk licht opdient, omdat hij heel prettig leesbaar schrijft. Hij heeft niet zoveel pagina’s nodig als Grunberg, maar het drama is er niet minder om. We hebben als lezer een lange, spannende reis afgelegd door een zompig en troosteloos landschap voor we bij dat meer van die proloog aankomen. Tiddo in ieder geval, maar met wie? En is er sprake van troost of verlossing? En hoe zat het met die moeder die niet thuis was? Er is in ieder geval weer een schitterende volledig ontspoorde man toegevoegd aan de Nederlandse literatuur. In de 19e eeuw waren het de dames die te gronde gingen, zoals Anna Karenina, Eline Veere, Madame Bovary, nu maken de heren een inhaalslag lijkt het wel. Maar dit terzijde. |
REACTIES
1 seconde geleden