1. Schrijver, titel, genre

A: Schrijver van dit boek is Renate Dorrestein.
B: Titel: Echt sexy
Uitgever: Contact
Plaats en jaar van uitgave: Amsterdam, 2007.
Druk: 2e druk
C: Genre: Roman

2. Samenvatting

Fiebie Koolveld is de 13-jarige tiener die in een hoofdstuk 1 te horen krijgt dat haar beste schoolvriendinnetje verdwenen is. Het is een vreemde school waar Fiebie op zit: het schoolplein wordt gedomineerd door drugsdealers. De bekendste onder hen is Klimwand, een vieze jongen met allemaal puisten op zijn gezicht. Daaraan heeft hij dan ook zijn bijnaam te danken. Hij wordt de rest van de roman een geduchte tegenstander van Fiebie. Hij zit haar steeds achterna en wil haar ontvoeren zodat hij losgeld krijgt van Fiebie’s rijke ‘vader’, Johnny.
Johnny is niet Fiebie’s echte vader. Hij heeft 7 jaar geleden een relatie gekregen met Fiebie’s moeder. In de loop van het boek wordt beetje bij beetje duidelijk dat Fiebie’s moeder afgelopen winter is overleden.

Fiebie woont dus nog steeds bij haar stiefvader Johnny. Een biologische vader heeft Fiebie niet echt, omdat ze het product is van de spermabank. Intussen heeft stiefvader Johnny een nieuwe vriendin gekregen; Puck. Fiebie noemt haar telkens ‘de stiefheks’. Puck is heel erg dom, maar ze doet niet echt onaardig tegen Fiebie.
Op een avond gaat ze naar een galafeest waar Johnny uiteindelijk een toespraak houdt voor het welzijn van de kinderen, zelfs van de ongeboren foetus. Klimwand is ook op het feest, hij denkt dat hij met Fiebie mee kan naar het gala. Zo ontdekt hij ook dat haar stiefvader best wel rijk is.
Op het feest ontmoet Fiebie Shireen, de baas van Johnny.

Fiebie wil graag een goede jurist hebben die vermiste meisjes opspoort. Omdat ze denkt dat de politie niks doet, probeert ze zelf actie te ondernemen om haar vermiste vriendin Sacha terug te vinden. Van de bazin van Johnny, Shireen, krijgt ze het adres van het bedrijf Van Hamelen Telecom. Ze heeft haar opgezocht terwijl ze op het strand masterclass gaf in Zandvoort. Shireen beweert dat ze op het punt staat om naar Argentinië te vertrekken. Ze geeft het adres aan Fiebie.
Van Hamelen heeft een opsporingsbedrijf voor vermiste meisjes, maar hij doet tevens in mobiele telefoons.

Intussen heeft ze een Chinese vriendin opgedoken (Mind–your-step) die bij de metro-ingang voor een geringe vergoeding metrobezoekers waarschuwt voor de roltrap. Het enige wat dit meisje zegt is ‘Mind your step, mind your step’. Op een dag wordt ze afgetuigd door enkele mannen die op hun beurt weer worden afgetuigd. Fiebie kan het niet aanzien en neemt ‘Mind your step’ mee. Ze rennen naar de Bijenkorf en knappen zich een beetje op. Dan neemt ze Mind Your Step mee naar Van Hamelen. Van Hamelen vraagt Fiebie om bonnen voor nieuwe mobiele telefoons aan blonde meisjes uit te delen. Bij het bedrijf ontmoet ze ook Happy, een ander meisje dat ook deze taak heeft. Ze geeft Mind Your Step af bij het bureau en Van Hamelen zal ervoor zorgen dat ze snel weer op haar bestemming is.

Happy & Fiebie gaan samen (midden in de nacht) naar een lollipopparty waar ze bonnen voor mobiele telefoons uitdelen aan kinderen van een basisschool. Er wordt door de vertelster aardig de draak gestoken met de ouders die steeds meer toegeven aan de grillen van hun kinderen. Ook wordt er een sneer uitgedeeld naar Breezer-sletjes, die jongens pijpen voor een blikje frisdrank of een stel nieuwe Nikes. Na de party bezoeken ze een bar waar ze wat gaan pokeren. Happy wint en Fiebie heeft bijna geen geld meer: ze betalen met een bon voor een afhaalmobiel. Van Happy hoort Fiebie dat Mind Your Step al op haar bestemming is, daar is ze erg blij mee.
Daarna vertrekken ze weer naar de afhaalbalie van Van Hamelen Telecom, maar de mobieltjes zijn op. Er is ook een 5-jarig meisje dat Fiebie naar binnen ziet gaan, maar ze komt niet meer terug. Fiebie vraagt zich af hoe dat kan, maar ze gaat er niet naar binnen om te kijken waar het meisje is gebleven.
Ze bedenkt zich dat het wel eens tijd wordt om naar de moeder van Sacha Waterman te gaan. Die is heel nerveus, want de politie komt er aan om te vertellen dat er wat van Sacha gevonden is. Hier neemt het verhaal een wending die de geloofwaardigheid niet ten goede komt. De politieagenten geven een zak af waarin een glazen pot zit, waarin de afgesneden vagina van Sacha zit. ''Een flamoes. Een bloody beflap! Een dwars overlangs genaaide gleuf! (blz. 158) Fiebie moet de deur opendoen, Sacha’s moeder wil dat niet. Fiebie is in shock over wat ze terugkrijgt van de politie. Ze vlucht met de zak weg en komt Klimwand tegen die de zak openmaakt. Ze vlucht van hem weg in een taxi waarin toevallig ook Happy zit. Ze rijden naar de afhaalbalie van Van Hamelen en komen daar het kleine meisje weer tegen dat duidelijk onder invloed van drugs is gebracht. Happy doet nu uit de doeken dat er sprake is van een bedrijf met kinderhandel en dan komt ook ineens Klimwand weer op de proppen. Op een bepaald moment slaat Happy met de glazen pot op het hoofd van Klimwand die dat niet overleeft. Fiebie weet echt niet meer wat ze moet doen en beseft dat ze een goede jurist nodig heeft.
Ze gaat naar Johnny. Op het bedrijf waar hij werkt heerst paniek, maar Fiebie weet zich door te dringen tot zijn kantoor waar hij met een jurist dingen doorneemt die niet voor de oren van Fiebie bedoeld zijn. Ze zitten in de handel met geënsceneerde ontsnappingen. Ook hoort Fiebie dat Shireen wil overstappen naar justitie en wat zaken aanhangig wil maken zodat ze er zelf beter van wordt. Fiebie wordt door Johnny weer weggestuurd en ze gaat weer naar de afhaalbalie. Het lijk van Klimwand is opgeruimd. Happy heeft het lijk in de vriezer gelegd. Het blijkt dat ze dat wel meer doen met de lijken van blonde meisjes. Deze werden zo behoed voor de handel in seksslavinnen. Beter dood dan seksslavin, dan is de mening van Happy en Van.

Fiebie vertelt Happy dat ze geen moeder meer heeft. Happy onthult daarna de handel in de meisjes van het telecombedrijf. Zo zal het ook met Mind Your Step zijn gegaan. Fiebie heeft Happy ondertussen vertelt van de plannen van Shireen. Fiebie denkt dat Shireen Van daar ook bij wil betrekken, daarom vertrekt Van naar een ander eiland. Happy moet hem achterna, zodat ze minder kans hebben om te worden opgepakt. Van vraagt of Fiebie op de zaak wil passen, na een paar weken zullen ze terugkomen. Op het kantoor hebben ze een papagaai, Nokia. Fiebie neemt hem mee naar het park en laat hem daar vrij. Daar wordt ze nog aangesproken door een soort loverboy, maar ze gaat niet op zijn verleidende voorstel in. In het laatste hoofdstuk heeft Shireen wereldwijd bekend gemaakt wat de kinderhandel inhoudt.
Fiebie besluit het verhaal van Sacha op te schrijven op haar laptop. Haar moeder en Sacha zullen elkaar ontmoeten in de hemel. Dat stelt ze zich zo voor als het begin van het verhaal. Ze begint te schrijven. “Ik ben Fiebie Koolveld. Ik ben voor niemand bang.”

3. Verhaaltechniek

1. Ruimte
Het verhaal speelt zich af in Amsterdam. Fiebie gaat op zoek naar haar verdwenen schoolvriendinnetje in deze metropool, ze reist vaak met de metro. Er worden dan ook Amsterdamse aanduidingen gebruikt.
Het verhaal speelt zich af in de tijd van nu, sowieso de 21e eeuw dus. Je weet niet precies in welk jaar het zich afspeelt, maar het moet in ieder geval na het jaar 2001 zijn, omdat de aanslag op de Twin Towers ook genoemd wordt. Verder zijn er nog tal van ‘actuele’ dingen op te noemen, zoals het programma ‘X-factor’, het taalgebruik, het feit dat de euro al in gebruik is etc. Het verhaal speelt zich waarschijnlijk in de zomer af, want je leest meerdere keren dat Fiebie klaagt over de warmte.
De vertelde tijd is ongeveer een week, van maandag tot en met vrijdag.

2. Verhaalfiguren
De belangrijkste persoon in dit verhaal is natuurlijk Fiebie Koolveld, het is een stuk uit haar leven. Zij vertelt het verhaal en je leest haar gedachten etc. Fiebie is een 13-jarig meisje. Ze heeft niet echt een biologische vader, ze komt van de spermabank. Haar moeder is onlangs overleden. Ze woont nu bij Johnny, dat was de vriend van haar moeder. Ook heeft ze een stiefmoeder, Puck.
Fiebie denkt veel na over het leven van tegenwoordig, over alle misdrijven die plaatsvinden enzovoorts. Het lijkt alsof ze haar verhaal vertelt tegen een denkbeeldige luisteraar. Een voorbeeld daarvan is; “Voor het geval je de grap gemist hebt: notig is een dubbelwoord.” (blz. 153)


3. Vertelwijze
Het verhaal wordt verteld in een ik-perspectief.

4. Motieven
- verdwijning van meisjes
- de moeder-dochterverhouding (overleden moeder)
- seksualiteit
- de boze buitenwereld (criminaliteit, loverboys, slavinnenhandel)
- drugsgebruik
- kritiek op de maatschappij bijvoorbeeld ten opzichte van ouders en hun houding tegenover kinderen (uitbuiting door middel van reclame; de Scarlet One posters)

5.Thema
Thema is vooral de cultuur van nu. Hoe de samenleving er nu uitziet. Zo speelt de verseksualisering een grote rol, evenals de vele meisjes die vermist worden.

6. Titelverklaring
‘Echt sexy’ is een uitdrukking die in het boek voorkomt. Het is een uitdrukking die Fiebie gebruikt als ze dingen omschrijft of vertelt.
”Maar het leukst zijn woorden die van hun betekenis zijn losgezongen”, zei ze. Die vind ik echt sexy. “ (Fiebies moeder tegen Fiebie, op blz. 39)

Misschien heeft iemand haar ook wel in een niet normaal anaal gat in de grond gestopt. Echt sexy (blz. 133)

7. Schrijfstijl
Ik vind dat Renate Dorrestein op zich een goeie schrijfstijl heeft. Soms weet ik echter niet helemaal meer wat ik lees, omdat er wel veel gedachtes etc. in voor komen. Doordat je hele stukken tekst hebt waarin staat wat Fiebie denkt, vergeet je soms wat er eigenlijk aan de hand is en wat er gebeurd. Ze gebruikt actuele taal, dat is wel grappig om te lezen. Er staan zat scheldwoorden en actuele ‘uitdrukkingen’ in. Ze gebruikt dus niet veel moeilijke woorden, dat zorgt dus niet voor extra moeilijkheden of iets dergelijks.

4. Plaats in de literatuurgeschiedenis

Het werk is voor het eerst gepubliceerd in 2007. Dat wil zeggen dat het moderne literatuur is.
Ik denk dat het boek wel past in de tijd waarin het geschreven is, tegenwoordig schrijven veel auteurs over actuele dingen, zoals vermissingen in steden, seksualiteit etc. Dat zijn toch wel redelijk herkenbare punten, zoals je die ook in veel andere boeken treft.
De boeken die Renate Dorrestein schrijft zijn over het algemeen wel actuele boeken. Ze schrijft geen historische boeken.

5. Beoordeling

Ik vond dit een leuk boek om te lezen. Onder andere het actuele taalgebruik is herkenbaar en grappig. Je verwacht het niet zo gauw terug in een boek. Er wordt ook een beetje straattaal gebruikt, dat vind ik ook grappig omdat er ook uitspraken worden gebruikt die ik niet ken. Zo leer je eigenlijk ook nog wat ‘actuele’ straattaal.
Ik vond het eigenlijk wel een interessant boek, je leest wat er zich af kan spelen in grote steden. Het is herkenbaar, je weet dat zulke dingen gebeuren, maar je weet niet hoe, wanneer, etc. Wat ik wel een minpuntje vond, was dat ik mijn aandacht er soms niet echt bij kon houden. Je leest dan een stukje en na een paar zinnen denk je, ‘wat heb ik nou eigenlijk gelezen?’. Ik denk dat dat komt omdat ze soms best wel lang doorschrijft over de gedachten van Fiebie. Die worden allemaal heel uitgebreid verteld.
Ik heb eigenlijk niet echt een passage in dit boek die mij het meeste aanspreekt. Ik vind het allemaal wel leuk om te lezen, maar ook allemaal niet heel erg bijzonder. Er is voor mij niet een stuk wat eruit springt.

Een negatief verhaalelement, is zoals hierboven al genoemd, vond ik dat het soms een beetje eindeloos doorging. Sommige dingen komen op mij een beetje vergezocht over, zoals het feit dat het enige wat Fiebie van Sacha terugkrijgt, een afgesneden vagina is. Dat is het enige wat er van Sacha over schijnt te zijn. Dit lijkt me toch hoogstens ongeloofwaardig.
Ik kan dit boek niet echt met andere boeken vergelijken. In ieder geval niet met boeken die ik al gelezen heb. Het actuele taalgebruik (straattaal) heb ik nog nooit eerder in een boek teruggevonden. Het onderwerp is op zich niet heel origineel, maar de manier van schrijven vind ik wel origineel.
Ik denk dat dit boek mensen wel aan het denken zet. Je gaat toch nadenken of dit in het echt ook zo zou gaan. Hoe het zou verlopen met vermiste meisjes. Dat je alleen een afgesneden vagina van ze terugkrijgt lijkt me wat overdreven, maar je weet natuurlijk nooit wat die meisjes allemaal beleven. In dit boek kom je daar wel een en ander over te weten. Er wordt in dit boek niet echt een oplossing gevonden voor het probleem, Fiebie probeert haar vriendin Sacha terug te vinden, maar dat lukt dus niet. Ze krijgt alleen een klein deel terug van de politie. Het eind vind ik ook niet heel erg goed aflopen, ik had gehoopt dat ze Sacha wel terug zou vinden. Dat maakt het boek ook anders dan andere boeken. Je kan het als een slecht einde opvatten, omdat Sacha dood is. Je kan het ook als een goed einde opvatten, omdat Fiebie nu weet wat ze wil en ze al haar gedachten van zich af kan schrijven en zo alles kan verwerken.
Ik zou een ander dit boek denk ik wel aanraden. Niet zozeer omdat het echt leuk is om te lezen, de manier waarop het geschreven is vind ik namelijk niet zo goed. (lange zinnen, gedachtes etc.). Maar vooral omdat het onderwerp wel interessant is en het boek je wel echt aan het denken zet.