Gebruikte editie
Eerste druk: oktober 2006
Gebruikte druk: 1e
Aantal bladzijden:212
Uitgever: Ambo-Anthos te Amsterdam

Gegevens voorkant
Op de overwegend blauwe voorkant staat een afbeelding van een zwemmende vrouw. Dat is een toepasselijk beeld omdat het in deze thriller over duiken in de Cariben gaat. In het bekende kader van de uitgeverij staat de naam van de schrijfster en de titel van de roman.

Genre
“Drift” is een literaire thriller, een populair genre en in Nederland worden boeken van dat genre vaak uitgegeven door uitgeverij Anthos te Amsterdam.


Opdracht
“Voor Nadja en Jiri, mijn helden waar ook ter wereld”
Er is geen motto.

De flaptekst
Op het eerste gezicht lijkt het leven van Jill een droom. Haar vriend Simon, een jurist, is net door de prestigieuze trustmaatschappij Ubbink, Kauffman & Tobey op Aruba aangesteld en ze wonen in een prachtig appartement aan de turquoise zee. Toch gaat het niet goed met Jill. Haar relatie staat op springen en ze voelt zich verloren op het eiland waar iedereen vriendelijk doet, maar niemand haar echt kent.
Een duikcursus biedt afleiding. Maar als blijkt dat haar instructeur Edsel meer weet van de verdwijning van de Amerikaanse toeriste Christine Bird, en zelfs heeft vastgezeten vanwege vermeende betrokkenheid bij moord, pakken donkere wolken zich samen boven Jills hoofd. Als zij op een dag na een drift-duik onder leiding van Edsel bovenkomt, is de boot weg. Het enige wat ze ziet is water …

Aanleiding voor het schrijven van “Drift
In een begeleidend schrijven voor de media geeft Marion Pauw een drietal redenen aan die voor haar aanleiding waren aan “Drift”te beginnen.
De eerste is dat ze na een echtscheiding behoefte had om zich terug te trekken op Aruba en het contact hebben met Amerikaanse toeristen na ene tijdje beu was. Ze wilde zich terugtrekken en had daardoor veel tijd voor haar nieuwe roman beschikbaar. Wanneer Nederlanders op Aruba verblijven, slaan ze door. Bij de vrouwen ontstaat een sociale pikorde en de mannen gaan los met drank en vrouwen. Dit gegeven heeft ze verwerkt in de roman.
Een tweede gegeven dat haar fantasie stimuleerde, was de verdwijning van Natalee Holloway. Aruba kent lage criminaliteitscijfers en hoe kan een Amerikaans meisje zo spoorloos verdwijnen? De derde inspiratiebron was het duikongeluk dat een vriendin van haar overkwam. Die deed een zogenaamde “driftduik” en lag daarna viereneenhalf uur in het water op redding te wachten. Deze gegevens waren de bouwstenen voor de roman.


Op haar website (www.marionpauw.nl) kun je gegevens vinden over haar. Op een van de vragen die gesteld werden (hoe lang heb je over de roman gedaan?) antwoordt ze: Dat is moeilijk te zeggen. Ik ben met Drift in september 2005 begonnen, maar toen werkte ik er af en toe aan. Maart, mei, juni en juli 2006 heb ik er fulltime aan gewerkt. Zullen we zeggen een half jaar?

Spannend en actueel maar ook een beetje oppervlakkig
De thematiek van de roman is actueel in verband met de verdwijning van Natalee Holloway op Aruba. Het is weliswaar een spannende whodunit geworden, maar het boek is toch redelijk oppervlakkig gebleven. Er zaten voor de schrijfster kansen om in ieder geval de karakters van Jill en Simon beter uit te diepen. Dat wordt nu eenmaal gevraagd van een literaire thriller, anders is het gewoon een actiethriller. Vooral Simon blijft een oppervlakkige figuur, van wie het niet te begrijpen valt dat hij zijn vriendin op Aruba zo laat stikken. Ook kenmerkt de thriller zich door heel veel dialogen: daardoor krijgt de roman aan de ene kant wel vaart, maar krijg je als lezer toch niet de kans om dieper in het verhaal door te dringen. Niettemin zullen scholieren op de verschillende eindexamenniveaus het prettig vinden om de roman te lezen. Dat kan juist door de dialogen heel snel geschieden en heel moeilijk te analyseren is de roman niet.
Marion Pauw past hiermee moeiteloos in het rijtje van vrouwelijke literaire thriller schrijvers die bij de uitgeverij Anthos onder contract staan: Saskia Noort, Simone van der Vlugt, Esther Verhoeff. De waardering van de thriller voor de literatuurlijst is 2 punten.

Structuur en verhaalopbouw
Het boek wordt onderverdeeld in 35 genummerde, maar niet getitelde hoofdstukken.
De thriller heeft twee verhaallijnen: de eerste speelt in het (recente) verleden wanneer Jill van Zant, op Aruba arriveert om daar met haar vriend Simon te gaan wonen. Deze verhaallijn wordt verteld in de o.v.t. en daarin worden beschreven de lotgevallen van Jill, de ikfiguur tot aan het moment dat de tweede verhaallijn (die van het heden begint). Jill is daarin de achterafvertelster.

In die tweede verhaallijn is Jill gaan duiken bij de duikschool van Edsel Eman en er gebeuren dan onverwachte verwikkelingen: er gebeurt iets met het duikapparaat van haar buddy-duiker, de Amerikaanse toerist Floyd. Deze verhaallijn wordt verteld in de o.t.t. en daarin is de ik-vertelster dus een onwetende meebelever.


De hoofdstukken van de tweede verhaallijn worden geplaatst tussen de hoofdstukken van de eerste verhaallijn. Daarom wordt het verhaal niet-chronologisch verteld.
De lijn van het heden wordt verteld in de hoofdstukken: 1, 6, 15, 19, 23 , 26, 30, 32, 35. Het eerste en het laatste hoofdstuk sluiten op elkaar aan, waardoor een cyclische bouw ontstaat. De overige hoofdstukken beschrijven de lijn van het verleden: aankomst op Aruba van Jill en de afloop van de verdwijningzaak van Christine Bird.

Perspectief
De thriller wordt verteld door de 32-jarige Jill van Zant die met haar vriend Simon naar Aruba is verhuisd. We leren haar leefwijze, gedachtewereld en gevoelens kennen. Ze vertelt zowel in de o.v.t. als in de o.t.t. (zie onder structuur)

Titelverklaring
“Drift” zal verwijzen naar de drift-duik (blz. 5 en 211) die Jill in de verhaallijn van het heden maakt onder leiding van de duikinstructeur Edsel. E.
“Een drift die je eerst een stukje richting land brengt en je daarna genadeloos de open zee injaagt.” Zo vergaat het Jill ook: eerst werd ze een stukje in de richting van het land gebracht ( lijkt ze opgevangen te worden door de andere mensen) en daarna genadeloos de zee in gejaagd. (ze sterft door god en iedereen verlaten in de Caribische zee, gedumpt als zwerfvuil: haar vriend Simon is al naar Nederland gegaan)

Maar drift is ook een verwijzing naar de driften die in mensen loskomen onder invloed van de Caribische zon, de drank en de seksuele lusten.

Tijd en decor
Het decor van de thriller is het Caribische eiland Aruba. Diverse bekende plaatsen (zoals de bekende Natural Bridge, het Arikokpark) worden beschreven. Pauw heeft in de Cariben (en op Aruba) gewoond, dus ze zal het eiland uit eigen ervaringen kennen.

De tijd waarover de thriller gaat, is enkele weken in het jaar 2005 of zelfs 2006.? In het boek wordt een link gelegd naar de verdwijning van de Amerikaanse scholiere Natalee Holloway. In het boek is ze Christine Bird genoemd, maar de overeenkomsten met de verdwijning van de Amerikaanse scholiere (tot op dit moment –oktober 2006) onopgelost, zijn frappant. Op blz.103 geeft Jill bij het rondrijden op het eiland aan dat de Natural Bridge sinds 2 september 2005 niet meer bestaat.


Thematiek
“Drift”” is een echte “whodunit”, dat vaak als thema van de literaire thriller dienst doet. Er is een verdwijning van een Amerikaanse studente en de zojuist op Aruba en zich stierlijk vervelende Jill gaat op zoek (zij het niet geheel uit haar zelf) naar de daders van de verdwijning. Die blijken tenslotte heel dicht in de werkgeverskring van haar vriend Simon te zitten. Natuurlijk worden er zoals het hoort eerst andere mensen verdacht en uiteindelijk neemt de broer van de opgepakte dader wraak op Jill.
Motieven die een rol spelen:
- de verdwijning van een meisje
- de queeste naar de oplossing
- seksualiteit
- drank en druggebruik
- wraak (Edsel neemt wraak voor zijn broer)
- het duikongeluk

Samenvatting van de inhoud
De verhaallijn van het verleden

Jill van Zant, een 31- (blz. 17) of 32-jarige (blz. 120) mooie, roodharige vrouw, komt op Aruba aan waar haar vriend Simon een nieuwe baan als fiscalist heeft gekregen bij de bekende trustmaatschappij van Ubbink, Koolman en Tromp. Hij is twee weken ervoor al naar Aruba gegaan en vangt haar op het vliegveld op. Ze hebben een geweldig appartement op het paradijselijke eiland. Maar het eerste nieuws dat Jill hoort, is niet zo positief. Voor zaken moet Simon meteen daarna weg naar een Bovenwinds eiland Anguilla. En hij zal nog een tijdje wegblijven, wat aan de ene kant heel vreemd is. Aan de ander kant moet Jill nu de zaken waarmee ze wordt geconfronteerd alleen aanpakken, wat de thriller spannende maakt. Hij belooft haar elke dag te bellen. Het wordt al in het begin van het verhaal duidelijk dat Jill niet helemaal psychisch gezond uit Nederland gekomen is. Ze slikt namelijk medicijnen. Ook opvallens is dat iedereen op het kleine eiland haar aanstaart. Ze lijkt namelijk heel veel op de een jaar daarvoor verdwenen Amerikaanse studente Christine Bird. Dit meisje is na een laatste stapavond spoorloos verdwenen en nu lijkt het alsof ze teruggekeerd is. Het enige verschil is dat Jill een flink aantal jaartjes ouder is dan Christine.(19) Toch moet ze al snel haar ID laten zien om de politie te overtuigen dat ze inderdaad Jill en niet Christine is.

De vrouw van een van de partners Karel Ubbink, Elaine nodigt Jill al snel uit om kennis te komen maken met het drinken van een aantal lekkere cocktails. Op het eerste gezicht lijkt het Jill een wat oppervlakkige vrouw die de centen van haar echtgenoot goed weet uit te geven.

Ze geeft ook meteen aan dat ze haar vent haat. Ook heeft ze inlands personeel, wat voor Jill vreemd (en koloniaal) is, maar voor Elaine heel gewoon. Elaine heeft twee kinderen. Later die week wordt Jill uitgenodigd op de vrijdagborrel bij een andere partner van de maatschappij, Willem Tromp. Van hem hoort Jill dat Simon de komende maandag nog niet terugkeert. Het is zo’n tegenvaller die de psychisch niet al te sterke Jill niet goed kan hebben. Ze was ooit journaliste voor een vrouwenblad en na haar ontslag had ze gewerkt als bedrijfsjournaliste voor een IT-bedrijf. Daar was het beginnen mis te gaan.
Tromp biedt haar een duikcursus aan, die hij uit eigen zak zal betalen. Ze moet het maar niet aan de grote klok hangen. Wanneer ze thuis komt, belt ze Simon. Ze merkt dat hij aan het stappen is.

Bij de duikschool ontmoet Jill eerst Luciano. Dat is een broertje van Edsel. Luciano, ook al onder de indruk van Jill uiterlijk (ze lijkt immers op Christine) vertelt haar dat Edsel een week heeft vastgezeten voor de verdwijning van Christine. Ze had namelijk ook duiklessen bij hem genomen en het laatst was ze in zijn nabijheid gezien. Edsel wil er liever niet meer over praten en Jill krijgt haar eerste duiklessen. Wanneer ze later haar tas gaat ophalen die ze heeft laten liggen, ziet ze dat Willem Tromp en Edsel een meningsverschil hebben. Simon die weer belt, vindt het geen leuke gedachte dat ze met Edsel die verdacht werd van de verdwijning van Christine, is gaan duiken. Hij vermeldt terloops dat hij ene Katja op Aguilla zit. Wanneer Jill weer gaat duiken, hoort ze van Luciano dat hij de timesharing zit. Ze vertelt hem dat ze dit maar niks vindt en Luciano neemt later op de dag wraak door haar een broodje met bedorven tonijn voor te zetten. Edsel is woest over die handeling en scheldt zijn broer overhoop..

Simon komt nog steeds niet terug en Jill begint te vermoeden dat hij iets uitspookt met Katja. Ze vraagt het aan Elaine en die zegt dat ze zich niet druk moet maken. De mannen gaan gewoon vreemd, haar eigen Karl ook. Ze ruikt zelfs de condoomlucht als hij weer bij haar thuiskomt. Maar ze profiteert gewoon van zijn geld en geeft het daarom ook gul uit.

De volgende dag gaat Jill weer duiken bij Edsel. Hij verontschuldigt zich nogmaals voor Luciano. Die is in Nederland ook al eens in de fout gegaan en hij vindt dat hij op zijn broertje moet passen. Wanneer ze praten komt de moeder van Christine Bird er aan. Zij is ondersteboven van de gelijkenis van Jill met Christine. Opnieuw wordt de vrouw boos op Edsel. Jill neemt het voor hem op en stuurt de vrouw weg. Ze haalt die dag haar duikbewijs (PADI) Wanneer ze een winkel bezoekt op Aruba, steelt ze iets kleins: kleptomanie is één van haar afwijkingen. Ze kan er niet buiten. In Nederland was ze ook een keer betrapt en daarna in een depressie geraakt.

Een week later is er weer een vrijdagmiddagborrel en Tromp komt haar ophalen. Hij is zo’n beetje The Godfather van het eiland. Karl Ubbink is al wat dronken en zegt Christine tegen Jill. Op het eiland wordt veel geroddeld en iemand heeft gezien dat Christine ook gesignaleerd is in het gezelschap van iemand van UKT. Simon komt nog steeds niet terug hoort ze op de borrel: ze zit inmiddels twee en een halve week op het eiland. Later in het appartement ziet Jill een foto van Christine in de krant en ze voelt aan dat het meisje dood is.

Jill blijft zich vervelen en ontmoet Edsel weer. Ze vraagt hem van alles over Christine en hij geeft deze keer wel antwoord. Hij heeft haar inderdaad ontmoet. Haar de laatste avond zelfs naar het hotel gebracht en verder niet. Edsel wil Christine het eiland laten zien, maar als Simon dit via de telefoon hoort, vindt hij het geen goed idee. Zelf lijkt hij er een beetje op los te leven. Tijdens de tocht vertellen Luciano en Edsel dat Aruba geen eigen cultureel karakter heeft. Bij Natural Bridge (een bekende Arubaanse natuurlijke bezienswaardigheid) haakt Luciano af: hij moet nog ene klusje opknappen in de timeshare-business. Edsel en Jill gaan samen verder. Hij vertelt haar van een ondergronds gangenstelsel en hij wil haar de Blauwe Kamer laten zien. Het worden paradijselijke momenten, ze drinken rosé en ze kussen elkaar.
Wanneer Jill in de grot zwemt, vindt ze een zilveren kettinkje met een roosje eraan. Jill gooit het later op één van de rotsen. Ook terug in het appartement kussen ze elkaar, maar verder wil Jill vanwege Simon niet gaan. Edsel begrijpt het.

Later die dag gaat Jill met Louise wat drinken. Ook zij vindt Jill zich de gelegenheid moet gunnen Aruba beter te leren kennen. Als ze gaan stappen, ontmoeten ze Luciano. Jill en Luciano vertellen elkaar dingen uit hun jeugd. Ze drinkt een cocktail (Toxic waste) en gaat toch met de jongen dansen. Ze krijgt de flow te pakken en danst ook met andere mannen.
De volgende morgen wordt ze wakker in haar eigen appartement: haar slipje is verschoond, maar ze weet totaal niet wat er in de tussentijd gebeurd is. Ze zegt dat ze inmiddels 32 is (blz. 98) Heeft er iets in haar drankje gezeten? Ze probeert er achter te komen wat er gebeurd is. Dat doet ze o..a. door terug te gaan naar de bar waar ze de vorige avond heeft gedanst. Een lelijke man komt naar haar toe en zegt dat ze met elkaar gedanst hebben en dat ze weggegaan is met een jonge knul (Luciano) Later bezoekt ze Edsel en via een foto in de krant wordt het gesprek natuurlijk weer op Christine gebracht. Ineens ziet Jill op de foto in de krant een kettinkje met een hangertje van een roos. Ze gooit het Edsel voor de voeten en die bekent dat hij ook met haar de Blauwe Kamer bezocht heeft, maar ook dat ze er levens is weggegaan. Ze hebben er ook liggen vrijen maar niet neuken. Jill gaat boos weg en vertelt wat ze weet aan Tromp. Die belt de politie en Chris Kroes komt Jill ondervragen. Het lijkt de gouden tip voor de oplossing van de moord te zijn en ze kan een grote beloning tegemoet zien. Elaine denkt dat ze dan Simon kan verlaten. Ze wil haar trouwens wel naar het vliegveld brengen om Simon op te halen, want Tromp heeft hem terug laten komen. Maar de televisie heeft lucht van haar tip gekregen en de omgeving van haar appartement wordt door de media belegerd. Maar Simon en zij kunnen bij Elaine logeren om de pers te ontlopen. Jill ontmoet ook Karl junior: ze vindt de 16-jarige knul nu al een griezel.

Het valt haar op dat Karl senior heel sceptisch doet oer wat ze heeft ontdekt. Toch wil Jill terug naar haar eigen huis, maar als ze daar aankomt is met grote letters “KUTWIJF”op de deur gekalkt. Wanneer ze de politie bellen, vraagt Kroes haar ook of ze de Blauwe Kamer kan terugvinden. Ze gaat met de politieman in het Arikokpark, maar kan niets vinden. Simon belt haar en zegt dat ze toch beter bij Ubbink kunnen gaan logeren. Elaine vertelt haar van de avond dat ze met Louise was gaan stappen: Jill had Louises man nogal staan opgeilen na de drankjes. Simon wil liever dat ze naar Nederland teruggaat: een laatste poging om hun relatie te redden.

’s Nachts verblijven ze bij de Ubbinks. Jill kan niet slapen en wordt lastig gevallen door kleine Karl. Hij valt haar lastig en zegt dat hij bewijzen heeft dat ze niet zo vies van seks is. De volgende dag gaat Jill weer naar Luciano, die erg boos is dat ze Edsel zwartgemaakt heeft. Ze vraagt naar wat er gebeurd is op de avond dat ze weg was kwijtgeraakt door de drank. Hij heeft haar inderdaad thuisgebracht en een schone slip aangetrokken. Maar Edsel heeft Christine niet vermoord en de Blauwe Kamer zal door niemand gevonden worden.

De volgende dag komt Karl Ubbink jr. met een envelop met foto’s: het bewijs van Jills seksuele escapades: het is een uitdraai van een computerfoto en er staat een roodharige vrouw, naakt op het strand, afgebeeld. Het lijkt er inderdaad op dat dit Jill is. Woedend gaat ze naar het kantoor van de maatschappij om Karl senior te spreken. Tromp ontvangt haar en doet ook woedend tegenover Karl. Maar als Jill op dat moment de foto beter bekijkt, ziet ze dat om de hals van de roodharige vrouw een zilveren kettinkje hangt. Het is niet een foto van haar maar van Christine. En hoe komt die in de computer van Karl senior?
Tromp begrijpt het: Karl heeft Christine laten verdwijnen. Hij reageert alert en neemt Jill mee, zogezegd op weg naar de hoofdcommissaris op Aruba. Maar hij besluit later om naar zijn eigen huis te rijden en de commissaris daar te ontvangen. Die komt echter niet, wel Karl Ubbink en Jill wordt bewusteloos geslagen. Ze ligt later in een kofferbak en heeft wel eens gezien dat ze de achterlichten moet uitschoppen om ontdekt te kunnen worden. Ze rijden naar de ingang van de Blauwe Kamer. Op het laatste moment van haar leven wil Jill de waarheid weten en Ubbink bekent dat hij spul in het drankje van Christine Bird heeft gedaan: maar teveel en hij heeft ook een foto voor zijn poessie-album genomen (term is van Tromp) Ze zullen haar naar de Blauwe Kamer brengen. Die kennis heeft Karl van Luciano: dus is Edsel onschuldig, denkt Jill nog. Karl geeft aan dat het lijk van Christine in de Blauwe Kamer ligt en dat Jill mag gaan graven naar haar lijk. Karl heeft het zo bedacht dat het straks net zal lijken of Jill zelfmoord heeft gepleegd: hij zal haar als depressieve vrouw een cocktail van haar eigen medicijnen geven, maar dan sterk aangelengd. Hij geeft ook toe dat hij seks met Christine heft gehad en haar drugs heeft toegediend, maar dat het niet zijn bedoeling lag om haar te vermoorden. Tromp had daarna alles verder geregeld.
Maar Jill die eerder in de Blauwe Kamer is geweest, weet dat er mogelijkheid is om te ontsnappen: ze duikt in het water en zwemt onder water door de onderaardse gang. Zo weet ze te ontsnappen.

De verhaallijn van het heden

Jill is bovengekomen met haar buddyduiker, de Amerikaan Floyd. Ze maken een drift-duik en kort nadat ze te water waren gegaan had Floyd het teken gegeven dat er iets niet oké was. Daarom waren ze naar boven gegaan. Wanneer ze boven komen, zien ze de begeleidingsboot van Edsel niet. Maar goed, ze drijven niet ver uit de kust en de redding zal wel spoedig komen. Floyd praat met haar over allerlei gewone zaken: hij vertelt dat hij verliefd is op een vrouw van zijn werk. Maar ook dat er haaien in de buurt van Aruba voorkomen. Ze praten over de relatie van Jill en over het feit dat Floyd na de highschool (hij is inmiddels een vette vijftiger) geen vriendin meer heeft gehad. Wanneer Jill weer een golf zout water binnenkrijgt, moet ze erg kotsen.

Later verschijnt er een boot aan de horizon, maar niets wijst erop dat ze ontdekt zijn. Daarna vertelt Jill over haar relatie met haar moeder. Na de scheiding had haar moeder een andere man gevonden: een rijke en met hem had ze een zoontje gekregen. Dit zoontje Constantijn is de lieveling van haar moeder. Ze wordt jaloers op hem en let een keertje niet goed op met oppassen. Haar moeder verwijt haar dan dat ze net haar vader is: ze heeft namelijk ook geen verantwoordelijkheidsgevoel.

Floyd vertelt over een reuzeninktvis: hij heeft iets gezien op Discovery Channel. Daarna is hij weer bemoedigend; Jill wil liever naar de kant zwemmen, maar Floyd raadt het af vanwege de onderkoeling. Weer later komt er een helikopter over vliegen: ze maken lawaai, maar de bemanning geeft geen teken van herkenning.

Floyd bekent Jill dat hij een hamburgerverslaving heeft: daardoor is hij zo pafferig geworden. En Jill bekent hem dat ze kleptomanisch is.

Jill ziet een KLM-vlucht overkomen: ze zou willendat ze in het vliegtuig zat naar Nederland. Floyd ontdekt dat er een reuzenschildpad in hun nabijheid zwemt. Hij wordt door het dier gebeten en bloedt hevig omdat het dier een deel van zijn vinger heeft weg gehapt.. Jill trekt haar bikini uit om de wond te verbinden.
Maar het is al te laat: Floyd redt het niet en sterft in het water: Jill laat hem van zich wegdrijven. Ze is nu helemaal alleen.

In het laatste hoofdstuk denkt Jill na over wat er allemaal gebeurd is: Tromp en Ubbink zijn opgepakt. Luciano ook. Simon is weer terug naar Nederland. Jill is getuige in de rechtszaak. Het zal niet goed gaan tussen haar en Simon. Ze was teruggegaan naar Edsel: die had het haar kwalijk genomen dat ze tegen Luciano getuigde.

Hij wilde een driftduik organiseren: elk toeristen hadden ingetekend: het zou zonder gevaar zijn. “Een drift die je eerst een stukje richting land brengt en je daarna genadeloos de open zee injaagt.” Ze beseft dat Edsel haar erin geluisd heeft, hij had nog wat geprutst aan de duikuitrusting van Floyd, herinnert ze zich ineens. Ze beseft dat ze dood zal gaan. Ze is door iedereen verlaten: gedumpt als een stuk vuil. Ze laat haar hoofd achterover zakken en wacht totdat iemand de stekker eruit haalt.

Recensies
Er zijn van de roman nog geen recensies uit de dagbladen beschikbaar. Het boek komt op 4 oktober 2006 uit.

Over de schrijfster
Marion Pauw (1973) werd geboren op een klein eilandje onder Australië, Tasmanië. Op haar zesde emigreerde ze naar Nederland. Ze studeerde Communicatie aan de Heao te Utrecht en werkte daarna voor verschillende reclamebureaus als copywriter en/of /conceptontwikkelaar. Het eilandleven bleef trekken. Marion Pauw vestigde zich met haar gezin op Curaçao en werkte er als freelance journalist voor het Dagblad Amigoe, als columniste voor Flair en schreef er haar eerste thriller, Villa Serena (2005).

In juni 2005 vertrok Marion Pauw naar Aruba, dat in de ban was van de Natalee Holloway-affaire. Daar ontstond het idee voor haar nieuwe thriller “Drift”. Tegenwoordig woont Pauw in Amsterdam, waar ze werkt als freelance copywriter en schrijft voor Flair en Red.

Zie voor meer gegevens over de schrijfster haar fraaie website
www.marionpauw.nl

Bibliografie
- Villa Serena(thriller) 2005
- Drift (thriller) 2006