Down under door Marc vande Gucht

Biografische gegevens: naam auteur: Marc vande Gucht
titel: Down under
uitgeverij: Lanoo, Tielt
jaar uitgave: 2004
druk: 1ste druk
Dit is een waar gebeurd verhaal van Joke, een meisje van 20 jaar dat alles in zich heeft om het te maken in het leven. Ze is spontaan, joviaal en intelligent, maar gaat tijdens haar verblijf als uitwisselingstudente in Australië ‘down under’ wanneer ze te kampen krijgt mat barre depressieve momenten en twijfels over haar seksuele geaardheid. Wat blijkbaar al jaren onderhuids sluimerde, komt tijdens haar verblijf in Australië tot uitbarsting. De grote steun van haar omgeving en psychiatrische hulp brengen haar geen redding. Na haar terug keer pleegt ze in een psychiatrische instelling zelfdoding. Marc vande Gucht is vader van Joke. In dit boek breekt hij eens lans voor een psychiatrisch systeem dat beter aangepast dient te zijn aan de noden van patiënten met suïcidale neigingen. Het boek is ook een hart onder de riem van wie dichtbij of van iets verderaf een vergelijkbaar drama heeft meegemaakt. Het boek doet een oproep tot meer tolerantie, tot een betere begeleiding van patiënten en van nabestaanden, tot meer inlevingsvermogen, tot een onderwijssysteem dat ook meer oog heeft voor jongeren die geconfronteerd worden met problemen met hun geaardheid, tot verantwoordelijkheid en plichten van burgers ten aanzien van medeburgers… Kortom: een verslagen vader die oproep doet voor het streven naar een betere levenskwaliteit voor iedereen. Het is een boek dat misschien sommige mensen als handboek voor het leven kunnen beschouwen. Het is een levensverhaal van een vader wiens leventje tot voorkort perfect leek te zijn. Hij was gelukkig getrouwd en had twee dochters, Joke en Ilke. Het boek is geschreven in de personele ik verteller. Het boek bestaat eigenlijk uit vier delen: In deel een vertelt hij over het afscheid van Joke. Van een klein meisje tot een - langs buiten - open gebloeide vrouw. De verwerking komt in deel twee aan bot. Marc vertelt via welke wegen hij zijn verdriet heeft kunnen vertalen in woorden om het zo een plaats te kunnen geven. Verder wilt de vader felle kritiek laten blijken op de sector psychiatrie en daar krijgt hij de kans toe in deel drie.Maar de schrijver van dit boek wou niet alleen ode brengen aan zijn dochter, maar wil ook iets mee geven aan de buitenwereld. In het vierde en laatste deel van het boek komt het informatieve gedeelte aan de pas. Hij geeft enkele nuttige adressen van hulpgroepen en ondersteunende lectuur die je kunnen helpen bij de verwerking van een trauma. Hij kijkt dus een jaar terug en alles wordt chronologisch vertelt. Er wordt veel gebruik gemaakt van brieven van Jo zelf of van vriendinnen van haar die het gezin toegestuurd kreeg als blijk van steun en vertouwen. Uit die brieven en teksten van liedjes kun je zelf als lezer enorm veel uit leren. Zo zie je eens hoe de beide slachtoffers denken en wat ze voelen. Enerzijds Joke zelf die met de gedachten leeft dat ze dit niet langer kan volhouden en anderzijds de achtergebleven familie en vrienden. Ik heb het boek gekozen omdat het mij is aangeraden om verhalen te lezen van mensen die hetzelfde hebben mee gemaakt als ik. Omdat er waarschijnlijk geen boeken bestaan waar mijn leven volledig staat in beschreven zal ik verschillende boeken moeten lezen. In dit boek komen groten deels mijn gedachten en dus ook de gedachten van Joke terug. Niet de problemen rond haar seksuele geaardheid boeide in dit verhaal, maar wel het gevolg van al haar problemen. Ikzelf zit met zoveel vragen over mezelf dat alles van binnen in de war zit vanbinnen. En daar probeer ik nu met behulp van enkele mensen een smal padje tussen te zoeken en enkele knopen te ontwarren die mij al enkele keren een benauwd gevoel hebben bezorgd waardoor ik het einde van een tunnel onder de woestijn niet meer zag en net zoals Joke in zee ben gesprongen om samen met de dolfijnen opzoek te gaan naar iets wat ik hier in deze wereld niet vind…