Een huis voor het leven door Fleur Bourgonje

Samenvatting Het boek begint op een heel verwarrende manier met opsommingen e.d. die het lezen heel moeilijk en irritant maakt. Dan gaat het verhaal verder dat de hoofdpersoon haar dochter haar op een zondagmiddag komt vertellen dat ze op haar eigen gaat wonen, 3 km verderop zodat moeder en dochter nog elke dag naar elkaar toe kunnen. De dag daarop zou de hoofdpersoon naar haar moeder gaan, deze vertelt haar dat ze naar het bejaardentehuis in het dorp gaat wonen waar de hoofdpersoon geboren is. De hoofdpersoon zegt dan dat ze het leven als kuiltjesgras ziet, soms is het leven mooi en staan er mooie bloemen op, een andere dag is het leven rot en zijn de gevoelens geraakt en is het kuiltjesgras ingetrapt. Een aantal weken naderhand gaat ze met haar moeder naar het bejaardenhuis kijken om te kijken hoe de kamer eruitzag en welke kamer het precies was. Op de weg van de stad naar het oude dorp roept veel herinneringen op bij de hoofdpersoon die eigenlijk het hele boek doorgaan. De rest speelt zich af in de gedachte en herinneringen van de hoofdpersoon. Zo rijd ze langs een steegje die lijd naar haar ouderlijk huis waar ze opgegroeid is, een aantal boerderijen samen die in 1 grote boerderij zijn ondergebracht en met tussenwanden van 1 grote boerderij naar een aantal huizen is omgebouwd. De andere mensen in “de boerderij” waren echte boeren terwijl zij en haar familie helemaal geen boeren waren, de vader was een knecht in de smederij van zijn vader. Daar werden hoeven aan de poten van paarden gerepareerd die uit de omgeving kwamen. Ze komt langs haar kleuterschool waar ze verteld over haar eerste paar weken op school en dat ze de eerste dag over een tafel blies waar de andere kleuters papiertjes hadden gesorteerd op grote, kleur en vorm. Hierdoor ontstond er chaos onder de kleuters en ze kreeg straf, 3 uur opgesloten zitten in de wc. Voor naar de middelbare school te kunnen moest ze naar een school in de stad. Op die school heerste standenklasse om te bepalen met wie je omging en met wie je niet praatte. Ze hoorde bij de buitengroep die bestemd was voor alle leerlingen van buiten de stad. Ze moest altijd luisteren naar de verhalen van de andere leerlingen over, seks, muziek, films en mode terwijl ze doorhad dat leerlingen niks over seks wisten en alles maar uit hun duim zogen. Ze vertelde ook dat ze, samen met haar zusje, elk jaar in december voor haar vader en haar opa hun smederij rekeningen en aanmaningen af moest gaan geven bij de klanten van dat jaar. Ze wisten bij elk huis of ze het wel, niet meekregen en welke smoesjes de mensen gaan gebruiken als ze het geld niet hebben. Dan springt ze over naar het gedeelte dat haar vader de smederij van zijn vader overneemt en met zijn gezin verhuist naar het huis bij de smederij. Zijn vader gaat naar het bejaardentehuis. Als de smederij van hem is beloofd hij zijn kinderen hen mee te zullen nemen naar familie in de stad. En dat doen ze ook, ze gaan naar een tante en een oom met veel geld. Hij heeft belegd in aandelen van groeiende bedrijven en is zo rijk geworden, zij doet niks en zou zonder hem op straat leven. Op een dag komt er een gezin uit de stad in het dorp wonen en al snel volgen meerdere. Hierdoor veranderd het hele dorp qua onderwijs (jongeren gingen bijvoorbeeld voor piloot of ingenieur studeren), winkels (de voorraad wordt uitgebreid met de nieuwste snufjes uit de stad als een staafmixer of een ijzeren boormachine). De boeren die het slecht deden verkochten hun land aan de gemeente die op het weiland huizen bouwde en boer na boer verkocht zijn land. Op een bepaald moment is de helft van het dorp voortaan bebouwd en heeft alles en iedereen zich aangepast aan de stedelingen. Men begint ook met roddelen en hierdoor ontstaan ruzies tussen gezinnen die ervoor zorgen dat het ene gezin ook naar de stad vertrekt. Op 31 december komt iedereen naar de schuur van haar vader om carbid te kopen voor nieuwjaar. Als het nieuwe jaar pas begonnen is word vader aangevallen door een paard wiens hoeven hij aan het vervangen is. Hij wordt in zijn maag gestamd en op het hoofd. Toen hij naar het ziekenhuis was gebracht werd hij daar meteen behandeld. Ze hebben een snee in zijn rug gemaakt startende bij zijn hart tot zijn blaas om alles te controleren maar als de operatie klaar is en ze de huis dicht willen maken word er door nalatigheid verkeerde met de bestralingsapparatuur omgegaan en schroeit de huis van de vader dood, daardoor groeit de wond niet compleet dicht. Dan besluit hij, hij is namelijk gelovig, naar Lourdes te gaan om zo in het heilige water onder aan de bergen gedompeld te worden en zo te genezen. Als haar vader overlijd vind ze een dagboek van haar vader waarin ze leest dat haar vader vroeger door een koortsdelerium is getroffen en dat hij er heel erger onder te lijden had. En dat hij vroeger alles deed om in de smederij van zijn vader te helpen. Maar hij was eigenlijk doodsbang voor paarden, hij dacht namelijk dat deze in zijn maag zouden stampen of op zijn hoofd. Maar als hij daar nachtmerries over had en hij wakkerschrok en men vroeg wat hij droomde antwoordde hij altijd met: ‘Ik stond op de rand van een afgrond’. Ze komt dan terug naar het heden en maakt het bezoekje aan het bejaardentehuis met haar moeder af en moeder besluit hier te gaan wonen. Ze gaat dan praten met haar dochter over haar besluit om op kamers te gaan wonen. Moeder wil namelijk niet in de steek gelaten worden en voelt zich zo eenzaam zonder haar dochter beweerd ze. Maar tevergeefs want haar dochter verandert niet van gedachte. De hoofdpersoon ziet een opstand in Rusland op tv en gaat dan terug in haar verleden kijken naar wat ze eigenlijk allemaal nog nooit heeft gedaan. Als ze zich afvraagd of haar vader dat ook had gaat ze op zolder op zoek naar het dagboek en vind het boek daar. Als ze daarin gaat lezen komt ze erachter dat haar vader vroeger in het leger heeft gezeten en in Chili moest gaan werken. Hij vertelt dat er in de jaren ’70 de socialist Salvador Allende verkozen werd tot president van Chili en dat de VS daardoor het land als communistisch beschouwde. Hij vertelde over een inval in een flat op zoek naar vluchtelingen uit andere landen en vreemdelingen die illigaal waren. Zoals Argentijnen, Brazilianen, Nicaraguanen en andere. Op een gegeven moment wordt het paleis van de president in de brand gestoken en heeft de president zelfmoord gepleegd omdat hij zich niet wilde overgeven. Hij vertelt dat hij dan dat hij tijdelijk op de grens met Colombia ging wonen op een hoogte van 2000m en daar een mevrouw uit Chili aantrof met wie hij een gesprek begon. Ze was een vluchteling die samen met haar dochter in een appartement genaamd Quinta Pura woonde en nu hiernaartoe is gekomen omdat ze haar hier niet zullen vinden. Dan staat er in het dagboek dat ze samen met haar dochter op een dag auto is gaan rijden en dat haar dochtertje, die leek te slapen, opeen voor een bocht met haar volle gewicht in haar haren is gaan hangen. Ze is toch in het ravijn gevallen met haar dochter en beide overleden terplekke. Dan gaat de hoofdpersoon zelf ook naar Chili maar niet rechtstreeks, ze gaat naar Buenos Aires, hoofdstad van Argentinië, en daar ziet ze nog steeds opvalled veel mensen uit Chili en naastgelegen landen die daar gevlucht zijn. Ze gaat dan naar Chili en kom dan in het verdoemde kasteel genaamd Isla Negra. Daar woonde haar favoriete dichter ooit, Pablo Neruda. Dan gaat ze terug naar een dorpje en verbaasd zich over wat ze daar ziet, mannen en vrouwen die in een rap en zelfde tempo alles samen deden. De mannen scheerde schapen, vrouwen spinde de wol, vrouwen breide truien, vrouwen verkochte de truien. Ze ziet dan dat er een begrafenis plaats gaat vinden in de plaatselijke kerk en die gaat ze bijwonen. Het gaat om een klein jongetje. Het hele dorp is er en al het werk word gedurende de ceremonie stilgelegd. Als ze dan thuiskomt en de verhalen uit het dagboek verteld aan haar dochter en verhalen over wat ze op vakantie in Chili en Argentinië zelf heeft meegemaakt. Die schrikt ervan en denkt nog een keer na over het op haar eigen wonen. Ze spreekt dan met haar moeder af samen te zullen gaan kijken naar een kamertje die net zo groot en verlicht en veilig is als haar kamer nu. Ze vinden een kamertje iets verderop in de stad en de dochter vestigd zich daar. Personages: Hoofdpersoon: Naam wordt niet gezegd, het is een vrouw uit een gezin van 5 kinderen en zelf heeft ze 1 dochter. Haar vader is smid en neemt de smederij over van zijn vader. Uit haar verhaallijn word het meeste van het boek verteld, Ze woont in Amsterdam (dat denk ik door de vele grachten waar ze over verteld in het boek. Dochter: Gaat op haar eigen wonen. Word niet echt veel verteld over het uiterlijk e.d. of de geboorte van de dochter. Vader: Werkte vanaf zijn 12e in de smederij van zijn vader die hij later overneemt, vader is geboren op 15-01-’08. Hij is aangevallen door een paard en overlijd na een tijdje aan de gevolgen van de verwondingen. Hij heeft ook samen met zijn vader een lijflied dat bestaat uit 2 delen. Het is een soort geheimtaal voor het gezin want als vader en opa het eerste deel tegelijk zeggen dan heerst er spanning en hoe langer ze wachten met het uitspreken van deel 2 hoe meer spanning er is. Meestal als ze deel 2 zeggen is de spanning al weer over. Deel 1: Wij zijn niet bang

Deel 2: Maar doodsbenauwd
Moeder: Is volgens mij ernstig getraumatiseerd voor WO II. Ze vertelt over dat ze in Rotterdam woonde toen deze gebombardeerd werd door de Duitsers en dat ze al die tijd doodsbang was. Ze kon toen de hoofdpersoon klein was hele dagen voor een beslagen raam staan naar buiten kijken terwijl ze geen steek zag en dan toch nog beweren dat het een moei uitzicht is. Bijrollen: Odereta – Juffrouw op de basisschool van de hoofdpersoon
Tomasina – Hulpjuf van de juffrouw op de basisschool, ze hielp o.a. aan het toneelstuk van de leerlingen waarbij de hoofdpersoon een dode pop moest nadoen en thuis moest oefenen. Regina – Word in het begin van het boek “R” genoemd. Een dichter van wie de hoofdpersoon veel gedichten gelezen heeft. Op het einde komt de hoofdpersoon Regina tegen en dan lijkt het alsof Regina de herinneringen van de hoofdpersoon al kende. En dan slaat Regina de hoofdpersoon met een wapen op het hoofd maar de hoofdpersoon vecht dan terug en grijpt het wapen. Dan laad ze het wapen en schiet Regina door het hoofd, maar hoort even later dat Regina het overleefd heeft. Eigen Mening: Ik vond het boek in het begin heel saai en vervelend te lezen, vooral in het begin als alles opgesomd word en de zinnen 5 regels bevatten. Naderhand kreeg je wel eens een gedeelte dat je dacht hier begint het echte verhaal omdat het terugkomt in het heden maar dat blijkt niet te zijn want ze duikt constant terug in haar herinneringen. Ik werd ook heel de tijd verward door de ik-persoon want af en toe leek het alsof de vader of de moeder of dochter opeens de ik persoon kwam. Maar naderhand besefte ik dat het om citaten ging die je door de ogen van desbetreffende persoon te horen kreeg bij een situatie. Ik had in het begin zoiets van ik pak een ander boek want dit word niks maar dan had je weer een klein stukje dat lekker vlot te lezen viel en dan bleef je eventjes lezen. Toen ik eenmaal over de helft zat heb ik het maar uitgelezen. Ik moest wel heel vaak bladzijdes teruglezen om te kijken waar het ook weer over ging als ik bijvoorbeeld 40 bladzijden had gelezen kon het gerust zijn dat ik er 10 opnieuw moest lezen omdat ik de verhaallijn kwijt was.